*.*รักสุดร้ายของยัยจอมแสบ*.*

ลำดับตอนที่ #2 : ...ย้อนรอย....

               

        ตึก...ตัก....ตึก...ตัก

ฉันกำลังวิ่งลงบันไดอย่างคล่องแคล่ว  ในแบบที่กุลสตรีหามีไม่

“พ่อจ๋า ลูกสุดที่รักไปเรียนแล้วนะ”ฉันตะโกนแล้วหอมแก้มพ่อทีหนึ่ง

แม่ฉันเสียตั้งแต่ฉันอายุ3 ขวบเราเลยย้ายบ้านมาอยู่หลังเล็กๆเพราะพ่อบอกว่ามันเปลืองที่จะต้องจ้างคนใช้  พ่อเป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทน้ำหอม  แต่ไม่ค่อยไปทำงานเท่าไร

แถวบ้านเรียกว่า  อู้

“ไปเถอะ  แต่อย่าไปทำเรื่องเดือดร้อนอีกล่ะ” พ่อพูดเสียงเข้มๆ แต่นัยต์ตากับมองฉันอย่างขำๆ

“โถ่พ่ออะ  ลุกคนนี้ไม่เคยทำอะไรให้พ่อเดือดร้อนเลยนะ”ฉันพูดเสียงงอนๆ

“แล้วเมื่อตอนม.ต้นจดหมายถึงผู้ปกครองเกี่ยวกับเข้าห้องกิจการนักเรียนมันมาได้ไงล่ะ”

ฉันทำหน้าบูด

“มันนานมาแล้วนะพ่อ  หนุไปล่ะหวัดดีค่ะ”ฉันยกมือไหว้พ่ออย่างสวยงามแล้วเดินออกมา ก็พบกับปลาบึก (เปตองนั่นล่ะ)

อ่าลืมแนะนำตัว ฉันชื่อเฟียซนะ(แค่เนี่ยนะหรอ)

“ไปโรงเรียนกันเถอะปลาบึก”

ฉันทำหน้ามุ่งมั่นที่จะไปฆ่าคนอย่างเต็มที่

“นี่กุ้งเต้น” ปลาบึกเรียกฉัน

กุ้งเต้นเป็นชื่อที่ปลาบึกกับเป็ดอบเรียกฉัน  พวกนั้นบอกว่าตัวฉันผอมเหมือนกุ้งแล้วก็ชอบโวยวายเหมือนเวลากุ้งเต้น  แต่ฉันยังไม่เคยเห็นกุ้งเต้นเลยอะ

“อะไรปลาบึก”

“เราน่ะเลิกคิดเรื่องเว็บบอร์ดนั่นซะทีได้ไหม”คำพูดของปลาบึกทำให้ฉันคิดถึงต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

 ************ย้อนรอย***********

  หาว

นอนไม่หลับเลย

ทำอะไรดีหว่า

ฉันกำลังเซ็งสุดขีดเมื่อถึงเวลานอนแล้วมันหลับไม่ลง เพราะตอนกลางวันดันนอนไปซะเยอะ

หาไรทำดีกว่า

เมื่อคิดได้แบบนั้น  ฉันก็เลยเปิดเว็บโรงเรียนแล้วเข้าไปดูว่ามีอะไรในเว็บบอร์ดโรงเรียนตัวเองบ้าง

เว็บบอร์ด  :    รักใครชอบใครก็บอกกันนะ

เว็บบอร์ด  :    คิดยังไงกับ เด็ก ห้อง......... 

เว็บบอร์ด  :    ประกวดภาพวาดระบายน้ำ

มีแต่เว็บบอร์ดที่ไม่น่าสนใจเลยอะ  เซ็งๆจิต

ฉันเลื่อนเม้าส์ลงมาดูว่ามีอะไรบ้าง  แล้วก็เจอกับสิ่งที่น่าสนใจ

เว็บบอร์ด  :    ถ้าคุณแน่จริงก็เข้ามา

อันนี้น่าสนใจมาก ฉันคลิกอย่างไม่ลังเล

    ถ้าคุณแน่จริงเราขอท้า  ถ้าคุณเป็นพวกไม่ยอมใครก็มาลองดูกัน  เราก็เคยได้ยินใช่ไหมหนุ่มที่ฮอตกันด็คือ  ไวน์  เราอยากรู้ว่าพอจะมีใครมีฝีมือที่จะหักอก พ่อรูปหล่อคนนี้ได้บ้าง ซึ่งเขาผู้ที่คอยแต่จะทำให้สาวๆต้องเสียใจ  หากใครกล้าหรือแน่จริง โทรมาที่ 08-xxxxxxxxxxx

