ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ~สาวน้อยผู้เย็นชา~
ตอนที่1 สาวน้อยผู้เย็นชา
“นักเรียนเงียบๆ หน่อย ครูมีเพื่อนใหม่จะมาแนะนำจ๊ะ……เข้ามาสิจ๊ะ นานาโอะ” ทันทีที่คุณครูสาวสวยพูดจบก็ปรากฏร่างของสาวน้อยคนหนึ่ง นามว่า นานาโอะ เธอมีดวงตาที่คมกล้า แต่มันเฉยชาจนน่ากลัว ใบหน้ารูปไข่ ปากกระจับได้รูป ผิวขาวเนียนอมชมพู ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสยายถึงกลางหลัง ดูคร่าวๆ แล้วน่าจะสูงไม่เกิน 165 เท่านั้นเอง
ทั้งผู้ชายและผู้หญิงในห้องจ้องเธอจนลืมหายใจเลยทีเดียว เธอสวย น่ารัก แถมยังเท่ อีกด้วย ( ตกลงมันอะไรกันแน่ห๊า ) เอาเป็นว่าโดยรวมเธอมัดใจได้ทั้งหนุ่มและสาวก็แล้วกัน
นานาโอะ เดินเข้ามาในห้องแล้วหยุดอยู่ตรงข้างๆ กับครูสาว
“เอาล่ะ นานาโอะ แนะนำตัวเองหน่อยสิจ๊ะ”
“………” นานาโอะยังคงนิ่งเฉย ไม่พูดจาซักคำ
“เอ่อ……เอางี้ดีกว่าน่ะจ๊ะ เดี๋ยวครูแนะนำตัวให้ฟังเองน่ะ”
“นักเรียนจ๊ะ นานาโอะ ย้ายมาจาก รร. XXX น่ะจ๊ะ เอ่อ…..แล้วก็ที่ย้ายมาช่วงกลางเทอมได้ก็เพราะว่า คุณพ่อของนานาโอะ เป็นเพื่อนกับผอ. รร.เราน่ะจ๊ะ อืม……แล้วเอ่อ…….ที่เหลือก็ไปถามกันเอาเองแล้วกันน่ะจ๊ะ ……..นานาโอะจ๊ะ ไปนั่งได้แล้วจ๊ะ”
นานาโอะเดินไปนั่งที่ท้ายแถวริมหน้าต่าง ( นั่งเดียวน่ะค่ะ ไม่ใช่คู่ ) ตลอดครึ่งวันเช้ามีทั้งผู้หญิงและผู้ชายในห้องมาคุยกับเธอ แต่นานาโอะก็ไม่ตอบพวกเค้าซักคำ และยังทำท่าทีเมินเฉยซะอีก ( ยัยนี้นิ…มันน่านัก )
“เฮ้ย! ไอ้เค ยัยนี้เค้าเป็นอะไรของเค้าว่ะ ข้าเห็นมีคนเข้าไปคุย แต่แม่นี้ไม่ยอมคุยด้วยว่ะ หรือว่าคิดว่าตัวเองเส้นใหญ่ว่ะ เลยไม่คุยกับใคร” ยูอิจิ หนุ่มเกเร เสเพล กวนประสาท เจ้าชู้ แต่พ่วงท้ายมาด้วยความหล่อระดับต้นๆของรร. พูดขึ้นกับเคเพื่อนสนิทของตนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ข้าจะไปรู้หรอว่ะ” เคที่บอกปัดไปอย่างรำคาญ เพราะมันรู้นิสัยยูอิจิดี แสดงว่ายูอิจิ ต้องสนใจยัยคนนี้แน่ๆ ถึงได้มองตาไม่กระพริบอย่างนี้ ก็แน่ล่ะ เพื่อนในห้องส่วนใหญ่ก็สนใจยัยนี้ทั้งนั้นนิ ก็ทั้งสวยทั้งเท่ แต่ดูเย็นชายังไงชอบกล
ออด………ออด ( เสียงออดพักเที่ยงดังขึ้น )
ไม่รอช้า ยูอิจิรีบเดินเข้าไปหา นานาโอะทันที
