ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความสงสัยของยูอิจิ+แฟนคลับ
ตอนที่ 2 ความสงสัยของยูอิจิ
ตอนบ่ายนานาโอะก็กลับมาที่ห้องเรียนอย่างเดิม ( ฟื้นแล้ว ) ท่าทางการเดินและสายตาคู่นั้น ยังคงเหมือนเดิมไม่มีผิด เย็นชา ไร้ความรู้สึก และไม่แยแสต่อสิ่งใดๆ รอบตัว
“ นานาโอะจัง เป็นไงบ้างครับ/ นานาโอะจัง เป็นไงบ้างจ๊ะ ” เช่นเคย นานาโอะยังคงเดินผ่านกลุ่มแฟนคลับเธอไปอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน เหมือนกับว่าเธอไม่ได้ชื่อ นานาโอะ
แววตาเฉยชา ดวงหน้าเรียบเฉย ไม่ยีรังต่อสิ่งใดๆ ในโลก มันทำให้ไม่มีใครกล้าไปคุยกับเธออีกเลย จนกระทั่งเสียงออด บ่งบอกถึงความหมายได้ดี ‘เลิกเรียนแล้ว’
“ ยัยนี่ บ้าแหงเลยว่ะ ไอ้เค เสียดายความสวยว่ะ ” ยูที่นั่งดูนานาโอะมาตั้งแต่เธอย่างกรายเข้าห้องมากระซิบกับเคเบาๆ ในขณะที่เดินตามนานาโอะอยู่ ( ว่าเค้าบ้า แล้วแกจะเดินตามทำไมว่ะ : NJ )
“ คนบ้าที่ไหนจะมาเรียนกับคนปกติอย่างพวกเราได้ว่ะ มึงอย่าปัญญาอ่อนหน่อยเลย กรูขอร้องล่ะ แค่มึงลากกรูมาเดินสะกดรอยตามผู้หญิงเนี้ย กรูก็เครียดแล้วน่ะโว้ย ” เคที่ถูกลากมาด้วยบ่น
“ มีงจะเครียดไรนักหนาว่ะ ”
“ ก็กรูมีนัดกับน้องไอซ์ ห้อง 8 ดิว่ะ ”
“ นี่มึงยังไม่เลิกกับยัยบ้าผู้ชายคนนั้นอีกหรอว่ะ เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนมาออเซาะกับกรู แล้วพออาทิตย์นี้มาขอคบกับมึง…..มึงก็ยังคบกับยัยนั่นอีก กรูจะบ้าตาย”
“ ก็วันนี้ครบกำหนด 3 วันพอดี ที่กรูจะชิ่งหนี มึงลากมาก่อนเนี้ย แล้วที่นี้กรูจะไปชิ่งได้ไงว่ะ”
* หมายเหตุ นายเค คบผู้หญิงคนละแค่ 3 วันเท่านั้น แล้วจะบอกเลิกทันทีที่ครบ 3 วัน โดยจะไม่สนใจผู้หญิงที่ชิ่งหนีแล้วอีกเลย แต่สาวๆ ก็พอใจที่จะเป็นแฟนกับเค้า แค่ 3 วันเท่านั้น ก็เพราะความหล่อ + รวย ที่ไม่เป็นรอง ยูอิจิ หน่ะสิ
“ เฮ้ยๆๆ เลิกคุยก่อนโว้ย เป้าหมายออกจากประตูโรงเรียนไปแล้ว ”
เคและยู เห็นนานาโอะ เดินเลี้ยวขวาออกไป แต่แล้วก็เห็นผุ้ชาย 3 คน ในชุดสูทสีดำ แว่นตาสีดำ ( ครบสูตร มาเฟียแป๊ะ ) วิ่งตามนานาโอะไปทางด้านขวาของประตูโรงเรียนทันที
เคและยูวิ่งเลี้ยวเข้าไปดู แล้วก็พบกับความแปลกประหลาดอย่างที่สุด ชายน่ากลัว 3 คนนั้น กำลังก้มหัวให้ยัยน้ำแข็ง ( นานาโอะ : ชื่อนี้ยูตั้งให้เอง เพราะคุณเธอเย็นชาเหมือนน้ำแข็งเลย )
“คุณหนูครับ ขึ้นรถเถอะครับ”
“.................”
