ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : วันที่ 96 ความสูญเสีย
เปรี้ย!! ่า... เสียฟ้าผ่าและลมพายุที่
" ทำไมน่ะเหรอ? "
น้ำเสียอทิศเปลี่ยนไปเหมือนนเ้าเล่ห์
" ันะ่านายแล้วเอาทัษะ วาแห่พระเ้า ยัไล่ะ "
ทิศอบอย่าไม่รู้สึผิอะไร อนนี้ผมเริ่มโรธแ่ทำไมเา้อทำแบบนี้นั่นือาร
ธรยศ ผมยัั้นเหรอ
" นายธรยศอย่านั้นเหรอ!!? "
ผมถามอย่าโมโห ทิศยิ้มแ็็ยิ้ม้วยเ่นันพวเามอมาที่ผมราวับผมเป็นนโ่
" ใ่!! นายมันโ่ริๆเื่อน่ายๆแบบนี้สัวันนาย็้อายเพราะนใล้ัว " ทิศพู
" ทำไมพวนาย้อทำแบบนี้!!? " ผมถาม
" พันายรู้ไหมนายอย่าิว่าัวเอลาอยู่นเียวสิ นอื่นเา็ไม่ไ้โ่นานูไม่ออหรอนะ " แ็พู
" นายหมายวามว่ายัไ? '' ผมถาม
" พวุฮิโริเารู้ั้แ่แรอยู่แล้วว่านายรู้เรื่อมนุษย์ทหลอ พวเา็เลย้อนแผนนายโยให้นาย่วยพวเา่อน อนนี้ะโนับไปแล้วมั้ " ทิศพู
" แล้วโรสล่ะ? " ผมถาม
" ป่านี้เป็นหนูทหลอไปแล้วมั้ ยัยนั้นเป็นนี้สสารนอื่นอยู่้วย " แ็พู
" พวนายบ้าไปแล้วเหรอโรสเป็นเพื่อนับพวนายไม่ใ่เหรอ ธรยศผมนเียวไม่พอยัะ
ผม่า้วยวามโมโหับนเลวที่ธรยศพวพ้อที่ร่วมเินทา่อสู้ันมาไ้อย่าลอ
ผมำมัแน่น
" นายรู้อะไรไหมพัารทหลออ
ร.ฮิโรินั้นสุยอมาวิธีอเาสามารถเปลี่ยนทุๆอย่าไ้ "
ทิศพูอย่านพบเอับแสสว่าวใหม่
ผมเียบและพูอะไรออมาอย่าใเย็น
" โยารใ้มนุษย์เป็นหนูทหลออย่านั้นเหรอนายเอาีวินอื่นมาเพื่อให้นายแ็แร่ึ้น นายมันเลวที่สุทิศ " ผม่าทิศ
" แล้วยัไล่ะ เพราะพวมันอ่อนแอ่็สำวรแล้วที่้อเป็นหนูทหลอ ผู้ที่มีพลัืออยู่รอที่้ออยู่่อไปส่วนนที่ไม่มีพลั็้อเป็นสารอาหารล่อเลี้ยให้ับเรา "
ทิศพูอย่าโอหั ผมอนนี้แทบอยาะบีบอเาให้ายแ่เาน่าะถูหลอผมะให้โอาสเาสัรั้ท่าเาไม่ยอมลับัวลับใผมพร้อมะสัหารพวเาและไป่วยโรสทันที
" พวนายำลัโนพวเาหลออยู่็ไ้อีอย่าท่าเิมันไม่ไ้ผลึ้นมาพวนายายะทำยัไ " ผมพู
ทิศับแ็หันมามอหน้าัน 5555!!! พวเาหัวเราะ ูเหมือนว่าพวเาะไม่เ้าใในสิ่ผมพูสินะ
" พวนายิว่าลนัเหรอ อย่าลืมสิในอนาพวนายะ้อายน่ะ " ผมพู
ทิศับแ็หยุหัวเราะ
" มัน็ริอยู่นะ ็เพราะแบบนี้ไล่ะันถึ้อ่านายไล่ะพั " ทิศพู
ผมใทั้ที่รู้อยู่แล้วแ่็ยัะ่าผมอยู่อีั้นเหรอ ผมะัาบออมา ปั!!