“หวัดดี ชั้นชื่อ ยูอิจิ” นานาโอะที่กำลังเก็บอุปกรณ์การเรียนอยู่ก็หันหน้ามาหายูอิจิช้าๆ แล้วก็หันกลับไป เหมือนไม่มีใครมายืนอยู่ตรงนี้
ยูอิจิ ถึงกับ งงเต็ก ไปเลย ทุกทีแค่เค้าเดินผ่านสาวๆ ก็กรี๊ดจนสลบแล้ว แต่ยัยนี้ทำไมไม่สนใจเค้าเลย หรือว่าอ๋อ…….ยังไม่ดึงดูดพอ ว่าแล้วนายยู ( ขอตัดเป็นยูเฉยๆ น่ะค่ะ เพราะปกติแล้ว สาวๆ ที่รร. จะเรียนกว่ายู หรือไม่ก็ยูจังอ่ะ ) ก็ไปเปิดกระเป๋าของตนทันที แล้วประโคมฉีดน้ำหอมซะเต็มรัก ( กะว่างานนี้ต้องหันมา ซบ อกหอมๆ ของเค้าแน่เลย ) แล้วก็เดินตรงไปที่โต๊ะของ นานาโอะทันทีด้วยความมั่นใจเต็มร้อย
“ชั้นยูอิจิ หรือจะเรียกว่ายู เฉยๆ ก็ได้ ติดอันดับหนุ่มหล่อของรร. 3 ปีซ้อน พ่อรวย ตอนนี้ยังไม่มีแฟนน๊ะ” นายยูของเราบรรยายสรรพคุณจบก็โปรยยิ้มประเภทที่สาวทั้งรร.ต้องอายม้วนกันทุกคนมาที่นานาโอะ
แต่คุณเธอนานาโอะของเราสิค่ะ เธอไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ ( จำเสียงได้ ตาขี้เก๊กคนเดิมชัวร์ )
ตอนนี้นายยูของเรากำลังช็อคถึงขีดสุดค่ะ พระเจ้า เกิดมาไม่เคยมีใครเมินใส่ มีแต่คนวิ่งใส่ทั้งนั้น
นายยูก็เลยเดินมายืนอยู่หน้านานาโอะ พิงขอบหน้าต่างไว้
“นี่ นึกว่าสวยหรือไงห๊ะ……..ถึงได้มาทำตัวหยิ่งเนี้ย” ยูเริ่มมีน้ำโห จิงๆ โกรธเลยล่ะ ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธชั้นน่ะโว๊ย!!!!!!!
ทันใดนั้นก็ลมพัดมาอย่างแรง ทำให้น้ำหอมที่ยูใส่ ฟุ้งกระจายไปทั่ว สาวๆ บางคนก็หันมามองนายยู เพราะน้ำหอมเค้าหอมมากๆ เลย ดูมีเสน่ห์เข้าไปอีก
แล้วยูก็เห็นว่า ร่างบอบบางข้างหน้า กำลังสั่นน้อยๆ ‘สงสัยคงจะกลัวชั้นจนร้องไห้หน่ะสิ ดีเลย สมน้ำหน้า โทษฐานที่เมินใส่ชั้น เหอะๆ’
แล้วนานาโอะก็ลุกขึ้นช้าๆ แต่มันทำให้ยูสงสัย ‘คนอะไรว่ะ พูดด้วยก็ไม่ยอมพูดด้วย แล้วนั่นน่ะ ท่าเดินอะไรว่ะ เกาะไปตลอดทางเลย ยัยนี้ท่าจะบ้า สวยซะปล่าว’
“นี่…..เธอหน่ะ / ชื่ออะไรน่ะ” เมื่อเห็นว่าเรียกแล้วยังไม่หันเลยก้มลงมาถามเพื่อนในห้องเพราะลืมชื่อไปแล้ว
“นานาโอะ แค่นี้ก็ลืมแล้วหรอว่ะ / เออๆ ขอบใจ”
“เธอหน่ะ…..นานาโอะ…..เฮ้” ยูทั้งตะโกน ทั้งโบกมือ ก็ยังไม่หันมามอง จนเค้าเริ่มยัวะ เลยเดินเข้าไปแล้วกระชากข้อมือของนานาโอะ ให้หันมา
