คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ep.2 The easy quest
“อยู่ทางนี้!
เรเดียล”
เสียงห้าวๆที่ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายที่มีรูปร่างผอมสูงที่อยู่ทางออกทางทิศใต้ของเมือง
และข้างก็มีหญิงสาวที่ดูเหมือนจะใส่แว่น มีเสื้อโค้ทเหมือนกับนักวิทยาศาสตร์
เสื้อยืดสีเทา กางเกงขายาวสีเทา รองเท้าผ้าใบสีดำ ผมยาวเลยต้นคอสีแดง
และดวงตาสีอัมพัน ยืนอยู่ข้างๆซึ่งเธอก็กำลังโบกมือเรียกเรเดียลอยู่เหมือนกัน ดัวยเจ้านิสัยความจำที่จำไว จำนาน
ของเรเดียลทำให้เขาไม่ต้องพูดอะไรมากแค่เดินตรงหาทั้งคู่ไปด้วยสีหน้าเหมือนเคยเจอกันมาก่อนเมื่อนานมานี่เอง
“ไงลิลเลียพร้อมไหม”
เรเดียลพูดพลางเดินเข้าไปหาพร้อมกับโบกมือรับ
แต่หญิงสาวไม่ได้โบกมือตอบรับเพียงตอบรับด้วยน้ำเสียงที่หวานใสผสมผสานกับสาเนียงกวนๆนิดหน่อย
“พร้อมเสมออยู่แล้ว”
“เตรียมอะไรมาบ้างล่ะ”
“ก็มียาเพิ่ม
Health Potion 30 Point, Magic Potion 50 Point และก็ Stamina
Potion 30 Point อย่างละ 3 ขวด”
“แล้วนี่เธอไม่มีอาวุธเหรอ”
“อ๋อ
พอดีฉันใช้เวทย์น้ำแข็งนะ”
“อืม ส่วนของฉันอาวุธก็ Killanos
Thunder ยา Regenerate Health Potion 20% และ Stamina Potion 50
Point อย่างละ 3 ขวด และก็เต็นท์
อาหารและก็เครื่องดื่ม ส่วนที่นอนก็คงเตรัยมมาคนละอันอยู่แล้ว นายละริว”
เรเดียลพูดพร้อมกับเปิดหน้าต่างๆไอเทมที่เขาจัดไว้ในการเดินทางครั้งนี้
เพราะพวกเขาจะต้องเดินทางกันไกลและจะค้างคืนนอกเมือง แล้วก็ปิดหน้าต่างลงไป
“ของฉันก็อาวุธ Berzerk
Blade แล้วก็ยาเพิ่ม Health Potion 70 Point, Stamina Potion
80 Point อย่างละ 3 ขวด และก็ยาเพิ่ม Critical
Rate 20% 3 ขวด และก็ Critical Damage 10% 3 ขวด”
“โอเคทุกคนพร้อมแล้ว
งั้นก็ออกเดินทางกันได้เลย”
“โอ่!”
