ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ...รสจูบของโทยะ...
“ลา ล่า ล้า ลา ล่า ล้า ตื่นได้แล้วจ๊าคนสวย” เสียงนาฬกาปลุกของเรนนะที่พ่อให้มาตอนวันเกิดเธอปีที่แล้ว เมื่อคืนเธอตั้งไว้ตอน 7 โมงเช้า กะว่าตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว 1 ชั่วโมงแล้วก็ไปหาโทยะตามที่สัญญาไว้เมื่อวาน
“…..” เสียงนาฬิกาปลุกเงียบลงแล้ว เรนนะบิดกายไปมาก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง (ก็มันง่วงนี่น่า)
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว การนอนหลับอย่าเต็มอิ่มมันทำให้เธอรู้สึกดี
“พรวด………..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด” เสียงแรกเป็นเสียงเหมือนวัตถุเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว แต่เสียงที่ 2 คงไม่ต้องบรรยายน่ะ หน้าตาเรนนะตอนมองนาฬิกาน่ะสิ
“ตายแล้ว….ตายแล้ว โทยะฆ่าตายแน่” บ่นไปแปลงฟันไป คนอะไร๊พูดตอนแปลงฟันก็ได้ด้วย
“ทำลายสถิติ” เรนนะพูดอย่างปลาบปลื้มในตัวเอง ที่วันนี้อาบน้ำแต่งตัว แค่ 10 นาที (ปกติครึ่งชั่วโมงUP)
จะบ้าหรอเรามาชมตัวเองอยู่ได้ นี่มัน 10 โมงครึ่งแล้วน่ะ กว่าจะถึงบ้านโทยะก็ปาไป 5 โมงแล้ว
เรนนะ รีบวิ่งแบบ 10 คูณ 100 ลงมาจากชั้นบนของบ้าน บ้านเธอเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น ตกแต่งแบบบ้านเรือนไทยแท้ ( แม่เรนนะ เป็นคนไทยค่ะ ) รอบๆๆ บ้านเป็นบริเวณกว้าง หรือเรียกอีกอย่างว่า ป่าดิบชื้นก็ได้น่ะ ก็พ่อของเธอน่ะสิชอบปลูกต้นไม้ซะจนบ้านเธอจะกลายเป็นป่าอยู่แล้ว
เรนนะใช้เวลาอยู่นานกว่าจะผ่านด่านต้นไม้ของพ่อออกมาได้ แล้วก็รีบขึ้นรถเมล์ตรงไปบ้านโทยะทันที
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ที่บ้าน (โทยะ )
บ้านไม้ตกแต่งแบบญี่ปุ่นขนาดแท้ บริเวณบ้านกว้างกว่าบ้านของเรนนะประมาณเท่านึงเลย (คิดดูบ้านเรนนะ กว้างประมาณสนามฟุบอลเลยน่ะ แต่พื้นที่ส่วนใหญ่จะเป็นป่า แบบที่พ่อเรนนะชอบ) บ้านโทยะหลังใหญ่กว่าของเรนนะก็เพราะว่า บ้านโทยะมีชั้นเดี่ยวเป็นบ้านญี่ปุ่นอ่ะน่ะ แล้วจากประตูบ้านเดินไปถึงตัวบ้านน่ะใช้เวลาตั้ง 10 กว่านาทีแล้ว รอบๆๆ บ้านก็จะเป็นสวนดอกไม้ บ่อปลา
เรนนะมาที่บ้านโทยะทีไรก็ชอบมานั่งกันที่บ่อปลา เพราะว่ามันสวยน่ะค่ะ น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา เหอๆๆ
โทยะกำลังนั่งอยู่ที่ห้องของเค้า อยู่ทางปีกขวาของบ้าน ภายในห้องมีเครื่องอำนวยความสะดวกชนิดที่ว่าไม่ต้องออกจากห้องซักเดือนนึงได้เลย ภายในห้องซอยแยกเป็นห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ และห้องอาหาร
“มาเมื่อไหร่น่ะ จะเล่นให้หนักเลย” พูดไปกัดฟันไป กรอด…….
