[Fic Naruto] Misu&Kori สายธารน้ำชักพารัก

ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจระดับ S

เสียงร้องไห้ของเด็กสาวดังลั่นเมื่อเห็นสภาพแม่ของเธอ..เรี่ยวแรงที่ขาหายไปหมดจนแทบไม่มีแรงยืนมือทั้งสองข้างปิดปากสนิท ในค่ำคืนวันที่10เดือนตุลาคม เสียงคำรามของเก้าหางยังคงดังขึ้นเป็นระยะๆตอกย้ำความรู้สึกเสียใจของเด็กสาว 

"หลงทางเหรอ??"เสียงดังขึ้นจากเบื้องหลังของเธอ แววตาสีแดงซึ่งคล้ายกับเนตรวงแหวนของผู้มาเยือนหันไปจับจ้องเค้าอย่างไม่วางตา..ข้อมือทั้งสองข้างที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่เอื้อมมาหาเธอคล้ายกับกำลังสื่ออะไรบ้างอย่าง..

"ฮืออออ.."เด็กสาวไม่ลังเลที่จะพยูงร่างตรงเข้าไปสวมกอดเค้า..ภายใต้หน้ากากที่เต็มไปด้วยความเวทนาเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาที่จะต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้..

"เดี๋ยวพี่จะพาไปหาพ่อนะ.."เค้าใช้คาถาลวงตาจนเด็กสาวจมสู่ห้วงนิทราไป..

.

.

.

"นี้..นานิกะจัง.."เสียงปลุกของพี่คาคาชิทำเอาฉันสะดุ้งขึ้นมาหลังจากที่นั่งสัปหงกในห้องพักของพวกโจนิน..นี้ฉันเผลอหลับไปเหรอ??"ยังไม่ตื่นอีกหรือไง??จะไปรับท่านจิไรยะกับนารูโตะไหมเนี่ย??"เค้าเอื้อมมือมาหยิกแก้มของฉัน โอ้ย!!!มันเจ็บนะเฟ้ย!!

"ก็ต้องไปสิ..ถามแปลกๆ.."ฉันปัดมือเค้าออก..ตื่นขึ้นมาก็เจอหน้าเป็นคนแรกซะแล้ว..วันนี้ต้องดวงซวยแหง่มๆ

"ไม่แนะนำฉันในฐานะลูกเขยให้พ่อตาหน่อยเหรอ??"จู่ๆรุ่นพี่คุเรไนก็เดินเข้ามาสับฝ่ามือใส่กลางหัวของพี่คาคาชิ..เฮือกกก!!หัวแตกไหมละนั้น!?

"ถ้าจะทำแบบนั้นก็ต้องข้ามฉันกับอาสึมะไปก่อน.."เธอเดินเข้ามาโอบกอดฉันเหมือนกับตุ๊กตาโดยมีรุ่นพี่อาสึมะเดินตามมาติดๆ ถ้าจะให้พูดละก็พวกรุ่นพี่ก็เหมือนครอบครัวของฉันนั้นแหละ..รุ่นพี่อาสึมะเป็นพ่อ รุ่นพี่คุเรไนเป็นแม่ รุ่นพี่อิรูกะกับรุ่นพี่เท็นโซเป็นพี่ชาย รุ่นพี่อังโกะเป็นพี่สาว นอกนั้นก็คนรู้จักส่วนรุ่นพี่คาคาชินั้นเป็นคนแปลกหน้าชนิดหนึ่งที่ทุกคนต้องกีดกันไม่ให้เข้าใกล้ฉัน เฮ้อ..ถ้าพี่อิทาจิอยู่ก็คงจะสนุกกว่านี้ละมั้งจะได้ซาสึเกะมาเป็นน้องชายอีกคน แล้วพี่โอบิโตะ..เค้าควรจะอยู่ในฐานะอะไรดีละ??

"อย่ามายุ่งกับนานิกะของพวกเราดีกว่านะ"รุ่นพี่อาสึมะเดินเข้าไปตบไหลของพี่คาคาชิ..แบบนี้พี่ยอมได้เหรอ!?ถอดหน้ากากโชว์เลย!!