หลังจากที่พวกเขาทั้งสามคนได้ตรวจสอบของกันแล้ว
พวกเขาก็เปิดประตูเมืองและเป้าหมายของพวกเราก็คือ ดราโกนิค ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองไปอีกสองกิโลเมตร
ตอนนี้มันกำลังตั้งหลักอยู่ในป่าก๊อปบลิน
“เรดิกซพอจะรู้ทางไปของดราโกนิคไหม”
“จากตรงนี้ไปทางทิศใต้ แต่แถวนั้นระหว่างทางมีพวกมอนสเตอร์เลเวลสูงอยู่พอสมควร
และการต่อสู้กับเจ้ามังกรตัวนั้นฉันขอไม่สู้ด้วยนะค่ะ”
“ไม่ต้องมีเธอฉันก็สู้ได้น่า ขอบใจมาก”
“นี่ยัยแว่น เธอคงรู้แล้วสินะว่าดราโกนิคมีสกิลอะไรบ้าง”
“อืม มันมีสกิลที่สามารถพ่นไฟ
แล้วถ้าใครไปโดนเข้าจะติดไฟ 5 วินาที ซึ่งจะลด Health ลงไป 200 Point ต่อวินาที
และด้วยความสารถในการบินของมัน ก็ยิ่งทำให้กลายเป็นท่าคอมโบที่ไร้เทียมทานมาก ”
ลิลเลียพูดขึ้นก่อนที่จะดันแว่นขึ้นมา
“ก็ดีเป็นประโยชน์ได้มาก
สมแล้วที่ได้ฉายาว่า Fast Searching แต่ไฟแค่นั้นคงไม่เท่าไรหรอกเพราะริวนะเป็นเผ่าไฟ
และเผ่าไฟก็มีความสามารถในการต้านเวทย์ไฟได้ 50%”
“อยู่แล้วล่ะ
ระดับอย่างเจ้าดราโกนิคก็แค่บอสเลเวล 45 แต่ฉันกับเรเดียลนะเลเวล
50 ”
“แต่ฉันคงต้องอยู่ห่างเข้าไว้เพราะว่าฉันน่ะเป็นธาตุสายฟ้าและไม่สามารถต้านธาตุไฟได้เยอะนอกจากธาตุมืด
ไม่งั้นมีหวังได้กลายเป็นไก่ย่างให้มันแน่นอน แต่ถ้าเรื่องเวทย์มนต์ของมันนะ
เวทย์สายฟ้าของฉันนะจะช่วยลด Magicka ลงไปได้ 30% ถึงจะใช้ไม่เก่งเท่าน้องของฉันหรอกนะ”
“ถึงฉันจะเลเวล 40
แต่ฉันมีเวทย์น้ำแข็งอยู่นะ แล้วก็เวทย์น้ำแข็งน่ะ
มีความสามารถในการลด Stamina ฝ่ายตรงข้ามได้ 30% และยังมีโอกาสติกสถานะ Slow อีก 20% แต่เจ้านั้นก็คงจะมี SPR เยอะไม่แพ้กับเลวเลอยู่แล้วละ”
แล้วพวกเขาก็เดินทางไปจนเจอที่อยู่ดราโกนิคซึ่งตอนนี้มันกำลังหลับอยู่ในป่าก๊อปบลิน
แต่ถ้าเขาไปในตอนนี้ซึ่งดวงอาทิตย์ก็กำลังจะตก มอสเตอร์จะโหดขึ้นมาก และมันจะลำบากมากในการที่งต้องตั้งรับกับเจ้ามังกรตัวนี้พร้อมกับฝูงสัตว์ป่ารวมไปถึงก๊แปบลินที่อาศัยอยู่ร่วมกันถึงร้อยกว่าตัว
Goblin Forest หรือ
ป่าก๊อปบลิน เป็นป่าที่เป็นที่นิยมของพวกผู้เล่นหน้าใหม่ เพราะสามารถมาหาอาหารได้ และใครที่มีทักษะพฤษศาสตร์ก็สามารถมาหาสมุนไพรในการทำยาได้
และเป็นที่อยู่ของพวกก๊อบบลินที่อยู่ในส่วนลึกของป่าพวกผู้เล่นที่เริ่มเกมใหม่ก็สามารถมาเก็บเลเวลกันได้
แต่ถ้าดูให้ดีๆก๊อบบลืนพวกนี้จะมีพวกที่ฉลาดอยู่ด้วยซึ่งมันจะสามารถสร้างกับดักได้
ซึ่งถ้าไม่ระวังเข้าละก็ได้แกมโอเวอร์แน่นอน
“พวกเราจะยังไม่บุกตอนนี้
เราไปหาที่พักกันก่อน”
“ก็ดีเพราะมอนสเตอร์จะโหดมากในเวลากลางคืน
และตอนี้ก็หกโมงเย็นแล้ว”
“งั้นเราถอยออกมาจากเจ้านั้นซักหน่อยก่อนดีกว่า”
