คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เข้าใจผิด2 (100%)
ทรวามถูบีบยี้หนัหน่วมาึ้น รีพิ์าอ้าปาะรีร้อยัไม่ทันมีเสียเล็ลอออมา ลีบปาหยัสวยอายแปลหน้าโบทาบปิลีบปาอิ่มอเธอเอาไว้เสีย่อน
เสียเล็ประท้วอื้ออ้าอยู่ในลำอ สอมือน้อยปาป่ายผลัอว้าออสร้าวามรำาใให้นัวให่ยิ่นั านภพรวบ้อมือสอ้า้วยมือ้าหนึ่ึ้นไปเหนือศีรษะ ริมฝีปาร้อนเพิ่มแรบยี้บเม้มูึลีบปานุ่ม
วามวาบหวามถาโถมโมีร่าาม านภพผละาลีบปาบเม้มไปามพวแ้มหอม
“ยะ อย่า ันะฟ้อุลุานภพ!” เสียหวานระท่อนระแท่น่มู่เมื่อปาเล็เป็นอิสระ หูให่ระิเมื่อไ้ยินื่อัวเอพ่ว้วยสรรพนามนำหน้าที่ไม่มีใรล้าเรียมา่อน
“ลุานภพ!” ายหนุ่มะัเยหน้าออาพวแ้มนุ่มอุทานเสียุ่น
“ะ ใ่ ุแอบเ้ามาทำมิีมิร้ายแในโรแรมอท่าน ุลุานภพ้อับุเ้าุ” รีพิ์าหอบเหนื่อยพูรัวเร็วออมา ใเ้นึัราวลอสะบััย
านภพลี่ยิ้มาพราวมอบสัมผัสลึล้ำแปลใหม่ให้ับหิสาว
“พรุ่นี้่อยเลียร์ับุลุานภพ อนนี้อพี่ภพิน่อน” สิ้นเสียแหบพร่าใบหน้าหล่อ็ลุวในทันที วามอวบให่สใหม่รหน้าสร้าวามปั่นป่วนให้ายหนุ่มยิ่นั
ริมฝีปาร้อนรุ่มเลื่อนมาับยอเม็บัวให่สีหวานูึบเม้มหนัหน่วอ่อนโยนสลับสับเปลี่ยนไปามแรปรารถนาภายใน ปลายลิ้นวัรัเลียรอบานปทุมถันนเปียุ่มทั้สอ้า
“อื้อ” เสียหวานรวราไม่ไ้ศัพท์ สอมือเล็ที่ถูปล่อยให้เป็นอิสระยุ้มผ้าปูที่นอนนยับย่น
หิสาวส่ายหน้าไปมาผมเผ้าที่ยัเปียหมายุ่เหยิทว่าลับเพิ่มเสน่ห์เย้ายวนใระุ้น่อมอยายิ่นั
รีพิ์ารีร้อออมาอย่าไม่อายวามปรารถนาในายเือพลุ่พล่านับประสบาร์แปลใหม่ที่ร่านร้อน
ลิ้นร้ายยันสร้าวามรัวนใให้ไม่หยุ วามไร้เียสาใสื่อบริสุทธิ์ยิ่ทำให้ายหนุ่มื่นเ้น่อย ๆ ใ้เวลาปรนเปรอวามสุสำรานนัวเล็ยิ้มวาหวานเยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ปรือปรอย รีพิ์ารู้สึเบาหวิวราวเินบนปุยเมที่ลอยละล่อ
ายหนุ่มหัวใพอฟูโน้มายลบเล้าูบลีบปาอิ่มอีรั้หลอล่อเบี่ยเบนวามสนใอนใ้ร่า รีพิ์ามึนเบลอหลุมเสน่ห์แห่ามาที่านภพุล่อหลอ วามปรารถนาอันเร้นลับ่อเิ
านภพหลใหลไ้ปลื้มเปี่ยมล้น้วยสุเสน่หา มอบูบหวามหวานปลอบนในอ้อมออย่าอ่อนโยน
สอหัวใำิ่สู่ห้วปรารถนาอันเร่าร้อนล้ำลึ เสียรีร้อัรวราผสมผสานเสียำรามแหบพร่าระมห้อสวีทยาวนานวบนรุ่สาร่าอรรอรีพิ์าสลบไสลอยู่ในอ้อมออุ่น
านภพระับร่าน้อยแนบแน่นอย่าหวแหน เป็นรั้แรที่หัวใหินรู้สึอุ่น่านในอ้าน้ายเ้นระบำไม่หยุ วาู่มเปล่ประายแวววาวท่ามลาแสาวและแสสลัวอโมไฟสีนวล ายหนุ่มับ้อมอวหน้าเรียวามอนในอ้อมออยู่นาน
“ื่นมาะอาละวานาไหนนะ” พึมพำเบา ๆ ะยมือไปปัปอยผมที่ระแ้มมอบูบหนั ๆ ลบนหน้าผาเลี้ยมนอย่ารัใร่
‘รัใร่อย่านั้นหรือ’ แ่ิหัวใแร่็ระหน่ำเ้นรัวเร็วอีรั้นแทบหายใไม่ออ เาบอว่ารัผู้หิแปลหน้านนี้อย่านั้นหรือเป็นไปไ้ยัไ ไม่ใ่ายไปหน่อยไหม
านภพูบเบา ๆ บนแ้มนวลใส ระับอ้อมออีรั้่อนหัห้ามใไม่ใหุ้ใบหน้าลบนวามนุ่มหยุ่นให่ที่ล่อาล่อใ ปิเปลือาสั่สมอให้่มนอน หลับใหลไป้วยวามเหนื่อยล้าามนในอ้อมแน
ความคิดเห็น