“รถจอดอยู่ทางนี้ครับ” พูดพร้อมกับกับผายมือไปยังรถนำเข้าสีดำสนิทสุดหรู
นานาโอะไม่ตอบอะไรเพียงแต่เดินนำชายทั้ง 3 ไปที่รถ และขึ้นไปนั่ง โดยที่ยังทิ้งความสงสัยไว้ให้กับ เคและยู ผู้สะกดรอยตามอยู่
“ไอ้เค ข้าว่าข้า งง ว่ะ”
“เอ็ง งง อะไรของเอ็งว่ะ”
“ก็ยัยน้ำแข็งอ่ะดิ ทำไมต้องทำอย่างงั้นว่ะ กรูไม่เข้าใจ”
“ไอ้สาด.....ด กรูหน้าเหมือนยัยนั่นหรอว่ะ มรึงถึงได้มาถามกรูเนี้ย อยากรู้ก็ไปถามเค้าดิว่ะ มาถามกรูทำไม” ตบหัวไป 1 ที
“ไอ้เชี้ย... กรูถามนิดเดี๋ยว แมร่ง ตอบซะยาวเลย” ตบหัวกลับไปด้วยความแรงเป็น 2 เท่า
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
เช้าวันต่อมา...
นานาโอะเดินลงมาจากรถด้วยท่าที ที่เฉยเมย ดวงตาไม่จับจ้องต่อสิ่งใด เธอเดินไปจนถึงที่นั่งใต้ต้นไม้แห่งหนึ่ง และนั่งลง ซักพักมีผู้หญิงกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาหาเธอ
“นี่เธอหน่ะ เด็กใหม่ที่ย้ายมาห้อง 1 ใช่มั้ย?” เด็กคนนึงที่คิดว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มกล่าวขึ้น น้ำเสียงเอาเรื่อง
“........................” แต่แม่คุ้ณ นานาโอะ เธอไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ หันหน้าไปมอง แล้วก็หันหน้ากลับอย่างไม่สนใจต่อสิ่งมีชีวิตกลุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“นี่ชั้นถามแกน่ะ....นังหน้าด้าน ตอบมาสิ”
“.........................” หมายเลขที่ท่านเรียกก็ยังไม่สามารถติดต่อได้อยู่ดี
“แล้วเมื่อวานเนี้ย ชั้นเห็นน่ะที่แกสำออยให้ยูจังของชั้นอุ้มแกไปห้องพยาบาลอ่ะ” นั่นไง! นางร้ายมันเผยไต๋มาแล้ว ว่ามาหาเรื่องทำไม ที่แท้ก็แฟนคลับ ไอ้หลงตัวเอง : ยูอิจิ นั่นเอง
“ไม่ต้องไปพูดกับมันเมย์ เอาตัวมันไปเลยดีกว่า”
แล้วยัยนั่นก็ถูกลากไปที่หลังโรงเรียน แหม! พวกยัยเมย์เนี้ย มันช่างหาที่จิงๆ น่ะ เพราะอะไรหน่ะหรอ หลังโรงเรียนหน่ะ ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมาหรอก
แต่พวกยัยเมย์และยัยน้ำแข็งก็ไม่เห็นผู้ชายคนนึ่งที่เดินตามไปอย่างเงียบเชียบ ผมเองล่ะ ก็เดินตามยัยน้ำแข็งมาตั้งแต่หน้าโรงเรียนแล้วนิจะไม่ตามไปก็ยังไงอยู่ เกิดยัยน้ำแข็งโดนแฟนคลับผมฆ่าหมกส้วมไป ผมจะทำไงล่ะ
แล้วผมก็แอบดูอยู่หลังพุ่มไม้ห่างจากที่ที่ยัยน้ำแข็งอยู่นิดเดียวเอง ได้ยินเสียงพูดกันชัดแจ๋วเลย แต่ยัยพวกนั้นไม่เหนผมหรอกน่ะ ที่ซ่อนผมมันดีหน่ะ เหอะๆ คิดแล้วภูมิใจตัวเอง (ไอ้บ้า : NJ)
“แกนี่มันด้านจิงๆ น่ะ” ยัยเมย์พูดขึ้นพร้อมกับกระชากคอเสื้อนานาโอะ แต่ผมหน่ะ เชื่อยัยนี่จิงๆ ดูดิยังไม่ยอมพูดอะไรซักคำเลย