เราใช้เวลาในการเดินหาที่พักอยู่ประมาณห้านาที
ซึ่งก็ถือว่าที่ๆเราพักกันอยู่ก็ปลอดภัยอยู่พอสมควร
จนเวลาในตอนนี้ก็หกโมงครึ่งแล้ว
“โอเค ตรงนี้แหละ อย่าลืมก่อกองไฟกันดวยล่ะ เพื่อเป็นการเปิดเซฟโซน
แล้วก็อย่าลืมปักคบเพลิงไว้ด้วยล่ะ เอาขนาดประมาณสิบตารางเมตร เพราะเราต้องใช้ที่ในการเตรียมของกันอีกเยอะหน่อย”
“เดี๋ยวฉันไปหาฝืนในการก่อกองไฟมาเอง
เอ้ย! เรเดียลขอยืมขวานหน่อย พอดีว่าฉันไม่ได้เอามาด้วยนะ”
“นายนี่มันขี้ลืมตลอดเลย
นึกไว้อยู่แล้วล่ะ เอ้า! เอาไป ส่วนลิลเลียไปหาน้ำมานะ”
“เดี๋ยวก่อนริวอย่าพึ่งไป”
“อะไรอีกละ”
“Ice Stone”
แล้วเธอก็ร่ายเวทย์น้ำแข็งทันที
มีน้ำแข็งก้อนใหญ่ปรากฏขึ้นบนมือลิลเลีย
“เอ้าริวใช้
Berzerk Blade ของนายเผาน้ำแข็งเลย แล้วเรเดียลขอยืมภาชนะที่ใส่น้ำหน่อย”
“เอ้านี่”
“Thank you”
“โอเค เอาละน่ะ”
Berzerk Bladeที่เป็นอาวุธธาตุไฟ พอเอาไปรนเวทย์น้ำแข็งของลิลเลียไม่นานเวทย์น้ำแข็งนั้นก็ละลายเป็นน้ำ
“เยี่ยมเลยลิลเลียฉันเพิ่งรู้น่ะเนี่ยว่ามันมีระบบนี้ด้วย”
“ก็นายไม่คิดจะลองศึกษาดูบ้างเลยเหรอ”
“โอเค
งั้นเดี๋ยวฉันจะไปกางเต็นท์ให้ แล้วริวอย่าลืมหาอาหารมาด้วยล่ะ”
“ได้เลย
เรื่องล่าสัตว์เดี๋ยวจัดให้”
หลังจากที่พวกเราได้กินอาหารเย็น
พวกเราก็เริ่มเข้านอน ซึ่งก่อนนอนพวกเราก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดนอน
ซึ่งก็มีเต๊นท์แยกชายหญิงไว้อยู่แล้ว
“ตื่นได้แล้วเรเดียลขี้เสาจริงๆเลยนายเนี่ย
คนอื่นเขาตื่นกันหมอแล้ว”
เสียงใสๆของลิลเลียที่ปลุกทำให้เรดียลตื่นจากที่นอนเล็กๆในเต๊นท์ และเมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าทั้งคู่ได้จัดของกันเสร็จแล้วนอกจากเขา
ก็เลยทำให้เสียเวลาไปมากพอสมควร
“ขอโทษน่ะ ที่ทำให้เสียเวลา งั้นก็ไปหาเจ้าดราโก...”
โฮกกก!
พูดไม่ทันจบประโยคก็มีคำตอบที่ตอบให้อย่างเสียงดัง
ซึ่งเป็นเวลาที่ทั้งสามคนกำลังเก็บของ ก็มีเสียงร้องคำรามดังมาจากในป่าก๊อบบลิน
“น…นั่นมันเสียงอะไรน่ะ!”
“จะรู้ไหมล่ะ
หรือว่าจะเป็น…”
ยังพูดไม่ทันจบประโยคจู่ๆก็มีปีกพร้อมกับหัวของมังกรโผล่ออกมาจากในป่า
แล้วมันก็หันมาทางกลุ่มผู้เล่นทั้งสามที่กำลังเก็บของกันอยู่
|
ข้อมูลมอนสเตอร์ |
|
ชื่อ – Dragonic
เผ่าพันธุ์
– มังกร
ธาตุ – ไฟ (6)
เลเวล – 45
|
|
พลังชีวิต (HP) – 750,000
พลังเวทย์ (MP) – 300,000 |
|
ค่าความสามารถ
พลังโจมตี (ATK) – 800
พลังป้องกัน (DEF) – 700 ความเร็ว (AGI) – 500 พลังเวทย์มนต์ (MAG) – 750
ทักษะ (SKI) – 700 โชค (LUK)
– 450
การติดสถานะผิดปกติ
(SPR) – 300
สัญชาตยาน – 850 |
|
รวม (AST) – 4,700 |
“ดราโกนิค!