"รุ่นพี่ครับ..นี้ถือว่าเป็นคำเตือนจากปากป๊ะป๋าของเธอเลยนะครับ.."รุ่นพี่เท็นโซ...แผ่รังสีแบบนั้นออกมาอีกแล้ว..ลอกเลียนแบบไม่ได้จริมๆ

"นานิกะจัง~..มากินดังโงะกับพี่ดีกว่า.."รุ่นพี่อังโกะเดินเข้ามาจ่อดังโงะไว้ที่ปากของฉัน คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกินมันสินะ ฉันอ้าปากรับดังโงะชิ้นนั้นเข้าไปพลางคลี่รอยยิ้มออกมาแทนคำขอบคุณ..อร่อยมากกกก

"อ้ายยยย..น่ารักที่สุดเลยยยย!!"รุ่นพี่คุเรไนพุ่งเข้ามาหยิกแก้มพลางจุ๊บเบาๆที่แก้มของฉัน..เออ...ขอเคี้ยวก่อนได้ไหมเนี่ย??เดี๋ยวพุ่งออกมาจากปากแล้วจะเป็นเรื่อง

"มานี้มา..เดี๋ยวพี่ฉันถักเปียให้.."รุ่นพี่อิรูกะกวักมือเรียกให้ฉันเข้าไปนั่งใกล้ๆ"เอาทรงไหนดีน้าา??"

"เอากางปลาไหม??"รุ่นพี่อาสึมะเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเข้าไปสวมกอดรุ่นพี่คุเรไน..โอ้ย..อิจฉาจัง

"หรือว่าจะถักเป็นโบดีละ.."ไม่ดีมั้งคะรุ่นพี่เคเรไน

"มัดแกะก็น่ารักนะ"รุ่นพี่อังโกะใช้ไม้ดังโงะจิ้มฟันไปพลางๆ..ไอ้ทรงผมแบบนั้นฉันไม่กล้าทำหรอกนะ

"ปล่อยธรรมดาก็สวยแล้ว"พี่คาคาชิเดินเข้ามาผลักรุ่นพี่อิรูกะออกแล้วดึงผมฉันขึ้นมาม้วนเล่น..รังสีอำมหิตได้แผ่ออกมาเต็มห้องเมื่อเค้าเข้าใกล้ฉันมากเกินไป..เค้าจะรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย!?

"ออกมาจากเธอซะ..."รุ่นพี่คุเรไนหักนิ้วเสียงดังลั่นแต่ก็ยังคงแผ่รังสีออกมาอยู่ดี เอาแล้วไง!!ต้องรีบห้ามซะแล้วว!!

"เอออ..เราลงไปข้างล่างกันดีกว่านะคะ..หมายถึงสร้างสไลเดอร์น้ำแข็งแล้วสไลด์ลงไปข้างล่างดีกว่า.."

"โอเครเลย!!!"ทุกคนประสานเสียงกัน..ทีงี้ละสามัคคีกันเชียวนะ..ขอบหน้าต่างที่วางปล่างกลับทอดสะพานน้ำแข็งเฉียงลงสู่พื้นดินเพียงแค่สัมผัส..เฮ้อออออ..เปลื้องจักกระแบบใช่เล่น..คิดอะไรกันแน่เนี่ย!?

"นานิกะจังน่ารักที่สุดเลย!!"รุ่นพี่เท็นโซพุ่งเข้ามาสวมกอดฉันจากข้างหลัง..อย่าทำแบบนี้ได้ไหมเนี่ย!?ฉันก็เขิลเป็นนะ

"เรารีบลงไปกันดีกว่านะ.."พี่คาคาชิช้อนตัวฉันขึ้นแล้วสไลด์ลงไป..ทุกสายตาจ้องมองราวกับกำลังจะกินเลือดกินเนื้อเค้า..อยากตายขนาดนั้นเลยเหรอฟะ!?