แล้วยัยเมย์ก็ผลักน้ำแข็งของผม (เค้าเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊า : NJ) ลงบนพื้น แต่ยัยน้ำแข็งก็ไม่พูดอะไร ลุกขึ้นปัดกระโปรงซะงั้นอ่ะ แล้วก็ยัยทำสายตาเย็นชา แบบไม่สนใจครายอีก ผมก็เข้าใจน่ะ ว่าเค้าชอบทำสายตาแบบนั่น แต่ในสถานการณ์อย่างนี้ ยิ่งทำก็เหมือน ไปยั่วโมโหพวกยัยเมย์หน่ะสิ
“นี่แกไม่เห็นหัวชั้นเลยช่ายมั้ย” ยัยเมย์ตวาดดังลั่นด้วยความโมโห ผมเห็นยัยเมย์ตัวสั่นเลยล่ะ สงสัยจะโมโหมาก
แล้วยัยเมย์ก็ตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อยัยน้ำแข็งอีกครั้ง ผมเห็นเสื้อนักเรียนของยัยน้ำแข็งกระดุมหลุดกระเด็นลอยละลิ่วไป 2 เม็ด เลยอ่ะ ( ยัยเมย์นี่โครตพลังช้างเลย ) ผมแอบปาดเลือดกำเดาที่ไหลเพราะเห็นเนินอกของยัยน้ำแข็ง ผิวเงี้ยขาวสุดยอด อุ้ย! โทดทีนอกเรื่องไปหน่อย
แล้วยัยเมย์ก็ตบยัยน้ำแข็งไป 2 ทีซ้อน ผมเห็นหน้ายัยน้ำแข็งกระเด็นหันซ้าย หันขวาตามแรงตบเลยอ่ะ แล้วทำไมไม่สู้ว่ะ ปล่อยให้ยัยเมย์ตบอยู่ได้ ( ว่าแต่เค้า ทำไมแกไม่เข้าไปช่วยล่ะ แกเป็นต้นเหตุไม่ช่ายหรอ แล้วนั่นก็แฟนคลับแกน่ะ ไอ้เซ่อ : NJ )
อะไรว่ะนั่น ที่ทำให้ผม งง ที่สุดก็คงเหนจะเป็นสายตาและสีหน้าของยั่ยนั่น ไม่เปลี่ยนไปเลย ผมสาบานได้ว่า ไม่เหนสายตาโกรธแค้นจากยัยนี่เลย แถมยังมองเฉยๆ เหมือนว่าตัวเองไม่ได้ถูกตบอย่างนั่นล่ะ แต่แก้มใสๆ ของยัยนั้นก็มีรอยแดงเป็นปึ้นเลยอ่ะ
“เมย์ยัยนี้มันบ้าแน่ๆ เลยอ่ะ” เพื่อนคนนึ่งในกลุ่มบอกกับเมย์
“ชั้นก็ว่ามันบ้า แรกๆ ชั้นก็แค่โกรธที่มันไปทำตัวสนิทสนมกับยูจังของชั้น แต่ตอนเนี้ย ชั้นเกลียดมันแล้วอ่ะ ทำไมมันต้องทำสายตาอย่างนั้นด้วยล่ะ นี่มันไม่สนใจชั้นเลยช่ายมั้ย ได้! แล้วแกจะได้รู้ ว่าชั้นน่ะ ไม่ใช่คนที่แกจะมาทำท่าอย่างนั้นใส่น่ะ” ยัยเมย์พูดยาวเหยียด พร้อมกับท่าที ที่โกรธมากกว่าเก่า
“ออกมาได้แล้ว” ผมเหนผู้ชาย 5 คนเดินออกมาจากมุมตึกอีกด้านนึง ดูจากชุดแล้ว มันอยู่โรงเรียนเดียวกับผมนี่น่า ไม่น่าจะเกิน ม.6 น่ะ ไม่แน่มันอาจจะอยู่ม.4 เท่าผมก็ได้ เอ๊ะ! ผมจำได้แล้ว ไอ้คนที่เดินออกมาคนแรกนั่น มันอยู่ห้อง 7 นี่น่า ที่ผมจำได้เพราะมันก็ดังในหมู่สาวๆ เหมือนกัน แต่มันหล่อน้อยกว่าผมหน่อยนึงน่ะ
“คนเนี้ย คือ ฮิโร เค้าหน้าตาดีมากเลยน่ะ แต่นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงได้รับจ๊อบเนี้ยไงล่ะ เค้าเป็นเพื่อนชั้นเองล่ะ แต่ว่าหลังจากนี้เค้าจะแปลสภาพตัวเองมาเป็น ผั-ว แกด้วยไงล่ะ ไปล่ะน่ะ 555++”
ผมถึงกับอึ้งกับคำทิ้งท้ายของยัยเมย์ ไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่ายัยเมย์จะร้ายขนาดนี้ ทำไงดีล่ะ ลำพังผมจะช่วยยัยนั่นได้หรอเนี้ย ตัว-ตัว หน่ะ ผมชนะชัวร์ แต่เนี้ย มัน 5 รุม 1 เลยน่ะ แล้วผมจะสู้ได้หรอเนี้ย
