:7R:LOVE CROSS เพลิงซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #2 : LOVE CROSS 1

LOVE CROSS 1 

 

ณ Moon Club

"แกเป็นไรวะมีนาเห็นแกนั่งเงียบตั้งแต่มาถึงและ" เสียงวันใหม่เพื่อนรักฉันถามฉันอย่างเป็นห่วง
"ป่าวไม่มีอะไรหรอก" ฉันบอกวันใหม่ไปแบบนั้นไม่อยากให้มันคิดมาก
"วันนี้ไม่ขึ้นไปหาเฮียนำศึกไงวะ"
"ไม่อ่ะไม่อยากขึ้นไป" เฮียนำศึกคือพี่ชายของฉันเอง ทุกทีเวลาฉันมาที่นี่ฉันก็จะขึ้นไปหาเฮียตลอด แต่วันนี้ไม่อยากขึ้นไป
"ใหม่ไปเต้นกันเหอะนั่งดื่มอย่างเียวเบื่อวะ" ก็มันเบื่อจริงๆนี่น่า เฮ้อออออ
"ไปดิฉันก็เบื่อวะ" พูดจบฉันก็เดินนำมันไป คืนนี้คนในนี้เยอะจัง ฉันกับวันใหม่เดินเบียดผู้คนมากมายไปยังเวที พอถึงฉันกับใหม่ก็เริ่มออกลีลาการเต้นอย่างสนุก เต้นไปก็มีแต่ผู้ชายมอองกันตาเยิ้มเรย555 คืนนี้ฉันใส่เดรสเกาะอกสีน้ำเงินที่ขับกับผิวสีขาวอมชมพูของฉัน สั้นเนื้อเข่าขึ้นมาผมชั้นรัดรวมไว้ข้างหลังที่ยาวถึงกลางหลัง ส่วนวันใหม่ใส่เดรสเกาะอกสีแดงร้อนแรงที่ขับสีผิวขาวอชมพู วันใหม่ปล่อยผมยาวถึงกลางหลัง
"ผมขอเต้นด้วยคนได้ไหมครับ"
"ได้ซิค่ะ" มีผู้ชายเข้ามาขอเต้นกับฉันก็ถ้าปฏิเสธมันก็จะเสียมารยารใช่ไหมล่ะ ฉันก็เรยไม่ปฏิเสธเขาอุสาเดินเข้ามาขอฉันเต้นด้วยฉันเรยเอามือไปครองคอเขา ดูแล้วเขาเป็นผู้ชายท่หล่อมากๆ ดูแล้วเจ้าชู้ไม่เบานะเนี่ย
"ไม่ว่าคุณชื่อไรคับ ผมจอมทัพคับ" หน้าตาก็ดี แถมชื่อยังเท่อีก
"มีนาค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ ถ้าไม่รังเกียจเชินไปนั่งโต๊ะเพื่อนๆผมได้ไหมคับ" ไม่อยากปฏิเสธเรย งั้นชวนวันใหม่ด้วยดีกว่า 
"งั้นชั้นขอพาเพื่อนไปด้ายนะ" ฉันไม่ค่อยไว้ใจเขาเรย ก็เรยต้องเาวันใหม่ไปด้วย
"ได้ซิคับ"
"วันใหม่ไปโต๊ะจอมทัพเป็นเพื่อนฉันหน่อยซิ" แร้วฉันก็เดินตามจอมทัพไปยังโต๊ะของเขาแร้วก็้องตกใจ

"เฮ้ย! "

"เฮ้ย! "