"คาคาชิ...แกตายยยยย!!!!"รุ่นพี่คุเรไนแล้วรุ่นพี่อังโกะประสานเสียงกันพร้อมทั้งสไลด์ตามลงมาติดๆโดยมีรุ่นพี่อาสึมะ รุ่นพี่อิรูกะ รุ่นพี่เท็นโซตามหลังมา..หลอนชิบ!!!เลิกทำอะไรบ้าๆแบบนี้ได้ไหม!!!??

เมื่อเท้าของเค้าสัมผัสกับพื้น เค้าก็วิ่งหนีพวกรุ่นพี่ต่อ..เอออ..ให้ฉันได้ทำลายหลักฐานก็ได้ไหมเนี่ย!?ช่วยนี้ป้าซึนาเดะยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ถ้ามาเห็นสไลเดอร์เข้าต้องโดนดุแน่ๆเลย!!!

"พี่คาคาชิปล่อยฉันลงก่อนได้ไหม??"

"ฉันไม่มีวัน..ปล่อยเธอไปหรอก.."ฉันถึงกับไปต่อไม่เป็น..ทั้งๆที่อยากจะได้ยินประโยคนี้จากพี่โอบิโตะ..แต่พี่คาคาชิดันพูดมันออกมาซะงั้น..ฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี??

"นี้เล่นบ้าอะไรกันเนี่ย!?"เสียงร้องโวยวายของท่านซึนาเดะดังขึ้น..หลังจากที่เห็นสไลเดอร์น้ำแข็งซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฝีมือของใคร.."อุสึมากิ นานิกะ!!!!"ป้าซึนาเดะพุ่งเข้ามาขวางทางพี่คาคาชิ ทางรุ่นพี่คุเรไนเองก็วิ่งเข้ามาล็อกคอพี่คาคาชิแล้วลากลงไปนอนกองกับพื้น..เอาแล้วไง!!!โดนดุแน่ๆเลยงานนี้!!!"เรียกไปหาก็ไม่มาซะที!!แถมยังมาสร้างสไลเดอร์ขว้างทางจราจรอีก..ฉันขอเปลี่ยนภารกิจของเธอให้เป็นระดับ S เลยละกัน!!!!"หาาาาาาา!!!อุตส่าห์คิดว่าวันนี้จะได้ภารกิจง่ายๆไม่ต้องลงแรงเยอะมาทำแต่ดันได้ระดับ S ซะงั้น!!!วันนี้มันวันอะไรเนี่ย!?ทำไมถึงซวยแบบนี้!?"ไปรับภารกิจที่ห้องด้วย..ให้เวลาอีก10นาที.."เมื่อสิ้นประโยคป้าซึนาเดะกับรุ่นพี่ชิซึเนะก็เดินจากไป

"นานิกะ..ไม่เป็นไรใช่ไหม??พวกเราขอโทษนะ.."รุ่นพี่อาสึมะเดินเข้ามาลูบหัวฉันเบาๆ..จะไม่เป็นไรได้ไงเล่า!?จะเป็นภารกิจแบบไหนฉันยังไม่รู้เลย!!

"อ้าวๆ..มาอยู่ตรงนี้นี่เอง.."เสียงนี้มัน!?..พ่อ..เค้าเดินเข้ามาส่งยิ้มให้กับแล้วโน้มตัวลงมาจุ๊บกลางหน้าผากของฉัน.."พ่อกลับมาแล้วนะ..โดนยัยซึนาเดะดุมาใช่ไหมเนี่ย??"

"ก็เรื่องเดิมๆนั้นแหละคะ.."

"พี่นานิกะ!!!!"นารูโตะคุงวิ่งเข้ามาสวมกอดฉัน..แววตาที่เต็มไปด้วยความสุขของเค้าจ้อมมองขึ้นมาสบกับดวงตาของฉัน..ตัวสูงเท่าๆฉันแล้วนิ..เด็กคนนี้โตเร็วชะมัด.."คิดถึงจังเลยยยย!!!..ไม่ได้เห็นหน้าตั้งนาน..แล้วนี้เตรียมชุดแต่งงานหรือยัง??"อ..อ..เอ้!!สมองมันไม่ได้โตขึ้นเลยนี้หว่า!!ยังคิดจะแต่งงานกับฉันอยู่เหรอเนี่ย!?..ทำไมทั้งพ่อแล้วพวกรุ่นพี่จ้องนารูโตะแปลกๆละ!?นี้พวกเค้าคิดจะเตรียมเผาเลยใช่ไหมเนี่ย!?