“ก็อย่างที่บอกล่ะน่ะ ชั้นชื่อ ฮิโร แล้วเนี้ยก็เพื่อนๆ ชั้น ตอนแรกชั้นก็กะว่าจะเล่น 5 รุม 1 กับเธอซักหน่อย แต่มาเห็นหน้าเธอแล้วมันเสียดายว่ะ เอางี้แล้วกัน ชั้นเอาเธอคนเดียวดีกว่า ส่วนไอ้พวกเนี้ยให้มันรอจ๊อบหน้า”
“เฮ้ย! ทำงี้ได้ไงว่ะ ไอ้ฮิโร นานๆที จะมีสวยๆ มาน่ะโว้ย แล้วมึงไม่คิดจะแบ่งเพื่อนบ้างเลยหรอว่ะ” ไอ้หน้าเห่ยคนถัดมาพูดขึ้น
“มีปัญหาอะไรว่ะ” แล้วทั้ง 4 คนก็เงียบกริบ
“พวกมึงดูต้นทางอยู่ตรงนี้ล่ะ ส่วนเธอ เข้าไปในตึกกับชั้นดีกว่าน่ะ” ไอ้ฮิโร หันมาสั่งลูกน้อง ส่วนตัวเองก็กำลังเอื้อมไปจับแขนยัยน้ำแข็ง แต่ยัยน้ำแข็งก็สบัดออก แล้วก็เดินตามนายนั่นเข้าไป
ผมอยากจะฆ่าตัวตาย เมื่อกี้ผมก็ดีใจที่ยัยน้ำแข็งสะบัดแขนออก แต่ทำไมต้องเดินตามมันเข้าไปด้วยล่ะ จะบ้าหรือไง มันจะข่มขืนเธอน่ะ ยัยโง่เอ้ย เดินตามมันเข้าไปทำไม ผมดูไอ้ 4 ตัวที่อยู่ด้านหน้า เห็นทีผมจะไม่ไหว ผมก็เลยแอบคลานเข้าไปในตึกดีกว่า 1 ต่อ 1 ย่อมดีกว่า 4 รุม 1 น่ะ ผมว่า
“ดีแล้ว อย่าปฏิเสธชั้นซะให้อยากเลย ทำตัวดีดีจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว” ผมเห็นมันพล่ามตลอดตัวแต่เข้ามามันยังไม่เลิกพล่ามเลยล่ะ ส่วนยัยน้ำแข็งหน่ะหรอ ก็เดินตามมาอย่างว่าง่าย ผมจะบ้าตาย!!
แล้วผมก็เห็นมันเดินเลี้ยวเข้าไปที่ห้องๆ หนึ่ง นี่มันห้องพยาบาลเก่านี่น่า
มันเดินเข้าไปก่อนแล้วตามด้วยยัยน้ำแข็ง ไอ้นั่นมันปิดประตูอย่างรีบร้อน แล้วรีบเดินเข้าไปหา ยัยน้ำแข็ง ผมจะรีบวิ่งเข้าไปแง้มประตูแล้วนิดนึง
“นั่งที่เตียงนั่นหล่ะ ชั้นไม่รู้หรอกน่ะ ว่ายัยเมย์เกลียดอะไรเธอหนักหนา แต่ว่าชั้นได้ค่าจ้างมาแล้วก็ต้องทำตาม ที่เธอไม่ขัดขืนหรือหนี ก็ไม่ได้แปลว่าชั้นจะใจอ่อนปล่อยเธอไปน่ะ” ไอ้ฮิโร พูดพร้อมกับถอดเสื้อตัวนอกออก พาดลงกับหัวเตียง แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก พร้อมกับใบหน้าที่ยื่นลงไปใกล้ยัยน้ำแข็งมากขึ้น ผมลุกขึ้นพร้อมกับจะผลักประตูออก แต่ผมก็ชักมือกลับเพราะได้ยินเสียงบางอย่าง
เพี้ยะ! ไอ้ฮิโรหน้าหันไปตามแรงฝ่ามือของยัยน้ำแข็ง ผมแอบดีใจอยู่ลึกๆ นึกว่าจะไม่สู้ซะแล้ว
“หึ ชอบความรุนแรงเหมือนกันหรอ เห็นเดินตามมาเงียบๆ นึกว่าจะไม่ชอบ แต่ถ้าชอบชั้นก็จะสนองให้” ไอ้ฮิโร พูดพร้อมกับเอามือลูบแก้ม แล้วเดินตรงเข้าไปหายัยน้ำแข็ง ผมบอกตรงๆ หน้าแมร่งโครตหื่นเลยอ่ะ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
กรี๊ด นานาโอะเราจะทำไงเนี้ย!
แล้วยูจังล่ะ แกเป็นพระเอกไม่ช่ายหรอ มั่วแต่บรรยายอยู่นั่นล่ะ ทำไมไม่ไปช่วยซะทีห๊า.........