“ปะ…ปล่อย” นานาโอะหันมาตะโกนด้วยพลังทั้งหมดที่มี แล้วยูก็ต้องตกใจ เพราะที่เค้าเห็นว่าเธอตัวสั่นไม่ใช่เพราะกลัวเค้า แต่เป็นเพราะตอนนี้เธอทำท่าเหมือนจะหายใจไม่ออก นานาโอะหอบหายใจหลายครั้งแล้วเธอก็ล้มลงไปเลย ดีที่ยูจับมือเธออยู่ จึงประคองเธอไว้ไม่ให้หัวฟาดพื้น
“เฮ้ย! ไอ้เคๆ ยัยนี้เป็นไรก็ไม่รู้ว่ะ ทำไงดีว่ะ” ยูตะโกนดังลั่น เครีบเดินมาหายู เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“เป็นไรว่ะเนี้ย!!!” เคพูดอย่าง งงๆ
“เฮ้ย! มึงอย่ามาบ้าได้มั้ยว่ะ ช่วยกรูคิดสิว่ะ ว่าทำไงดี” ยูที่ตอนนี้มีนานาโอะอยู่ในอ้อมแขนพูดอย่างตกใจ
“ห้องพยาบาลๆ” เคพูดอย่างคนพึ่งบรรลุธรรม
แล้วยูก็อุ้มนานาโอะ ไปที่ห้องพยาบาล ‘ยัยนี้ทำไมตัวเบานักว่ะ วันๆ กินไรมั้งป่าวว่ะเนี้ย’
“อ้าว…นั่นเป็นอะไรไปหรอจ๊ะ แล้วนี้ …….. เอ๊ะ นักเรียนใหม่ที่เป็นลูกเพื่อนผอ. ช่ายมั้ยเนี้ย” ครูห้องพยาบาลพูดอย่างตกใจ
“ครับ/ครับ” เคกับยูพูดขึ้นพร้อมกัน ‘แล้วทำไมครูเค้าต้องตกใจด้วยว่ะ’ ยูคิด
“แล้วนานาโอะ เป็นอย่างงี้ได้ยังไง บอกครูมาน่ะ” หลังจากที่ยูพาร่างที่ไร้สติของนานาโอะไปวางไว้ที่เตียงเสร็จ ครูห้องพยาบาลก็ยิงคำถามใส่ทันที
“ผมก็ไม่รู้ครับ ผมเดินเข้าไปคุยด้วย เค้าก็ไม่คุยกับผม เดินหนีผมไป แล้วอยู่ๆ ก็ล้มไปเลย” ยูบอก
“หรอ…เธอเองหรอ” แล้วครูห้องพยาบาลก็เดินเข้ามาใกล้ๆ ยู แล้วทำจมูกฟุดฟิดๆ
“นายนี่แหละ ที่ทำให้นานาโอะ เป็นอย่างนี้” ครูห้องพยาบาลชี้หน้ายู อย่างฆ่าโทษ
“อะไรครู ผมยังไม่ได้ทำไรเลยน่ะ อย่ามากล่าวหากันดีกว่า”
“นานาโอะ เค้าแพ้กลิ่นน้ำหอม นายใส่น้ำหอมฟุ้งอย่างนี้ เค้าจะทนไหวหรอห๊า แล้วอีกอย่างน่ะ ก่อนสลบไปหน่ะ นานาโอะ เค้าทำเหมือนหายใจไม่ออกใช่มั้ย? นั่นแหละเป็นเพราะได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวนายไงล่ะ แล้วทีนี้นายจะผิดได้ยังห๊า?” นายยูถึงกับอึ้งไปเลย ‘นี่เราผิดหรอว่ะ เนี้ย’
“แล้วครูรู้ได้ไงล่ะ ว่าเค้าแพ้น้ำหอม” ( แหนะมันยังไม่ยอมรับความจิง )
“ครูมีประวัตินักเรียนทุกคน แล้วที่สำคัญน่ะ นานาโอะเนี้ย ผอ.สั่งมาให้ดูแลเป็นพิเศษด้วย สั่งครูตั้งแต่นานาโอะยังไม่ย้ายเข้ามา ว่าให้ดูแลให้ดี ……. แล้ววันแรก เค้าก็เป็นแบบนี้แล้ว ถ้าผอ.รู้ครูมิโดนสวดยับหรอห๊า”
