ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รายงาน ==> การบ้าน เหอะๆๆ
“ว่าไงล่ะมึงงงงงงงงงงง ให้กรูรอซะนานเลยน่ะ”
“แล้วมึงล่ะ มาทำไม” ตอบด้วยน้ำเสียงโมโหสุดๆ ถ้ารู้มาเปนมันไม่มาเปิดประตูหร๊อก
“กรูก็มาเยี่ยมตามภาษา เพื่อนเลิฟ ไง ว่าไงมึงยังไม่ตอบกรูเลยน่ะ ว่าทำไมมาเปิดประตูช้า”
“เรื่องของกรูน่า” ตกใจเล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างตะกุกตะกักออกไป
“กรูก็นึกว่ามึง อึ๊บ สาวอยู่ กะว่าจะมาขอแบ่งมึงซะหน่อย ฮ่าฮ่าฮ่า” พูดเล่นกับเพื่อน แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะตกใจจนสำลักน้ำลายเลย
“แล้วนี่ตกลงมึงจะมาหากรูแค่นี้ช่ายป่ะ กรูจะรีบไปทำรายงานต่อ” พูดเพื่ออยากจะไล่เพื่อนคนนี้เหลือเกิน
“อะไรว่ะ แค่นี้ก็จะไล่กันซะแล้ว วันนี้กรูกะว่าจะมานอนเป็นเพื่อนมึงซะหน่อย”
“ไม่ต้องเลย กรูไม่ได้กลัวผี”
“ก็กรูกลัวนี่หว่า ก็เลยมาขอนอนด้วย”
“มึงกลัวผีหรือว่ามึงทะเลาะกับพ่อมาว่ะ”
“แหม! ก็ทั้งสองอย่างแหละ น๊า…..โทยะ ให้กรูนอนด้วยน่ะ”
“ไม่ได้ มึงนอนกรอนเสียงดัง”
“เอ้ย แล้วนั่นมึงจะเดินไปไหนว่ะ ห้องมึงอยู่นี่ไม่ช่ายหรอ/เอ้ย อย่า..” พูดจบก็เปิดประตูห้อง เข้าไปเลย ยังไม่ทันที่โทยะจะพูดอะไร คนผู้กำลังย่างเท้าเข้ามา ก็ต้องรีบเอามือปิดหู
“กรี๊ด………….ด” เรนนะร้องด้วยความตกใจ จะไม่ให้ตกใจได้ไงเล่า ก็พี่แกเล่นเปิดประตูเข้ามาดื้อๆๆ แล้วตอนนี้เธอก็ใส่เสื้อเชิ้ตของโทยะ ตัวเดียวด้วย ก็สั้นเหมือนกันอ่ะน่ะ แถมคนที่เปิดประตูเข้ามายังเป็นใครก็ไม่รู้อีก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บรรยากาศในห้องเงียบสงบ เรนนะเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนของโทยะ มองแล้วก็รีบหลบสายตา เพื่อนของโทยะตอนนี้นั่งอยู่บนเก้าอี้ ฝั่งตรงข้ามส่วนเธอกับโทยะนั่งอยู่ที่โซฟา เค้ามีใบหน้าที่เกลียงเกลา รูปร่างสูงใหญ่ ดูๆ ไปแล้วจะสูงกว่าโทยะซะอีก ประมาณ 2 – 3 ซม. คิ้วหนาเข้ม ตัดผมสกรีนเฮด ใบหน้าถึงแม้ว่าจะทำหน้ากวนๆๆ แต่ดูแล้วก็หล่อดี แต่งตัวเป็นเด็กแนว ออกจะเท่ห์ๆ
“เรนนะ นี่เจ้า คาซาอิ มันเป็นเพื่อนสนิทชั้นเอง ตั้งแต่ตอนประถมแล้ว คาซาอินี่เรนนะ แฟนกรูเอง”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ / ครับ” คาซาอิพูดพร้อมยื่นมือมาจะจับ เรนนะหันไปมองหน้าโทยะ เป็นเชิงขออนุญาต
“นี่กรูบอกแล้วไง ว่าแฟนกรู อย่างทะลึ่งน่ะมึง” พูดพร้อมกับ โอบเอวของเรนนะไว้
“หวงจริงนะมึง กรูแหย่เล่นหน่อยเดียวเอง”
