[Fic Naruto] Diary from the woman Who never known What love is?? บันทึกรักกับดักหัวใจ

ลำดับตอนที่ #7 : Tulip

นินจาสาวลุกขึ้นยืนพลางจ้องมองนินจาหนุ่มร่างสูงมีนามว่า'เพน'ที่ตามร่างกายของเค้านั้นถูกแท่งเหล็กเสียบไว้ตามจุดต่างๆของใบหน้าที่หล่อเหลาและร่างกายที่สำคัญไปกว่านั้นคือดวงตาลายวงน้ำสีม่วงราวกับแอเมทิสต์นั้นกำลังจ้องมองมาทางเธอแบบตาไม่กระพริบแต่เรือนผมสีส้มของเค้ากลับสั่นไหวไปตามแรงลมที่พัดผ่าน..เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นมนุษย์จริงๆหรือปล่าว??..เค้าเดินมาข้างๆเธอพร้อมกับวางฝ่ามือลงบนหน้าผากของเธอเบาๆ

"ไม่มีไข้แล้ว...ยังรู้สึกปวดหัวอยู่ไหม??"เธอเอื้อมมือขึ้นไปลดมือของเค้าลงพร้อมกับคืนผ้าคลุมให้

"ขอบคุณมากนะ..แต่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้วล่ะ.."

"กินอะไรก่อนไปน่าจะดีกว่านะ..."เบื้องหลังของเธอได้ปรากฏนินจาสาวอีกคนเธอมีเรือนผมสีม่วงมีนามว่า'โคนัน'แววตาสีส้มที่จ้องมองมาที่คาซึเอะนั้นแสดงถึงความไม่ค่อยพอใจเสียเท่าไรที่เพนให้ความสนใจนินจาสาวที่พึ่งพบกันครั้งแรกมากกว่าเธอที่อยู่ด้วยกันมานาน

เมื่อคาซึเอะได้ยินแบบนั้นจึงเกิดความคิดที่อยากจะออกห่างจากพวกเค้าเข้าไปใหญ่..นี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขนาดนี้..เมื่อเพนรู้สึกได้ว่าเธอนั้นมีความกลัวซ่อนอยู่ภายในใจเค้าจึงขยับตัวเข้าไปลูบหัวของเธอ..รังสีแห่งความริษยาของนินจาสาวคู่หูเริ่มแผ่ซ่านออกมาราวกับพายุขนาดใหญ่กำลังก่อตัวอยู่ภายในใจของโคนัน

"ฉันเพน..ส่วนนี้โคนัน..คู่หูของฉันเอง.."โคนันถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำว่า'คู่หู'ออกมาจากปากของเพนผู้ชายที่เธอมอบความรักให้ทั้งหมดหัวใจ..เธอได้แต่กำมือแน่นเพื่อระบายความโกรธออกไปจากหัว..สภาพในตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอนกจากมองดูนินจาสาวยืนพูดคุยกับเพนอยู่เงียบๆ..เทพธิดากระดาษได้แปรเปลี่ยนเป็นนางมารร้ายไปเสียแล้ว...

"ขอตัวก่อนนะคะ..พอดีฉันรีบมาก.."คาซึเอะรีบเดินออกมาจากเพนและโคนันทันที..ถ้าขืนอยู่ต่อไปรังสีอาฆาตได้แผดเผาเธอตายก่อนแน่ๆ..นินจาสาวได้แต่เดินเรียบไปตามแม่น้ำที่ขวางป่าทั้งสองข้างไว้..ตอนนี้เธอก็เป็นได้เพียงแค่นินจาหลบหนีจากโคโนฮะที่ปกป้องวิชาลับที่ใช้ควบคุมสิบหางได้อย่างสมบูรณ์..

ทันใดนั้น..ก็มีร่างสูงกระโจนเข้ามาสวมกอดเธอ..ร่างบางพยายามตั้งสติแล้วเบี่ยงตัวหลบแขกผู้มาเยือนเธอ..แต่มันเป็นเป็นสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงสุดๆ..