" ร.ฮิโริ เารู้วามสามารถอนายทั้หมแล้วและเา็ูสนใมา เาเลยยื่น้อเสนอมาให้ ถ้านายยอมร่วมมือับเา.. "
" ไม่มีทาเ็า!! " ผมพูทันทีเมื่อไ้ยินถึ้อเสนออนเลวๆแบบนั้น
" ท่านายอยาร่วมมือับพวมันนั็เิพวนายทำามไปเถอะผมไม่เอา้วยหรอ!! "
ผมอนนี้ะไม่ให้อภัยพวเาอีแล้วผมพร้อมแล้วที่ะเป็นศัรูับพวเา
" พั นายเยิบ้าไหมว่าถ้าเิเราสามารถเปลี่ยนแปลอนาไ้ะเป็นยัไ นายไม่เยิที่ะใ้วาแห่พระเ้าวบุมนูบ้า
" ไม่มีทา!! ผมไม่ทำแบบนั้นับนที่เาไม่รู้เรื่ออะไรหรออีอย่าเราเปลี่ยนแปลอนา
ผมพูเพื่อให้พวเารู้ว่า่อให้พวเาทำยัไ็หนีวามายไม่พ้นอยู่ี
" นั้นมัน็ือสิ่ที่นายเห็นใ่ไหมล่ะ แ่ถ้านายายล่ะอนาแบบที่นายเห็นนั้นะเิึ้นริๆหรือเปล่า? " ทิศพู
ผมไม่เยเรื่อแบบนี้มา่อนเลยริๆถ้าผมไม่ใ้ารมอเห็นอนาสิ่เหล่าะเิึ้นริๆหรือเปล่านะ ผมัๆะามน้ำอามเาแล้ว ไม่ไ้นะพัอย่าไปเื่อ ผมพูับัวเอ
" ไม่มีทา พวนายยัไ็้อายอยู่ี "
ผมอบและี้าบไป้าหน้า
" นับั้แ่ไปนายับันเป็นศัรูัน "
ผมประาศศึออมา่อหน้าพวเา
แ็ัาบออมาเ่นัน ผมาบาเรียลุมผมไว้เพื่อป้อันารโมีทุรูปแบบ
" นายไม่มีวันไ้ทัษะวาแห่พระเ้าไปหรอ่อให้นาย่าันให้าย็าม เพราะพวนายมีทัษะเพาะัว "
ผมพูเพราะว่าทั้ 2 มีทัษะเพาะัวไม่สามารถมีทัษะอย่าอื่นเพิ่มไ้ผมพูอย่ามั่นใ
" ร.ฮิโริเามีวิธีเอาทัษะอนายเอาไ้่อให้นายายไปแล้ว็าม "
ทิศอบอย่ามั่นใเาเล่ปืนมาที่ผมและปลไลปืนเพื่อเนี่ยวไล
" แ็!! " ทิศพู
แ็วิ่อ้อมมา้าหลัผมพวเาะเล่นแบบนี้
" พวนายเล่นันแบบนี้เลยั้นเหรอ "
ผมพูแ็ปล่อยสว่านพายุมาทา้าหลัอผมทิศร่วมรวมพลัเพื่อปล่อยระเบิน้ำแ็ใส่ผม ผมูาบึ้นบนฟ้า และเรียฟ้าผ่าลมารที่ผมอยู่ เปรี้ย!! ูม!!
ทิศับแ็ระเนไปนล่ะทาผมยืนมอพวเาที่ล้มไปนอนับพื้นอนนี้ไม่ใ่เวลาที่ผม้อมา่อสู้ับพวเา ผม้อไป่วยพวอโรส่อน
ผมวิ่ออไปารนั้นทันที อร้ออย่าให้พวโรสเป็นอะไรทีเถอะอให้พวเาปลอภัยอย่าให้ใร้อมาายเพราะนเลวๆอย่าพวมัน
" ามมันไป "
ทิศพูอย่าโรธัและลุึ้นวิ่ามพัไปแ่พัไวว่าึามไม่ทัน
" เอาเรื่อิามมา " ทิศสั่
แ็เอาเรื่อมือบาอย่าออและส่ให้ทิศมันปรเล้ามีุสีแ 4 นั้นือเาและพัและอีนที่อยู่้าบนสุห่าัน 10 ม.