“แต่ถ้าเรนนะจับ มึงจะจับมั้ย / จับดิว่ะ ของงี้มีไม่บ่อย” สวนกลับทันควัน
“เอ๊ะ ไอ้นี่นิ เดียวสวยมึง” คาซาอิ ได้แต่ยิ้มกวนๆ ใส่โทยะ เรนนะมองแล้วก็ยิ้มออกมา สงสัยจะสนิทกันจริงๆ เพราะถ้าเป็นคนอื่น มีหวังซี้แหงแก๋
“อ๋อ เกือบลืม ที่มึงบอกกรูว่าจะทำรายงาน มึงพูดผิดป่าวว่ะ มึงจะมาทำการบ้านหรือป่าว ฮ่าฮ่าฮ่า”
“อ้าว นี่โทยะมีการบ้านด้วยหรอ เดี๋ยวเราช่วยทำมั้ย” เรนนะผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ก็นึกว่าโทยะมีการบ้านที่อาจารย์ให้จริง ถามออกไปแบบซื่อๆ ทำให้คาซาอิ ยิ่งหัวเราะใหญ่
“ช่ายๆๆๆ เรนนะต้องช่วยทำด้วย เพราะว่ามันทำคนเดียวไม่ได้ ต้องทำกัน 2 คนขึ้นไป ฮ่าฮ่าฮ่า” พูดแล้วก็หัวเราะต่อ
“แกไม่เคยตายใช่มั้ย……..ไอ้คาซาอิ” พูดพร้อมกับทำท่าว่าจะกระโดดถีบคาซาอิ
เดือดร้อนเรนนะที่ต้องมาห้ามทัพเป็นการใหญ่ ส่วนคาซาอิน่ะหรอ ก็ยังทำหน้าตากวน แลบลิ้นปริ้นตาใส่โทยะ อย่างสบายอารมณ์
“โทยะก็…. ถ้าการบ้านเยอะชั้นก็จะช่วยทำไงล่ะ ไม่เห็นต้องไปโมโหคาซาอิเค้าเลย” เรนนะผู้ใสซื่อพูดอีกจนทำให้โทยะทนไม่ไหว ต้องลากเธอไปอธิบายให้ฟังว่ามันหมายความว่ายังไง
“เรนนะ มานี่หน่อยสิ”
“อะไรหรอ” เรนนะถาม
“มึงรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวกรูมา” หันไปพูดกับคาซาอิ ที่ทำท่าว่าเดินออกมาด้วย
โทยะก็พาเรนนะไปห้องข้างๆ
“มีอะไรหรอ โทยะ พาฉันมาห้องนี่ทำไมหรอ”
“รู้มั้ยว่าการบ้านมันหมายความว่าไง”
“ก็การบ้านไง การบ้านก็คือการบ้าน ไม่มีความหมายอื่น” ตอบหน้าซื่อ
“ม่ายช่าย ที่ไอ้คาซาอิ พูดน่ะ มันหมายความว่า…..ว่า”
“ว่าอะไร ก็พูดมาสิ ฉันรอจนเหงือกแห้งแล้วน่ะ”
“ก็หมายความว่า การที่ผู้หญิงกับผู้ชายเค้าแต่งงานกันใหม่ๆ แล้วสามีเค้าก็ทำการบ้านอ่ะ เข้าใจยัง” พูดจบโทยะก็หันไปมองหน้าหญิงสาว ซึ่งตอนนี้หน้าแดงแปร๊ด เป็นลูกตำลึงเลย
“ก็…ก็ ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ ว่าเค้าหมายความยังงั้นอ่ะ” พูดไปก็เขินไป
ครืน…..น เสียงเปิดประตูทำให้ผู้ที่อยู่ในห้อง หันมามอง เค้าเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หน้ารูปไข่ หล่อเหล่า คิ้วเข้ม ขนตางอนยาวสวย มีเขี้ยวเล็กๆ ที่ฟันบน เดินมาพร้อมกับลักยิ้มบนใบหน้า ผิดกับเมื่อตอนที่ออกไปลิบลับ เค้าเดินจูงมือสาวน้อยคนนึงเข้ามา แต่ที่น่าแปลกใจคือ เธอหน้าแดงมาก เธอเอามือเรียวเล็กตีแขนเค้าเบาๆ เป็นเชิงดุให้เลิกล้อเธอได้แล้ว
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น