ชักไม่ดีแล้วเรเดียล เตรียม Thunder
Chain ไว้เลย”
“ฉันรู้หน้าที่ดีหน้า ริวนายแป็น
DD น่ะ ]b]g]upเป็น Support
ส่วนเดี๋ยวฉันจะเป็น AP Carry เอง”
“เรื่อง
DD นี่ขอให้บอกของถนัดฉันเลย เฟลม บอดี้! (Flame Body!)”
แล้วไฟก็ลุกท่วมร้างของริวทำให้พลังโจมตีและพลังป้องกันเพิ่มขึ้นอีก
30% และหยิบดาบ Berzerk Blade ที่พาดไว้ด้านหลังออกมา
แล้วก็หยิบยาสองขวดขึ้นกระดกดื่มอย่างว่องไว ซึ่งยานั้นก็คือ Critical Rate
และ Critical Damage ซึ่งมีราคาถึงขวดละ 20,000 Gold และถ้าดื่มสองขวดนั้นก็ยิ่งทำให้ได้มีโอกาสตี Criticalได้เยอะขึ้นพร้อมความเสียหายที่เพิ่มขึ้นอีกต่างหาก
โฮก!
เจ้ามังกรโก่งคอคำรามพร้อมกับกางปีกออกเตรียมที่จะบิน
แต่ลิลเลียนั้นเร็วกว่ามือของเธอนั้นหมุนเป็นวงกลมพร้อมกับมีปลอกคอที่มีน้ำแข็งเกาะอยู่ปรากฏ
แล้วก็ปาเข้าใส่เจ้ามังกรไฟทันที
“ฉันไม่ให้แกบินหรอก
Freeze Collar! (ปลอกคอน้ำแข็ง)”
หลังจากที่ ลิลเลีย ร่ายเวทย์แล้วก็มีปลอกคอน้ำแข็งออกมา แล้วโยนมันไปคล้องคอเจ้ามังกรไว้
จากนั้นมันจึงลดปีกลงพร้อมพ่นไฟใส่
“ไฟนั้นมัน ระวัง!”
ริวร้องตะโกนออกมาเสียงดัง
ไฟนั้นลอดผ่านทั้งสามคนซึ่งอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ จนทั้งสามคนนั้นต้องรีบกระโดดออกมาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“ลิลเลียปลอกคอนั้นอยู่ได้นานเท่าไหร่!”
“ยี่สิบนาที!”
“แค่ห้าก็เหลือเฟือแล้วละ Killanos
Thunder!”
เรเดียลหยิบดาบของเขาออกมาจากฝักซึ่งมีรูปร่างเหมือนกับดาบคาตะนะของญี่ปุ่นแล้วตั้งท่าอย่างกับซามูไร
ทั้งสามคนต่างเตรียมพร้อมกับเจ้ามังกรที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่หวาดกลัวใดๆทั้งสิ้น
ทำให้ผู้เล่นที่อยู่ในป่าแล้ววิ่งออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นต่างอึ้งกันไปตามกันๆ
พร้อมทั้งต่างหยิบอาวุธออกมา
“พวกแกนะถอยไปเลย เกะกะโว้ย”
เชียง!
Critical 210,000
“นี่นะเหรอคือผลของยา
Critical Rate กับ Critical Damage นะ!”
“หนวกหูน่า ก็ลิลเลียเล่นร่ายเวทย์น้ำแข็งไม่ดูอะไรเลย
ก็เลยพลอยโดนฉันไปด้วยนิดหน่อยทำให้ฉันตอนนี้ค่า ATK ลดลงไป 10%
แล้ว!”