และุที่พัไปห่าันแ่ 6 ม. ็ะถึที่โรสอยู่
" พวเราไปันเถอะเรา้อ่ามันและเอาร่ามันไปให้ร.ฮิโริให้ไ้ '' ทิศพู
และทั้ 2 ็วิ่ามไปอย่ารวเร็วทันทีอนนี้พายุแรึ้นเรื่อยๆ
ผมวิ่มาไ้ 15 นาที้วยวามเร็วเ็มที่และผมวิ่มาเรื่อยๆนมาถึุนัพบที่นัันไว้และผม็เห็นโรสยืนรอผมอยู่
" โรส!! "
ผมะโนเรียเธอ โีที่เธอปลอภัยอบุพระเ้า โรสหันมามอผมเธอูใที่เห็นผมวิ่มาหน้าั้
" พั!! เิอะไรึ้นะทำไมวิ่มาแบบนี้แล้วทิศับแ็ล่ะะ? " โรสถาม
" พวธรยศพวเราและร่วมมือับพว
ร.ฮิโริ " ผมอบ
" อะไรนะะ!! พวเาธรยศพวเราทำไมล่ะะพัทำไมพวเาทำแบบนี้? "
โรสทำหน้าและื่นใผมเอ็ไม่อยาะเื่อแ่มันือวามริ
" อนนี้เรารีบพาพวหนีัน่อนเถอะรับ่อนที่พวเาะามมา " ผมพู
" เ้าใแล้วะ แ่พวเราะทิ้พวทิศไปริๆเหรอะ โรสไม่อยาให้พวเา.. "
โรสร้อไห้ผมไ้แ่ำมั นที่ธรยศเพื่อนแบบนั้นไม่สำวรเรียว่าเพื่อนเลย้วย้ำ
ผมับมือโรสแน่นและมอหน้าเธอ
" ผมเ้าใวามรู้สึอโรสีนะรับ แ่เรา้อหนีและท่าเรา้าว่านี้พวเาะามมาทัน็ไ้นะรับ " ผมพู
" ะ!! เรารีบไปันเถอะะ " โรสอบ
และแล้วพวทิศ็ามมาทัน
" ไม่มีทาที่พวแะหนีไปไหนทั้นั้น!! ''
ทิศะโนออมา สายฝนเริ่มแรึ้นแ็ที่บินอยู่็บินลมา ผมับาบแน่นี้ไปทาพวเาและปล่อยไฟฟ้า
" พัะพัะ่าพวเาริๆเหรอะ? "
โรสถามผมแบบลัวๆเพราะนั้นือเพื่อนอเธอที่อยู่้วยันมาเธอับแนผมแน่น
" โรสำอนที่ผมพูที่ป่าเื้นไ้ไหมรับอนนั้นผมพูอะไรไว้? "
ผมถามพร้อมมอที่โรสเธอทำหน้านิหน่อย
" ถ้าเมื่อวันนั่นมาถึริๆผมะัารแทนโรสเอ ำไ้ไหมรับ " ผมอบ
" ะ!! อบุนะะสำหรับทุอย่า "
โรสพู ผมหันไปมอู่่อสู้อนนี้ผมพร้อมแล้ว
" โรส!! ุ ร.ฮิโริ เายัให้โอาสเธออยู่นะเธอยัเปลี่ยนใไ้นะ " ทิศพู
" ไม่มีทาเ็าันไม่ยอมทำามแผนั่วๆอพวนายหรอ!! " โรสพู
" ั้น็ไ้ พวแ็ายไปพร้อมันะเถอะ "
ทิศพูและใ้ระเบิน้ำแ็โมีพวผมทันทีผมใ้สายฟ้าระเบิมัน ูม!!
ริ๊!! โรสร้อออมา้วยวามลัวผมา
ึ่!! และอแหลมบาอย่าแทรเอวอผมเลือใหลออมาอย่า้าแ่ไม่ลึมาเท่าไร ผมมอไปเห็นทิศับแ็ที่ยืนรหน้าผมและยืนยิ้มอยู่
ผม่อยๆหันไป้าๆโรสที่ใ้มีสั้นแทที่เอวอผมมืออเธอเ็มไป้วยเลืออผม
" ทำไม.. "
ผมพยายามะพูออมาแ่พูไม่ออเหมือนหัวใอผมบีบรัและหายใไม่ออผมสูหายใลึๆ
" โรสนี้มันหมายวามว่ายัไันรับ? "
โรสปล่อยมือออามีและยิ้มออมาเหมือนนาร้ายในละรทีวี เปี๊ย!! เธอบหน้าผมนหันวับ ผม้อแน่นอนผมอารม์ยั้าอยู่
