[Fic Naruto] Diary from the woman Who never known What love is?? บันทึกรักกับดักหัวใจ

ลำดับตอนที่ #5 : Holly

แสงแดดยามเช้าส่องกระทบเข้ากับเรือนผมสีเขียวสด..เจ้าของเรือนผมคือนินจาสาวที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ในสวนของบ้านนินจาหนุ่มที่ช่วยชีวิตเธอไว้..เสียงลมหายใจที่ริบรอดออกมาจากพุ่มไม้ทำให้นินจาสาวต้องย่างก้าวไปตรวจสอบเจ้าของลมหายใจนั้น..

หลังพุ่มไม้นั้นมีนินจาหนุ่มที่ร่างกายถูกต้นกาบหอยขนาดยักษ์ห่อหุ้มอยู่..เธอจ้องมองเค้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย..นินจาหนุ่มเริ่มแสดงท่าทีเกรงกลัวนินจาสาวขึ้นมาเล็กน้อย..

"ไม่ต้องกลัวฉันหรอกนะ..จะว่าไปแล้วนายเป็นใครเหรอ??"

"แม่สอนว่าอย่าคุยกับคนแปลกหน้า..โดยเฉพาะพวกมนุษย์.."

"ฉันคาซึเอะ..ช่วยบอกชื่อของนายให้ฉันรู้หน่อยได้ไหม??"

"ซ..เซ็ตสึ.."นินจาสาวเริ่มเดินเข้าไปใกล้กับเค้ามากยิ่งขึ้น..ในใจของเธอคิดแต่เรื่องที่จะต้องหาเพื่อนสักคนไว้คุยเล่นเวลาเหงาๆ..

"เข้ามาใกล้ๆก็ได้..ฉันไม่ทำอะไรหรอก??"

"คาซึเอะ!!"นินจาสาวสะดุ้งพร้อมกับหันไปมองนินจาหนุ่มเจ้าของเนตรวงแหวน..เมื่อรู้สึกตัวได้สักพักเธอก็พบว่าเพื่อนกาบหอยของเธอได้หายไปแล้ว...

"อ้าว..อิทาจิ.."

"มีเรื่องจะมาขอให้เธอช่วยหน่ะ..พอดีว่าขาดคนเฝ้าคลังอาวุธที่อยู่นอกหมู่บ้าน..เลยจะให้เธอไปเฝ้าแทนหน่อย.."

"ถึงแม้ว่าฉันจะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ก็ตามแต่ถ้านายต้องการแบบนั้น..มันก็ช่วยไม่ได้อานะ.."

"ขอบใจนะ..รีบไปกันเถอะ.."นินจาหนุ่มร่างสูงจูงมือนินจาสาวเดินทางไปยังคลังอาวุธที่อยู่ไม่ไกลจากตัวหมู่บ้านอุจิวะนัก..เมื่อถึงที่หมายนินจาหนุ่มจึงขอตัวกลับไปเตรียมตัวทำภารกิจคืนนี้..นินจาสาวได้แต่เริ่มสำรวจและทำความสะอาดคลังอาวุธ..ที่นี้แทบจะเรียกว่าบ้านร้างเลยก็ว่าได้เพราะเต็มไปด้วยฝุ่นและเศษใบไม้แห้งเกลือนกลาดเต็มไปหมด..

"ไง..คาซึเอะจัง.."เสียงของนินจาหนุ่มเรือนผมสีขาวปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากากสีดำทำให้นินจาสาวที่กำลังทำความสะอาดอยู่นั้นถึงกับสะดุ้ง เธอหันมาพร้อมกับตั้งท่าจะโจมตีคาคาชิ..เค้าไม่ตอบโต้แต่กลับเดินไปนั่งที่ม้านั่งและจ้องมองนินจาสาวที่ยืนมองเค้าด้วยแววตาที่หวาดกลัว..

"สบายใจได้..ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก.."

"คุณคาคาชิมาที่นี้ทำไม??"เธอลดมือลงแล้วเดินไปนั่งข้างๆนินจาหนุ่ม..เค้าหันมาหาเธอพร้อมกับคลี่รอยยิ้มออกมา..ในใจของเค้าความรู้สึกดีใจแทบจะเอ่อล้นออกมาที่ได้พบหน้าเธออีกครั้ง..

"แค่จะมาขอบคุณ..ที่ฆ่าแม่เลี้ยงของเธอยังไงล่ะ..ก็นะมันเป็นภารกิจของฉันน่ะ.."

"งั้นฉันก็ไม่ใช่นินจาหลบหนีน่ะสิ.."

