รักของฉัน...กับวันที่สดใส

ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันครั้งแรกของฉัน

          น้องๆ ตื่นกันได้แล้วค่ะ!! ผู้ที่ส่งเสียงดังและดูเหมือนจะเป็นพวกที่ชอบใช้อำนาจนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ เค้าคือพี่เลี้ยงของพวกเราเองค่ะ ไม่ต้องสงสัยเลยฉันไม่ใช่ลูกคุณหนูที่มีพี่เลี้ยงประจำตัวอะไรอย่างนั้นหรอกค่ะ แต่ตอนนี้ฉันกำลังเข้าค่ายอยู่ และมันก็เป็นค่ายที่โหดพอสมควรเลยล่ะ จะไม่ให้ว่าโหดได้ไงล่ะก็เมื่อคืนนี้น่ะให้พวกเรานอนตอนประมาณตี 1 แล้วเนี้ยตี 5 มาปลุกแล้ว ทำตัวอย่างกับโรงงานห่อท็อปฟี้เลย ( โรงงานที่ใช้ให้เด็กห่อท็อปฟี้ทั้งวันทั้งคืน อะไรประมาณนั้นหน่ะ )



          \" น้องค่ะเดี๋ยวอีก 5 นาที ไปเข้าแถวเหมือนเมื่อวานที่หอประชุมน่ะค่ะ \"  โหพี่มันจะโหดไปแล้วน่ะเด็กเป็นร้อยให้เวลาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน แค่ 5 นาที และที่สำคัญมีห้องน้ำอยู่ 3 ห้องเอง ( นี่ๆ ยัยคนเขียนไหนบอกวันที่สดใสไงล่ะ ไม่เห็นว่ามันจะสดใสตรงไหนเลยนรกชัดๆ รู้งี้ฉันไปเล่นคู่กำ2ดีกว่า ได้เล่นคู่กับแดนด้วย ไม่น่าปฏิเสธแล้วมาเป็นตัวนำให้เธอเลย โอ๊ย!!! ) ถ้าคนอ่านมีตาทิพย์จะเห็นว่าตัวนำของฉันในบทนางเอกตอนนี้ติดข้างขวาไปเรีบยร้อยแล้ว555 ตอนนี้จะได้รู้ว่าอย่ามาว่าฉัน ถ้าคราวหน้ามาว่าอีกฉันจะเขียนให้เธอเป็นนางเอกจมูกโหว่ไปเลย555 ชอบมาขัดทุกทีเลยเดี๋ยวก็สดใสแล้วย่ะ



          ในที่สุดฉันก็วิ่งมาจนสุดกำลังและทัน 5 นาที พอดี



          \" เฮ้อ!!! ในที่สุดก็ทันเนอะ \" ผักกาด ( นางเอก ) หันไปพูดกับตัวประกอบคนหนึ่ง ซึ่งในเรื่องเล่นเป็นเพื่อนนางเอกให้ชื่อ เอ แล้วกัน



          \" วันนี้ใครจะนั่งเป็นหัวหน้าแถวล่ะ \" เอ พูดขึ้น ( ตามท้องเรื่องเนี้ย ไม่ค่อยมีนักเรียนคนไหนอยากนั่งหัวแถวหรอก เพราะไม่อยากรับผิดชอบพวกคนในกลุ่มหน่ะ )



          \" ฉันไม่/ฉันก็ไม่/ไม่../ไม่เอาอ่ะ../../  แล้วทุกคนก็หันมาที่ฉันซึ่งไม่พูดอะไรเลย ( คือจริงๆแล้วกะจะไม่พูดเพื่อไม่ให้มีใครสังเกตว่ามีฉันอยู่กลุ่มด้วยจะได้ไม่โดนอ่ะ ) และแล้วก็โดนดันขึ้นไปจนได้ เฮ้อ!!! เซ็ง ( แต่ช้าก่อน อย่าเพิ่งหมดอะไรตายหยาก เรื่องน่ารักๆมันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง555 )



           ฉัน ( ผักกาด ) ผู้ซึ่งไม่อยากมานั่งหน้าสุดก็มองฟ้ามองดินไปเรื่อยเปื่อย เพราะรู้สึกได้ถึงความเซ็ง



          \" ดูๆไปวันนี้ก็อากาศดีเหมือนกันแฮะ ท้องฟ้าโปร่ง แสงแดดอ่อนๆ อากาศเย็นสบาย \" ผักกาดพูดกับตัวเอง ( ผักกาดเด็กสาวที่มีความสามารถพิเศษ สามารถพูดคนเดียวได้ เหมือนคนบ้า ขอย้ำว่า เหมือน น่ะค่ะ ไม่ใช่ บ้า )



          และแล้วสายตาของฉันที่เมื่อกี้มองไปเรื่อยเปื่อย กับต้องมาสะดุดเมื่อได้พบกับคนๆนึง เค้านั่งอยู่ตรงข้ามกับฉัน ( ห่างกันมากเนื่องจากหอประชุมมันใหญ่ ) ฉันไม่สามารถกระพริบตาหรือมองไปทางอื่นได้ สิ่งรอบๆข้างของฉันมันเหมือนจะหยุดลงชั่วขณะ มีเพียงเค้าเท่านั้นที่ยังหายใจอยู่ พระเจ้า นี่มันคืออะไร!!! หรือว่านี่หน่ะหรอ ที่เค้าเรียกว่า รักแรกพบ...



จบตอนที่่ 1 น้อยไปหน่อยตอนหน้าจะพัฒนาน่ะค่ะ