คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พิสูจน์รัก.....
เหมือนว่าแรงที่ฉันมีจะสู้แรงเขาไม่ได้เลยสักนิด เพราะเขาลากฉันจากบันไดชั้น 5 ถึงหน้าโรงเรียนได้อย่างสบาย
“นี่ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะกลับบ้าน”ฉันยังคงสะบัดมือเขาออกเหมือนเดิม แต่เขาก็จับมือฉันไว้แน่น
“ก็บอกว่าให้ไปเป็นเพื่อนฉันก่อนแล้วค่อยกลับไง”
“ไม่เอา ไปกับมนุษย์เฮงซวยอย่างนายฉันไม่ไปหรอก”
“ฉันเป็นแฟนเธอนะ”
“จะเลิกกันตอนนี้เลยไหมล่ะ”
ก็บอกแล้วว่าฉันมันเป็นพวกไม่ยอมคน เพราะฉันนั้นอย่าหวังว่าฉันจะยอมง่ายๆ
“นี่ฉันจะพูดดีๆนะ ไปกับฉัน”
“พูดอย่างงี้นี่ดีสุดแล้วหรอไง” จริงไม่จริงลองขึ้นไปอ่านอีกครั้งก็ได้
“ก็ได้ๆ ไปกับผมนะครับ”เขาพูดเสียงอ่อนโยนแล้วส่งประกายวิ้งๆมาที่ฉัน
“น้ำเสียงใช้ได้แต่สายตาทุเรศมาก”
ฉันแลบลิ้นให้เขาแล้วเดินไปที่หน้าโรงเรียน ฉันได้ยินเสียงหัวเราะนิดๆของเขาด้วยนะ
ตอนนี้ฉันขึ้นมานั่งที่รถมอเตอร์ไซต์ไรเดอร์ผ่านรกของนายไวน์แล้ว
จะบ้าตายฉันว่าพ่อกับปลาบึกก็ขับโครตเร็วแล้วนะ แต่ไอคนนี่....
ยิ่งกว่า
“นี่นายต้องรีบขนาดนั้นเลยหรอไง”ฉันถามโต้กับลมที่กระทบหน้า
“ก็ใช่น่ะสิ”
“ไปทำอะไร”
“ฉันต้องดู ชาแมนคิงตอนสองทุ่ม”
ฟังมันพูด ดูชาแมนคิงตอนสองทุ่ม แล้วสองทุ่มมันมีการ์ตูนด้วยหรอ
“นี่แน่ะ ชาแมนคิงตอนสองทุ่ม”ฉันหยิกเขาที่หลัง
“แล้วนี่จะไปไหน”
“ที่สำคัญ”
ที่สำคัญที่ว่าก็คือสนามเด็กเล่นแถวบ้านฉันเนี่ยนะ
“เนี่ยนะที่สำคัญ”ฉันมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ
“อืม”
“นายเคยพาผู้หญิงมาที่นี่กี่คนแล้วล่ะ”ฉันถามเขาเรียบๆ
“ถ้ารวมเธอด้วยก็คนที่
“พาหมิวมาล่ะสิ”
“ป่าว”แล้วเขาก็ทำหน้าสลดลง
“พูดถึงหมิวนายรู้สึกยังไง”
“หึๆ ฉันไม่เคยคิดจะโดนผู้หญิงหักหน้า”
ก็สมควรแล้ว ก็นายชอบหักอกคนอื่นนี่
“แต่พออยู่ๆมาคนที่ฉันคิดว่าจะเชื่อใจกลับหักหลัง มันเลยรู้สึกแปลกๆน่ะ”
“ก็สมควรแล้วหนิ”ฉันพูดหน้าตาเฉย ส่วนเขาก็หันมาถลึงตาใส่
“หรือฉันพูดผิดล่ะ นายมันชอบหักอกคนไปทั่วโดนซะบ้างก็ดี”ฉันพูดอย่างที่ถ้าใครฟังก็คงบอกว่าแล้งน้ำใจสุดๆ
“มันก็จริงของเธอนะ แต่เธอเป็นแฟนฉันกล้าพูดอย่างนี้ได้ยังไง ต้องโดนลงโทษ”
แล้วไอโทษที่ว่าคือฉันโดนเขาจั๊กจี้ แล้วฉันก็ต้องวิ่งหนีทั่วสนามเด็กเล่น
“พอๆฉันไม่แล้วนะ ฮ่าๆ บอกว่าพอไง”ขำไปเอามือกุมท้องไปอย่างบ้าครั่ง
“นี่ฉันไม่ได้จี้เธอเลยนะ ยัยกุ้งเน่า”ฉันกำลังทำใจให้สงบอยู่สุกพักแล้วก็ไปนั่งที่ชิงช้าโดยที่มีนายไวน์เป็นคนไกวให้
“นี่ถึงนายจะมาทำให้ฉันอารณ์ดี แต่ฉันก็ไม่หายโกรธที่นายไปยืนคุยกับพวกรุ่นน้องโดยที่ไม่สนใจฉันหรอกนะ”
“เรื่องนั้นนะหรอ อืมฉันขอโทษก็ได้ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”เขาพูดเสียงอ้อนๆ
อย่านึกว่าจะใจอ่อนสิ
“ฉันไม่ยกโทษให้”
“ว้า.....ไม่ได้นะ....เธอจะโกรธแฟนตัวเองไม่ได้นะ”เขาเลิกไกวชิงช้าแต่กลับหยุดมันซะนี่
“ทำไมฉันจะโกรธไม่ได้ล่ะ เพราะฉันกับนายเราเลิกกันแล้วนะ อย่าลืม”
ฉันมองเขาอย่างหงุดหงิดที่มาหยุดชิงช้าของฉัน(ช่วยซีเรียสหน่อยสิไอนางเอกคนนี้นี่)
“อ่านั้นเอางี้นะ”แล้วเขาก็มานั่งคุกเข่าตรงหน้าฉัน ทำอะไรฟ่ะเนี่ย
“นายมานั่งที่พื้นทำไมเนี่ย”
“ฉันจะบอกเธอว่าเป็นแฟนกับฉันนะ” เขาจับมือฉันแล้วพูดประโยคที่ฉันยังอึ้งอยุ่กับที่
“ว่าไงครับ”
นึกว่าฉันจะยอมง่ายๆหรือไง
“แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ”
“ก็จะนั่งอยู่ตรงนี้นี่ล่ะ”เขาทำหน้าจริงจัง
“นั้นก็เชิญนั่งให้ชื่นใจ เพราะฉันจะไม่เป็นแฟนกับนายเด็ดขาด”ฉันลุกจากชิงช้าแล้วก็เดินกลับไปที่บ้าน หันหลังกับไปดูก็เห็นเขานั่งอยุ่ที่เดิม
เชิญเลยอยากนั่งก็นั่งไป .......ฉันไม่สนหรอก
เพราะเดียวนายก็ต้องลุก...........คอยดูสิ
************************************************
หวัดดีค่ะ เรนมาอัพแล้วนะค่ะ ยังไงก็ช่วยติชมกันหนอยนะค่ะ ถือว่าเรนขอร้อง...(กระซิกๆ)
ความคิดเห็น