*.*รักสุดร้ายของยัยจอมแสบ*.*

ลำดับตอนที่ #7 : ฉันยอมเป็นแฟนกับนายก็ได้....

                

  ฉันเดินจากสนามเด็กเล่นมาที่ร้านขายอาหารหมู่บ้าน

"ลุงค่ะขนมปังทาเนยไม่ใส่แยมขอน้ำตาลเยอะๆนะค่ะ"ฉันสั่งอย่างคุ้นเคย

"ป้ามะลิหนุขอนมปั่นไม่ใส่น้ำแข็ง ...อ้อหนูล้อเล่นค่ะ"ฉันทำเสียงเจื่อนพอเห็นป้าหันมาค้อนควับ

ทุกคนที่นี่รู้จักฉันกับปลาบึกกันหมดเพราะเรามานั่งกินแถวนี้บ่อย  และฉันก็เคยช่วยคนที่นี่ไล่พวกนักเลงที่ชอบมาก่อกวน  ทำให้เป็นที่รักของคนแถวนี้(มั้ง)

"อะเฟียซ"ลุงเอาขนมกับน้ำมาให้ฉัน  และก็เก็บเงินไป

ฉันนั่งกินขนมปังปิ้งสุดอร่อยแล้วอยุ่ๆก็.........

ป้าป

"ป้าใครสั่งให้ป้าเอาตัวประหลาดไปไว้ที่สนามเด็กเล่นห๊า"ไอเด็กแสบมารความสุข

"บ้านฉันไม่ได้เลี้ยงสัตว์  แล้วฉันก็ไม่ได้เอาอะไรไปปล่อยด้วย"

"โกหก  แล้วสัตว์ประหลาดที่นั่งอยู่ตรงชิงช้านั่นมันอะไร"

"มีตาก็ดูเองสิ ว่ามันคือตัวอะไร"

"หึ  ป้าต้องจัดการด้วย เพราะสัตว์ประหลาดของป้าทำให้เด็กๆแถวนี้ไม่กล้าเข้าไปเล่น  และผมซึ่งเป็นฮีโร่ที่พวกเขาขอร้องให้มาบอกป้าต้องทำหน้าที่เพื่อเด็กๆ"

ดูมันทำเป็นเก๊กหล่อนี่ถ้าเตะสักป้าปคงหมดสภาพน่าดู

ว่าแต่สัตว์ประหลาดที่สนามเด็กเล่น หรือว่าจะเป็น......

ไวน์

ฉันรีบวิ่งไปที่สนามเด็กเล่นทันที  แล้วก็เห็นเขายังคงนั่งอยุ่ที่ชิงช้านั่นเหมือนเดิม

ฉันเดินไปดูที่เขาแล้วก็พบว่า....................

มันน่านัก

หลับได้น่าเกียจมาก 

นั่งหลับเนี่ยนะ

ฉันเตรียมจะเดินหันหลังแต่ไอคนที่คิดว่าหลับกลับจับมือฉันไว้

"นึกว่าจะไม่มาซะอีก"ตอนนี้เขาลืมตาแล้วก็หันมามองฉัน

"ฉันเห็นพวกเด็กๆบอกว่ามีสัตว์ประหลาดมานั่งหลับที่สนามเด็กเล่น"

เขาเริ่มขมวดคิ้ว

"ฉันมันพวกรักคุณธรรมอยากปกป้องเด็กก็เท่านั้น"

"แล้วเธอไม่สงสารฉันบ้างรึไง"เขามองฉันอย่างตัดพ้อ

"ไม่"

"โห.....ใจร้ายจัง"เขาทำแก้มป่อง 

จะทำหน้าแบบนั้นทำไมย่ะ  ฉันไม่ใจอ่อนหรอก

"นี่ๆจะให้ฉันทำยังไงก็ได้นะ ฉันยอมทั้งนั้นล่ะ  แต่ว่าเป็นแฟนกับฉันนะ...นะ"คราวนี้เขาทำเสียงอ้อนเหมือนเด็กๆ

แล้วทำไมฉันต้องรุ้สึกดีด้วยล่ะ

"นายเคยใช้วิธีนี้มากี่ครั้งแล้วล่ะ"ฉันยังคงถามเขาเสียงขรึม

"บอกไปเธอต้องไปเชื่อ  เพราะเธอคือคนแรก"

"โม้"

"ฉันพูดจริงนะฉันไม่เคยขอใครแบบนี้เพราะส่วนใหญ่พูดว่าเป็นแฟนกับผมนะ  เขาก็ยอมกันทั้งนั้น"

"แล้วฉัน..."

ฉันทำหน้ามีความหวังว่าเขาจะพูดอะไรที่ซึ้งๆ

"แต่เธอกลับไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไปมันเลยน่าสนใจดี"

ไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไปงั้นหรอ

"นายจะไปก็ไปเลย"ฉันค้อนขวับทันที

"โอ๋ๆ....ขอโทษครับแต่ว่าเป็นแฟนกับผมนะครับ"

"ถ้านายเป็นแฟนกับฉัน นายต้องห้ามทำเป็นคุยกับผู้หญิงคนอื่นนานเกิน 1 วินาที  และต้องเชื่อใจฉันคนเดียวเข้าใจไหม"ฉันมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ

"แค่นี้เองได้ครับ  แต่ว่าตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วนะ"เขาหันมายิ้มให้ฉัน

รู้สึกหน้ามันจะร้อนวูบวาบ

"อืม งั้นก็ได้" แล้วเขาก็พาฉันไปส่งที่บ้าน

ฉันโทรศัพท์ไปหาเป็ดอบทันทีที่ขึ้นมาอยุ่บนห้อง

"ฮาโหล คนสวยรับสาย"ฟังเสียงเป็ดอบสิ

"วันนี้ไปไหนมา"ฉันถามพยายามไม่สนใจเสียงที่เมย์พูด

"ก็กลับบ้านอะดิ ปลาบึกของแกมาส่ง"เธอพูดเสียงอย่างเบื่อหน่าย

"อือๆ นี่จะเล่าอะไรให้ บลา..บลา...."ฉันเล่ารายอะเอียดทุกอย่งที่เกิดขึ้นให้เป็ดอบฟัง

"แกจะบอกว่าแกอาจจะชอบนายไวน์เนี่ยนะหรอ"

"ช่าย  แกคิดว่าไง"

"ไม่รุ้สิ  แล้วเรื่องเว็บบอร์ดล่ะแกว่าไง"เป็ดอบพูดเรื่องที่ฉันลืมมาแล้ว

"ถ้าฉันชอบเขาจริงฉันจะเลิก"

"แกจะยอมแพ้"

"แพ้ที่หักอกไม่ได้แต่ก็ชนะที่ชนะใจเขาได้มันก็ดีกว่าไม่ใช่หรือไง"ฉันพูดยิ้มๆ

"จะอ้วก  มามี้ฉันทำอาหารอร่อยด้วยวันนี้  เสียดายแย่เลย"

ไอนี่ชักเว่อร์เกินไปและ

"ฉันไม่มีไรแล้วบายนะ"

"อืมๆ หวัดดี"

ฉันวางโทรศัพท์และเริ่มคิดหนักเรื่องเว็บบอร์ด  จะว่าไปมันก็น่าคิดนะ

แต่ชั่งเถอะฉันอาจจะไม่ได้ชอบนายนั่นจริงๆหรอก

********************************************************************************

กลับมาอัพอีกครั้งหลังจากหายหน้าหายตาไปนาน...ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