"คาคาชิ!?"นินจาหนุ่มค่อยๆประคองร่างกายที่บอบช้ำของตัวเองให้ลุกขึ้นยืนหลังจากที่ลงไปนอนกองกับพื้น

"ยัยตัวแสบ!!หนีออกมาจากโคโนฮะทำไม!?"อีกฝ่ายก้มหน้าพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาจากเบ้า..คาคาชิเริ่มเห็นท่าไม่ดีจึงค่อยๆเดินเข้าไปซับน้ำตาให้..สีหน้าของเค้าไม่ได้มีความโกรธแค้นแม้แต่อย่างใด แต่กลับมีรอยยิ้มให้กับเธอแทน คาซึเอะมองหน้าคาคาชิด้วยความรู้สึกสำนึกผิดออกมาจากหัวใจ

"ไม่ต้องเป็นห่วงฉันขนาดนั้นหรอกนะ..ฉันเคยบอกเธอไปแล้วนิ..ไม่ว่ายังไงฉันก็จะปกป้องดูแลเธอตลอดชีวิต..แล้วนี้ก็เป็นความผิดของฉันเองที่ประหม่าดศัตรูมากเกินไป"นินจาหนุ่มค่อยโอบกอดร่างเล็ก..หัวใจของทั้งสองคนแทบจะเต้นไม่เป็นจังหวะรวมถึงใบหน้าที่แทบจะแปรเปลี่ยนเป็นมะเขือเทศไปเสียแล้ว..ภายใต้หน้ากากเองก็มีอาการเช่นเดียวกัน..

"แต่ฉันทำให้คุณต้องเป็นแบบนี้นะ!!..ถ้าคุณไม่ต้องมารับผิดชอบดูแลฉันก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้หรอก!!..คุณกลับไปเถอะฉันไม่อยากทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนอีกแล้ว!!"

"ก็บอกไปแล้วนิ..ไม่ว่ายังไงฉันก็จะปกป้องดูแลเธอตลอดชีวิต..กลับไปอยู่กับฉันเถอะนะ..ฉันสัญญาว่าไม่จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก "

"คาคาชิ.."นินจาหนุ่มค่อยๆถลกหน้ากากลงเผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเค้าที่ผ่านมาหากไม่ใช่คนที่เค้ารักและไว้ใจจริงๆเค้าจะไม่เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงให้เห็นเป็นอีกขาด..นินจาสาวถึงกับหัวใจเต้นรั่วเมื่อได้เห็นใบหน้าที่ถูกปิดไว้มาแสนนาน

เค้าโน้มใบหน้าลงไปประกบริมฝีปากสีกุหลาบของเธออย่างดูดดื่ม..ทำให้คาซึเอะถึงกับเขย่งปลายเท้าพร้อมกับโอบต้นคอของคาคาชิไว้เพื่อกระชับริมฝีปากให้แน่นเข้าไปอีก..ริมฝีปากหนาเริ่มแทรกลิ้นเข้าไปคว้านหาความหอมหวานภายในริมฝีปากบางช้าๆ..นินจาสาวร่างบางเริ่มคลายอ้อมกอดเพื่อบ่งบอกว่าตัวเธอนั้นเริ่มหายใจไม่ทันแล้ว..นินจาหนุ่มถอนริมฝีปากพร้อมกับใช้หลังมือเช็ดที่ปากของเค้าเอง

"คาซึเอะ..เธอรู้สึกแบบเดียวกับฉันหรือปล่าว??"คาคาชิถลกหน้ากากขึ้นพร้อมกับยืนมองคาซึเอะที่ยังคงยืนอารมณ์ค้างอยู่หลังจากที่เค้าถอนริมฝีปากออกไป..

"หึ...ปกป้องเหรอ??ดูแลเหรอ??อย่ามาพูดให้ขำหน่อยเลย!!"นินจาหนุ่มนิรนามปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่หลบซ่อนตัวอยู่นาน..

"คนจากแสงอุษาเหรอ??"คาคาชิตั้งท่าจะโจมตีแต่ด้วยปาดแผลที่ได้รับมาจากการประมือกับอิทาจิทำให้เค้าทรุดตัวลงไปนอนกองกับพื้น..คาซึเอะเห็นท่าไม่ดีจึงได้เดินออกมาตั้งท่าจะโจมตีแทนคาคาชิ

"มาด้วยกันได้แล้วมั้ง??คาซึเอะ.."เพนและโคนันเดินออกมาจากพุ่มไม้ด้วยท่าทางที่เงียบขรึม..คาซึเอะถึงกับเหงื่อตกเมื่อรู้สึกถึงจักกระที่ทรงพลังมากกว่า..สามคนที่ยืนอยู่ตรงเธอนั้นไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ..

"นี้..คาคาชิ..คุณช่วยกลับไปทำความสะอาดห้องต่อจากฉันได้หรือปล่าว??"

"ไหงจู่ๆถึงพูดเรื่องแบบนี้กันล่ะ!?"

คัททท!!!!(อ้ากกกก!!ฝนรองพระบาทของรีดเดอร์//ไรท์)

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนคะ!!

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อผู้บริหารระดับสูงของแสงอุษามารวมกันแบบนี้!!!

ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะจ้าาาา

แล้วก็...ช่วยคอมเมนต์หน่อยนะ..

ไม่คอมเมนต์ไม่ลงตอนต่อไปค่ะ!!

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ!!!