ซากรีซอัญมณีแห่งหัวใจ

     ใกล้รุ่ง หนุ่มผู้มีดวงตาดุจแสงตะวัน ออกเดินทางเพื่อค้นหาปริศนาแห่งซากรีซ ดินแดนอันเล่าขานซึ่งอัญมณีล้ำค่า โดยมีไกด์นามว่า ซาร์ย เป็นผู้นำทาง

     ทว่ามันไม่ง่ายนัก เมื่อการเดินทางครั้งนี้เต็มไปด้วยปริศนาที่พร้อมจะแผดเผาไม่ต่างจากดวงตะวันและผืนทรายตอนเที่ยงวัน ร้อนรุ่มให้หัวใจเต้นผิดปกติทุกเสี้ยวนาที...

---------------------------------------

ดวงตาคู่โตเบิกกว้าง หล่อนไร้เรี่ยวแรงเสียดื้อ ๆ ลมหายใจติดขัดและเต้นรัวจนแทบระเบิด จูบนั้นช่างร้อนแรงร้ายกาจเป็นที่สุด

“อย่าแปลกใจ...เพราะนี่คือบทลงโทษ”

“ลงโทษ?” แน่ใจได้เลยว่าแก้มหล่อนแดงม่าน แม้นจะนึกเคืองขุ่นในการกระทำอันจาบจ้วงไม่คิดสนใจสายตาคนระแวกใกล้...คนบ้า ! หน้าทนที่สุด

“จากนี้ไป...หากนายยังดื้อ...ฉันจะทำแบบนี้กับนายจนกว่านายจะเป็นเด็กดี”

“ว่าอะไรนะ ?”

“ได้ยินชัดแล้ว...ฉันจะจูบนายจนกว่านายจะเลิกปากแข็ง...ไหนบอกมาอีกครั้งสิ...มีอะไรจะสารภาพหรือเปล่า ?” หน้าเข้มโน้มเข้ามาใกล้หมายจะจูบอีกครั้ง ซาร่าขยับเท้าถอยหนี หากแต่มือใหญ่ที่คว้าต้นคอนั้นไว้คราวแรกออกแรงรั้งเข้ามาไม่ยอมปล่อย

“อย่านะ...นายไม่อายรึไง”

“จะอายทำไม...มันเป็นเรื่องปกติน่า...” ยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์

“เราเป็นผู้ชายนะ...ไม่มีผู้ชายที่ไหนเขายืน...” หล่อนกระดากอายที่จะเอ่ยคำนั้น คนมากด้วยเล่ห์กลเหยียดยิ้ม กระซิบให้

“จูบ...”

แก้มนวลแดงปลั่ง และไม่คิดจะสบสายตาคู่คมนั้น

“นั่นแหละ...หรือนายเป็นเกย์” คนตัวเล็กจงใจให้นายหนุ่มหยุดการกระทำอันร้อนผ่าวนั้นเสีย หากแต่เสียงทุ้มกลับยั่วยุจงใจ

“ฉันเต็มใจเป็นเซ็กชวล หากนายเป็นชายเต็มร้อย...แต่....” นัยน์ตาคู่คมกวาดไล้ไปทั่วดวงหน้าหวานอย่างมีความนัย...

“แต่...?” ซาร่าถามสั่นพร่า หล่อนร้อนผ่าวไปกับสายตาคู่นั้น มันช่างแผดเผาไม่ต่างจากดวงตะวันแห่งซากรีซ

“ปากแข็ง !” นายหนุ่มไม่คิดตอบ กลับกล่าวโทษเสียดื้อ ๆ

แน่ล่ะเขาอยากสั่งสอนเจ้าไกด์นำทางให้ชุ่มใจ...ด้วยวิธีการของเขา....ใกล้รุ่งกระซิบอีกครั้ง...

“ชักจะเป็นโฮโมเซ็กชวลแล้วสิ” ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดอยู่เหนือพวงแก้ม ไล้ต่ำไปเรื่อย ก่อนจะหยุดนิ่งใกล้ใบหูนวล ซาร่าเหมือนจะเป็นไข้ จู่ ๆ เจ้าผีเสือร้ายก็แตะสัมผัสขบเม้มเบา ๆ จนสะดุ้ง

“นาย !”

“เสียงดังนัก...จะเรียกให้คนหันมามองหรือไง”

กำปั้นน้อย ๆ หมายจะทุบตี ให้หยุดการกระทำนั้น หากแต่มือใหญ่ที่หุ้มด้วยแบนหนังรวบข้อมือนั้นไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะรั้งเข้าหาอกกว้าง ในยามนี้เหมือนกับว่าร่างเล็กนั้นกำลังยึดต้นคอใหญ่นั้นไว้

“อย่า...”

