+**+รักแสบใสของยัยสุดซ่าส์+**+

ลำดับตอนที่ #1 : +**+โฮะๆๆๆ สอบติดด้วยอ่า+**+

วันประกาศผลสอบ

"อุ๊ย...นั่นชื่อเรานี่หว่า กร๊ากๆๆๆสอบติดด้วยอ่ะ..." แพรพูดท่าทางดีจัยเสีย

เต็มประดา

"เฮ้ยยย...นั่น ชื่อเราติดเหมือนกานนนน..."แจนพูดขึ้นบ้าง น้ำเสียงดูท่าทาง

ดีจัย...

"แก...ดูคะแนนเราดิ เต็ม 200 ด้าย 86 อ่ะ ทุเรดมากเลย ยังติดอ่า"

"นี่ๆๆ..แต่เราด้าย 100 ล่ะ...ยังอุตส่าห์ติดเน้ออ..."

"เฮ้ย...แล้วตกลงอยากติดมั้ยอ่า ที่พูดเนี่ย..."

"เออออ...อยากดิวะ โรงเรียนใหม่ คัยก้ออยากเรียน อิอิ..."

แฮ่มๆๆๆ..แนะนำตัวหน่อยคร่ะ..เราชื่อแพร ศึกษาอยู่ชั้นม.1ในโรงเรียนมัธยม

แห่งหนึ่ง...เปนลูกคนเดียว พ่อเปนนักธุรกิจชอบไปทัมงานต่างประเทศบ่อย

ส่วนแม่เปนแอร์ [แอร์กี่] แอร์โฮสเตสนะยะ...ม่ายช่ายแอร์กี่ เราก้อเลยด้ายอยู่

บ้านคนเดียวบ่อยๆล่ะ...แต่ก้อยังดี ที่มีแม่บ้านอยู่เปนเพื่อนด้วย...บ้านเรามี

ฐานะร่ำรวย [รวยแต่เขือ อ่าดิเจ๊] แต่ลูกสาวบ้านนี้ชอบทัมตัวเปนสถุลลลล...

แล้ววันนี้เราก้อมาฟังผลสอบ...เราสอบติดด้ววยนะ แบบว่าทั้งสวยทั้งเก่ง...

เลยล่ะ...เพื่อนเราจากโรงเรียนเก่าก้อสอบติดกันหลายคนเลย แต่ม่ายค่อย

มีคนที่เราสนิทเรย..จามีก้อแต่ แจน กะ มิ้นต์ แค่สองคนอ่ะ...เวงกำเจงๆๆๆๆ

พอเราไปดูผลที่บอร์ดเสดแล้วก้อมานั่งกันอยู่ที่ในโรงอาหาร พอนั่งไปซักพัก

ก้อรู้สึกหิว เลยไปซื้อข้าวมันไก่ [อาหารสิ้นคิด] มานั่งกินกัน...กินไปเรื่อยๆๆๆ

อยู่ดีๆ ก้อสังเกตเหนมิ้นวิ่งหน้าตั้งเข้ามาในโรงเรียน...แล้วก้อมุ่งหน้ามาที่โต๊ะ

ที่เรากะแจนนั่งอยู่

"เฮ้ยย...พวกแก แฮ่กๆๆ ดูผล แฮ่กๆๆ สอบกันรึยาง แฮ่กๆๆ"มิ้นพูดน้ำเสียง

บ่งบอกหั้ยรู้ว่าวิ่งมาเหนื่อยมากกกๆๆๆ

"ดูแล้ว..ติดด้วย เก่งป้ะล่ะ เอิ๊กๆๆๆ"เราตอบแกมชมตัวเองนิสนึง

"เอออ...แล้วเราติดป้ะ"

ปิ๊งๆๆ คิดรัยออกแระ...เมื่อด้ายยินคำถามที่มิ้นถาม แพรถึงกับคิดแผนรัย

ออก..แล้วหันไปขยิบตาหั้ยแจน...

"มิ้น...แกม่ายติดอ่า...ทัมงัยดี หูยยยย..."กร๊ากๆๆ หลอกฟรายสบายดีจังง

"ห๊า...สอบม่ายติดหรอ...แล้วจาทัมงัยดีอ่า...จาไปสอบโรงเรียนอื่นก้อม่าย

ด้ายแล้ว" ฮ่าๆๆๆ ช่างม่ายรู้อารัยบ้างเลยยยย....