" าสว่าหรือยัะพัหรือว่าะโนอีสัทีะเห็นนิ่ๆ " โรสพู
เปี๊ย!! โรสบหน้าผมอี้าหนึ่และเินไปหาพวทิศ
" วาแห่พระเ้า่อให้มีวามสามารถมาแ่ไหน็ไม่สามารถรู้ถึิในไ้ พัุไม่เหมาะสมับมันเลยสันิ ร.ฮิโริ ยัะ
เหมาะับเามาว่าสะอี " โรสพู
" หมายวามว่าโรสเอ็... " ผมพู
" ใ่ ันเอ็ร่วมมือับพวเาเหมือนัน "
" ทำไมล่ะโรสทำไม้อทำแบบนี้? " ผมถาม
" นายอยารู้ริๆเหรอ? " โรสพู
" ็ไ้ันะบอนาย็ไ้พัว่าทำไมพวเรา้อธรยศนาย " โรสพู
ผมเีบยและฟัผมห้ามเลือให้ใหล้าที่สุและฟัำพูอโรส
" พันายรู้อะไรไหมนายมีวาแห่พระเ้า
นายรู้ทุสิ่ทุๆอย่า แม้แ่วามายอพวเราแน่นอนพวเราอิานาย "
อิาั้นเหรอ ผมิในใ
" เมื่อพวเราายไปนาย็มีีวิอยู่่อไป "
โรสพู
" ไม่รินะไม่ใ่แบบนั้น " ผมพยายามอบ
" แล้วมันยัไล่ะพั นายมันนเห็นแ่ัว "
โรสพู
" ผม้อารที่ะ่วยทุนริๆนะ "
ผมอบ
" ่วยให้ทุนมาายมาว่า ท่าพวเราไม่ามนายมาั้แ่แรไม่้อมีนมาายหรอ เหุผลที่นาย่วยนพวนั้น็แ่
ถ่ายโทษับสิ่ที่นายทำับ้นและพ่ออัน็เท่านั้น " โรสพู
" ใ่ผมทำแบบนั้นเพื่อ่วยพวเาและ็พวนาย " ผมพู
" ่วยยัไล่ะพั นายแ็แร่ึ้นเพราะวาแห่พระเ้า แ่พวเราล่ะว่าะมีพลัมาถึนานี้้อลำบานาไหนว่าะเลื่อนระับไ้ แ่นายล่ะพันายไม่้อทำอะไรเลย้วย้ำ " ทิศพู
" ูนี่สิะพั ว่าร.ฮิโริ ให้อะไรับโรส "
เธอพูพร้อมับปล่อยวันสีเียวออมาามืออเธอ
" เป็นไปไม่ไ้ "
นั่นือทัษะโรสมีทัษะเพิ่มึ้นมาแ่ว่าทำไ้ยัไันผมใ้วาแห่พระเ้ารวสอบ มันือทัษะพิษ อนนี้ร่าายผมเริ่ม้าๆแล้วทำไมผมมีทัษะ้านพิษอยู่นี่
ทัษะ้านพิษุอยู่ในระับ่ำเินไป
ร่าายอุพึ่เยรับพิษโยรอนนี้ร่าายอุำลั้านพิษอย่า้ามาๆ
วาแห่พระเ้าบอแบบนั้น
" วันนี้เหลาะะเป็นวันายอนาย!! " ทิศพู
" ผมไม่มีทาที่ใระไ้วาแห่พระเ้าไปไ้ทั้นั้น!! " ผมพู
ะ้อมีอีี่พันนที่ะ้อาย้าหลัผมเป็นหน้าผาสูมีทะเลอยู่้าล่าผมเ็บแผลที่ิาพิษวาผมเริ่มฟาฟา ผมร่วมรวมพลัสุท้ายใ้ทัษะที่ 4 อวาแห่พระเ้า หยุารเลื่อนไหว
" โรสใ้พิษปาใส่ามันะ !! " ทิศพู
โรสปล่อยอเหลวสีเียวออามือและปาใส่าอผมเ็มๆ ่า...
อ้า!!!! ผมร้อออมา้วยวามเ็บปวอย่าแสนสาหัสเนื้อาอผมถูย่อยสลายเลือ
่อนที่ผมะเไป้าหลั่อนร่าผมะหายหลัลหน้าผาไป ูม!! ร่าผมลไปในทะเล พวทิศวิ่มาูแ่็ไม่ร่าอพัึ้นมาเลย
" เอาไีทิศ? " แ็พู
" ลับันเถอะยัไมัน็ายอยู่แล้ว "
ทิศพูและพว็เินาไปโยไม่หันหลัลับมาอี