“ครูครับ ผมว่าน่ะ ครูเอาเวลาที่ด่าผมเนี้ยไปดูแลนานาโอะของครูไม่ดีกว่าหรอครับ” นายยูชี้ไปที่เตียงนานาโอะ
“ต๊าย…..ย ลืมสนิทเลย”
“แล้วครูห้องพยาบาลน่ะ ก็เอาอะไรไม่รู้ว่ะ พ่นเข้าไปในปากของยัยนั่นหน่ะ ตอนนั้นข้ากะไอ้เคเลยแอบหลบออกมาว่ะ”
* หมายเหตุ นายยูกำลังเล่าให้เพื่อนในห้องฟัง
“โถ่ คุณนานาโอะ ของผม / ตายแล้ว คุณนานาโอะของชั้น” เพื่อนในห้องทั้งหญิงและชาย ต่างก็สงสารนานาโอะกันใหญ่ ‘แต่ทำไมไม่มีใครว่ายูเลยซักคน ทั้งๆ ที่เป็นต้นเหตุ’ พอถามไปก็มีแต่สาวๆ บอกว่า
‘ไม่เป็นหรอกจ๊ะ ยูจัง ไม่รู้นี่เนอะ ไม่รู้ก็ไม่ผิด อย่าคิดมากน่ะจ๊ะ’
ลืมไปว่ามันหล่อ ใครๆ แม่งเลยไม่โกรธมัน
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
เอ่อ…….ตอนแรก ไมมันไม่ค่อยหนุกเลยอ่ะน่ะ
รับรองว่าอ่านไปเรื่อยๆ มันแน่ อย่าเลิกอ่านกันน๊า T_T
“นักเรียนเงียบๆ หน่อย ครูมีเพื่อนใหม่จะมาแนะนำจ๊ะ……เข้ามาสิจ๊ะ นานาโอะ” ทันทีที่คุณครูสาวสวยพูดจบก็ปรากฏร่างของสาวน้อยคนหนึ่ง นามว่า นานาโอะ เธอมีดวงตาที่คมกล้า แต่มันเฉยชาจนน่ากลัว ใบหน้ารูปไข่ ปากกระจับได้รูป ผิวขาวเนียนอมชมพู ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสยายถึงกลางหลัง ดูคร่าวๆ แล้วน่าจะสูงไม่เกิน 165 เท่านั้นเอง
ทั้งผู้ชายและผู้หญิงในห้องจ้องเธอจนลืมหายใจเลยทีเดียว เธอสวย น่ารัก แถมยังเท่ อีกด้วย ( ตกลงมันอะไรกันแน่ห๊า ) เอาเป็นว่าโดยรวมเธอมัดใจได้ทั้งหนุ่มและสาวก็แล้วกัน
นานาโอะ เดินเข้ามาในห้องแล้วหยุดอยู่ตรงข้างๆ กับครูสาว
“เอาล่ะ นานาโอะ แนะนำตัวเองหน่อยสิจ๊ะ”
“………” นานาโอะยังคงนิ่งเฉย ไม่พูดจาซักคำ
“เอ่อ……เอางี้ดีกว่าน่ะจ๊ะ เดี๋ยวครูแนะนำตัวให้ฟังเองน่ะ”
“นักเรียนจ๊ะ นานาโอะ ย้ายมาจาก รร. XXX น่ะจ๊ะ เอ่อ…..แล้วก็ที่ย้ายมาช่วงกลางเทอมได้ก็เพราะว่า คุณพ่อของนานาโอะ เป็นเพื่อนกับผอ. รร.เราน่ะจ๊ะ อืม……แล้วเอ่อ…….ที่เหลือก็ไปถามกันเอาเองแล้วกันน่ะจ๊ะ ……..นานาโอะจ๊ะ ไปนั่งได้แล้วจ๊ะ”
นานาโอะเดินไปนั่งที่ท้ายแถวริมหน้าต่าง ( นั่งเดียวน่ะค่ะ ไม่ใช่คู่ ) ตลอดครึ่งวันเช้ามีทั้งผู้หญิงและผู้ชายในห้องมาคุยกับเธอ แต่นานาโอะก็ไม่ตอบพวกเค้าซักคำ และยังทำท่าทีเมินเฉยซะอีก ( ยัยนี้นิ…มันน่านัก )