"แม่นแล้ว..กลับมาอยู่หอกับฉันเถอะนะ.."นินจาสาวมีสีหน้าที่ดีขึ้นหลังจากที่รู้ว่าเธอไม่ใช่นินจาหลบหนี..แต่ใจจริงนั้นเธออยากจะอยู่กับอิทาจิต่อแต่ถ้าคนในอุจิวะรู้ว่าเธอฆ่าแม่เลี้ยงของเธอ..ชีวิตของเธอคงจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป..

"งั้นฉันจะไปบอกอิทาจิก่อน..แล้วคุณค่อยมารับฉันก็แล้วกันนะ.."

"ดูแลตัวเองด้วยล่ะ..ฉันเป็นห่วง.."

"ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ!!คาคาชิบ้าที่สุด!!"การสนทนาทั้งหมดรวมถึงท่าทางการกระทำทั้งหมดนั้นได้อยู่ในสายตาของนินจาหนุ่มผู้มีเนตรวงแหวงและนินจาหนุ่มนิรนามที่จ้องมองอยู่ไม่ไกลจากคลังอาวุธนัก..

ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาถึงกลางคืนที่เงียบสงบไร้เสียงพูดคุย..ภายในหมู่บ้านอุจิวะตอนนี้ถูกชโลมไปด้วยเลือกของคนในตะกูลเอง..นินจาหนุ่มเดินออกมาจากบ้านของเค้าเองพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า..สิ่งที่เค้าทำในวันนี้จะตามหลอกหลอนเค้าไปตลอดกาล..กลิ่นคาวของเลือดทำให้เค้าแทบจะทำให้เค้าอยากจะอาเจียนออกมาหมดไส้หมดพุง..

เสียงฝีเท้าที่เร่งเข้ามานั้นทำให้นินจาหนุ่มต้องซ่อนตัวอยู่ที่พุ่มไม้..แสงจันทร์ส่องเผยให้เห็นนินจาสาวร่างบางที่กำลังตะลึงในสิ่งที่เธอได้เห็น..กำแพงหมู่บ้านรวมถึงพื้นดินที่ถูกอาบด้วยเลือด..แม้กระทั่งรอยแตกบนกำแพงก็ยังมีคราบเลือดเกาะอยู่..

"อิทาจิ??นี้ฝีมือนายเหรอ??"เค้ารีบพุ่งเข้าไปปักปลายดาบเข้าที่กลางลำตัวของนินจาสาว..เธอเบิกตากว้างพร้อมกับชายตามองปลายดาบที่แทงทะลุร่างกายของตัวเอง

"คาซึเอะ..ฉันขอโทษนะ.."

"ท..ทำไม..ถึง..??"นินจาสาวค่อยๆกระอักเลือดพร้อมกับปล่อยน้ำที่หลั่งไหลออกมาจากดวงตา..ไม่ใช่แค่นินจาสาวที่รู้สึกแบบนี้ นินจาหนุ่มเองก็รู้สึกเช่นกัน..

"คาซึเอะ..ฉันรักเธอนะ..แล้วสักวัน..เราจะได้พบกันอีก.."เค้าตัดสินใจสารภาพความรู้สึกที่มีต่อคาซึเอะออกไป..ร่างบางเริ่มทนพิษจากบาดแผลไม่ไหวจึงได้ทรุดตัวลงไปนอนกองกับพื้นแต่สายตาของเธอก็ยังคงจับจ้องที่อิทาจิอยู่...

"ช่วยจำดวงตาของฉันไว้ด้วยนะ.."นินจาหนุ่มเบิกเนตรกระจกเงาหมื่นบุปผาใส่จนสติของเธอได้เลื่อนลอยไป...

"!?"นินจาสาวเบิกตากว้างเมื่อสิ่งที่เห็นคือเพดานสีขาวและกลิ่นของยาแก้ปวดที่ล่องลอยออกมาจากขวดที่ถูกเปิดไว้ข้างๆเตียงนอนของเธอ..ในสมองของเธอมีแต่ความคิดที่กำลังตีกันอย่างเอาเป็นเอาตาย..เธอไม่อยากจะเชื่อว่าอิทาจิจะทำแบบนั้น..หรือนี้จะเป็นภารกิจ!?

"ก็ถึงบอกไงว่าดูแลตัวเองด้วย..แบบนี้ยิ่งทำให้ฉันเป็นห่วงเธอขึ้นมาอีก.."คาคาชิเดินตรงเข้ามาหาเธอที่กำลังกวาดตามองรอบๆห้อง..สถานที่ที่อยู่ตอนนี้คือโรงพยาบาลที่อยู่ในหมู่บ้านโคโนฮะกลิ่นที่ไม่คุ้นเคยนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยชินซักเท่าไร..

