*.*รักสุดร้ายของยัยจอมแสบ*.*

ลำดับตอนที่ #5 : ...ซวยสนิท....

             

                 ฉันกลับมาเรียนที่ห้องหลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ซวยสุดขีด

“นี่ๆไปไหนกันมากุ้งเต้น”ปลาบึกทักฉันทันทีที่ขึ้นมาบนห้อง

“ไปโชว์หนังสดมา”เป็ดอบก็พูดแทรกตอนที่ฉันจะอ้าปาก

“หนังสด”ปลาบึกทำตาโต

“ฉากเลิฟซีนเชียวนะ ตอง”ปลาบึกยังคงทำตาโต

“ใครทำไรอะ”

ยัง.....มันยังไม่เลิกสงสัย.....เดี๋ยวแม่เหนี่ยวให้หายสงสัยเลย

“นี่เป็นนักเรียนแล้วมัวมาคุยแต่เรื่องอะไรกันเนี่ย   ห๊า”

ฉันเริ่มโวยวายเสียงดังจนคนในห้องหันมามองอย่างหวาดๆ

“จารย์มาแล้วโว้ย” เสียงเพื่อนที่ทำหน้าที่ดูอาจารยืนตะโกนทำให้ฉันต้องนั่งสงบอารมณ์

“เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ไปได้”แล้วอาจารย์ก็ออกจากห้องไปโดยที่ไม่หันมารับไหว้นักเรียนเลย

“เฮ้อ  เลิกเรียนสักที”ฉันบิดขี้เกียจเพราะนั่งเรียนวิชาพระพุทธฯ ในนี้อาจารย์ให้หัดนั่งสมาธิเลยเมื่อยตัวเป็นพิเศษ

“ฉันว่านะให้นั่งยังไงก็ไม่สำเร็จหรอก”เมย์พุดแล้วเอาของเก็บใส่กระเป๋า

“ทำไมล่ะ”ปลาบึกหันมามอง

“ก็เพราะนายด้วยนั่นล่ะ เขาให้นั่งสมาธิแต่แกสองคนกลับทำสมาหลับ  มันคงจะบรรลุหรอกนะ”

ฉันกับปลาบึกทำหน้าเจื่อน

“ว้าย....ใช่ๆ..ใช่เขาจริงๆด้วย”

เสียงเอะอะโวยวายดังจากหน้าประตูห้องของฉัน

“ใครตั้งม๊อบหน้าห้องอีกล่ะ”เมย์เริ่มมองอย่างสนใจ

“ไปดูให้รุ้เรื่องก็จบแล้ว”ฉันเดินสะพายกระเป๋าอย่างเบื่อๆไปที่หน้าห้องแล้วก็พบ  เทพบุตรเฮงซวยที่เอาจูบแรกของฉันไป

“นายมาทำอะไรที่นี่”ฉันพูดทักเขาที่ตอนนี้กำลังยืนยิ้มพูดคุยกับรุ่นน้องที่เดินผ่านมา

เอาอีกแล้ว  ทำเป็นไม่เห็นกันอีกแล้ว

“นี่ฉันถามว่านายมาทำอะไรที่หน้าห้องฉัน”ฉันพูดเสียงให้ดังขึ้น  แล้วเขาก็หันมาทางฉัน(พึ่งรู้สึกตัว)

“ฉันก็ต้องมารับแฟนตัวเองสิ”เขาพูดแล้วยิ้ม

ถ้าจะยิ้มมาทางฉันจะไม่ว่าเลย  แต่ยิ้มไปทางรุ่นน้องมันน่าถีบ

“นายมารับฉันแต่ยิ้มหวานเหมือนจะชวนน้องคนนั้นไปเที่ยวต่อ  หมายความว่าไง”ฉํนถามเสียงเรียบ

“ก็คิดว่าจะพาน้องไปเที่ยวต่อ เอ้ย..ไม่ใช่นะ..เธออย่าชวนฉันทะเลาะสิ”เหมืนจะพึ่งนึกได้เลยหันมาทางฉันแล้วอธิบายอย่างจริงจัง

“นายไม่ต้องมารับฉัน  จะไปไหนก็ไปฉันจะกลับกับเพื่อน”ฉันเดินไปที่ปลาบึกและเป็ดอบ

“ไปได้แล้วจะยืนอยู่ทำไม”ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย

“เฮ้  กุ้งเน่าเดี๋ยวสิ”เขาเดินมาจับแขนฉัน

“ถ้านายสมองนายไม่กระทบกระเทือนก็โปรดจำไว้ว่าฉันชื่อ เฟียซ”

“ตัวเธอเล็กแล้วก็ผอมอย่างกะกุ้งเรียกุ้งเน่าล่ะดีแล้ว”ฉันทำหน้าคิ้วขมวด

“แล้วเธอก็ชอบทำหน้าบูดๆเพราะฉะนั้นฉันว่ากุ้งเน่าล่ะเวิร์คสุด”

“เรื่องของนายเถอะจะเรียกฉันว่าอะไรก็ช่าง  ฉันจะกลับบ้าน”ฉันสะบัดแขนออก  แล้วเริ่มเดิน

“นั้นก่อนกลับไปที่ไหนสักแห่งเป็นเพื่อนฉันก่อนได้ไหม”เขาพูดเสียงอ้อนๆ

ไปที่ไหนสักแห่ง

ม่านรูด...โรงแรม

โอ้..ม่ายนะ

“ฉันไม่ไปหรอก”ฉันทำหน้าผวา

“ฉันไม่พาเธอไปม่านรูดหรือโรงแรมหรอกนะ  เพราะถ้าพาไปฉันคงอายเด็กรับรถแย่เลย”

พูดงี้หมายความว่าไงฟ่ะ

“นายจะพาฉันไปไหนล่ะ”

“ไปก่อนแล้วจะรู้เอง”

ฉันยังไม่ทันได้พูดเลยว่าจะไปไม่ไป แต่นายนี่ก็ลากฉันไปที่รถทันที

ฉันไม่ไปโว้ย .......ปล่อยน๊า............

**************************************************************************************

     เรนกลับมาแล้วนะค่ะ พอดีว่าเรนต้องไปทำธุระต่างจังหวัด(อันที่จริงคือไปเที่ยวนั่นล่ะ)  ทำให้เรนต้องหายหน้าหายตาไปนาน แต่ตอนนี้เรนกลับมาอัพเหมือนเดิมแล้วนะค่ะ แต่อาจมีบางวันที่อัพไม่ได้เพราะช่วงนี้เรนธุรกิจรัดตัว(ขอเว่อร์หน่อยเถอะ)

เอาเป็นว่ายังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ

ปล.แล้วอย่าลืมโพส  เม้น  โหวตอะไรก็ให้กำลังใจเรนด้วยนะค่ะ

ขอบคุณคับ