ริๆแล้ว พวทิศเป็นัวร้ายแ่อระแ่อยาให้มาเปิบทริทีหลัมาว่าะ ส่วนพัยัไม่ายะแ่ะมีีวิอยู่่อไปในานะ นาบอะเพราะนัเียนอยาะเียนแนว ่อให้เป็นนพิาร็สามารถมีีวิอยู่ในวันสิ้นโลไ้
้ออโทษผู้อ่านอีรั้นะะ หวัว่าะไม่โรธันนะที่หัมุมแบบนี้ ???? #
โหมระหน่ำผมรอฟัำอบอทิศ
" ทำไมน่ะเหรอ? "
น้ำเสียอทิศเปลี่ยนไปเหมือนนเ้าเล่ห์
ไม่่าับสุนัิ้อ
" ันะ่านายแล้วเอาทัษะ วาแห่พระเ้า ยัไล่ะ "
ทิศอบอย่าไม่รู้สึผิอะไร อนนี้ผมเริ่มโรธแ่ทำไมเา้อทำแบบนี้นั่นือาร
ธรยศ ผมยัั้นเหรอ
" นายธรยศอย่านั้นเหรอ!!? "
ผมถามอย่าโมโห ทิศยิ้มแ็็ยิ้ม้วยเ่นันพวเามอมาที่ผมราวับผมเป็นนโ่
" ใ่!! นายมันโ่ริๆเื่อน่ายๆแบบนี้สัวันนาย็้อายเพราะนใล้ัว " ทิศพู
" ทำไมพวนาย้อทำแบบนี้!!? " ผมถาม
" พันายรู้ไหมนายอย่าิว่าัวเอลาอยู่นเียวสิ นอื่นเา็ไม่ไ้โ่นานูไม่ออหรอนะ " แ็พู
" นายหมายวามว่ายัไ? '' ผมถาม
" พวุฮิโริเารู้ั้แ่แรอยู่แล้วว่านายรู้เรื่อมนุษย์ทหลอ พวเา็เลย้อนแผนนายโยให้นาย่วยพวเา่อน อนนี้ะโนับไปแล้วมั้ " ทิศพู
" แล้วโรสล่ะ? " ผมถาม
" ป่านี้เป็นหนูทหลอไปแล้วมั้ ยัยนั้นเป็นนี้สสารนอื่นอยู่้วย " แ็พู
" พวนายบ้าไปแล้วเหรอโรสเป็นเพื่อนับพวนายไม่ใ่เหรอ ธรยศผมนเียวไม่พอยัะ
ธรยศโรสอีน้วยั้นเหรอ? "
ผม่า้วยวามโมโหับนเลวที่ธรยศพวพ้อที่ร่วมเินทา่อสู้ันมาไ้อย่าลอ
ผมำมัแน่น
" นายรู้อะไรไหมพัารทหลออ
ร.ฮิโรินั้นสุยอมาวิธีอเาสามารถเปลี่ยนทุๆอย่าไ้ "
ทิศพูอย่านพบเอับแสสว่าวใหม่
ผมเียบและพูอะไรออมาอย่าใเย็น
" โยารใ้มนุษย์เป็นหนูทหลออย่านั้นเหรอนายเอาีวินอื่นมาเพื่อให้นายแ็แร่ึ้น นายมันเลวที่สุทิศ " ผม่าทิศ
" แล้วยัไล่ะ เพราะพวมันอ่อนแอ่็สำวรแล้วที่้อเป็นหนูทหลอ ผู้ที่มีพลัืออยู่รอที่้ออยู่่อไปส่วนนที่ไม่มีพลั็้อเป็นสารอาหารล่อเลี้ยให้ับเรา "
ทิศพูอย่าโอหั ผมอนนี้แทบอยาะบีบอเาให้ายแ่เาน่าะถูหลอผมะให้โอาสเาสัรั้ท่าเาไม่ยอมลับัวลับใผมพร้อมะสัหารพวเาและไป่วยโรสทันที
" พวนายำลัโนพวเาหลออยู่็ไ้อีอย่าท่าเิมันไม่ไ้ผลึ้นมาพวนายายะทำยัไ " ผมพู
ทิศับแ็หันมามอหน้าัน 5555!!! พวเาหัวเราะ ูเหมือนว่าพวเาะไม่เ้าใในสิ่ผมพูสินะ
" พวนายิว่าลนัเหรอ อย่าลืมสิในอนาพวนายะ้อายน่ะ " ผมพู
ทิศับแ็หยุหัวเราะ
" มัน็ริอยู่นะ ็เพราะแบบนี้ไล่ะันถึ้อ่านายไล่ะพั " ทิศพู
ผมใทั้ที่รู้อยู่แล้วแ่็ยัะ่าผมอยู่อีั้นเหรอ ผมะัาบออมา ปั!!