ไม่รอช้าผู้ที่ได้รับหน้าที่เป็น DD
รีบวิ่งเข้าไปฟันเจ้ามังกรตัวนั้นพร้อมบอกให้ผู้เล่นที่อยู่แถวนั้นถอยออกไป
ไม่ช้าร่างของเจ้ามังกรก็มีไฟลุกท่วม พร้อมกับค่าความเสียหายที่มหาศาล
ทำให้เจ้ามังกรยิ่งดิ้นรนและพยายามที่ฆ่าผู้เล่นที่อยู่รอบๆ
แต่ก็ไม่พ้นเวทย์น้ำแข็งของลิลเลียที่เร็วกว่า
“ฉันไม่ยอมให้แกทำอย่างนั้นหรอก! Ice Shield! (โหล่น้ำแข็ง)”
เมื่อร่ายเวทย์เสร็จก็มีโหล่น้ำแข็งขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเจ้ามังกรทำให้มันชะงักไปครู่หนึ่ง
แล้วจึงหันกลับมาหาเหยื่ออีกสามตัวที่มันจะกินเป็นอาหารเช้า
มันจึงโก่งคอแล้วพ่นไฟออก
“เหวอ! เส้นยาแดงผาแปด เกือบไปแล้วไหมล่ะ”
ลิลเลีย ที่ช้าที่สุดในกลุ่มต้องกระโดดหลบโดยไม่ทันตั้งตัว
ทำให้ไฟที่เจ้าดราดอนิคพ่นออกมาห่างจากร่างของเธอเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตร
“ถ้าขืนโดนไฟเมื่อกี้นี้เข้าไปละก็มีหวังโดนลดเลเวลลงไปอีก 20%
แน่นอนเลย ถ้างั้นก็ขอเอาคืนบ้างล่ะนะ”
แล้วเธอก็ทำปากขมุบขมิบราวกับกำลังร่ายเวทย์อยู่
“เอาไปกินซะ Heaven
Blizzard! (พายุสวรรค์)”
แล้วก็เกิดพายุทอนาร์โดขึ้นเป็นวงกว้างทำให้สิ่งของต่างๆ
ก็ต่างลอยขึ้นบนฟ้าพร้อมกับผู้เล่นคนอื่น
ตูม!
295,000
โฮกกก!
แล้วก็มีเสียงระเบิดและเวียงของเจ้ามังกรที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
พร้อมกับค่าความเสียหายที่ทำให้ทุกคนนั้นอึ้งไปตามๆกันราวกับกำลังลอยอยู่กลางอากาศท่ามกลางแรงระเบิดที่เกิดขึ้นจากสาวน้อยร่างเล็กๆ
แล้วพายุก็ค่อยๆหยุดลง
ทุกคนได้แต่อึ้งกับค่าความเสียหายนั้นจนไม่มีใครกล้าพูดออกมาสักคำ
“งั้นถึงตาฉันบ้างละน่ะ
Katana Meteor! (ฝนคาตะนะ)”
ไม่ช้าเรดียลก็กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับโยนดาบของเขาพุ่งใส่เจ้าดรากอนิค
แล้วก็เกิดแสงที่ดาบของเขาไม่ช้าก็มีดาบคาตะนะร้อยกว่าเล่มพุ่งใส่เจ้ามังดรตัวนั่นทำให้มันร้องออกมาเสียงดังลั่น
ตูม ตูมๆ
Critical 378,000
โฮกกกกกกก!
“ยินดีด้วยค่ะตอนนี้กิลด์กลุ่มผู้เล่น
Tester ได้ฆ่าบอส Dragonic
ลงไปได้แล้วและเงินรางวัลคนละ 500,000 Gold พร้อมกับค่าประสบการณ์คนละ 50,000
EXP ค่ะ”
เสียงระเบิดหลายครั้งดังต่อเนื่องกันยาวเยียดพร้อมกับค่าความเสียหายที่มหาศาลนั้นทำให้ร่างของเจ้ามังกรถึงกับลงไปนอนกับพื้นพร้อมกับไอเทมที่ดรอปอยู่
และเสียงประกาศที่ดังไปทั่วโลกนี้ ทั้งสามจึงรีบเดินไปเกบไอเทมนั้น
“เอาเป็นว่าเธอผ่านการทดสอบแล้วนะลิลเลีย”
“จ๊ะ เดี๋ยว
ทำไมล่ะในฉันก็ไม่ได้ทำอะไรมาก...”