"เออออ..นารูโตะ..พี่ว่าเราไปหาป้าซึนาเดะกันดีกว่าไหม??พอดีว่าพี่ต้องไปรับภารกิจหน่ะ.."ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่เค้าจะโดนฆ่าซะก่อน..

"ถ้าพี่ต้องการผมก็โอเค..แต่ขอผมกอดอีกซักนาทีได้ไห--!?"พ่อเดินเข้ามาลากนารูโตะออกไปก่อนที่เค้าจะพูดจบประโยค

พวกเราเดินแยกตัวออกมาจากพวกรุ่นพี่คุเรไน สู่ห้องโฮคาเงะที่มีป้าซึนาเดะและรุ่นพี่ชิซึเนะรออยู่

"กว่าจะมาได้นะ..ก่อนอื่นเลย..นานิกะ..เธอต้องไปทำลายสไลเดอร์นั้นทิ้งซะ..แล้วนี้เป็นข้อมูลภารกิจครั้งนี้.."ฉันเดินเข้าไปหยิบซองน้ำตาลที่ป้าวางไว้บนโต๊ะ..พร้อมเปิดดูเนื้อหาที่อยู่ข้างในเพียงลำพัง..ฉันเบิกตากว้างและเหงื่อตก..นี้มันอะไรกันเนี่ย!?

"ห..หยิบผิดซองหรือปล่าวคะ??แน่ใจนะคะว่าซองนี้??"

"ถูกแล้วละ..นานิกะจัง.."รุ่นพี่ชิซึเนะถอนหายใจเบาๆพลางใช้นิ้วชี้ทั้งสองข้างจิ้มกันไปมา..คงจะเคยแย้งป้าแล้วนางไม่ฟังสินะ..มิน่าล่ะถึงไม่มีสามีซะที!!

"รีบไปรีบกลับหล่ะ..เอาผู้ชายมาฝากด้วยก็ดี.."นั้นคำขอแน่เหรอป้าาาา!!??

"ระหว่างทางอย่าเอาลูกเขยมาฝากพ่อนะ..แล้วก็ดูแลตัวเองดีๆละ.."ไม่มีหรอกนะพ่อ!!!ถ้าเอาหลานกลับมาฝากก็ว่าไปอย่าง(อุฟส์!!)เดี๋ยวลูกเขยพ่อก็ตามมาเอง

"พี่นานิกะ..ผมจะจัดงานแต่งรอนะ..รีบกลับมาหล่--โอ้ย!!"พ่อเขกหัวนารูโตะอย่างรุนแรง..ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆฉันขอไม่กลับหมู่บ้านตลอดทั้งชีวิตเลยก็แล้วกัน

"พูดอะไรทุเรศทุรัง!!"ใส่มันเลยพ่อ..หนูไม่อยากได้น้องเค้ามาเป็นเขยพ่อหรอกนะ

"งั้นไปแล้วนะคะ.."ฉันเดินออกมาจากห้องทันที..เท่าที่อ่านคร่าวๆแล้วฉันต้องไปที่ซึนะเหรอเนี่ย!?ขี้เกียจเดินทางเฟ้ย!!!ภารกิจบ้าอะไรก็ไม่รู้!?

"จะไปแล้วเหรอ??"พี่คาคาชิเดินเข้ามาหาฉันพร้อมถุงกระดาษในมือ..นั้นคงจะเอามาให้นารูโตะสินะ..หรือไม่ก็ผู้หญิงคนอื่น!!!..อ้ายยยยย!!พระเจ้าขาาาา..นานิกะจะหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้แล้วนะคะ..แสงแดดจงส่องลงมา ณ บัดนี้5555(เป็นบ้าไปแล้ว//ไรท์)

"คะ.."

