[Fic Naruto] Diary from the woman Who never known What love is?? บันทึกรักกับดักหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : Red Carnation

อากาศยามสายที่ค่อนข้างแจ่มใสผสานกับกระแสลมที่พัดผ่านกองใบไม้ที่นินจาหนุ่มผู้มีนามว่า'อิทาจิ'พึ่งจะกวาดเสร็จ..ร่างสูงเอื้อมมือขึ้นไปปาดเม็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากแล้วลงมือกวาดใบไม้ให้กลับมาเป็นกองอีกครั้ง..การทำความสะอาดสำหรับเค้าแล้วเป็นการคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เคยเกิดขึ้น..และภารกิจที่เค้าได้รับมานั้นคือ..สังหารคนในตระกูลให้สิ้นซาก

"ขอโทษนะคะ..ที่นี้ใช่บ้านของคุณฟุงะกุหรือปล่าวคะ??"เค้าละสายตาจากกองใบไม้ไปตกอยู่ที่นินจาสาวร่างบางเรือนผมสีเขียวนัยน์ตาประกายสีทองอำพัน ริมฝีปากบางชวนให้น่าจับจองเป็นเจ้าของเสียเหลือเกิน ที่หลังของเธอมีลังอาวุธวางไว้สองลัง..

"อ้อ..ครับ..งั้นเอาวางไว้ที่หน้าประตูเลยนะครับ.."เค้าชี้นิ้วไปที่บานประตูหน้าบ้านของเค้าเอง..ร่างบางค่อยๆโน้มตัวลงไปหยิบลังทั้งสองซ้อนกันแล้วยกขึ้นไปวางไว้ที่ข้างๆประตูบ้าน..นินจาหนุ่มยังคงไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เลย..แม้กระทั่งตอนที่เธอเดินจากไปแล้ว..ในใจของเค้าเองก็คิดอยากจะสะกดรอยตามไปแต่เค้ายังมีงานที่จะต้องทำอีกเป็นจำนวนมาก..

"เฮ้ออออ...เสร็จซะที.."นินจาสาวร่างบางนาม'คาซึเอะ'พึมพำกับตัวเองหลังจากที่เดินออกมาจากที่ตั้งของตระกูลอุจิวะ..ที่อยู่อาศัยของเธอนั้นเป็นหนึ่งในคลังอาวุธที่เวลานินจาจะออกเดินทางจะต้องแวะมาเอาอาวุธกับเธอก่อน..สำหรับเธอแล้วเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยุ่งยากพอสมควร

นอกจากเธอแล้วก็ยังมีสตรีสูงวัยที่อาศัยอยู่ด้วย..ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเธอต้องเรียกสตรีผู้นั้นว่าแม่ บางทีอาจจะเป็นการชดเชยอะไรบางอย่างให้เธอก็เป็นได้..

"ไง!!เอาลังไปส่งเรียบร้อยแล้วเหรอ??"นินจาหนุ่มผู้มีนามว่า'คาคาชิ'เค้าได้ปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากาก เส้นผมสีขาวราวกับก้อนเมฆและแววตาที่แอบซ่อนความเก่งกาจไว้กำลังเดินเข้ามาหาเธอ ภารกิจของเค้าคือการคุมกันทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลโอสึซึกิอย่างเธอ..

"อืมม..ความจริงคุณไม่ต้องมาคอยตามฉันแบบนี้ก็ได้นะ.."เธอทำเสียงดุใส่เค้า..แต่ผลที่ได้รับนั้นกลับตรงกันข้าม..เค้าหัวเราะจนแทบหายใจไม่ทัน ถ้าขาดอากาศหายใจตายไปได้ก็คงจะเป็นผลดีกับเธอไม่น้อย..

"เห็นทีคงจะไม่ได้หรอกนะ..เพราะนี้มันเป็นภารกิจของฉัน.."เค้ายกนิ้วมือขึ้นมาปาดน้ำตาที่คลอเบ้า..ดูจากใบหน้าของเธอแล้วคงไม่ค่อยพอใจกับคำตอบซักเท่าไร..

"..ฉันอยากอยู่คนเดียว..คุณกลับไปเถอะ.."เธอจ้องมองเค้าด้วยแววตาที่ไร้หัวใจ..สิ่งที่ปรากฏให้นินจาสาวเห็นได้คนเดียวนั้นคือจักกระของเค้าได้แปรเปลี่ยนเป็นตัวเลขที่สามารถบอกระยะเวลาชีวิตของเค้า..