มันเป็นอะไรที่ท้าทายฉันจริงๆ

ฉันหยิบมือถือเครื่องเก่าแล้วกดเบอร์โทรที่มีในเว็บบอร์ดทันที

“ใครฟ่ะ  กรูจะนอน”เขาพูดด้วยเสียงที่อู้อี้  แต่ว่าทำไมมันพูดแบบนี้ล่ะฟ่ะเนี่ย

“กรูมาตามคำท้าของเมิง”ฉันพยายามดัดเสียงให้ออกแนวผู้ชายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  แล้วยังจะต้องพูดคำหยาบคายออกไปอีก(แต่เพื่อความสมจริง  ยอมกระดากปากหน่อยก็แล้วกัน)

“มึงชื่อไร”เสียงอู้อี้

ชื่อไรดีหว่า

“กรูชื่อแมกซ์”

“เมิงเป็นชาย  จะมาจีบไอไวน์มันได้หรอว่ะ”น้ำเสียงในโทรศัพท์พูดอย่างดูถูก

“เดี๋ยวกรูส่งคนของกรุไปเอง  เมิงคอยดูได้เลย  ”  แล้วฉันก็รีบกดวางสายแล้วก็ดึงแบตเตอรี่ออกทันที

มาดูกันว่าฉันจะทำสำเร็จไหม  ไอโรคจิต

“เลิกกันแล้ว”

ยัยเป็ดอบ  หรือว่ายัยเมย์กำลังตะโกนใส่หน้าฉัน  ก็บอกแล้วว่ายัยนี่เหมาะกับจะเป็นเป็ดเพราะมันชอบร้องโวยวาย เหมือนเวลาที่เป็ดมันชอบร้อง ก๊าบๆ

แล้วพอหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องเมื่อวานให้เมย์ฟังเธอก็กลายเป็นแบบนี้

“ก็ใช่น่ะสิ”

“สวรรค์ทรงโปรด” ยัยเมย์ยังคงพูดเรื่องนี้ไม่เลิก จนคนในห้องเริ่มหันมามอง

“มันน่าโปรดยังไง”ฉันมองตาเขียวปัด

“ก็หมายความว่า นายไวน์นั่นยังพอมีตาอยู่บ้างที่ไม่คบกับแกน่ะสิ”

“แกอยากตายมากใช่ไหม”

“อ้าว  ก็แกคิดดูสิ  ที่ฉันไปสืบมานะไวน์คบกับผู้หญิงอย่างต่ำก็ 5  วัน  ส่วนคบที่สูงสุดเห็นว่า 3 สัปดาห์กับอีก 4 วันแต่แกเนี่ยสุดยอดจริงๆ”

มันสุดยอดตรงไหน

“แกทำลายสถติรู้ไหมแกคบกับเขาแค่ 2 วัน ไม่สิยังไม่ถึงสองวันด้วยซ้ำ 555+”

แล้วนี่ก็ทำให้ฉันโมโหที่สุด  เพราะฉันกลับเป็นคนที่คบกับเขาด้วยเวลาที่น้อยที่สุด  2วัน!!!!!!

“ฉันจะฆ่าไอบ้านั่นที่ทำให้ฉันต้องแพ้”ฉันพูดออกมาทันทีอย่างที่ใจคิด

“นี่เฟียซถึงแกจะไม่ได้เป็นคนหักอกนายไวน์อะนะ  แต่แกก็น่าจะภูมิใจ”

เป็ดอบพูดแล้วยิ้ม

“ภูมิใจอะไร เป็ดอบ” เธอทำหน้าไม่พอใจที่ฉันเรียกแบบนั้น

“ถึงแกจะไม่ได้คบกับเขานานที่สุด  หรือแกอาจจะไม่ใช่คนที่หักอกเขานะ  แต่แกก็เป็น....อุ้บ”

แล้วอยุ่ๆมันก็เอามือปิดปาก

“เป็นอะไร”

“เป็นคนที่คบกับเขาด้วยเวลาที่น้อยที่สุดไง  ว่ะฮ่าๆๆ”

แล้วมันก็ขำต่อ  ส่วนปลาบึกก็หลับ

“ยิ่งแกพูดฉันก็ยิ่งจะฆ่ามัน”ฉันพูดอย่างเดือด

“ไม่เอาน่า แกไม่ได้ชอบเขาแล้วจะคิดไรมาก ปล่อยๆไปเถอะฉันว่าต้องมีคนอื่นมาแก้แค้นแทนแกแน่”เมย์พูดเพื่อปลอบฉันและยืดเวลาการตายของนายไวน์

ถึงฉันจะไม่พอใจที่ไม่ได้เป็นคนหักอกไอคนเฮงซวยนั่นแต่ฉัน ก็จะไม่มีทางญาติดีกลับเขาเป็นอันขาด

ไม่มีทาง