เปรี้ย!! พร้อมับเสียฟ้าผ่า ทิศยิปืนรพื้น
" ร.ฮิโริ เารู้วามสามารถอนายทั้หมแล้วและเา็ูสนใมา เาเลยยื่น้อเสนอมาให้ ถ้านายยอมร่วมมือับเา.. "
" ไม่มีทาเ็า!! " ผมพูทันทีเมื่อไ้ยินถึ้อเสนออนเลวๆแบบนั้น
" ท่านายอยาร่วมมือับพวมันนั็เิพวนายทำามไปเถอะผมไม่เอา้วยหรอ!! "
ผมอนนี้ะไม่ให้อภัยพวเาอีแล้วผมพร้อมแล้วที่ะเป็นศัรูับพวเา
" พั นายเยิบ้าไหมว่าถ้าเิเราสามารถเปลี่ยนแปลอนาไ้ะเป็นยัไ นายไม่เยิที่ะใ้วาแห่พระเ้าวบุมนูบ้า
เหรอ? " แ็พู
" ไม่มีทา!! ผมไม่ทำแบบนั้นับนที่เาไม่รู้เรื่ออะไรหรออีอย่าเราเปลี่ยนแปลอนา
ไม่ไ้ "
ผมพูเพื่อให้พวเารู้ว่า่อให้พวเาทำยัไ็หนีวามายไม่พ้นอยู่ี
" นั้นมัน็ือสิ่ที่นายเห็นใ่ไหมล่ะ แ่ถ้านายายล่ะอนาแบบที่นายเห็นนั้นะเิึ้นริๆหรือเปล่า? " ทิศพู
ผมไม่เยเรื่อแบบนี้มา่อนเลยริๆถ้าผมไม่ใ้ารมอเห็นอนาสิ่เหล่าะเิึ้นริๆหรือเปล่านะ ผมัๆะามน้ำอามเาแล้ว ไม่ไ้นะพัอย่าไปเื่อ ผมพูับัวเอ
" ไม่มีทา พวนายยัไ็้อายอยู่ี "
ผมอบและี้าบไป้าหน้า
" นับั้แ่ไปนายับันเป็นศัรูัน "
ผมประาศศึออมา่อหน้าพวเา
แ็ัาบออมาเ่นัน ผมาบาเรียลุมผมไว้เพื่อป้อันารโมีทุรูปแบบ
" นายไม่มีวันไ้ทัษะวาแห่พระเ้าไปหรอ่อให้นาย่าันให้าย็าม เพราะพวนายมีทัษะเพาะัว "
ผมพูเพราะว่าทั้ 2 มีทัษะเพาะัวไม่สามารถมีทัษะอย่าอื่นเพิ่มไ้ผมพูอย่ามั่นใ
" ร.ฮิโริเามีวิธีเอาทัษะอนายเอาไ้่อให้นายายไปแล้ว็าม "
ทิศอบอย่ามั่นใเาเล่ปืนมาที่ผมและปลไลปืนเพื่อเนี่ยวไล
" แ็!! " ทิศพู
แ็วิ่อ้อมมา้าหลัผมพวเาะเล่นแบบนี้
เหรอ แทา้าหลั
" พวนายเล่นันแบบนี้เลยั้นเหรอ "
ผมพูแ็ปล่อยสว่านพายุมาทา้าหลัอผมทิศร่วมรวมพลัเพื่อปล่อยระเบิน้ำแ็ใส่ผม ผมูาบึ้นบนฟ้า และเรียฟ้าผ่าลมารที่ผมอยู่ เปรี้ย!! ูม!!
ทิศับแ็ระเนไปนล่ะทาผมยืนมอพวเาที่ล้มไปนอนับพื้นอนนี้ไม่ใ่เวลาที่ผม้อมา่อสู้ับพวเา ผม้อไป่วยพวอโรส่อน
ผมวิ่ออไปารนั้นทันที อร้ออย่าให้พวโรสเป็นอะไรทีเถอะอให้พวเาปลอภัยอย่าให้ใร้อมาายเพราะนเลวๆอย่าพวมัน
" ามมันไป "
ทิศพูอย่าโรธัและลุึ้นวิ่ามพัไปแ่พัไวว่าึามไม่ทัน
" เอาเรื่อิามมา " ทิศสั่
แ็เอาเรื่อมือบาอย่าออและส่ให้ทิศมันปรเล้ามีุสีแ 4 นั้นือเาและพัและอีนที่อยู่้าบนสุห่าัน 10 ม.