ตอนบ่ายนานาโอะก็กลับมาที่ห้องเรียนอย่างเดิม ( ฟื้นแล้ว ) ท่าทางการเดินและสายตาคู่นั้น ยังคงเหมือนเดิมไม่มีผิด เย็นชา ไร้ความรู้สึก และไม่แยแสต่อสิ่งใดๆ รอบตัว
“ นานาโอะจัง เป็นไงบ้างครับ/ นานาโอะจัง เป็นไงบ้างจ๊ะ ” เช่นเคย นานาโอะยังคงเดินผ่านกลุ่มแฟนคลับเธอไปอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน เหมือนกับว่าเธอไม่ได้ชื่อ นานาโอะ
แววตาเฉยชา ดวงหน้าเรียบเฉย ไม่ยีรังต่อสิ่งใดๆ ในโลก มันทำให้ไม่มีใครกล้าไปคุยกับเธออีกเลย จนกระทั่งเสียงออด บ่งบอกถึงความหมายได้ดี ‘เลิกเรียนแล้ว’
“ ยัยนี่ บ้าแหงเลยว่ะ ไอ้เค เสียดายความสวยว่ะ ” ยูที่นั่งดูนานาโอะมาตั้งแต่เธอย่างกรายเข้าห้องมากระซิบกับเคเบาๆ ในขณะที่เดินตามนานาโอะอยู่ ( ว่าเค้าบ้า แล้วแกจะเดินตามทำไมว่ะ : NJ )
“ คนบ้าที่ไหนจะมาเรียนกับคนปกติอย่างพวกเราได้ว่ะ มึงอย่าปัญญาอ่อนหน่อยเลย กรูขอร้องล่ะ แค่มึงลากกรูมาเดินสะกดรอยตามผู้หญิงเนี้ย กรูก็เครียดแล้วน่ะโว้ย ” เคที่ถูกลากมาด้วยบ่น
“ มีงจะเครียดไรนักหนาว่ะ ”
“ ก็กรูมีนัดกับน้องไอซ์ ห้อง 8 ดิว่ะ ”
“ นี่มึงยังไม่เลิกกับยัยบ้าผู้ชายคนนั้นอีกหรอว่ะ เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนมาออเซาะกับกรู แล้วพออาทิตย์นี้มาขอคบกับมึง…..มึงก็ยังคบกับยัยนั่นอีก กรูจะบ้าตาย”
“ ก็วันนี้ครบกำหนด 3 วันพอดี ที่กรูจะชิ่งหนี มึงลากมาก่อนเนี้ย แล้วที่นี้กรูจะไปชิ่งได้ไงว่ะ”
* หมายเหตุ นายเค คบผู้หญิงคนละแค่ 3 วันเท่านั้น แล้วจะบอกเลิกทันทีที่ครบ 3 วัน โดยจะไม่สนใจผู้หญิงที่ชิ่งหนีแล้วอีกเลย แต่สาวๆ ก็พอใจที่จะเป็นแฟนกับเค้า แค่ 3 วันเท่านั้น ก็เพราะความหล่อ + รวย ที่ไม่เป็นรอง ยูอิจิ หน่ะสิ
“ เฮ้ยๆๆ เลิกคุยก่อนโว้ย เป้าหมายออกจากประตูโรงเรียนไปแล้ว ”
เคและยู เห็นนานาโอะ เดินเลี้ยวขวาออกไป แต่แล้วก็เห็นผุ้ชาย 3 คน ในชุดสูทสีดำ แว่นตาสีดำ ( ครบสูตร มาเฟียแป๊ะ ) วิ่งตามนานาโอะไปทางด้านขวาของประตูโรงเรียนทันที
เคและยูวิ่งเลี้ยวเข้าไปดู แล้วก็พบกับความแปลกประหลาดอย่างที่สุด ชายน่ากลัว 3 คนนั้น กำลังก้มหัวให้ยัยน้ำแข็ง ( นานาโอะ : ชื่อนี้ยูตั้งให้เอง เพราะคุณเธอเย็นชาเหมือนน้ำแข็งเลย )
“คุณหนูครับ ขึ้นรถเถอะครับ”
“.................”