“เฮ้ย! ไอ้เค ยัยนี้เค้าเป็นอะไรของเค้าว่ะ ข้าเห็นมีคนเข้าไปคุย แต่แม่นี้ไม่ยอมคุยด้วยว่ะ หรือว่าคิดว่าตัวเองเส้นใหญ่ว่ะ เลยไม่คุยกับใคร” ยูอิจิ หนุ่มเกเร เสเพล กวนประสาท เจ้าชู้ แต่พ่วงท้ายมาด้วยความหล่อระดับต้นๆของรร. พูดขึ้นกับเคเพื่อนสนิทของตนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ข้าจะไปรู้หรอว่ะ” เคที่บอกปัดไปอย่างรำคาญ เพราะมันรู้นิสัยยูอิจิดี แสดงว่ายูอิจิ ต้องสนใจยัยคนนี้แน่ๆ ถึงได้มองตาไม่กระพริบอย่างนี้ ก็แน่ล่ะ เพื่อนในห้องส่วนใหญ่ก็สนใจยัยนี้ทั้งนั้นนิ ก็ทั้งสวยทั้งเท่ แต่ดูเย็นชายังไงชอบกล
ออด………ออด ( เสียงออดพักเที่ยงดังขึ้น )
ไม่รอช้า ยูอิจิรีบเดินเข้าไปหา นานาโอะทันที
“หวัดดี ชั้นชื่อ ยูอิจิ” นานาโอะที่กำลังเก็บอุปกรณ์การเรียนอยู่ก็หันหน้ามาหายูอิจิช้าๆ แล้วก็หันกลับไป เหมือนไม่มีใครมายืนอยู่ตรงนี้
ยูอิจิ ถึงกับ งงเต็ก ไปเลย ทุกทีแค่เค้าเดินผ่านสาวๆ ก็กรี๊ดจนสลบแล้ว แต่ยัยนี้ทำไมไม่สนใจเค้าเลย หรือว่าอ๋อ…….ยังไม่ดึงดูดพอ ว่าแล้วนายยู ( ขอตัดเป็นยูเฉยๆ น่ะค่ะ เพราะปกติแล้ว สาวๆ ที่รร. จะเรียนกว่ายู หรือไม่ก็ยูจังอ่ะ ) ก็ไปเปิดกระเป๋าของตนทันที แล้วประโคมฉีดน้ำหอมซะเต็มรัก ( กะว่างานนี้ต้องหันมา ซบ อกหอมๆ ของเค้าแน่เลย ) แล้วก็เดินตรงไปที่โต๊ะของ นานาโอะทันทีด้วยความมั่นใจเต็มร้อย
“ชั้นยูอิจิ หรือจะเรียกว่ายู เฉยๆ ก็ได้ ติดอันดับหนุ่มหล่อของรร. 3 ปีซ้อน พ่อรวย ตอนนี้ยังไม่มีแฟนน๊ะ” นายยูของเราบรรยายสรรพคุณจบก็โปรยยิ้มประเภทที่สาวทั้งรร.ต้องอายม้วนกันทุกคนมาที่นานาโอะ
แต่คุณเธอนานาโอะของเราสิค่ะ เธอไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ ( จำเสียงได้ ตาขี้เก๊กคนเดิมชัวร์ )
ตอนนี้นายยูของเรากำลังช็อคถึงขีดสุดค่ะ พระเจ้า เกิดมาไม่เคยมีใครเมินใส่ มีแต่คนวิ่งใส่ทั้งนั้น
นายยูก็เลยเดินมายืนอยู่หน้านานาโอะ พิงขอบหน้าต่างไว้
“นี่ นึกว่าสวยหรือไงห๊ะ……..ถึงได้มาทำตัวหยิ่งเนี้ย” ยูเริ่มมีน้ำโห จิงๆ โกรธเลยล่ะ ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธชั้นน่ะโว๊ย!!!!!!!