หมายเหตุ * โทยะ ดีจัยที่วันที่เรนนะจะมา ตื่นมารอตั้งแต่ 7 โมงเช้า
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
“โทยะ…โทยะ” สาวน้อยหน้าใส นามว่าเรนนะ กำลังยืนอยู่หน้ากล้องวีดีโอหน้าบ้าน พร้อมกับกดปุ่ม เพื่อให้โทยะได้ยินเสียง (ไฮเทค ไฮเทค)
โทยะทำท่าเซ็งๆๆ ก็แฟนสาวของเค้าที่นัดไม่เป็นนัด มาสายเป็นบ้าเลย
ท้าวความน่ะค่ะ
เรนนะกับโทยะเคยทำสนธิสัญญากันว่า ถ้าเรานัดกันเมื่อไหร่ไม่จำเป็นต้องนัดเวลา จะรู้กันอยู่แล้วว่าต้อง 8 โมงเช้า
โทยะกดรีโมทเปิดประตูให้เรนนะเข้ามา
“แฮ่ก…แฮ่ก” เรนนะรีบวิ่งเข้ามาหาโทยะ
“…..”
“โท…ยะ โทยะ ขอ…โทษ…น่ะ….ที่มาสาย” เสียงพูดขาดๆ หายๆ เพราะความเหนื่อย (ไกลโคตร)
“…..”
“โทยะ อย่าโกรธสิ”
“…..”
“โอ๋ๆๆ” พูดพร้อมกับยื่นหน้ามาหาโทยะ ซึ่งตอนนี้นั่งหน้าบึ้งอยู่ที่โซฟา (บึ้งยังไงก็น่าร๊ากกกกกกก)
ด้วยความเหลืออดเหลือทน กับพฤติกรรมน่ารักของแฟนสาว ( จริงๆโทยะก็ไม่โกรธเท่าไหร่หรอก เพียงแต่เป็นผู้ชายเป็นเภทที่ขี้งอน อยากให้คนที่เรารักมาง้ออ่ะ แล้วเรนนะก็เป็นประเภทขี้อ้อน ชอบง้อคนอยู่ด้วย คู่นี้เลยอยู่ด้วยกันได้ไง)
เมื่อเรนนะยื่นหน้าเข้ามา โทยะก็เลยโอบเอวเธอไว้ ดันตัวเธอให้นอนลงกันโซฟา แล้วก็ประทับรอยจูบของเค้าลงบนริมฝีปากสีชมพูธรรมชาติของเธอ ริมฝีปากของเค้าอบอุ่น เค้าประทับริมฝีปากลงอย่างอ่อนนุ่ม ทำให้เรนนะถึงกับอ่อนระทวยในรสจูบของเค้า
โทยะมักจะเป็นแบบนี้เสมอเค้าชอบที่จะแกล้งเธอไม่ได้เธอได้ตั้งตัว เค้าชอบเวลาที่เธอทำหน้าตกใจ (โรคจิต)
เรนนะตอนนี้ในสมองของเธอมันว่างป่าวไปหมด เธอคิดอะไรไม่ออกแล้ว แม้กระทั้งแรงที่จะปัดป้องตัวเองยังไม่มี รสจูบของโทยะทำให้เธอคุมสติไม่อยู่ เรนนะใช้เมื่อทั้งสองข้างแทรกเข้าไปที่ผมที่เงางามของเค้า เธอตอบรับการตวัดลิ้นของเค้าได้อย่างดี โทยะเลื่อนมือจากเอวเธอเข้ามาในเสื้อของเรนนะ เค้าลูบแผ่นหลังขาวนวลของเธอ
ตอนนี้เรนนะรู้สึกว่าตัวเธอร้อนผ่าวอยู่ตลอดเวลา เรนนะรู้สึกว่าตัวเธอหายใจไม่ทัน เธอลืมตาขึ้นมามองโทยะซึ่งตอนนี้ยังคงง่วนอยู่กับการลูบไล้เธอ แล้วเรนนะก็รู้สึกว่าห้องเปลี่ยนสีไป กลายเป็นสีดำ……..วูบ ภาพที่สะท้อนเงาในเรติน่าของเธอดับลง เธอรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงของโทยะ พูดอะไรบางอย่างกับเธอ……
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
แค่จูบค่ะ แค่จูบ อย่าคิดลึก
เดี๋ยว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น