“รถจอดอยู่ทางนี้ครับ” พูดพร้อมกับกับผายมือไปยังรถนำเข้าสีดำสนิทสุดหรู
นานาโอะไม่ตอบอะไรเพียงแต่เดินนำชายทั้ง 3 ไปที่รถ และขึ้นไปนั่ง โดยที่ยังทิ้งความสงสัยไว้ให้กับ เคและยู ผู้สะกดรอยตามอยู่
“ไอ้เค ข้าว่าข้า งง ว่ะ”
“เอ็ง งง อะไรของเอ็งว่ะ”
“ก็ยัยน้ำแข็งอ่ะดิ ทำไมต้องทำอย่างงั้นว่ะ กรูไม่เข้าใจ”
“ไอ้สาด.....ด กรูหน้าเหมือนยัยนั่นหรอว่ะ มรึงถึงได้มาถามกรูเนี้ย อยากรู้ก็ไปถามเค้าดิว่ะ มาถามกรูทำไม” ตบหัวไป 1 ที
“ไอ้เชี้ย... กรูถามนิดเดี๋ยว แมร่ง ตอบซะยาวเลย” ตบหัวกลับไปด้วยความแรงเป็น 2 เท่า
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
เช้าวันต่อมา...
นานาโอะเดินลงมาจากรถด้วยท่าที ที่เฉยเมย ดวงตาไม่จับจ้องต่อสิ่งใด เธอเดินไปจนถึงที่นั่งใต้ต้นไม้แห่งหนึ่ง และนั่งลง ซักพักมีผู้หญิงกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาหาเธอ
“นี่เธอหน่ะ เด็กใหม่ที่ย้ายมาห้อง 1 ใช่มั้ย?” เด็กคนนึงที่คิดว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มกล่าวขึ้น น้ำเสียงเอาเรื่อง
“........................” แต่แม่คุ้ณ นานาโอะ เธอไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ หันหน้าไปมอง แล้วก็หันหน้ากลับอย่างไม่สนใจต่อสิ่งมีชีวิตกลุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“นี่ชั้นถามแกน่ะ....นังหน้าด้าน ตอบมาสิ”
“.........................” หมายเลขที่ท่านเรียกก็ยังไม่สามารถติดต่อได้อยู่ดี
“แล้วเมื่อวานเนี้ย ชั้นเห็นน่ะที่แกสำออยให้ยูจังของชั้นอุ้มแกไปห้องพยาบาลอ่ะ” นั่นไง! นางร้ายมันเผยไต๋มาแล้ว ว่ามาหาเรื่องทำไม ที่แท้ก็แฟนคลับ ไอ้หลงตัวเอง : ยูอิจิ นั่นเอง
“ไม่ต้องไปพูดกับมันเมย์ เอาตัวมันไปเลยดีกว่า”
แล้วยัยนั่นก็ถูกลากไปที่หลังโรงเรียน แหม! พวกยัยเมย์เนี้ย มันช่างหาที่จิงๆ น่ะ เพราะอะไรหน่ะหรอ หลังโรงเรียนหน่ะ ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมาหรอก
แต่พวกยัยเมย์และยัยน้ำแข็งก็ไม่เห็นผู้ชายคนนึ่งที่เดินตามไปอย่างเงียบเชียบ ผมเองล่ะ ก็เดินตามยัยน้ำแข็งมาตั้งแต่หน้าโรงเรียนแล้วนิจะไม่ตามไปก็ยังไงอยู่ เกิดยัยน้ำแข็งโดนแฟนคลับผมฆ่าหมกส้วมไป ผมจะทำไงล่ะ
แล้วผมก็แอบดูอยู่หลังพุ่มไม้ห่างจากที่ที่ยัยน้ำแข็งอยู่นิดเดียวเอง ได้ยินเสียงพูดกันชัดแจ๋วเลย แต่ยัยพวกนั้นไม่เหนผมหรอกน่ะ ที่ซ่อนผมมันดีหน่ะ เหอะๆ คิดแล้วภูมิใจตัวเอง (ไอ้บ้า : NJ)
“แกนี่มันด้านจิงๆ น่ะ” ยัยเมย์พูดขึ้นพร้อมกับกระชากคอเสื้อนานาโอะ แต่ผมหน่ะ เชื่อยัยนี่จิงๆ ดูดิยังไม่ยอมพูดอะไรซักคำเลย