ทันใดนั้นก็ลมพัดมาอย่างแรง ทำให้น้ำหอมที่ยูใส่ ฟุ้งกระจายไปทั่ว สาวๆ บางคนก็หันมามองนายยู เพราะน้ำหอมเค้าหอมมากๆ เลย ดูมีเสน่ห์เข้าไปอีก
แล้วยูก็เห็นว่า ร่างบอบบางข้างหน้า กำลังสั่นน้อยๆ ‘สงสัยคงจะกลัวชั้นจนร้องไห้หน่ะสิ ดีเลย สมน้ำหน้า โทษฐานที่เมินใส่ชั้น เหอะๆ’
แล้วนานาโอะก็ลุกขึ้นช้าๆ แต่มันทำให้ยูสงสัย ‘คนอะไรว่ะ พูดด้วยก็ไม่ยอมพูดด้วย แล้วนั่นน่ะ ท่าเดินอะไรว่ะ เกาะไปตลอดทางเลย ยัยนี้ท่าจะบ้า สวยซะปล่าว’
“นี่…..เธอหน่ะ / ชื่ออะไรน่ะ” เมื่อเห็นว่าเรียกแล้วยังไม่หันเลยก้มลงมาถามเพื่อนในห้องเพราะลืมชื่อไปแล้ว
“นานาโอะ แค่นี้ก็ลืมแล้วหรอว่ะ / เออๆ ขอบใจ”
“เธอหน่ะ…..นานาโอะ…..เฮ้” ยูทั้งตะโกน ทั้งโบกมือ ก็ยังไม่หันมามอง จนเค้าเริ่มยัวะ เลยเดินเข้าไปแล้วกระชากข้อมือของนานาโอะ ให้หันมา
“ปะ…ปล่อย” นานาโอะหันมาตะโกนด้วยพลังทั้งหมดที่มี แล้วยูก็ต้องตกใจ เพราะที่เค้าเห็นว่าเธอตัวสั่นไม่ใช่เพราะกลัวเค้า แต่เป็นเพราะตอนนี้เธอทำท่าเหมือนจะหายใจไม่ออก นานาโอะหอบหายใจหลายครั้งแล้วเธอก็ล้มลงไปเลย ดีที่ยูจับมือเธออยู่ จึงประคองเธอไว้ไม่ให้หัวฟาดพื้น
“เฮ้ย! ไอ้เคๆ ยัยนี้เป็นไรก็ไม่รู้ว่ะ ทำไงดีว่ะ” ยูตะโกนดังลั่น เครีบเดินมาหายู เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“เป็นไรว่ะเนี้ย!!!” เคพูดอย่าง งงๆ
“เฮ้ย! มึงอย่ามาบ้าได้มั้ยว่ะ ช่วยกรูคิดสิว่ะ ว่าทำไงดี” ยูที่ตอนนี้มีนานาโอะอยู่ในอ้อมแขนพูดอย่างตกใจ
“ห้องพยาบาลๆ” เคพูดอย่างคนพึ่งบรรลุธรรม
แล้วยูก็อุ้มนานาโอะ ไปที่ห้องพยาบาล ‘ยัยนี้ทำไมตัวเบานักว่ะ วันๆ กินไรมั้งป่าวว่ะเนี้ย’
“อ้าว…นั่นเป็นอะไรไปหรอจ๊ะ แล้วนี้ …….. เอ๊ะ นักเรียนใหม่ที่เป็นลูกเพื่อนผอ. ช่ายมั้ยเนี้ย” ครูห้องพยาบาลพูดอย่างตกใจ
“ครับ/ครับ” เคกับยูพูดขึ้นพร้อมกัน ‘แล้วทำไมครูเค้าต้องตกใจด้วยว่ะ’ ยูคิด
“แล้วนานาโอะ เป็นอย่างงี้ได้ยังไง บอกครูมาน่ะ” หลังจากที่ยูพาร่างที่ไร้สติของนานาโอะไปวางไว้ที่เตียงเสร็จ ครูห้องพยาบาลก็ยิงคำถามใส่ทันที