"มีนามากับใอ่จอมทัพอย่างไร" ซวยแร้วยัยมีนา
"รู้จักมีนาด้วยหรอวะเฮียนำศึก" จะไม่รู้จักได้ไงนั่นมันพี่ช้านน รู้ยัยใส้ยันพุงกันเรยโอ๊ยยซวยย
"ก็เออซิวะ" เอาแร้วอาการหวงน้องเริ่มออกแร้วว
"เฮียรู้จักจอมทัพด้วยหรอ" ฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าเขาสองคนรู้จักกันด้วยหรอ
"อืม"
"แต่ทำไมฉันไม่เคยเจออ่ะ" ก็จิงฉันไม่เคยเจอเขานี่น่า
"ก็มันเพิ่งกลับมาจากอังกิด"
"อ่อ" แร้วฉันก็หันไปมองทุกคนในห้องว่ามีไคบ้าง วันนี้กลุ่มเขาอยู่กันครบเรยยกเว้น เฮียราม คนที่ฉันแอบชอบตั้งแต่แรกเจอ
"เฮียนำศึกแร้วเฮียรามไปไหนอ่ะ" ชั้นสงสัยนี่น่าว่าเขาไปไหน
"แหม่ มาถึงก็ถามถึงมันเรยนะจ๊ะ" น่านไงโดนเฮียแผ่นดินแซวอีกแร้วไม่น่าเรยยยัยมีนา
"มันอกหัก เมาจนเละพี่เรยให้คนพาไปนอนห้องข้างบนอ่ะ จะไปดูก็ขึ้นไปดิ" ชั้นยืนเงียบไม่ตอบ
"เดี๋ยวเฮียนำศึกกับมีนาเป็นอะไรกันแร้วคุยไรกันวะผมงงไปหมดแร้ว"
"กูกับมีนาเป็นพี่น้องกันเก็ตนะใอ่จอมทัพ" 
"ผมเข้าใจแระ"
"เฮียวาโยขอเหล้ามีนาแก้วไม่ต้องผสมเพียวๆเรยนะ" ตอนนี้ฉันอยากเมามากไม่คิดไรแร้ว
"เดี๋ยวก็เมาไม่มีสติหลอกมีนา" เฮียวาโยบอกฉันอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหลอกน่าา"
"ก็ได้" แร้วเฮียแกก็ยื่นแก้วให้ฉัน
 

'''''''''''ผ่านไปสักพัก''''''''''''



ฉันรู้สึกมึนหัวมากตอนนี้ ฉันดื่มเหล้าที่เฮียวาโยชงให้ฉัน ฉันดื่มไปประมาณ 7-8 แก้ว แร้วตอนนี้ฉันรู้สึกมึนหัวมากแร้วฉันก็สลบไป

<บันทึกพิเศษ นำศึก>

ตอนนี้ยัยตัวแสบสลบไปแร้วถ้าผมพาเธอกลับบ้านตอนนี้นะแม่ได้ด่าผมหูชาแน่แร้วผมจาทำยังไงดีเนี่ย ยัยน้องตัวยุ่จิงๆๆเรย
"จาพาน้องมึงกับบ้านไหมเนี่ย" ใอ่แผ่นดินที่่ยังมีสติอยู่ยังเมาไม่มาก ถามผม
"พากับบ้าแท่ด่ากูเละแน่วะ" แม่ผมหวงน้องผมจาตายกับไปเห็นแบบนี้ผมว่าแม่ด่าผมเละชัว
"แร้วมึงเอายังไง" 
"เอาไปไว้ในห้องใอ่รามก่อนดีกว่าวะทั้งสองคนต่างไม่มีสติคงไม่ทำไรกัหรอ" ก็ผมไม่รู้จะเอายัยมีนาไปไว้ไหนนี่น่าทั้ง5ห้อง
ก็เต็มไปด้วยพวกปลดปล่อยเรื่องอย่างว่าเหลือ2ห้องก้ห้องผมกับใอ่รามมันนั้นแระแต่จาให้นอนกับก็ไม่ได้ผมก็ต้องปลดปล่อยมั่งสิค้าบ
"มึงแน่ใจหรอใอ่นำศึก"
"เออ" ผมกับใอ่ดินช่วยกันพามีนามายังห้องใอ่รามที่นอนเปลือยท่อนบนนอนอย่างหมดสภาพเห็นแร้วก็สงสารมันนะที่มันต้องมีสภาพแบบนี้เพราะผู้หญิงคนเดียว ผมค่อยๆว่างร่างมีนาลงข้างๆมัน แร้วผมกับวายุก็เดินออกไป

