รักของฉัน...กับวันที่สดใส

ลำดับตอนที่ #3 : อยากเจอจัง

          ฉันอยากให้โรงเรียนเปิดเทอมเร็วๆจัง ( โรงเรียนเค้าจะเข้าค่ายตอนปิดเทอมของภาคเรียนที่ 1 หน่ะค่ะ )



          “ อะไรน่ะยัยคนเขียน นี่ก็แสดงว่าอีกเทอมเดียวฉันก็ต้องย้ายโรงเรียนอะดิ แล้วฉันก็ได้อยู่กับเค้าอีกเทอมเดียว ฮือ!! ยัยคนเขียนซาดิส “ ไม่ได้ซาดิสซักหน่อย สำหรับผู้อ่านที่ไม่เข้าใจน่ะค่ะ คือว่าพบจบม.3 ก็จะพวกที่เรียนต่อม.ปลาย( สายสามัญ ) หรือไม่ก็ไปเรียนต่อปวช.( สายอาชีพ ) ผักกาดเค้าต้องไปต่อสายอาชีพค่ะ ( การเรียนปานกลาง ถ้าเรียนสายสามัญก็ต้องเข้าสายคณิต-วิทย์ ซึ่งถือว่าแข็งที่สุดและเรียนยากมากด้วย เลยขอต่อสายอาชีพจะดีกว่า )



           ส่วนเค้าคนนั้นหน่ะ อยู่ห้อง 1 หัวดี เรียนเก่ง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไม่เข้าสายอาชีพแน่นอน กลัวว่าจะไปต่อที่อื่นซะด้วยซ้ำเพราะเด็กเรียนดีมากๆส่วยใหญ่จะไปต่อ เตรียมอุดมกัน ถ้าต่อเตรียมอุดมน่ะผักกาดก็เตรียมน้ำตาเช็ดหัวเข่าได้เลย เพราะเธอจะไม่ได้พบเค้าอีกแน่นอน



          และแล้วก็ถึงวันเปิดเทอมฉันรีบไปโรงเรียนแต่เข้าเพื่อที่จะได้พบกับเค้า และเพื่อสืบข้อมูลเกี่ยวกับเค้าค่ะ



          วันนี้ฉันดักรอเค้าที่โรงอาหาร ( ทำเป็นมานั่งกินข้าว แต่จริงๆ แล้วมารอพบเค้า )



          นั่นไง!! เค้ามาแล้ว ฉันรีบยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาที่เค้ามาโรงเรียน



          แล้วฉันก็เฝ้ามองเค้าจากด้านหนึ่งด้านใดของโรงอาหาร เค้าเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษมาก เวลาที่เค้าจะอยู่ที่ไหนไม่ว่าผู้คนจะเยอะซักเท่าไหร่ เค้ามักจะเป็นคนที่เปล่งประกายเสมอ จนฉันสามารถรู้ได้ว่าเค้าอยู่ตรงนั้น



          เมื่อถึงเวลาเข้าแถว ( ห้องนึงจะเข้าเป็น 2 แถว ชาย 1 แถว หญิง 1 แถว )



          นั่นไง!! เค้าเข้าแถวอยู่ตรงนั้น เค้าเข้าแถวอยู่แถวเดียวกับฉันมาตลอด แต่ฉันไม่เคยสังเกตเห็น มีห้อง 2 กั้นอยู่ 2 แถว ( เค้าอยู่ห้อง 1 ฉันอยู่ห้อง 3 ) ทำเป็นแถวคราวๆ ได้ดังนี้



    ห้อง 1            ห้อง 2            ห้อง 3

    

    ญ   (ช)            ญ    ช            (ญ)   ช



          ต้องขอโทษด้วยถ้าผู้อ่านบางคนจะดูไม่รู้เรื่อง  เห็นมั้ยเข้าแถวห่างกัน 2 คนเอง ( จริงๆ เข้าแถวชิดกันกว่านี้อีกน่ะ ความห่างของแถวแต่ละแถวจะเท่ากันหมดหน่ะ