แล้วยัยเมย์ก็ผลักน้ำแข็งของผม (เค้าเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊า : NJ) ลงบนพื้น แต่ยัยน้ำแข็งก็ไม่พูดอะไร ลุกขึ้นปัดกระโปรงซะงั้นอ่ะ แล้วก็ยัยทำสายตาเย็นชา แบบไม่สนใจครายอีก ผมก็เข้าใจน่ะ ว่าเค้าชอบทำสายตาแบบนั่น แต่ในสถานการณ์อย่างนี้ ยิ่งทำก็เหมือน ไปยั่วโมโหพวกยัยเมย์หน่ะสิ
“นี่แกไม่เห็นหัวชั้นเลยช่ายมั้ย” ยัยเมย์ตวาดดังลั่นด้วยความโมโห ผมเห็นยัยเมย์ตัวสั่นเลยล่ะ สงสัยจะโมโหมาก
แล้วยัยเมย์ก็ตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อยัยน้ำแข็งอีกครั้ง ผมเห็นเสื้อนักเรียนของยัยน้ำแข็งกระดุมหลุดกระเด็นลอยละลิ่วไป 2 เม็ด เลยอ่ะ ( ยัยเมย์นี่โครตพลังช้างเลย ) ผมแอบปาดเลือดกำเดาที่ไหลเพราะเห็นเนินอกของยัยน้ำแข็ง ผิวเงี้ยขาวสุดยอด อุ้ย! โทดทีนอกเรื่องไปหน่อย
แล้วยัยเมย์ก็ตบยัยน้ำแข็งไป 2 ทีซ้อน ผมเห็นหน้ายัยน้ำแข็งกระเด็นหันซ้าย หันขวาตามแรงตบเลยอ่ะ แล้วทำไมไม่สู้ว่ะ ปล่อยให้ยัยเมย์ตบอยู่ได้ ( ว่าแต่เค้า ทำไมแกไม่เข้าไปช่วยล่ะ แกเป็นต้นเหตุไม่ช่ายหรอ แล้วนั่นก็แฟนคลับแกน่ะ ไอ้เซ่อ : NJ )
อะไรว่ะนั่น ที่ทำให้ผม งง ที่สุดก็คงเหนจะเป็นสายตาและสีหน้าของยั่ยนั่น ไม่เปลี่ยนไปเลย ผมสาบานได้ว่า ไม่เหนสายตาโกรธแค้นจากยัยนี่เลย แถมยังมองเฉยๆ เหมือนว่าตัวเองไม่ได้ถูกตบอย่างนั่นล่ะ แต่แก้มใสๆ ของยัยนั้นก็มีรอยแดงเป็นปึ้นเลยอ่ะ
“เมย์ยัยนี้มันบ้าแน่ๆ เลยอ่ะ” เพื่อนคนนึ่งในกลุ่มบอกกับเมย์
“ชั้นก็ว่ามันบ้า แรกๆ ชั้นก็แค่โกรธที่มันไปทำตัวสนิทสนมกับยูจังของชั้น แต่ตอนเนี้ย ชั้นเกลียดมันแล้วอ่ะ ทำไมมันต้องทำสายตาอย่างนั้นด้วยล่ะ นี่มันไม่สนใจชั้นเลยช่ายมั้ย ได้! แล้วแกจะได้รู้ ว่าชั้นน่ะ ไม่ใช่คนที่แกจะมาทำท่าอย่างนั้นใส่น่ะ” ยัยเมย์พูดยาวเหยียด พร้อมกับท่าที ที่โกรธมากกว่าเก่า
“ออกมาได้แล้ว” ผมเหนผู้ชาย 5 คนเดินออกมาจากมุมตึกอีกด้านนึง ดูจากชุดแล้ว มันอยู่โรงเรียนเดียวกับผมนี่น่า ไม่น่าจะเกิน ม.6 น่ะ ไม่แน่มันอาจจะอยู่ม.4 เท่าผมก็ได้ เอ๊ะ! ผมจำได้แล้ว ไอ้คนที่เดินออกมาคนแรกนั่น มันอยู่ห้อง 7 นี่น่า ที่ผมจำได้เพราะมันก็ดังในหมู่สาวๆ เหมือนกัน แต่มันหล่อน้อยกว่าผมหน่อยนึงน่ะ
“คนเนี้ย คือ ฮิโร เค้าหน้าตาดีมากเลยน่ะ แต่นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงได้รับจ๊อบเนี้ยไงล่ะ เค้าเป็นเพื่อนชั้นเองล่ะ แต่ว่าหลังจากนี้เค้าจะแปลสภาพตัวเองมาเป็น ผั-ว แกด้วยไงล่ะ ไปล่ะน่ะ 555++”
ผมถึงกับอึ้งกับคำทิ้งท้ายของยัยเมย์ ไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่ายัยเมย์จะร้ายขนาดนี้ ทำไงดีล่ะ ลำพังผมจะช่วยยัยนั่นได้หรอเนี้ย ตัว-ตัว หน่ะ ผมชนะชัวร์ แต่เนี้ย มัน 5 รุม 1 เลยน่ะ แล้วผมจะสู้ได้หรอเนี้ย