และุที่พัไปห่าันแ่ 6 ม. ็ะถึที่โรสอยู่
" พวเราไปันเถอะเรา้อ่ามันและเอาร่ามันไปให้ร.ฮิโริให้ไ้ '' ทิศพู
และทั้ 2 ็วิ่ามไปอย่ารวเร็วทันทีอนนี้พายุแรึ้นเรื่อยๆ
ผมวิ่มาไ้ 15 นาที้วยวามเร็วเ็มที่และผมวิ่มาเรื่อยๆนมาถึุนัพบที่นัันไว้และผม็เห็นโรสยืนรอผมอยู่
" โรส!! "
ผมะโนเรียเธอ โีที่เธอปลอภัยอบุพระเ้า โรสหันมามอผมเธอูใที่เห็นผมวิ่มาหน้าั้
" พั!! เิอะไรึ้นะทำไมวิ่มาแบบนี้แล้วทิศับแ็ล่ะะ? " โรสถาม
" พวธรยศพวเราและร่วมมือับพว
ร.ฮิโริ " ผมอบ
" อะไรนะะ!! พวเาธรยศพวเราทำไมล่ะะพัทำไมพวเาทำแบบนี้? "
โรสทำหน้าและื่นใผมเอ็ไม่อยาะเื่อแ่มันือวามริ
" อนนี้เรารีบพาพวหนีัน่อนเถอะรับ่อนที่พวเาะามมา " ผมพู
" เ้าใแล้วะ แ่พวเราะทิ้พวทิศไปริๆเหรอะ โรสไม่อยาให้พวเา.. "
โรสร้อไห้ผมไ้แ่ำมั นที่ธรยศเพื่อนแบบนั้นไม่สำวรเรียว่าเพื่อนเลย้วย้ำ
ผมับมือโรสแน่นและมอหน้าเธอ
" ผมเ้าใวามรู้สึอโรสีนะรับ แ่เรา้อหนีและท่าเรา้าว่านี้พวเาะามมาทัน็ไ้นะรับ " ผมพู
" ะ!! เรารีบไปันเถอะะ " โรสอบ
และแล้วพวทิศ็ามมาทัน
" ไม่มีทาที่พวแะหนีไปไหนทั้นั้น!! ''
ทิศะโนออมา สายฝนเริ่มแรึ้นแ็ที่บินอยู่็บินลมา ผมับาบแน่นี้ไปทาพวเาและปล่อยไฟฟ้า
" พัะพัะ่าพวเาริๆเหรอะ? "
โรสถามผมแบบลัวๆเพราะนั้นือเพื่อนอเธอที่อยู่้วยันมาเธอับแนผมแน่น
" โรสำอนที่ผมพูที่ป่าเื้นไ้ไหมรับอนนั้นผมพูอะไรไว้? "
ผมถามพร้อมมอที่โรสเธอทำหน้านิหน่อย
" ถ้าเมื่อวันนั่นมาถึริๆผมะัารแทนโรสเอ ำไ้ไหมรับ " ผมอบ
" ะ!! อบุนะะสำหรับทุอย่า "
โรสพู ผมหันไปมอู่่อสู้อนนี้ผมพร้อมแล้ว
" โรส!! ุ ร.ฮิโริ เายัให้โอาสเธออยู่นะเธอยัเปลี่ยนใไ้นะ " ทิศพู
" ไม่มีทาเ็าันไม่ยอมทำามแผนั่วๆอพวนายหรอ!! " โรสพู
" ั้น็ไ้ พวแ็ายไปพร้อมันะเถอะ "
ทิศพูและใ้ระเบิน้ำแ็โมีพวผมทันทีผมใ้สายฟ้าระเบิมัน ูม!!
ริ๊!! โรสร้อออมา้วยวามลัวผมา
บาเรียันไว้อนนี้ผมร่วมรวมสายฟ้าอีรั้เพื่อระเบิให้พวเาไหม้เรียม
ึ่!! และอแหลมบาอย่าแทรเอวอผมเลือใหลออมาอย่า้าแ่ไม่ลึมาเท่าไร ผมมอไปเห็นทิศับแ็ที่ยืนรหน้าผมและยืนยิ้มอยู่
ผม่อยๆหันไป้าๆโรสที่ใ้มีสั้นแทที่เอวอผมมืออเธอเ็มไป้วยเลืออผม
" ทำไม.. "
ผมพยายามะพูออมาแ่พูไม่ออเหมือนหัวใอผมบีบรัและหายใไม่ออผมสูหายใลึๆ
" โรสนี้มันหมายวามว่ายัไันรับ? "
โรสปล่อยมือออามีและยิ้มออมาเหมือนนาร้ายในละรทีวี เปี๊ย!! เธอบหน้าผมนหันวับ ผม้อแน่นอนผมอารม์ยั้าอยู่
" าสว่าหรือยัะพัหรือว่าะโนอีสัทีะเห็นนิ่ๆ " โรสพู
เปี๊ย!! โรสบหน้าผมอี้าหนึ่และเินไปหาพวทิศ
" วาแห่พระเ้า่อให้มีวามสามารถมาแ่ไหน็ไม่สามารถรู้ถึิในไ้ พัุไม่เหมาะสมับมันเลยสันิ ร.ฮิโริ ยัะ