"อะนี้.."เค้ายืนมันมาให้ฉัน..อ..อ..เอ้!!!!!ของฉันงั้นเหรอ!?"ฉันไม่รีบรับไปเร็วๆ..ฉันจูบนะ.."ก็ได้ๆพ่อคูณณณ!! ฉันเอื้อมมือเข้าไปรับถุงกระดาษมาจากเค้า ทำไมมันหนักนิดๆแฮะ ข้างในนั้นมี..

"เยลลี่!!!!"ฉันอุทานออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว..พี่คาคาชิคลี่ยิ้มออกมาพลางจ้องมองฉัน..ก็นะมันเป็นของที่ฉันชอบนิ.."ขอบคุณนะคะ.."

"อะไรที่เธอชอบฉันก็พร้อมจะทำให้หมดนั้นแหละ..ลองชิมดูสิ.."ฉันไม่ลังเลที่จะหยิบก้อนเยลลี่ผสมเจลาตินทรงลูกบาศก์สีม่วงซึ่งคาดว่าจะเป็นรสองุ่นขึ้นมาใส่ปากเคี้ยวเพลินๆ..อร่อยอะ..ไม่หวานจนเกินไปด้วย.."อร่อยใช่ไหมละ??เอาไว้กินระหว่างทำภารกิจนะ..ฉันไปละ.."เค้าเองก็คงจะเขิลจนพูดไม่ออกสินะ..ความจริงพี่คาคาชิเองก็น่ารักนะ..แต่..ฉันไม่ชอบคนที่แก่กว่าหน่ะสิ..เว้นแต่..พี่โอบิโตะละไว้ในฐานที่เข้าใจนะว่าเค้าเป็นรักแรกของฉัน

ฉันออกเดินทางจากหมู่บ้านโคโนฮะไปหมู่บ้านซึนะก็ปาเข้าไปบ่าย2กว่าแล้วถ้ารวมกับเวลาไปทำลายสไลเดอร์น้ำแข็งและเก็บของ..ฉันสวมหน้ากากลวดลายคล้ายสุนัจจิ้งจอกของหน่วยลับพลางเงยหน้ามองเบื้องหน้าซึ่งคือกำแพงของหมู่บ้านซึนะ..โอ้โฮ!!สูงพอๆกับโคโนฮะเลยแฮะ..จะว่าไปแล้ว..ท่านคาเซะคาเงะจะหน้าตาเป็นยังไงหนอ??~คงจะยังหนุ่มๆแน่นๆเหมือนกับพี่คาคาชิละมั้ง..หรือไม่ก็อาจจะแก่หงำเหงอะก็เป็นได้ แต่คงไม่เป็นแบบนั้นหรอกมั้ง..ขอให้เป็นคนธรรมดาๆง่ายๆไม่อะไรมากใจดีมีความเป็นสุภาพขาหลุด(อุฟส์!!) ที่สำคัญ!!!..ผมต้องไม่เป็นสีแดง!!! เพราะมันอาจจะทำให้ฉันร้องไห้ออกมา ก็นะนั้นมันสีผมของแม่นิ

"เธอคงจะเป็นหน่วยลับจากโคโนฮะสินะ.."ฉันหันไปมองผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ในชุดดำ..ใครฟะ!?ทำไมแต่งตัวประหลาดจัง

"คะ..รบกวนช่วยนำทางไปหาท่านคาเซะคาเงะด้วยนะคะ"ฉันโค้งตัวลงให้เค้า

"ตามมาทางนี้เลย..."ฉันเดินตามเค้าเข้าไปในหมู่บ้าน..สงบดีจังน้าาา..บรรยากาศแบบนี้มันน่านอนซะจริง..ถือซะว่ามาพักร้อนก็แล้วกันนะ..ฝีเท้าของเค้ามาหยุดอยู่ที่อาคารขนาดใหญ่คล้ายกับรูปน้ำเต้า..อย่าบอกนะว่าห้องของคาเซะคาเงะอยู่บนนี้

"เฮ้อ..อย่างที่เธอคิดนั้นแหละ.."เอ้!!!นี้เค้าอ่านใจคนอื่นได้เหรอเนี่ย!?อะเมซซิ่งซึนะงาคุเระ!!!แบบนี้เค้าต้องเป็นคนใหญ่คนโตของที่นี้แน่ๆเลย!!"อาคารนี้มันเก่าซะจนปูนร้าวแล้ว..บางทีเราควรจะของบประมาณมาปรับปรุงบ้าง.."เพล้ง!!!อ..อะไรกันเนี่ยคนๆนี้!?ที่แท้ก็คนละเรื่องเดียวกันนี้หว่า!!ตรูไม่น่าสรรเสริญเมิงเลย!!!