          ฉันเป็นอย่างนี้อยู่ 1 อาทิตย์เต็มๆ เลย คอยมองหา ดูเวลาทุกทีที่เจอเค้า แล้วฉันก็เอาเวลาตอนเช้าที่เค้ามาโรงเรียนมาหาค่าเฉลี่ยดูพบว่าเค้าจะมาโรงเรียนประมาณ 07.45 – 07.50 น. เป็นประจำทุกวัน

และแล้วปฏิบัติการแรกก็เริ่มขึ้น ฉันใช้เวลาเดินทางจากบ้านมาโรงเรียนประมาณ 10 นาที ฉันจึงออกจากบ้านตอน 07.35 น. เผื่อเวลามาถึงโรงเรียนจะได้เดินเข้าประตูโรงเรียนพร้อมกับเค้า ( จอมวางแผน )



          “ เอ๊ะ!! มาช้าไปนิดเดียว “ ผักกาดพูดคนเดียวอีกแล้ว



          เค้ามาก่อนเธอแปปเดี๋ยวเองอ่ะ ตอนนี้เธอเดินตามหลังเค้าอยู่ประมาณ 5 ก้าว ( แหม!!! ไม่ทันได้เข้าโรงเรียนด้วยกัน ไม่เป็นไร วันพรุ่งนี้ยังมี === ชีวิตต้องสู้ === คนสู้ชีวิต === คาราบาวแดง เอ๊ะ!!! ไปโฆษณาให้เค้าเฉยเลยค่าสปอนเซอร์ก็ไม่ได้



          ไม่เป็นไรเพราะว่าเดี๋ยววันนี้ฉันจะไปจดตารางเรียนของห้องนั้นมา จะได้รู้ว่าเค้าเรียนห้องไหน แล้วจะได้เจอเค้าตรงไหนบ้าง ( ที่โรงเรียนจะมีตารางสอนของนักเรียนทุกห้องติดอยู่ ) แต่ว่าฉันจะต้องแอบไปน่ะ ขืนให้เพื่อนรู้ว่ามีคนที่แอบปิ้งอยู่ล่ะก็เป็นเรื่องแน่ ไม่อยากเล่าอ่ะ แบบว่าเขิน….( หน้าแดง )



          พอได้ตารางสอนแล้ว ฉันก็พยายามเดินเข้าไปใกล้ๆ เค้า เพื่อจะได้เดินผ่าน แล้วจะได้แอบดูว่าเค้าชื่ออะไร ( ที่ชุดนักเรียนจะมีชื่อนักเรียนปักอยู่ที่หน้าอกด้านซ้าย )



          และแล้วฉันก็เห็นว่าเค้าชื่อ …. นามสกุล… ( ไม่มีใครรู้ได้นอกจากผักกาด เพราะคุณผู้อ่านไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่เธอได้บอกกับผู้เขียนว่าขอปิด ชื่อ – นามสกุล ของเค้าเอาไว้ แล้วจะลดค่าตัวลง 20 % เลยต้องขอโทษคุณผู้อ่านด้วยน่ะค่ะ เพราะว่าฉันเป็นนักเขียนไส้แห้งค่ะ มีอะไรที่ประหยัดได้ก็ช่วยกันประหยัด โปรดเห็นใจด้วยน่ะค่ะ พูดจบก็โค้งตัวแบบโกโบริ ในเรื่องคู่กำ เพื่อขอโทษคุณผู้อ่าน ถ้าคุณผู้อ่านให้อภัยโปรดโค้งตัวกลับด้วยค่ะ โค้งให้หน้าจอคอมน่ะแหละ ใครไม่โค้งฉันเห็นด้วยน่ะเพราะฉันมีตาทิพย์ อืม!!! นั่นหล่ะ โค้งอย่างนั่นหล่ะ ) ==== บ้าไปแล้ว



จบตอน 3 ขอจบความบ้าไว้แค่นี้น่ะค่ะ