Fanfiction Okami - Stay night

ข้อมูลเบื้องต้น

Fanfiction จากเกม โอคามิ (Okami)
พอดีกลับไปเล่นอีกรอบ เลยกลายเป็นบ้าสุดๆไปเลย
ชอบคู่อุชิวากะกับอามาเทราสึ จริงๆ

ไม่มีคนแต่งก็แต่งเอาซะเลย 55

เนื้อเรื่อง

ลมเย็นๆยามค่ำคืน
เทพสุนัข 1 ตัวและเพื่อนเดินทางนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นนึง
เสียงขลุ่ยที่แสนไพเราะ ปลุกอิชชุน ขึ้นมา เสียงขลุ่ยแสนไพเราะจนไม่น่าเชื่อว่าคนที่เป่าขลุ่ยได้ไพเราะขนาดนี้จะเป็นคนที่กวนประสาทอย่างเจ้านั้นได้เลย 
อิชชุน มองหาต้นตอของเสียงขลุ่ย พอลองจับทิศทางเสียงก็พบว่าเสียงขลุ่ยมาจากเหนือหัวพวกเค้าพอดี เด็กหนุ่มตะเบ็งเสียง
" เลิกเป่าขลุ่ยของนายได้แล้ว!! "  เสียงขลุ่ยเงียบหายไป..........
" 555 ดูเหมือนเพื่อนแมลงตัวเล็ก จะเข้าไม่ถึงเสียงขลุ่ยอันแสนไพเราะของ me น่ะ " เสียงดังมาจากกิ่งไม้ใหญ่กิ่งนึง ลมพัดแผ่วมาอีกครั้งทำให้พอมองเห็นชายหนุ่มได้ถนัดตายิ่งขึ้นชายผ้าคลุมผมปลิวตามแรงลม อุชิวากะนั่งอยู่บนกิ่งไม้นั้นเอง

" นายจะเลิกตามพวกเราได้หรือยังเนี่ย "
" เพื่อนแมลงตัวเล็กรำคาญเหรอ แต่ me ไม่เห็นว่าอามาเทราสึคุงจะรำคาญเลย me ก็ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้สักหน่อย "
" ไอ้การตามเค้าไปทั่วนี่มันยังไม่เรียกว่าสร้างความรำคาญอีกเรอะ! " เด็กหนุ่มตะโกนใส่  ถึงอามะโค่ย จะไม่สังเกตหรือใส่ใจก็เถอะ แต่ไอ้คนที่เห็นอย่างเค้าก็อดรำคาญแทนไม่ได้

ตุบ

เสียงลงพื้นอย่างงดงามตามสไตล์ท่ามากของเจ้าตัว ตอนนี้อุชิวากะลงมานั่งข้างๆ อามาเทราสึที่นอนหลับอยู่
" ลงมาทำไม "
" me ไม่ใช่คนใจไม่ไส้ระกำขนาดต้องให้เพื่อนแมลงตัวเล็กต้องคอยตะโกนคุยหรอก me เป็นใจดีใช่ไหมล่ะ " ไม่พูดเปล่ายั่งยิ้มด้วยใบหน้าที่อิชชุนคิดว่ากวนที่สุดอีกต่างหาก ถ้าตัวเท่ากันล่ะก็เค้าคงควักดาบมาฟันหมอนี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
อุชิวากะจ้องมองอามาเทราสึอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะ.............ถลาเข้าไปกอดอามาเทราสึ จนเทพสุนัขสะดุ้งตื่น
" เฮ้ย ทำอะไรของแกน่ะ!!!! " อิชชุนโวยวายใส่เจ้าหนุ่มหน้าเป็นที่กอดอามะเทราสึอยู่
" เพื่อนแมลงตัวเล็กนี่หยั่งกับพ่อที่ห่วงลูกสาวเลยน่ะ "  แล้วชายหนุ่มก็ผละออกจากอามาเทราสึแต่มือข้างนึงยังช้อนอุ้งเท้าของอามาเทราสึอยู่
" คุณพ่อครับ ยกลูกสาวให้ me เถอะคร้าบบบ ^^ "
" ....อยากตายนักเรอะ แก!!!!! "
" 5555 me แค่ล้อเล่นเองนา เพื่อนแมลงตัวเล็ก "
 " ดูเหมือนเพื่อนแมลงตัวเล็กจะไม่ชอบ me เลยน่ะ "  ชายหนุ่มเลิกเล่นเมื่อเห็นอามาเทราสึหลับไปอย่างไม่สนใจอะไรใครทั้งสิ้น ( ="=!)
อุชิวากะนั่งพิงต้นไม้อย่างสบายใจ อิชชุนลอบมองก่อนจะกระโดดไปที่เข่าของอุชิวากะ
" เพราะชอบทำแบบนี้น่ะแหละ ถึงได้ไม่ดูน่าเชื่อถือ "
อุชิวากะนิ่งเงียบ ก่อนจะแย้มยิ้มออกมา
" ใครว่าล่ะ me เนี่ยแหละน่าเชื่อถือม้ากกก มากก เลยน่ะ "
" ไอ้อย่างนี้ใครเค้าจะยิ่งอยากเชื่อถือกันล่ะ "  อิชชุนตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก เพราะไม่สามารถเดาสิ่งที่เจ้าหมอนี่จะทำได้เลย
" นายตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ ตามอามะโค่ยแบบนี้มีจุดประสงค์อะไร ถ้าเป็นเรื่องไม่ดี ยังไงชั้นก็ไม่ปล่อยนายไปแน่ " อิชชุนตั้งท่าชักดาบ  ถึงขนาดจะแตกต่างกันแต่ว่าคำพูดและท่าทางที่สื่อออกมานั้นมีความจริงจงอยู่มาก
อุชิวากะคงจะสัมผัสความจริงจังนั้นได้ จึงนิ่งเงียบไปชั่วครู่ อิชชุนลอบเห็นแววตาสั่นไหวในดวงตาสีฟ้าคู่นั้น แต่หายไปอย่างรวดเร็ว
....จะว่าไป เค้าก็เพิ่งสังเกตุเห็นว่า หมอนี่มีดวงตาสีฟ้า ?

