ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : นอนกับโทยะ อ๊ากกกกก!
“แล้วจะทำไงดีล่ะ โทยะ ฉันก้าวขาไม่ออก” เรนนะพูดไปทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของโทยะ
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน คิดอะไรไม่ออกแล้ว” หันมามองหน้าเรนนะ ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ไปถึงใบหู
“งั้นโทยะหลับตาสิ ฉันจะได้หยิบเสื้อผ้า”
“อืม..ใช่” แล้วโทยะก็หลับตา พร้อมกับปล่อยมือ
“อืม ลืมได้”
ภาพที่โทยะเห็นคือ สาวน้อยน่ารัก ผิวขาวเนียนใส นุ่งผ้าขนหนูอยู่ ด้วยท่าทางอายๆ เธอกอดเสื้อผ้าชุดที่เค้าเลือกให้เมื่อกี้ไว้ที่อก
“คือว่ารู้สึกว่าประตูมันจะไม่ค่อยดีน่ะ แล้วเราก็ยังอาบน้ำไม่เสร็จด้วย โทยะช่วยปิดประตูให้หน่อยได้มั้ย”
“แต่…แต่ว่า มันต้องปิดจากข้างในน่ะ แล้ว…แล้ว ฉันจะปิดยังไงล่ะ”
“โทยะก็ปิดประตูให้หน่อย แล้วก็รอจนฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยออกไปพร้อมกัน แต่โทยะต้องปิดตา แล้วก็ห้ามแอบดูฉันเด็ดขาดน่ะ”
“งั้นก็ได้”
“งั้นก็ไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาสิ”
“เอามาทำไมหรอเรนนะ”
“ก็เอามาผูกตาโทยะไงล่ะ ฉันไม่ไว้ใจให้นั่งหลับตาหรอกน่ะ”
ไม่นานนักโทยะก็กลับมาพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าฝืนใหญ่
ปิดประตูห้องน้ำเสร็จ เรนนะก็ปิดตาโทยะ แล้วให้เค้านั่งหันหน้าเข้ากำแพง (ถึงปิดตาแล้วแต่มันก็ยังไม่ไว้ใจนี่น่า)
“ห้ามแอบดูน่ะ” เรนนะย้ำอีกที
“รู้แล้วน่า เธอน่ะ รีบอาบน้ำเถอะ”
“ซ่า ซ่า ซ่า” เสียงน้ำแต่ละหยดมันช่างทรมานโทยะเหลือเกิน ยิ่งคิดจินตนาการภาพ ว่าเรนนะกำลังถูกสบู่ อยู่ที่คอ เรื่อยลงมา ต่ำลง ต่ำลง ต่ำลงเรื่อยๆ จนมาถึง ..อึก.. โทยะกลืนน้ำลาย ตอนนี้เค้าได้กลิ่นสบู่หอมพุ้ง เต็มห้องน้ำไปหมด มันทำให้สติเค้ายิ่งแตกกระเจิง แต่เค้าก็ควบคุมมันได้ โทยะ มันยังไม่ถึงเวลา เค้าพร่ำบอกกับตัวเองในใจ
ตอนนี้เสียงน้ำเงียบลงแล้ว แต่เค้ากลับได้กลิ่นสบู่มาแทน มันเป็นกลิ่นที่อยู่ใกล้ตัวเค้ามากๆ กลิ่นของมันหอมขึ้นเรื่อยๆ ใกล้จนเหมือนอยู่ข้างหน้าเค้าแค่คืบเดียว
“เอ้า ลืมตาได้” กลิ่นที่เค้าได้ มันคือกลิ่นสบุ่ที่ติดอยู่ที่ตัวของเรนนะตอนเธอมาแก้ผ้าผูกตาให้เค้านี่เอง
“ขอบใจน่ะที่ไม่แอบดู” เรนนะพูดยิ้มๆ คงเป็นเพราะเธอสังเกตได้ถึง ใบหน้าที่แดงก่ำของเค้ามัง ว่าเค้าต้องอดทนแค่ไหน
“เรนนะแล้วทำไมไม่ใส่กางเกงล่ะ” โทยะพูดในขณะที่เห็นว่าเธอใส่เสื้อนอนของเค้าแค่ตัวเดียว ไม่ยอมใส่กางเกง
“ก็คือมัน…..มันหลวมอ่ะ เมื่อกี้ลองใส่แล้ว มันหลุดลงมากองที่หัวเข่าเลย ก็เลยไม่ใส่ แล้วอีกอย่างเสื้อมันก็ยาวด้วยคงไม่เปนไรหรอกน่ะ” ยิ้มแบบเขินๆ
“อืม งั้นชั้นอาบน้ำก่อนน่ะ”
พูดจบก็เข้าห้องน้ำไป เรนนะก็เลยดูโทรทัศน์ แล้วก็เผลอหลับไปที่โซฟา (ตัวเดิมเลย บรรยากาศคุ้นๆ อีกแระ) โทยะออกมาจาห้องน้ำ เห็นเรนนะหลับอยู่ที่โซฟา จะปลุกก็ไม่กล้า ก็เลยอุ้มเรนนะที่ยังหลับอยู่ไปนอนที่เตียงของเค้า
“เรนนะ…ฉันรักเธอ….ฝันดีน่ะ” กระซิบที่ข้างหูเรนนะ แล้วก็หอมแก้มเธอและนอนกอดเธอเอาไว้
โทยะนึกว่าเรนนะยังหลับอยู่ แต่หารู้ไม่ว่า เธอตื่นตั้งแต่ตอนที่เค้าเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้ว แต่ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีก็เลย แกล้งหลับและเธอก็ได้ยินทุกคำพูด ทุกการกระทำของโทยะ มันทำให้เธอหน้าแดงขึ้นมาในทันใด และนอนไม่หลับ ยิ่งไม่กล้าที่จะกระดิกตัวด้วยซ้ำ เพราะมีมือของโทยะโอบเอวเธอเอาไว้จากด้านหลัง ( นอนเอียง )
ซักพักเมื่อเรนนะคิดว่าโทยะหลับแล้ว เธอก็เลยค่อยๆ ขยับตัวกลับไปหาโทยะ แล้วกระซิบที่ข้างหูโทยะ
“ฉันก็รักเธอ…โทยะ” แล้วเรนนะก็จูบที่หน้าผากโทยะเบาๆ ก่อนจะรีบพลิกตัวกลับมานอนท่าเดิม ด้วยความเขิน
พอเรนนะหันกลับไป โทยะก็ลืมตาตื่น แล้วก็ปรากฏรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้าของเค้า ก่อนจะทำเป็นนอนละเมอ แล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น จนเรนนะรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ของโทยะที่ผ่านลำคอของเธอ แล้วทั้งสองคนเผลอหลับไป
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
สั้นไปนิดนึงน่ะค่ะ…..
แต่ตอนหน้าจะชดเชยให้น่ะค่ะ…..
ขอให้คุณผู้อ่าน สวยๆๆ หล่อๆๆ น๊าค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น