"ห้องท่านคาเซะคาเงะอยู่ที่ไหนเหรอคะ??"

"อยู่ข้างบนนี้แหละ..แต่เค้าไม่ได้อยู่ที่นี้.."กวนทรีนปล่าวเนี่ย!?อดทนไว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ￣ˍ￣

"พอจะทราบไหมคะว่าเค้าไปไหน??"

"อืมมม..น่าจะไปรดน้ำบอจังบนดาดฟ้าละมั้ง??"อ้ากกกกกก!!!สรุปก็คือเค้าไม่ได้อยู่ที่ห้องแต่อยู่บนดาดฟ้าสินะแล้วไอ้บอจังที่ว่านี้มันชื่อต้นไม้แน่เหรอฟะ!?..บอกแค่นั้นก็จบ"หรือไม่ก็ไปอ่านหนังสือที่ข้างๆห้องทำงาน.."ชักจะอาการหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วนะคนๆนี้!!!..อดทนๆๆๆๆๆๆๆ"หรืออาจจะอยู่---"

"อ้ากกกกกกกก!!!ทนไม่ไหวแล้วนะเฟ้ย!!!!รีบๆบอกมาซะทีสิฟะ!!!"

"นิสัยเหมือนกับนารูโตะจริงๆด้วย.."ก็มันแน่อยู่แล้วพี่น้องกันนี้นา..จะว่าไปแล้วเสียงใครฟะ!?ฉันหันหน้าไปสบตากับเค้า..ม..ไม่มีคิ้ว..ข..ขอบตาแพนด้า..ผ..ผมสีแดง..ที่สำคัญ..ทำไมตัวเตี้ยจังฟะ!?"ส่งเธอแค่นี้ก็พอแล้วละคันคุโร่..ฉันกาอาระเป็นคาเซะคาเงะของหมู่บ้านแห่งนี้"อ..เอาจริงดิ!?ไอ้เตี้ยนี้เนี่ยนะ!?..ทำไมรู้สึกเหมือนสิ่งที่จินตนาการไว้มันสลายหายไปกับอากาศละเนี่ย??

"คะ..."

"งั้นก็เริ่มภารกิจได้เลย.."

"เอ้!?"

"นี้เธอยังไม่ได้อ่านเนื้อหาอีกเหรอ??ควรจะศึกษาก่อนที่จะเดินทางมาที่นี้นะ.."ฉันเอื้อมมือกลับไปหยิบซองน้ำตาลออกมาจากเป้ที่สะพายอยู่พร้อมดึงเอกสารออกมาไล่อ่านตั้งแต่บรรทัดแรก..เหมือนโดนดุยังไงก็ไม่รู้..ทั้งๆที่อายุน้อยกว่าฉันแท้ๆ "เฮ้อ..ทีนี้ฉันเชื่อแล้วละว่าเธอเป็นพี่ของนารูโตะจริงๆ"พึ่งจะเชื่อเหรอฟะ!?เจ้าเตี้ยแพนด้า

ฉันถึงกับเบิกตากว้างเมื่อเห็นเนื้อหาของภารกิจในครั้งนี้..ม..ไม่จริงใช่ไหม!?..ฉันเนี่ยนะ!?ป้าคิดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย!?

สวัสดีรีดเดอร์ทุกท่านนะคะ!!!ヽ(´▽｀)/

ลงช้าไปนิด..ต้องขออภัย(T⌓T)

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ(*^ω^*)

ช่วยคอมเมนต์ด้วยนะคะ(*^o^*)

ไม่คอมเมนต์ไม่ลงตอนต่อไปคะ!!!●ω●