"อย่าทำให้เป็นห่วง..จะได้ไหม??"เค้านั่งลงบนเตียงของเธอพร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือของคาซึเอะไว้..ทั้งสองสบตากันสักพักก่อนที่นินจาสาวจะตัดสินใจหลบสายตา

"นอนพักก่อนดีกว่านะ..จะได้หายไว้ๆ.."เค้ายิ้มให้กับเธอ..แต่เธอกลับหันหน้าหนีแล้วพลางคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น..เธอเพียงแค่ได้ยินเสียงกรีดร้องของคนในหมู่บ้านอุจิวะ..เลยคิดจะลองไปตรวจสอบว่ามีนินจาจากหมู่บ้านอื่นแอบลอบเข้ามาหรือไม่..แต่สิ่งที่เธอเห็นมันเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงสุดๆ..ร่างบางเริ่มกระพริบตาช้าลงพร้อมกับสติที่เลือนลอย..ภาพอิทาจิก็ยังคงตามหลอกหลอนเธออยู่ร่ำไป..ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ..เค้าไม่ได้เล็งจุดตายของเธอ

นินจาหนุ่มเห็นท่าทีต่อต้านของนินจาสาวที่หันใบหน้าหนีเค้า..เค้าจึงทิ้งตัวลงไปนอนร่วมเตียงพร้อมกับสวมกอดเธอจากข้างหลัง..

"ดะ..เดี๋ยวสิ!!ฉันนอนเองได้!!ไม่จำเป็นต้องให้คุณมากกล่อมฉันนอนหรอกนะ!!"เมื่อแผ่นหลังของนินจาสาวกระทบกับแผ่นอกขนาดกว้างกว่าร่างกายของเธอ สติของเธอก็ได้ลอยกลับมาและพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของร่างสูง..แต่ร่างกายที่ใหญ่กว่านั้นทำให้ร่างที่เล็กกว่าขยับตัวแทบไม่ได้..

"ก็เธอมันดื้อนี้นา..หลับตาลงนอนซะ..ถ้ายังไม่หลับอีกฉันจะเย็บเปลือกตาของเธอ.."นินจาหนุ่มกระชับอ้อมกอดยิ่งขึ้น..ร่างบางเริ่มมีใบหน้าที่แดงก่ำพร้อมลมหายใจที่พ่นออกมาถี่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ภายนอกหน้าต่างก็ยังคงมีนินจาหนุ่มนิรนามที่ยังคงจ้องมองนินจาสาวที่นอนขดตัวอยู่ภายในอ้อมกอดของนินจาหนุ่มผู้เป็นอดีตเพื่อนร่วมทีมของเค้า..เนตรวงแหวนที่เชื่อมถึงกันนั้นแทบจะไม่มีความหมายสำหรับความสัมพันธ์ของเค้าเลยแม้แต่น้อย..สายสัมพันธ์มันถูกตักขาดตั้งแต่วันที่เค้าปล่อยให้รินเพื่อนร่วมทีมอีกคนสิ้นใจตายต่อหน้าไปแล้ว..สถานะของพวกเค้าในตอนนี้คือศัตรูที่ไม่มีวันจะกลับมาเป็นมิตรกันได้อีกครั้ง..

นินจาหนุ่มกำหมัดแน่นหลังจากที่นึกถึงเรื่องในอดีตที่ยังคงเป็นภาพติดตาของเค้าอยู่จนถึงปัจจุบัน..สิ่งที่เค้าทำได้ตอนนี้คือหาความหวังใหม่ที่จะสามารถส่องสว่างให้กับชีวิตเค้าอีกครั้ง..เพราะว่ามีความหวังนี้อยู่จึงทำให้เค้ากลั่นใจสู่ดมอากาศเข้าไปในปอดเพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายได้อีกครั้ง..

เวลาได้ล่วงเลยมาจนนินจาหนุ่มผู้ถือครองเนตรวงแหวงกระจกเงาหมื่นบุปผาและเป็นอาชญากรที่กวาดล้างตระกูลของตนเองภายในคืนเดียว..เค้าได้ตัดสินใจเดินทางกลับมาที่หมู่บ้านอีกครั้งพร้อมกับคู่หูของเค้า..โฮชิงากิ คิซาเมะ หนึ่งในเจ็ดดาบนินจาแห่งคิริงาคุเระผู้ถือครองดาบหนังฉลาม ซาเมะฮาดะ 

การพบเจอกันหลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น..

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนค่ะ!!!

ช่วยคอมเมนต์กันหน่อนนะค่ะ(เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยน้าาาา)

ไม่คอมเมนต์ไม่ลงตอนต่อไปค่ะ..

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ!!!