เหมาะับเามาว่าสะอี " โรสพู
" หมายวามว่าโรสเอ็... " ผมพู
" ใ่ ันเอ็ร่วมมือับพวเาเหมือนัน "
" ทำไมล่ะโรสทำไม้อทำแบบนี้? " ผมถาม
" นายอยารู้ริๆเหรอ? " โรสพู
" ็ไ้ันะบอนาย็ไ้พัว่าทำไมพวเรา้อธรยศนาย " โรสพู
ผมเีบยและฟัผมห้ามเลือให้ใหล้าที่สุและฟัำพูอโรส
" พันายรู้อะไรไหมนายมีวาแห่พระเ้า
นายรู้ทุสิ่ทุๆอย่า แม้แ่วามายอพวเราแน่นอนพวเราอิานาย "
อิาั้นเหรอ ผมิในใ
" เมื่อพวเราายไปนาย็มีีวิอยู่่อไป "
โรสพู
" ไม่รินะไม่ใ่แบบนั้น " ผมพยายามอบ
" แล้วมันยัไล่ะพั นายมันนเห็นแ่ัว "
โรสพู
" ผม้อารที่ะ่วยทุนริๆนะ "
ผมอบ
" ่วยให้ทุนมาายมาว่า ท่าพวเราไม่ามนายมาั้แ่แรไม่้อมีนมาายหรอ เหุผลที่นาย่วยนพวนั้น็แ่
ถ่ายโทษับสิ่ที่นายทำับ้นและพ่ออัน็เท่านั้น " โรสพู
" ใ่ผมทำแบบนั้นเพื่อ่วยพวเาและ็พวนาย " ผมพู
" ่วยยัไล่ะพั นายแ็แร่ึ้นเพราะวาแห่พระเ้า แ่พวเราล่ะว่าะมีพลัมาถึนานี้้อลำบานาไหนว่าะเลื่อนระับไ้ แ่นายล่ะพันายไม่้อทำอะไรเลย้วย้ำ " ทิศพู
" ูนี่สิะพั ว่าร.ฮิโริ ให้อะไรับโรส "
เธอพูพร้อมับปล่อยวันสีเียวออมาามืออเธอ
" เป็นไปไม่ไ้ "
นั่นือทัษะโรสมีทัษะเพิ่มึ้นมาแ่ว่าทำไ้ยัไันผมใ้วาแห่พระเ้ารวสอบ มันือทัษะพิษ อนนี้ร่าายผมเริ่ม้าๆแล้วทำไมผมมีทัษะ้านพิษอยู่นี่
ทัษะ้านพิษุอยู่ในระับ่ำเินไป
ร่าายอุพึ่เยรับพิษโยรอนนี้ร่าายอุำลั้านพิษอย่า้ามาๆ
วาแห่พระเ้าบอแบบนั้น
" วันนี้เหลาะะเป็นวันายอนาย!! " ทิศพู
" ผมไม่มีทาที่ใระไ้วาแห่พระเ้าไปไ้ทั้นั้น!! " ผมพู
ะ้อมีอีี่พันนที่ะ้อาย้าหลัผมเป็นหน้าผาสูมีทะเลอยู่้าล่าผมเ็บแผลที่ิาพิษวาผมเริ่มฟาฟา ผมร่วมรวมพลัสุท้ายใ้ทัษะที่ 4 อวาแห่พระเ้า หยุารเลื่อนไหว
" โรสใ้พิษปาใส่ามันะ !! " ทิศพู
โรสปล่อยอเหลวสีเียวออามือและปาใส่าอผมเ็มๆ ่า...
อ้า!!!! ผมร้อออมา้วยวามเ็บปวอย่าแสนสาหัสเนื้อาอผมถูย่อยสลายเลือ
ใหลออมาาาทั้สอ้าผมมออะไรไม่เห็นเลยมันมืไปหม ผมปล่อยาบาเอามือปิา
่อนที่ผมะเไป้าหลั่อนร่าผมะหายหลัลหน้าผาไป ูม!! ร่าผมลไปในทะเล พวทิศวิ่มาูแ่็ไม่ร่าอพัึ้นมาเลย
" เอาไีทิศ? " แ็พู
" ลับันเถอะยัไมัน็ายอยู่แล้ว "
ทิศพูและพว็เินาไปโยไม่หันหลัลับมาอี
ร่าอผม่อยๆมลไปอย่า้าในน้ำทะเลมันทั้หนาวทั้มืและท่าะบอให้ถูผมนั้นมสู่วามมืมิลอาล.
ริๆแล้ว พวทิศเป็นัวร้ายแ่อระแ่อยาให้มาเปิบทริทีหลัมาว่าะ ส่วนพัยัไม่ายะแ่ะมีีวิอยู่่อไปในานะ นาบอะเพราะนัเียนอยาะเียนแนว ่อให้เป็นนพิาร็สามารถมีีวิอยู่ในวันสิ้นโลไ้
้ออโทษผู้อ่านอีรั้นะะ หวัว่าะไม่โรธันนะที่หัมุมแบบนี้ ???? #
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น