" เพราะว่า........รักยังไงล่ะ "

..............เป็นคำตอบที่ชวนอึ้งสำหรับอิชชุนมาก ยังไม่ว่าเปล่าเจ้าตัวยังพูดออกมาได้อีก
" เพราะฟ้าได้กำหนดมาแล้วให้ me กับอามาเทราสึนั้นคู่กันยังไงล่ะ  " 
" ตอบให้มันจริงจังมากกว่านี้เซ่ !!! " อิชชุนที่โมโหรอบที่เท่าไหรแล้วไม่รู้ แต่อาการโมโหนั้นมีแต่จะเพิ่มความขบขันให้แก่อุชิวากะมากกว่า
" เพื่อนแมลงตัวเล็กไม่เชื่อในพรหมลิขิตงั้นเหรอ "
" เรื่องพรรค์นั้นน่ะไม่เชื่อหรอก เส้นทางชีวิตของชั้น ชั้นจะเขียนเอง " อิชชุนประกาศกร้าว เค้าเชื่อใจในเส้นทางของตัวเองจึงได้ออกจากบ้านมา แต่ว่าจะว่าไม่เชื่อก็ไม่เชิงซะทีเดียว ไม่อย่างงั้นเค้าจะได้มาพบกับอามะโค่ย หหรอกเหรอ?

" ....me ต้องไปแล้ว ใกล้จะเช้าแล้ว อยากอยู่กับ my cherry นานกว่านี้หรอก แต่ me ก็มีธุระต้องไปทำเยอะแยะเต็มไปหมด " 
" ไปแล้วไปลับไม่ต้องมาเลยน่ะ "  อิชชุนว่าพลางโดดลงจากเข่าของอุชิวากะ มานั่งแหมะอยู่บนหัวของเทพสนุขที่ตอนนี้พงกหัวขึ้นมา
"  ยิ่งเพื่อนแมลงตัวน้อยว่าอย่างนี้ สงสัย me จะต้องรีบไปทำธุระที่ว่าให้เสร็จแล้วกลับมาหาอามาเทราสึคุงซะแล้ว "
 ตะวันเริ่มฉายแสง อุชิวากะลุกขึ้นกำลังจะเดินไป แต่ก็ต้องชะงักกึก เพราะรู้สึกถึงแรงดึงจากชายผ้าคลุมผมของเค้า เมื่อหันกลับไปดูจึงพบว่าเป็นเพราะอามาเทราสึที่งับชายผ้าคลุมเค้าไว้นั้นเอง
" ......อามาเทราสึคุง "  เทพสุนัขสะบัดหาง ฉับพลัน บรรยากาศกลับเป็นยามเย็ม ค่ำคืนกำลังเริ่มขึ้นอีกครั้ง

พลังพู่กันของเทพยูมิงามิที่สามารถเปลี่ยนวันเป็นคืนได้นั้นเอง

อิชชุนมองเทพสุนัขของตนอย่างงงๆ
" ทำอะไรน่ะอามะโค่ย ยังนอนไม่พออีกเหรอ !! " อิชชุนหันไปโวยวายกับเทพสุนัขตัวดีที่ดันใช่พลังเปลี่ยนวันเป็นคืนเฉย แต่เทพสุนัขกลับไม่ฟังเสียงบ่นจากเพื่อนร่วมทาง ขดตัวลงไปนอนเหมือนเดิม
" อามะโค่ย!!! " 
" แล้วนายยังไม่ไปอีกเรอะ!! " เด็กหนุ่มหันไปใส่ชายหนุ่มที่ยังยืนมองพวกเค้าอยู่
" แหม เพื่อนแมลงตัวเล็ก ดูเวลาซะก่อน นี่มันกลางคืนน่ะ ธุระที่ me ทำน่ะ ต้องเป็นตอนกลางวันเท่านั้น กลางคืนแล้วคนจะหลับจะนอน me เป็นพวกมีมารยาทน่ะ "
"  ......... "  อิชชุนฟังข้อแก้ตัวที่เจ้าตัวยังไถออกมาได้เรื่อยๆ ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้องปล่อยมันไป ...... เพราะอามะโค่ย หรอกน่ะ
อุชิวากะนั่งลงอีกครั้ง ขลุ่ยจรดลงที่ริมฝีปาก เสียงขลุ่ยแสนไพเราะและชวนรำลึกถึง ดังแว่วขึ้นอีกครั้ง