คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คนเดิม
“เฮอ... อารม์” ผมบ่นับัวเอ
“อารม์อะไระ?” เธอถามผมแล้วทำหน้าแบ๊วใส่
“ให้มันไ้แบบนี้สิวะ”
“หนูหิว ทำอะไรให้ินหน่อย” เธอบอแบบอ้อนผม ผมแพ้เวลาเธออ้อนผมแบบนี้ทุที อนที่เรายับันเธออ้อนยิ่ว่านี้อีนะ เธออบมาล้อแน บไหล่ ส่สายาแบบอออ้อนเหมือนับเ็ๆ
“ร๊าบบบ ร๊าบบบ ผมะทำอาหารใหุ้หนูินทานเอร๊าบบบ” ผมบอแบบอารม์เ็ๆ แ่ทำยัไไ้ ผมลาเธอออมาาลับเอนี่ เธอะร้อหิว็ไม่แปล ผมลุึ้นาโฟาแล้วหันไปบอเธอ
“ไปอาบน้ำระหว่ารอทาน้าวป่ะเรา ะไ้สบายัว” ผมบอแล้วยี้หัวเธอเบาๆแบบเอ็นูในวามเป็นเ็อเธอ
“เสื้อผ้าหนู…”
“เสื้อผ้าใส่เสื้ออพี่ไป่อนแล้วัน เลือาในู้ไ้เลย” เธอยืนมอผมสัพัแล้วอบ
“อืม” เธออบแบบสั้นๆ
“หรืออยาให้พี่่วยอาบ? ไ้นะ พี่ไม่ิ” ผมถามเธอแล้วยิ้มมุมปา
“หยุเลย! หยุวามิลามอพี่ไว้รนั้นเลย่ะ หนูอาบเอไ้ โแล้ว” เธออบแล้วเินหน้าแเ้าไปในห้อนอน ผมึะโนามหลัอารม์แบบอยาแล้เธอ
“แ่เมื่อ่อนเรา็อาบน้ำ้วยันอยู่นะ”
“บ้า!!!!” เธอะโนอบลับมา
หลัาเธอหายไปสัพัผมึเริ่มทำับ้าว ผมเป็นผู้ายประเภทสามารถทำอาหารไ้ ินเยมว่าผมทำอาหารอร่อยว่าเธอที่เรียนทำอาหารมา้วย้ำ เธอบอว่าเธอทำเบเอรี่อร่อยมาว่าทำพวับ้าว สาเหุที่ผมทำอาหารไ้อร่อย็เพราะแม่อผม ที่บ้านอผมเป็นร้านายอาหาร ผม่วยแม่มาั้แ่เ็ๆ มันึทำให้ผมไ้เรียนรู้ารทำอาหารมาาอนนั้น อ้อ! ผมลืมเล่าสินะ ผมมีน้อสาวอยู่นหนึ่ น้อสาวผมเรียนเ่มา แม่ผมภูมิใในัวน้อสาวผมสุๆ ส่วนผมเป็นพวพี่ายที่อบมออยู่ห่าๆมาว่าเ้าไปวุ่นวายีวิเธอ แบบเป็นห่วอยู่ห่าๆน่ะรับ ล่าสุไ้่าวว่ามีผู้ายมาีบเป็นหนุ่มวิศวะ ผม็ให้ลูน้อผมามสืบประวัิอยู่ เห็นผมแบบนี้ผม็หวน้อสาวผมเหมือนันนะ น้อสาวผมับินรู้ัันี ินับผมเราบันมา 7 ปี เพราะแบบนั้นรอบรัวผมรู้ัเธอันทุน
ผ่านไปรึ่ั่วโม
ระหว่าที่ผมำลััาน้าว ิน็เินออมาาห้อนอน เธอเลือุนอนไ้แบบ... อืม... แล้ันหรือเปล่าวะ รู้ว่าผมอบแนวนี้เลยแล้ันหรือไ อยาลอว่าผมะอทนไ้นาไหนหรือยัไ
“เลือุใส่นอนไ้แบบ... โนใพี่มาเลยนะ” ผมแล้แวเธอ
“บ้าหรอ! เสื้อยืในู้มีแ่ไ์แอลเหอะ ใส่แล้วมันพอีัวไป เลย้อเอาเสื้อเิ้มาใส่มันหลวมว่า ทีหลั็ื้อเสื้อยืัวให่ๆบ้าสิ ะไ้ใส่เสื้อยืนอน” เธอบอ
“แวเล่นป่ะ ทำเป็นลัวไปไ้ ็สัาไว้แล้วนิว่าะไม่ทำอะไร แ่เี๋ยวนะ! บอให้พี่ื้อเสื้อยืัวให่ๆไว้ นี่ือรั้หน้า็ะมานอน้วยันอยู่ใ่ปะ?”
“ไม่่ะ”
“แ่เมื่อี้เราบอให้พี่ื้อไว้ให้นี่ ็้อมานอนอีสิ”
“พี่เฟียร์ส!!!”
“โอเๆ ยอมแล้ว มานั่ิน้าวมา เี๋ยวะึเินไปนะ” พอผมพูบเธอ็เินมานั่ที่โ๊ะอาหาร
“อ่ะนี่รับุหนูิน ทานให้อร่อยนะรับ” ผมพูพร้อมับวาานไว้้าหน้าเธอ
เธอมอานอาหาร้าหน้าแล้ว แล้วเยหน้ามายิ้มให้ผม ยิ้มแบบเ็ีใที่ไ้อที่อยาไ้ ยิ้มแบบนี้น่ารัะมั เี๋ยว็ะอใไม่ไหวเอานะถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ ผมนั่ลร้ามับเ้าอี้ที่เธอนั่ มอเธอินอยู่สัพัแล้วถาม “อร่อยไหม?”
“อร่อยสิ อร่อยเหมือนเิมเลย” เธอยิ้ม นี่แหละรับไม้ายอผม เวลาเธอโรธ เธออน แ่ผมทำอาหารอร่อยๆหรือพาไปินออร่อยๆ เธอ็ะลืมเรื่อที่เราเยทะเลาะันไปเลย เมื่อ่อนเหมือนเ็ยัไ อนนี้เธอ็ยัเป็นแบบนั้น ไม่เยเปลี่ยน
ความคิดเห็น