คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไม่ชอบ
[เฟียร์ส]
ผมับที่้อมืออเธอแล้วบอเธอ “ลับบ้าน เี๋ยวไปส่”
“ไม่เป็นไร่ะ ลับเอไ้ อบุ”เธอสะบัมือผมทิ้ แล้วเินออไป และไม่หันลับมามอผมอี
“เฮอ... ื้อัวะ” ผมไ้แ่บ่นับัวเอ แล้วเินามเธอไปที่โ๊ะอเธอ ผมเยเอเพื่อนๆอเธอบาน
เมษา เธอเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยอิน เธอมีอายุมาว่าิน ผมับเธอรุ่นเียวัน เวลาเมษาพูุยับผมเธอึเรียแ่ื่ออผม ไม่ไ้เรียพี่แบบที่ินเรีย
ผับุ้ เธอเป็นเพื่อนสมัยมัธยมอิน ผับุ้ับินึสนิทันมา้วยวามที่รู้ัันมานาน ผับุ้เธอเป็นนที่รัเพื่อน อ่อนโยนว่าที่เห็นภายนอที่ออะูแ็แร่ เธอไม่อบอวาม่วยเหลือาใร อบทำอะไรเอมาว่า
“แไปนานัิน นึว่าเมาสลบาห้อน้ำไปแล้ว” ผมไ้ยินเสียเมษาถามเธอ
“บ้าหรอ แ่มึนๆเอนะ แ็พูไป” ินอบเมษา พร้อมับนั่ล
“อโทษนะเม เราอพาินลับ่อน ส่วนเมับเพื่อนๆนั่ื่ม่อไ้เลยามสบาย บอเ็ไปว่าลบิลเรา” ผมบอเมษา
“เอ่อ... เฟียร์ส มีอะไรันหรือเปล่า ินเพิ่มาถึไม่นานเอนะ” เมษาถามผม เธอมอผมับินสลับัน้วยสายาเป็นห่ว
“โทษทีว่ะ ยัไืนนี้เรา็้อพาินลับ” ผมบอเมษา พร้อมับหยิบระเป๋าินและับแนเธอเพื่อให้เธอลุึ้น
“พี่เป็นอะไร หนูแ่มาเที่ยวับเพื่อน” นี่เธอถามผมเพราะเธอไม่รู้ริๆ หรอวะว่าผมเป็นอะไร
“ะให้พูรนี้ริๆ?” ผมถามเธอลับ เธอมอผมอย่าไม่พอใ านั้น็ถอนหายใออมาอย่าหนั
“เราลับ่อนนะเมษา ผับุ้ ฝาบอเพื่อนที่มาทีหลั้วยว่าเราอลับ่อน ไว้รั้หน้าเราะอยู่ในนานว่านี้” เธอหันไปบอเพื่อน านั้นเธอหันไปบอผู้ายนนั้นที่นั่มอสถานาร์อนนี้อยู่
“อโทษนะะ แ่วันนี้เราอัวลับ่อน ไว้พบันใหม่่ะ” เธอยิ้มเื่อนๆให้ผู้ายนนั้น านั้นเธอสะบัมือผมออแล้วเินนำออไปาผับ ผมเินามเธอออมานถึลานอรถ เธอหันหลัลับมาหาผมแล้วยืนออ และ้อหน้าผมอย่าไม่พอใแบบสุๆ อนนั้นผมรู้เลย านเ้าผมแล้วแน่ๆ
“พี่เป็นอะไร!” นั่นไ! ประโยำถามสั้นๆ แ่้าในประโยนั้นรู้เลยว่าอารม์ไม่ีแบบสุๆ ินเธอเป็นนอบพู อบถามอะไรแบบสั้นๆ เป็นนไม่อบพูอะไรยาว เธอเยบอผมว่ามันเหนื่อย เวลาที่พูอะไรเยอะๆ แ่อนนี้อารม์อผม็ไม่ไ้ีไปว่าเธอเท่าไร เพราะผู้ายที่มาวนเธอุยนั่นไ ให้พูรๆเลยือ ไม่อบ
“ถ้าะให้พี่พูรๆเลยือพี่ไม่อบที่ผู้ายนไหนมาุยับเรา” ผม็อบเธออย่ารไปรมา
“แ่เราไม่ไ้เป็นอะไรัน” นั่นไ! ประโยนี้อีแล้ว เวลาเอประโยนี้ทีไรบารั้ผม็อยาะเป็นอะไร่ออะไรให้มันบๆไป แ่ผมับเธอเราเลิันมาแล้วสอรั้นี่สิ ือถ้าลับมาบันริๆมันวระัเน และ่าฝ่าย่าพร้อมที่ะปรับเ้าหาันแล้ว แ่อนนี้ผม็ยัมีสาวๆในส็ออผมอยู่ ถ้าอบ้วยอนนี้ ผม็ทำเธอเสียใอีเหมือนเิม
“ใ่! เราไม่ไ้เป็นอะไรัน แ่ิน็รู้ว่าินเป็นนพิเศษอพี่ แล้วพี่็หวนพิเศษอพี่มา ไม่อบให้ใรมายุ่”
“ำำัวามสถานะอพี่มันูเยอะีนะ นพิเศษ ือไม่ไ้เป็นแฟนัน เป็นแ่เพื่อน พี่น้อ นที่เป็นพื้นที่สบายใ แ่ห้ามไปยุ่ับใร ห้ามใรมายุ่แบบนี้หรอ?”
“แล้วถ้าพี่อเราเป็นแฟนพี่อนนี้เลยเราะเป็นไหมล่ะ!!!” ผมเริ่มถาม้วยอารม์หุหิบ้าแล้วอนนี้ ทำไมวะ เธออยามีนอื่นมานานั้นเลยหรือไ
“พี่ไปถามัวเอริๆ่อนีว่า ว่าริๆแล้วีวิพี่้อารอะไรันแน่ ินรู้ว่าอนนี้ที่พี่ถามินแบบนั้นแ่เพราะพี่โมโหิน็แ่นั้น” เธอบอผมแล้วเินไปึ้นรถ นั่นสิ ริๆแล้วผม้อารอะไรันแน่ ้อารวามสัมพันธ์แบบไหนันแน่ ถ้าผมบับเธอริๆในอนนี้ ผมะสามารถหยุที่เธอไ้ริๆไหม ผมเริ่มิทบทวนับัวเอ
ความคิดเห็น