“เล่นซัพพอร์ตดีซะขนาดนั้น
แล้วยังช่วยผู้เล่รได้อีกสิบกว่าคน แถมมีข้อมูลเตรียมพร้อม ค้นหาข้อมูลได้ไวสมชื่อ
Fast Searching และยังมีเวทย์สนับสนุนดีขนาดนั้น ไม่รับเข้ากลิลด์ก็บ้าแล้ว”
พูดแล้วก็อึ้งเพราะชายคนนี้สามารถวิเคราะห์ลักษณะของคนได้ไงอย่างไม่น่าเชื่อด้วยการแค่ร่วมปาร์ตี้แค่ครั้งเดียว
“แล้วคนที่ได้รับหน้าที่ DD
คือใครกันน้า ทำความเสียหายได้น้อยสุดเลยนะนั่นนะ แถม
Critical ยังน้อยกว่าฉันอีกแนะ”
“ก็นายเล่นแย่งซีนฉันนี้นา
แถมยังไม่ได้ทำหน้าที่ AP Carry นายก็เปลี่ยนมาเป็น Tanker
ซะงั้นนะ แถมยัยนั้นก็ใช้เวทย์ไม่ดูอะไรเลย เซ็งชะมัด”
“ช่วยไม่ได้นี้นาก็ชั้นรีบนิ
แต่อย่าไปโทษยัยนั่นเยอะเลยเถอะน่า”
พูดแล้วเรเดียลก็หัวเราะ
พร้อมกับหยิบไอเทมชิ้นหนึ่งออกมา
|
ยาชุบชีวิตมอสเตอร์
(A) |
|
ชุบชีวิตมอนสเตอร์เผ่าใดก็ได้นอกจากเผ่าอันเดธ |
ด้วยยาขวดนั้นทำให้ทั้งริวและลิลเลียรู้ว่าเรดียลกำลังจะทำอะไร
เพราะยานี้แค่ผลของมันก็ไม่มีใครอยากซื้อแล้ว และราคาก็ขวดละ 50,000 Gold อีกด้วย
ซึ่งต้องใช้ทีละหยดและใช้ได้แค่สามครั้งเท่านั้น
“Thunder Cahin! (โซ่สายฟ้า)”
แล้วเขาก็ร่ายเวทย์ออกมาทำให้มีโซ่สายฟ้าจำนวนมากมัดร่างเจ้ามังกรไว้แน่น
แล้วเขาก็หยดยาชุบชีวิตที่เขาถือไว้ในมือลงไปหนึ่งหยดทำให้เจ้ามังกรฝืนคืนชีพ
โฮกกก!
หลังจากที่เจ้ามังกรได้คืนชีพอีกครั้งมันก็ถูกโซ่สายฟ้ารัดไว้แน่นแล้วกลายเป็นแค่มอนสเตอร์ตัวขนาดพอดีที่จะขนได้
จากนั้นพวกเขาจึงขนเจ้ามังกรตัวนั้นกลับไปยังเมือง แต่หารู้ไหมว่ามีคนที่กำลังจ้องมองพวดเขาอยู่
“เรเดียลเหรอมีความเร็วเป็นเลิศดี
เหมือนกับเธอคนนั้น มีเวทย์สายฟ้าเหมือนกันอีกต่างหาก แถมมีนิสัยเหมือนเราด้วยไม่นานอาจจะได้ไปทักทายสักครั้งหนึ่ง”
“ดูสิ! นั้นมันดราโกนิคพวกเขาจัดการมันได้แล้วไม่ใช้เหรอ
แถมยังได้ยินมาอีกว่าพวกเขาสามารถฆ่ามันได้ด้วยการโจมตีเพียงแต่สามครั้งเอง”