“ผมก็ไม่รู้ครับ ผมเดินเข้าไปคุยด้วย เค้าก็ไม่คุยกับผม เดินหนีผมไป แล้วอยู่ๆ ก็ล้มไปเลย” ยูบอก
“หรอ…เธอเองหรอ” แล้วครูห้องพยาบาลก็เดินเข้ามาใกล้ๆ ยู แล้วทำจมูกฟุดฟิดๆ
“นายนี่แหละ ที่ทำให้นานาโอะ เป็นอย่างนี้” ครูห้องพยาบาลชี้หน้ายู อย่างฆ่าโทษ
“อะไรครู ผมยังไม่ได้ทำไรเลยน่ะ อย่ามากล่าวหากันดีกว่า”
“นานาโอะ เค้าแพ้กลิ่นน้ำหอม นายใส่น้ำหอมฟุ้งอย่างนี้ เค้าจะทนไหวหรอห๊า แล้วอีกอย่างน่ะ ก่อนสลบไปหน่ะ นานาโอะ เค้าทำเหมือนหายใจไม่ออกใช่มั้ย? นั่นแหละเป็นเพราะได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวนายไงล่ะ แล้วทีนี้นายจะผิดได้ยังห๊า?” นายยูถึงกับอึ้งไปเลย ‘นี่เราผิดหรอว่ะ เนี้ย’
“แล้วครูรู้ได้ไงล่ะ ว่าเค้าแพ้น้ำหอม” ( แหนะมันยังไม่ยอมรับความจิง )
“ครูมีประวัตินักเรียนทุกคน แล้วที่สำคัญน่ะ นานาโอะเนี้ย ผอ.สั่งมาให้ดูแลเป็นพิเศษด้วย สั่งครูตั้งแต่นานาโอะยังไม่ย้ายเข้ามา ว่าให้ดูแลให้ดี ……. แล้ววันแรก เค้าก็เป็นแบบนี้แล้ว ถ้าผอ.รู้ครูมิโดนสวดยับหรอห๊า”
“ครูครับ ผมว่าน่ะ ครูเอาเวลาที่ด่าผมเนี้ยไปดูแลนานาโอะของครูไม่ดีกว่าหรอครับ” นายยูชี้ไปที่เตียงนานาโอะ
“ต๊าย…..ย ลืมสนิทเลย”
“แล้วครูห้องพยาบาลน่ะ ก็เอาอะไรไม่รู้ว่ะ พ่นเข้าไปในปากของยัยนั่นหน่ะ ตอนนั้นข้ากะไอ้เคเลยแอบหลบออกมาว่ะ”
* หมายเหตุ นายยูกำลังเล่าให้เพื่อนในห้องฟัง
“โถ่ คุณนานาโอะ ของผม / ตายแล้ว คุณนานาโอะของชั้น” เพื่อนในห้องทั้งหญิงและชาย ต่างก็สงสารนานาโอะกันใหญ่ ‘แต่ทำไมไม่มีใครว่ายูเลยซักคน ทั้งๆ ที่เป็นต้นเหตุ’ พอถามไปก็มีแต่สาวๆ บอกว่า
‘ไม่เป็นหรอกจ๊ะ ยูจัง ไม่รู้นี่เนอะ ไม่รู้ก็ไม่ผิด อย่าคิดมากน่ะจ๊ะ’
ลืมไปว่ามันหล่อ ใครๆ แม่งเลยไม่โกรธมัน
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
เอ่อ…….ตอนแรก ไมมันไม่ค่อยหนุกเลยอ่ะน่ะ
รับรองว่าอ่านไปเรื่อยๆ มันแน่ อย่าเลิกอ่านกันน๊า T_T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น