"โห่มิ้น..ม่ายเปนรัยหรอกนะ เดวแกก้อด้ายเรียนโรงเรียนนี้อยู่แล้วแหละน่า"

แจนพูดปลอบจัยเมื่อเหนว่ามิ้นน่าเสีย...

"เออ...เราว่านะ กลับบ้านกันดีกว่า...อยู่นี่น่าเบื่อว่ะ" คริๆๆ ขำมิ้นว่ะ

"โหยยย...ม่ายอยากกลับเลยอ่ะ กลับไปก้อโดนแม่ด่า" โถ..มิ้นผู้น่าสงสาร

"เออน่า...แม่แกคงรู้อยู่แล้วล่ะว่าแกโง่" มันเปนการหั้ยกำลังจัยของเราล่ะ

"โห่เมิงง..ม่ายหั้ยกำลังจัยแล้วยังเสือกซ้ำเติมอีก" เศร้าค่ะเศร้า T^T

"งั้นวันนี้แยกย้ายกันกลับบ้านเหอะว่ะ..กลับเย็นม่ายด้าย พอดี แม่หวง"

น่านนน...รับม่ายด้ายว่ะ มันแย่งซีนเราอ่ะ กรี๊สสส...แจนนะแจนนนน..หึยยย

"เออ..งั้นเราไปนะ บายนะแจน ป้ะมิ้น กลับบ้าน..." แบบว่าบ้านเรากะบ้าน

มิ้นอยู่ใกล้กันน่ะ..เลยกลับบ้านด้วยกันบ่อยๆ...

ตกเย็น

"เฮ้ออ..กว่าจามาถึงบ้าน อ้าวว นั่นรถแม่นี่หว่า แสดงว่าอยู่บ้าน" ดีจัง นานๆ

ทีแม่จาอยู่บ้าน...

"อ้าว...กลับมาแล้วหรอ เปนงัยสอบติดมั้ยล่ะ...คงม่ายติดล่ะสิ" อ้าวแม่ มัย

พูดงี้อ่า..เสียเลยยย

"โห่แม่...ถ้าหนูโง่หนูก้อโง่เหมือนแม่อ่าแหละ เพราลูกก้อต้องเหมือนแม่ชั่ย

มั้ยล่ะ..." เหอๆๆๆ แรงมาก้อแรงปายยย...

"นี่ๆๆ พอเลยเรา เถียงคำม่ายตกฟากจิงๆ...แล้วตกลงติดมั้ยล่ะ"

"แน่นอนว่าต้องติดอยู่แล้วล่ะแม่...หนูอ่าทั้งสวยทั้งเก่ง หุหุ" แบบว่าเราชอบ

พูดความจิงอ่านะ...เอิ๊กๆๆ

"โฮะๆๆๆ...มันคงสวยเหมือนแม่มันอ่านะ"น่าน...ดูแม่ช้านเสะ..น่าเกลียดจิงๆ

"แหมมม...ม่ายค่อยเลยนะจ๊ะแม่.."

"เออ..แล้วต้องเรียนปรับพื้นฐานรึป่าวอ่ะลูก"

"เรียนดิแม่...อาทิตย์หน้านู้นแหละมั้ง...เออแม่ งั้นหนูขึ้นห้องไปอาบน้ำล่ะนะ"

"อ้าว..แล้วจาลงมากินข้าวมั้ยล่ะ..."

"คงม่ายอ่าแม่...แบบว่ากำลังไดเอ็ทอ่านะ...อิอิ" ห่วงสวยค้า..ห่วงสวย

"ทุกวันนี้ยังไม้เสียบผีม่ายพอหรอ...กินๆไปเหอะม่ายอ้วนหรอก"

"เอาน่าแม่..ถึงจาไม้เสียบผีแต่ก้อสวยนะแม่...หนูไปล่ะนะ...กู๊ดไนท์ค่ะแม่"

ว่าแล้วเราก้อวิ่งขึ้นห้องไปอาบน้ำ แล้วอ่านหนังสือต่อ...และก้อนอน **จบ**