“แค่สามครั้ง! นั้นมันไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดาแล้ว นั้นมันผู้นเล่นชั้นแนวหน้าเลยนะน่ะ
โดยเจ้าหัวเขียวนั้นมันอยู่ในอันที่สิบสี่เชียว”
“นี่แค่อันดับที่สิบสี่ก็สุดยอดแล้ว
แล้วถ้าอันดับหนึ่งจะเป็นยังไงเนี่ย เหวอ! พูดแล้วขนลุก”
เสียงของผู้เล่นในเมืองที่แตกตื่นกับผู้เล่นทั้งสามที่สามารถล้มเจ้ามังกรที่ร้ายกาจตัวลงไปได้ด้วยการโจมตีเพียงแค่สามครั้ง
“ลุงครับผมมารับรางวัลในเควสล่ามังกรดราโกนิคแล้วครับ
ครั้งนี้จับเป็นด้วยนะครับ”
“อะนี้เอาไปเลยไอ้จิ้งจอก พวกแกนี้เมาที่นี้เมื่อไหร่ฉันจำต้องเสียเงินให้พวกแกไปเยอะมากกว่า
10,000,000 Gold แล้วนะโว้ย ขยันกันทำเควสซะจริงเลยนะพวกแก”
แล้วจากนั้นทั้งสามคนก็เดินไปที่สำนักงานเของเมืองแล้วก็ไปหาเจ้าเมืองพร้อมกับให้เชิญออกมา
และไม่นานเขาก็เดินออกมา แล้วคนที่ยืนอยู่หน้าพวกของเรเดียลที่ขนมังกรมานั้นคือเจ้าเมือง
Beginner ชื่อว่า ออสตี้ (Aosty) มีรูปร่างทวม
มีหนวดและเคราสั้นๆ เป็นชายที่สวมเสื้อเชื้ดพร้อมกับกางเกงขายาวสบายๆ
และเนื่องจากที่ทุกคนไม่ค่อยได้เห็นมอนสเตอร์เผ่ามังกรมาก่อนทำให้มีคนมามุงดูเยอะมาก
“น่าๆ ลุงเดี๋ยวจะแบ่งให้หรอกน่า
ยังไงผมก็มีธุรกิจที่นี้อยู่แล้วนี่แถมยังแบ่งให้ลุงตั้ง 30% เชียวนะ เดือนหนึ่งเงินกิลด์พวกผมก็มหาศาลแล้วก็แค่ประมาณ 30,000,000
Gold ต่อเดือนเองน่ะ แต่ถ้านับเมืองอื่นที่กิลด์พวกผมไปทำธุรกืจที่นั้นด้วยก็รวมๆประมาณ
5 เมืองแบ่งให้ลุงทีก็เยอะแล้ว และส่วนแบ่งต่อเดือนก็คนละ 20%
ของผลกำไร แต่คนที่จะเข้ากิลด์ได้ต้องติดท๊อป 100 ของเกมและได้ป็นแชมป์การแข่งขัน Player Of Game หรือที่เรียกกันย่อๆว่า
POG”
เรเดียลโบกมือหย็อยๆ
พร้อมกับคำพูดถึงเงินมหาศาลขนาดนั้นทำให้ผู้เล่นแถวนั้นต้องตาค้างกันไปตามๆกันจนเงียบได้ยินแต่เสียงนกร้องพร้อมกับคำร้องตะโกนของลุงออสตี้
“ก็แค่! นี้แกกล้าพูดว่าก็แค่เองเหรอ!
เงินขนานนั้นนะมันสามารถพัฒนาเมืองได้เป็นเมืองหลวงเลยนะโว้ย!