"งั้นเดินทางกลับดีๆล่ะ.."เมื่อสิ้นคำอำลาเค้าได้เดินจากไปด้วยรอยยิ้ม..บางทีเธอก็คิดว่าเค้าอาจจะไม่เต็มบาทก็เป็นได้..แต่ทุกครั้งที่เค้าเดินจากไปเธอมักจะแอบหัวเราะอยู่ในใจเสมอ..เพราะเค้าเป็นเพื่อนคนเดียวที่เธอมี..ถึงแม้ว่าอายุจะแตกต่างกัน7-8ปีก็ตาม..

เธอเดินไปตามถนนที่เต็มไปด้วยร้านขายของต่างๆนานารวมถึงกลุ่มคนที่กำลังยืนพูดคุยกันตามประสาผู้ใหญ่..ถ้าพ่อกับแม่ของเธอยังอยู่ก็คงต้องมายืนซื้อของแบบนี้แน่ๆเลย..

ในที่สุดฝีเท้าก็ได้มาหยุดที่คลังอาวุธที่ตั้งอยู่ใกล้กับประตูทางเข้าออกของหมู่บ้านแล้วพลางถอดหายใจเบาๆเพื่อเตรียมตัวเตรียมใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น..

"กลับมาแล้วค่ะ..แม่"เธอค่อยๆแง้มประตูเข้าไปแล้วก็ได้พบกับสตรีวัยกลางคนมีรูปร่างค่อนข้างอวบอึ๋มที่กำลังมีท่าทีโมโหกับการหายตัวไปของเธอ..

"หายไปไหนมา!?คาซึเอะจัง!!"

"ไปส่งของที่คุณจัดไว้เมื่อคืนไงคะ.."

"หมายถึงของคุณฟุงะกุใช่ไหม??"

"ใช่ค่ะ..ตอนที่ฉันไปส่งลูกชายคนโตของเค้าเป็นคนรับแทน..แต่เค้าไม่ได้เปิดดูของในกล่อง..."

"หึ..ทำได้ดีมาก..คืนนี้อยากกินอะไรล่ะจ๊ะ??"สตรีผู้นี้คลี่รอยยิ้มที่แสนชั่วร้ายออกมา..นั้นเป็นเครื่องหมายว่านินจาสาวทำสำเร็จ..ใช่แล้ว สตรีผู้นี้เองก็คิดที่จะก่อการกบฏกับคนในตระกูลอุจิวะเช่นกัน..

"อะไรก็ได้ค่ะ..แต่ตอนนี้ฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ.."ร่างบางรีบปลีกตัวออกมาจากคลังอาวุธนั้นด้วยความรู้สึกที่น่าสะอิดสะเอียนจนแทบทำให้เธออาเจียนออกมา..

เธอเดินไปที่บ้านพักที่ตั้งอยู่ข้างๆคลังอาวุธ..บรรยายการภายในบ้านนั้นเงียบสงบราวกับสุสานในช่วงเวลากลางคืน..อย่างน้อยที่นี้อาจจะทำให้ความรู้สึกดีขึ้นก็เป็นได้ เธอเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง..แล้วยืนมองกำแพงของหมู่บ้านด้วยความน่าอนาจใจ..ทั้งชีวิตที่เธอลืมตาดูโลกมาเธอยังไม่เคยเจอหน้าพ่อกับแม่เลยสักครั้ง สิ่งที่เธอรู้คือเธอเป็นเพียงทายาทคนเดียวที่หลงเหลืออยู่..เธอยกมือขึ้นมากุมหัวแล้วเดินเข้าห้องนอนไป..

"ดูท่าทางไม่ค่อยร่าเริงเลยนะ..ให้ฉันช่วยไหม??"เธอหันหน้าไปมองชายหนุ่มปริศนาที่สวมหน้ากากสีส้มลวยลายคล้ายกับพายุหมุน เค้าอยู่ในเสื้อคลุมสีดำลายเมฆสีแดง เธอเริ่มลุกลี้ลุกลนเล็กน้อยเมื่อเสื้อคลุมนั้น..บ่งบอกว่าเค้าเป็นสมาชิกขององค์กรแสงอุษาแหล่งรวมอาชญากรระดับ S 

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนค่ะ!!!

ขอบคุณที่ตามนะคะ..

แล้วก็ช่วยคอมเมนต์หน่อยนะ..

ไม่คอมเมนต์ไม่ลงตอนต่อไปค่ะ..