พร่ำบอกได้แค่นั้น...ริมฝีปากบางไม่รอช้ากดแนบลงกลีบปากอิ่ม...ดูดดื่มความหวานครั้งแล้วครั้งเล่า...

นั่นล่ะบทสั่งสอนของเขาล่ะ...ใกล้รุ่ง !

“อื้อ” ถ้อยคำปฏิเสธถูกกลืนหายด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวและเรียกร้องความปรารถนาที่คุกรุ่น หากไม่เพราะเสียงกู่ร้องที่ดังขึ้นรอบกาย พิศวาสนั้นคงไม่หยุดลง

ใกล้รุ่งถอนจุมพิตอย่างนึกเสียดาย...เขายิ่มกริ่มให้คนตรงหน้า...พลางหยิกแก้มใสที่แดงก่ำนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว

“ว่าไงเลิกปากแข็งรึยังเรา ?”

ไม่มีคำตอบจากปากอิ่มสีสดที่บวมเปร่งน้อย ๆ นั้น ซาร่าหรือซาร์ยก้มหน้างุด มากพอจะเรียกร้อยยิ้มจากนายหนุ่ม คนเจ้าเล่ห์ที่ซ้อนแผนแก้เผ็ดหัวเราะหึ ๆ แว่วบอก

“ดีเหมือนกัน...ปากแข็งแบบนี้ชักจะติดใจ...จริงมั้ย” ยั่วยุด้วยการไล้สายตามองปากอิ่มอย่างมีความหมาย คนตัวเล็กที่แสนดื้อและเง้างอนปั้นปึ่งตวัดสายตาแหวตอบโต้

“วิปริตผิดเพศ...เกย์ !”

“ก็บอกแล้วไง ชักติดใจ...เป็นเซ็กชวลสักครั้งจะเป็นอะไรไป...ว่ามั้ย” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างยียวนไม่ต่างจากสีหน้า ซาร่านึกอยากข่วนให้นัก

“แต่ผมไม่ ไม่เซ็กชวลด้วยหรอกนะ...ปล่อย !” ตวาดลั่น ดิ้นขลุกขลัก แต่อกแกร่งนั้นกลับไม่ขยับถอยห่าง เอาแต่ใจด้วยการแนบเข้ามาสัมผัส

“เป็นสักหน่อยเถอะน่า...ถือว่าช่วย ๆ กัน...ฉันชักจะติดใจแล้วนะ...หรือนายว่าไม่จริง...จูบตะกี้มันกระตุ้นและเรียกร้องให้เราอย่างว่าบ่อย ๆ นะ”

แทบไม่อยากเชื่อว่านั่นคือคำพูดที่หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากคู่นั้น คนบ้า ! บ้ากามที่สุด

“หยุดนะ...ผมไม่อยากได้ยิน...นายบ้าไปแล้ว”

“เออ...อาจเป็นไปได้...กลางผืนทรายที่ไร้สาวงาม...ฉันก็แห้งเหี่ยวได้เหมือนกันนะ...ฉะนั้นแล้วนายก็ควรช่วยฉัน”

“ช่วยบ้าบอนะสิ...บอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่เกย์...นายจะวิปริตผิดเพศก็เชิญเป็นไปคนเดียวเลย...ปล่อยผมได้แล้ว”

“ขัดคำสั่งนายจ้างได้เหรอ...ฉันซื้อนายมาแพงนะ...ทำงานให้คุ้มค่าจ้างหน่อยสิ”

ใกล้รุ่งนึกสนุกกับการได้กลั่นแกล้งคนในอ้อมกอด ดวงตาคู่โตเขียวปั๊ดเดือดดาล ปากอิ่มที่บวมเจ่อน้อย ๆ เม้มเข้าหากันอย่างขุ่นเคือง

“ผมไม่ได้รับงานมาเพื่อเป็นเซ็กชวลให้ใครนะ”

“ก็ไม่เห็นแปลก...มักจะมีครั้งแรกกันทุกคนละน่า...”

“ไม่ ! ผมไม่ใช่...” ซาร่าอยากจะตะโกนใส่หน้ายียวนนั้นนัก...หล่อนจำต้องเก็บงำความลับ...นี่ไม่ใช่เวลาเหมาะสมที่จะเปิดเผยความจริง

“ว่าไง...นายมีอะไรจะบอกฉัน...” เสียงเข้มนั้นถาม ดูจะเลิกกวนโทสะ หากแต่ต้องคาดโทษเมื่อคนตรงหน้ายังเก็บปากไม่ยอมบอกความนัย

“ได้เวลาแล้วนะ...ฤดูล่าจะเริ่มขึ้นแล้ว...” เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง จนเขาจำยอม แต่นั่นล่ะ เขานึกชอบใจ...ปากแข็งแบบนี้ดีเหมือนกัน...จะจับจูบให้หนำใจนักเชียว !