คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14 :: ง้อ [??%]
ตอนที่ 14 ง้อ
….ไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้สนใจ แค่แคร์นายมากกว่าคนอื่น ๆ ก็แค่นั่นเอง..
เขาและโซฮีตกลงที่จะเป็นแฟนกันแล้ว...
ความสัมพันธ์ของเขาและหญิงสาวจึงดูเหมือนจะคืบหน้าไปตามลำดับ แต่ไม่รู้ทำไม...ที่บางครั้งเขากลับรู้สึกรำคาญโซฮี
ราวกับโซฮีไม่ใช่คนที่หัวใจเขาต้องการ
เขารู้สึกแบบนั้นจริง ๆ...เขารู้สึกแย่ การที่เขาเป็นแฟนกับโซฮีเพื่อลืมฮันคยอง มันไม่ใช่เรื่องดีเลย เพราะถ้าหากโซฮีรู้เมื่อไหร่ว่าเขาใช้เธอเป็นแค่เครื่องมือหรือตัวแทนในการลืมใครสักคน เธอคงจะต้องร้องไห้แน่ ๆ..
“เฮ้อ..” ฮยอกแจถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางใช้สายตามองตัวเองในกระจกเงา
เลว...เขาคิดว่าเขาสมควรจะได้คำนี้
เลวที่หลงรักพี่ชาย
เลวที่อิจฉาพี่ยุนอา
เลวที่หลอกใช้โซฮีเป็นเครื่องมือ...
ก๊อก ๆๆ
“ฮยอกแจ เสร็จรึยัง” เป็นเสียงของดงเฮนั่นเองที่ตะโกนเข้ามาในห้อง ฮยอกแจจึงหลับตาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเปิดประตูออกไปแล้วส่งยิ้มให้เพื่อน
“ชุดนี้ดูเป็นไง”
“เวิร์กมาก” ดงเฮชูนิ้วโป้งให้พลางจับให้ฮยอกแจหมุนตัวไปรอบ ๆ “เสียแต่..”
“เสียแต่..?” ฮยอกแจทวนคำ
“น่ารักไปหน่อย” ดงเฮตอบหน้าตาย เอ้า ก็ลองคิดดูสิ ไปเดทกับแฟนสาว แต่กลับน่ารักกว่าแฟน...มันคงจะสนุกพิลึก
“ช่างเถอะ” ร่างบางโบกมือไปมาอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันขี้เกียจเปลี่ยน”
ความจริงที่จะไปเดทคราวนี้เขาไม่ได้เสนอหรอก โซฮีต่างหากที่เป็นคนเสนอ เขาเลยต้องตกลงเออออไปตามกรรม
“แล้วจะไปสวนสนุกยังไง” ดงเฮเอ่ยถาม ตอนนี้ที่บ้านไม่เหลือรถอยู่สักคันยกเว้นรถของฮันคยองเพราะออกไปส่งชินดงกับฮโยจู ฮยอกแจส่ายหน้าเป็นคำตอบ ก่อนที่เสียงของใครบางคนจะดังขึ้น
“เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง”
เป็นฮันคยอง...ที่พูดประโยคนี้
“นายกำลังจะไปไหนล่ะ”
“ผมไปเองก็ได้ฮะ ไม่อยากรบกวนพี่ฮันคยอง” ปฏิเสธออกไปแต่ไม่กล้าสบตา ไม่กล้าแม้แต่จะยืนตรงนี้...
เพราะกลัวว่าความในใจลึก ๆ มันจะเผยออกมาให้เห็น
“ดงเฮ”
“ห๊ะ..เอ้ย ครับ” ขานรับพี่ชายของเพื่อนอย่างลืมตัว
“ฮยอกแจกำลังจะไปไหน” ฮันคยองถามต่อ สายตาจ้องดงเฮอย่างคาดคั้นความจริงจนคนถูกถามต้องกลืนน้ำลายลงอย่างฝืนคอ
“ส่ะ...สวนสนุกฮะ”
“งั้นเหรอ ..สวนสนุกใกล้ ๆ นี่ใช่มั้ย ทางผ่านพี่พอดี ติดรถพี่ไปนั้นแหละ” สรุปเองแล้วเดินนำหน้าไปที่โรงรถ ฮยอกแจตวัดสายตามามองผู้เป็นเพื่อนอย่างคาดโทษก่อนกะจะเดินหนีไปอีกทางเพื่อออกไปยืนหน้าบ้านเรียกแท็กซี่
“ตามพี่มา ฮยอกแจ” เอ่ยเสียงเข้มแล้วหันมามองน้องชายที่ไม่ยอมเดินตามมาสักที แววหวั่นไหวสะท้อนวูบในดวงตาหวานก่อนจะค่อย ๆ หันหลังกลับมาแล้วเดินหลบสายตาตามฮันคยองไปอย่างห้ามไม่ได้
ดงเฮมองตามสองพี่น้องคู่นี้อย่างหวั่นใจ พลางภาวนาขอให้อย่าให้อะไร ๆ มันแย่ลงไปกว่านี้เลย
แต่แล้วเจ้าตัวก็สะดุ้งเฮือกเมื่ออะไรบางอย่างมาเกาะที่ไหล่
“คิม คิบอม!”
เอ่ยเรียกชื่อของคู่กรณีลั่นแล้วกระโดดหนี เป็นร่างสูงนั่นเองที่มายืนข้าง ๆ เขาแล้วเอามือจับไหล่ คนถูกเรียกตีหน้าตายก่อนจะพูด
“เชื่อคุณฮันคยองเถอะ”
“เอ๋..?”
“คุณฮันคยองมีวิธีของเค้า เพื่อนนายไม่เป็นอะไรหรอก” ขยายความให้กระจ่าง แต่มันก็ไม่ได้บรรเทาความเป็นห่วงเพื่อนในใจของดงเฮไปสักเท่าไหร่ เจ้าตัวถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าครัวไปจัดการล้างจานที่ค้างไว้ต่อเหมือนเดิม
อยู่บ้านคนอื่นอย่านิ่งดูดาย....ถึงแม้ฮยอกแจจะบอกว่าตัวเองไม่ต้องทำอะไรแต่เขาก็รู้สึกตงิด ๆ อยู่ดีที่มาอาศัยอยู่บ้านคนอื่นโดยไม่ทำอะไรเป็นการตอบแทน เขาเลยช่วยทำงานบ้านให้...
เฮ้อ เป็นห่วงฮยอกแจจัง
ความคิดเห็น