แถมไอ้ข้อเสนอเข้าร่วมกิลด์ของพวกแกมันไม่โหดไปหน่อยเหรอ”
“จะโหดได้ยังไงกันล่ะลุง
ก็เลเวลกิลด์มันอยู่ที่เลเวล 30 แล้วนี้นา”
ลุงออสตี้โวยวายจนทุกคนต้องเอามือมาปิดหูไว้
เพราะคงเป็นได้ยินเรื่องเงินมหาศาลขนาดนั้นแถมยังได้ยินอีกว่า “ก็แค่เงินขนาดนั้น” มันยิ่งทำให้ลุงออสตี้ถึงกับโวยวายขนาดนั้น
และข้อเสนอนั้นมันก็ถือว่ายากมากด้วยซ้ำไปสำหรับมือใหม่
จนเมื่อเขาพูดเสร็จก็หายใจแรงจนเหมือนนะเป็นลม
แต่ที่เรเดียลพูดออกไปก็ไม่มีคนห้าม
เพราะการกระทำนั้นมันเท่ากับว่าเป็นการปลุกใจให้ผู้เล่นคนอื่นตื่นตัวที่จะฝึกฝนตัวเองให้เก่งเพื่อที่จะติดอันดีบท็อป
100 ของเกมเพราะส่วนใหญ่พวกเขาจะคัดเลือกจากอันดับท๊อป
100 ของเกมเท่านั้น และยังต้องชนะ POG ที่เป็นรายการแข่งขันของเกมที่จัดเพียงแค่
1 ครั้งใน 1 ปี
และก็เป็นรายการที่ทุกคนเฝ้ารอคอยที่จะได้ไปสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองและกิลด์
และมันก็เป็นไปตามแผนเพราะผู้เล่นแถวก็มีแต่ผู้เล่นที่ไม่มีกิลด์ และเลเวลแค่ 1-20
เท่านั้น และก็มีพวกเลเวลสูงที่ไม่มีกิลด์อยู่ก็ต่างพากันดีใจและหึกเหิมที่จะฝึกซ้อมขึ้นมา
ซึ่งมันก็ทำให้เรเดียลยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมร้องหึออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าปลาใหญ่ได้ตอดเศษขนมปังตามที่เขาต้องการแล้ว
แล้วก็ค่อยพูดต่อ
“ก็ตอนนี้ในตัวผมก็มีแค่ 3,540,000
Gold เอง และพวกผมก็จะกลับในวันพรุ่งนี้ด้วย”
“เออก็ดีและ จะได้ไม่ต้องมาผลาญเงินให้กับพวกแกอีก”
“เปลี่ยนใจแหละไม่กลับดีกว่า”
“เฮ้อ! รีบรับเงินแล้วก็กลับไปซะ
พูดกับแกทีไรปวดหัวทุกทีเลย”
ลุงออสตี้ถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนที่จะพูด พูดจบก็เดินไปที่สำนักงานของเมือง
“ขอบคุณสำหรับเงินรางวัลนะลุง!”
เรดียลตะโกนตามหลังแต่ลุงออสตี้ก็ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด
ได้แต่โบกมือให้ตามเสียงและก็เข้าไปยังสำนักงาน
“ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อย เรเดียล! นึกอยู่แล้วว่าต้องเป็นแก
ป่ะไปฉลองกันตามธรรมเนียมของเรา”
เสียงที่ดังขึ้นมานั้นก็คือเสียงของชาร์คที่เดินแวกผ่านผู้คนนับร้อยที่มาดูมังกรที่สำหรับเมืองเล็กจะได้เห็น
พร้อมกับวิ่งมากอดคอเรดียลเอาไว้แน่นจนเจ้าตัวต้อง
“โอ้ย!” ออกมา
“ได้เลยมาสิพวกนายทั้งสองคนมาฉลองด้วยกัน”
“จะรีบตามไปเดี๋ยวนี้แหละ”
แล้วทั้งคู่ก็วิ่งตามทั้งสองคนที่เดินนำหน้าก่อนตามไป
และระหว่างทางนั้นเรเดียลก็ได้เดินไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งเขา
“เป็นอะไรไหมนายนะ”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ อ๊ะ!
ค...คุณคือ เรเดียล ที่เขาลือกันว่าเก่งเรื่องดาบประเภทคาตะนะใช่มั้ยค...ครับ”
เรเดียลพูดก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับมือของชายคนนั้น
แล้วดึงขึ้นมา แล้วเมื่อเขาเห็นเรเดียลเท่านั้นแหละร่างของชายคนนั้นก็สะดุ้งโหยงตกใจมากจนอ้าปากค้าง
“ใช่ แล้วมีอะไรเหรอ”
“โปรดรับผมเป็นลูกศิษย์ด้วยเถอะครับ!
ท่านอาจารย์!”
“หา? ว่าไงนะ”
ความคิดเห็น