“ก็อย่างที่บอกล่ะน่ะ ชั้นชื่อ ฮิโร แล้วเนี้ยก็เพื่อนๆ ชั้น ตอนแรกชั้นก็กะว่าจะเล่น 5 รุม 1 กับเธอซักหน่อย แต่มาเห็นหน้าเธอแล้วมันเสียดายว่ะ เอางี้แล้วกัน ชั้นเอาเธอคนเดียวดีกว่า ส่วนไอ้พวกเนี้ยให้มันรอจ๊อบหน้า”
“เฮ้ย! ทำงี้ได้ไงว่ะ ไอ้ฮิโร นานๆที จะมีสวยๆ มาน่ะโว้ย แล้วมึงไม่คิดจะแบ่งเพื่อนบ้างเลยหรอว่ะ” ไอ้หน้าเห่ยคนถัดมาพูดขึ้น
“มีปัญหาอะไรว่ะ” แล้วทั้ง 4 คนก็เงียบกริบ
“พวกมึงดูต้นทางอยู่ตรงนี้ล่ะ ส่วนเธอ เข้าไปในตึกกับชั้นดีกว่าน่ะ” ไอ้ฮิโร หันมาสั่งลูกน้อง ส่วนตัวเองก็กำลังเอื้อมไปจับแขนยัยน้ำแข็ง แต่ยัยน้ำแข็งก็สบัดออก แล้วก็เดินตามนายนั่นเข้าไป
ผมอยากจะฆ่าตัวตาย เมื่อกี้ผมก็ดีใจที่ยัยน้ำแข็งสะบัดแขนออก แต่ทำไมต้องเดินตามมันเข้าไปด้วยล่ะ จะบ้าหรือไง มันจะข่มขืนเธอน่ะ ยัยโง่เอ้ย เดินตามมันเข้าไปทำไม ผมดูไอ้ 4 ตัวที่อยู่ด้านหน้า เห็นทีผมจะไม่ไหว ผมก็เลยแอบคลานเข้าไปในตึกดีกว่า 1 ต่อ 1 ย่อมดีกว่า 4 รุม 1 น่ะ ผมว่า
“ดีแล้ว อย่าปฏิเสธชั้นซะให้อยากเลย ทำตัวดีดีจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว” ผมเห็นมันพล่ามตลอดตัวแต่เข้ามามันยังไม่เลิกพล่ามเลยล่ะ ส่วนยัยน้ำแข็งหน่ะหรอ ก็เดินตามมาอย่างว่าง่าย ผมจะบ้าตาย!!
แล้วผมก็เห็นมันเดินเลี้ยวเข้าไปที่ห้องๆ หนึ่ง นี่มันห้องพยาบาลเก่านี่น่า
มันเดินเข้าไปก่อนแล้วตามด้วยยัยน้ำแข็ง ไอ้นั่นมันปิดประตูอย่างรีบร้อน แล้วรีบเดินเข้าไปหา ยัยน้ำแข็ง ผมจะรีบวิ่งเข้าไปแง้มประตูแล้วนิดนึง
“นั่งที่เตียงนั่นหล่ะ ชั้นไม่รู้หรอกน่ะ ว่ายัยเมย์เกลียดอะไรเธอหนักหนา แต่ว่าชั้นได้ค่าจ้างมาแล้วก็ต้องทำตาม ที่เธอไม่ขัดขืนหรือหนี ก็ไม่ได้แปลว่าชั้นจะใจอ่อนปล่อยเธอไปน่ะ” ไอ้ฮิโร พูดพร้อมกับถอดเสื้อตัวนอกออก พาดลงกับหัวเตียง แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก พร้อมกับใบหน้าที่ยื่นลงไปใกล้ยัยน้ำแข็งมากขึ้น ผมลุกขึ้นพร้อมกับจะผลักประตูออก แต่ผมก็ชักมือกลับเพราะได้ยินเสียงบางอย่าง
เพี้ยะ! ไอ้ฮิโรหน้าหันไปตามแรงฝ่ามือของยัยน้ำแข็ง ผมแอบดีใจอยู่ลึกๆ นึกว่าจะไม่สู้ซะแล้ว
“หึ ชอบความรุนแรงเหมือนกันหรอ เห็นเดินตามมาเงียบๆ นึกว่าจะไม่ชอบ แต่ถ้าชอบชั้นก็จะสนองให้” ไอ้ฮิโร พูดพร้อมกับเอามือลูบแก้ม แล้วเดินตรงเข้าไปหายัยน้ำแข็ง ผมบอกตรงๆ หน้าแมร่งโครตหื่นเลยอ่ะ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
กรี๊ด นานาโอะเราจะทำไงเนี้ย!
แล้วยูจังล่ะ แกเป็นพระเอกไม่ช่ายหรอ มั่วแต่บรรยายอยู่นั่นล่ะ ทำไมไม่ไปช่วยซะทีห๊า.........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น