เปิดประตูสู่โลกมายฮีโร่|todoroki x oc

เรื่องมันเกิดขึ้นมา3ปีก่อน...

"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" เสียงสดใสดังขึ้นพร้อมกับเสียงตบมือหลายๆคู่ เสียงพูดคุยกับหญิงสาวที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างสนิทสนม

เเต่ไม่ใช่กับเธอล่ะกันนะ

หญิงสาววัยยี่สิบสองปีมองคนที่เข้ามาทำงานใหม่ การเเต่งตัว การพูดคุย... นี่มันมาอ่อยผู้ชายชัดๆ

เพื่อนสนิทของที่อยู่ตั้งเเต่ม.ปลายเข้ามาถามอาการที่เหมือนไม่ได้นอนมาสามวัน... ก็จริงหนิไม่ได้นอนมาสามวันเต็มเเล้วนี่นา

"อยากดูเมะเเล้วอ่าาา"

"อดทนหน่อยน่าาา วันนี้มีกินเลี้ยงรับน้องใหม่ไปกันมั้ย"

"ขอบายล่ะ นานๆทีจะได้พัก ขอดูน้อนโชโตะใหม่มันชื่นใจหน่อยล่ะกัน"

"จ้าๆ ยัยคนครั่งรัก เชิญดูให้ชื่นใจ ชั้นก็จะไปกินของฟรีให้ชื่นใจเหมือนกัน" เพื่อนของเธอเดินไปพร้อมทำหน้าเหนื่อยใจที่เพื่อนของเธอเบียวได้ขนาดนี้

"อีต้า เราอยากเป็นหน่วยสำรวจอ่ะ"

"เอ่อ!! เรื่องของเอง รู้งี้ไปขายประกันดีกว่า"

"ประกันไรอ่ะ ไม่เห็นรู้เลย"

"ประกันอสูรจันทรา มาเป็นอสูรด้วยกันเถอะเคียวจูโร่!"

....นี่เพื่อนข่อยก็เบียวเหมือนกันนี่หว่า

"สวัสดีค่า รุ่นพี่ทั้งสองคนดูสนิทกันจังเลยนะคะ" เสียงรุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามาได้มาทักหาเธอกับเพื่อนที่กำลังเบียวเป็นอาคาสะกับเคียวจูโร่กันอยู่

อ่า....เกลียดเสียงแบบนี้ชะมัด

"เล่นอะไรเหมือนเด็กกันเลยนะคะ น่ารักจัง"

ใช่ค้าบบบบบ ผมเป็นเด็กเปร- เเค่กๆๆ เด็กวัยกำลังซน

....เวลาผ่านไปวันเเล้ววันเล่าจนผ่านมาสามปี ทุกอย่างมันพังลงไปราวกับสะพานที่โดนน้ำเชี่ยวซัดให้พัง

ซึ่งน้ำเชี่ยวนั้นคือยัยรุ่นน้องเวรคนนั้น

"ต้า กลับกันเลยบ่"

"เอ่อ...คือเรา"

"พี่ต้าคะ กลับกันเลยมั้ยคะ"

เสียงของรุ่นน้องที่ทำเอาขนลุกเดินมาควงเเขนเพื่อนสนิทของเธอ

"เอ่อ..เองกลับก่อนเลยเดี๋ยวเราตามไป"

"อ่อ อืม ไม่ต้องเเล้วก็ได้ เดี๋ยวเราทำเองโปรเจคนี้ถ้าไม่นอนก็ทำเสร็จอยู่เเล้ว"

"แต่เองไม่ได้นอนมาสี่วันเเล้วนะ"

"มปรๆ เองไปช่วยอีแรดตัวนั้นเถอะ"

รุ่นน้องที่เเสนน่ารักได้ยินเเบบนั้นก็ทำหน้าไม่พอใจก่อนที่ต่อว่าเธอ เเต่คิดว่าเธอฟังหรอ

...ไม่โว้ย!! เธอส่งยิ้มที่เป็นมิตร(?)ให้รุ่นน้องของเธอ ก่อนที่จะจั้มเท้าไปหาพร้อมกับคำว่า

"เรื่องของตูค้าบบบ" เเละเธอก็เดินไปอย่างแฮปปี้ เเละไปจบตรงที่เธอนอนร้องไห้อยู่บนเตียง

ฮื้อออออออ ทำไมตอนดาบิเเดนซ์มันเศร้าเเบบนี้ ชอบจังเลยคำว่า 'ดีใจที่นายเติบโตมาเป็นคนที่อบอุ่นนะ' แกเป็นพี่ชายที่ดีเลยนี่หว่า ถ้าไม่ติดว่าเล่นเผาโชโตะข่อยเเบบนี้อ่ะนะ-_-+

เฮ้อ~ ชอบจังเลยนะ มายฮีโร่อ่ะถ้าไม่มีอนิเมะ คงไม่มีชีวิตอยู่ได้ถึงทุกวันนี้หรอก

....

...

..

.

ตี ติ๊ด ตี ติ๊ดๆๆ-

เสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าบงบอกถึงเวลาต้องไปทำงานเเล้ว ชุดทำงานที่จัดเอาไว้ตั้งเเต่เมื่อคืน ขอบตาดำๆของเธอเหม่อลอยอยู่หน้าประตู ก่อนที่ตัวเองจะได้เเต่ทำใจเเละมองไปที่โมเดลโทโดโรกิ โชโตะที่ตั้งไว้บนโต๊ะคอม

นี่เเหละความน่ารัก!!

เมื่อเธอทำใจได้เธอจึงเปิดประตูออกไปทำงานตามปกติ....

อ่ะเร๊ะ?!

สีพื้น? กำเเพง? บันได? เดี๋ยวๆๆๆ ปกติออกจากห้องต้องเจอระเบียงหนิ เดี๋ยวๆๆๆๆ อะไรกันเนี่ย?

เธอมองกลับไปภายในห้องที่เธออกมา เเละมันไม่ใช่ห้องเธอเเล้ว!!!

__________________________________________

ชื่อ: อาการิ ฮารุกะ

อัตลักษณ์: จินตนาการ

สูง: 161 

หนัก: 57