<จบการบันทึกิเศษ นำศึก >

  แสงแดดที่เล็ดลอดเข้ามาทางน่าต่างทำให้ร่างเล็กรู้สึกตัวขึ้น
อืมมมมมมม เช้าแร้วหรอเนี่ยมึนหัวมากเรยเมื่อนคืนไม่น่าดื่มเยอะเรย ทำไมมันอึดอัดจังวะเนี่ย แขนไควะเนี่ยมากอดอยู่ได้อึดอัด แร้วเทอก็ค่อยๆหันไปมองร่างสูงตรงหน้า
"เฮ้ย เฮียรามตื่น ตื่นเดี๋ยวนี้เรย"ฉันเขย่าร่างสูงตรงหน้าให้ตื่น แร้วฉันสำรวจตัวเองว่าเป็นยังไงบ้างแต่เสื้อผ้าชั้นก็อยู่คบไม่มีชิ้นไหนหายไป แต่สภาพเฮียรามสิเหลือแต่กางเกงเฮียรามไม่ใส่เสื้อ
"อย่าเพิ่งสิคับเมญ่าผมขอนอนต่อนะ" ฉันได้ยินเสียงนั้นถึงกับอึ้งนิ่งทันที พอฉันได้สติฉันก็สวนเขาทันที
"เมญงเมญ่าไรกันเฮียนี่มีนาเอง" ฉันเห็นเฮียรามค่อยๆลืมตาขึ้นมา แร้วเขาก้ตกใจสักครู่เขาก้เข้าโมตเย็นชา
"มีนาเทอมาอยู่ในห้องเฮียได้ไง"เฮียรามถามพร้อมลุกขึ้นนั่งนำมือจับขมับตัวเอง
"มีนาไม่รู้" ฉันตอบตามความจริง
"อย่ามาบอกไม่รู้ตอบมาว่ามาอยู่ในห้องเฮียได้ไง" เฮียรามตะคอกใส่ฉันฉันรู้สึกกลัวเฮียขึ้นมาทันที
"มีนาบอกไม่รู้ก็ไม่รู้สิ" 
"อ่อ ชั้นลืมไปว่าเทอชอบขั้นมากนี่น่าเทอก็เรยทำมานอนเตียงเดียวกับชั้นไช่ไม" เอียแกเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองแร้วดูแร้วเฮียแกน่ากลัวมาก
"ไม่ใช่แร้วเฮียถึงชั้นจะชอบเฮียขนาดนั้นชั้นก้ไม่คิดเอาตัวเข้าแรกหรอกนะ" ชั้นเริ่มอดทดกับเขาไม่ได้แล้วนะ
"ฮึ แน่ใจหรอว่าไม่คิด ถ้าไม่คิดเทอจามาอยู่ในห้องชั้นได้ไงฮะ" เฮียรามถามพร้อมกระชากร่างชั้นไปติดตัวเขา
"มีนาไม่รู้เฮียอย่าทำอะไรมีนาเรยนะมีนาขอโทษ มีนาจะออกไปเดี๋ยวนี้แระ" ชั้นไม่อยากอยู่ในห้องนี้แร้วชั้นกลัวชั้นเดินกำลังจะเปิดประตูออก แต่ไม่ทันไรชั้นก็ถูกแรงกระชากจากด้านหลังกระชากชั้นไปติดกับแผ่นอกเปลือยไร้เสื้อของเฮียราม

แกร๊กก   เสียงล็อกห้อง 

"คิดว่าเข้ามาแร้วจะออกไปได้ง่ายๆหรอ ฮึ"













 

ตอนต่อไปดูซิว่าเฮียรามเราจาทำอะไรน้องมีนาหรือป่าวนะ

ตอนแรกก็ผ่านไปแล้วฝากติดตามด้วยนะ