Fanfic. Undertale l Warning Virus Sansjikkii!!

ตอนที่ 4 : Chapter 04

ตึก ตึก

"พี่สาวคิดว่าเขาจะพาเราไปไหนหรอ"

"ไม่รู้สิน้องชาย"

เสียงกระซิบของเด็กน้อยทั้งสองดังขึ้นเป็นระยะในขณะเดิน แกสเตอร์กำลังนำทางพวกเขาไปยังห้องหนึ่ง

ที่พวกเขาไม่เคยไป ทางนี้มันไม่ใช่ทางไปห้องทดลอง หรือห้องเรียน กลับกันมันดูเหมือนเป็นพื้นบ้านเสียมากกว่า

ด้วยสีสันที่ดูสดใสขึ้นมากกว่า บวกเข้ากับบรรยากาศรอบกายที่ดูอบอุ่น อันที่จริงแล้วแซนส์โกหกพาไพรัสที่ไม่รู้ว่าแกสเตอร์

จะพาไปไหน แน่นอนเธอรู้ดีอยู่แก่ใจเลยล่ะที่ๆอยู่คือบ้านของแกสเตอร์ แซนส์ยิ้มเยาะในใจเมื่อรู้สึกได้ว่าแผนการตกแกสเตอร์

สำเร็จเกินคาด อันที่จริงเธอคิดว่าต้องทำตัวน่ารักแล้วก็อ้อนสัก 1 อาทิตย์ แล้วแกสเตอร์ค่อยรับพวกเขามาลูกๆ

แต่อย่างนี้ก็ดีแล้วล่ะ แผนสำเร็จเร็วพาไพรัสก็มีความสุขเร็วด้วย

"เอาล่ะทั้งสองคน ฉันมีของจะให้"

แกสเตอร์หยุดที่หน้าห้องหนึ่ง ก่อนจะก้มลงมาเพื่อให้ส่วนสูงไล่เลี่ยกันกับเด็กทั้งสอง จากนั้นก็นำห่อของขวัญมาให้

จากที่ดูรูปร่างของมันแซนส์ก็พอจะเดาได้ว่ามันคือเสื้อผ้า ส่วนพาไพรัสนั้นแค่ได้ยินคำว่ามีของจะให้ดวงตาก็เป็นประกายแล้ว

เขาไม่สนหรอกว่าด้านในคืออะไร เขาสนแค่แกสเตอร์ใจดีขึ้นมากเท่านั้น

"แล้วก็...เอิ่ม...ฉันอยากจะ...ให้พวกเธอ...มาเป็นลูกของฉันได้มั้ย"

"..."

ทั้งแซนส์และพาไพรัสต่างเงียบ พวกเขารู้ว่าการมาเป็นลูกเป็นยังไง การไปเป็นครอบครัวเดียวกันเป็นยังไง

ไม่ต้องรอคำตอบของพาไพรัส แซนส์กระโดดเข้ากอดที่แกสเตอร์ พร้อมเผยรอยยิ้มอันน่ารักที่ไม่ว่าใครได้มองก็ต่างลุ่มหลง

และแน่นอนทันทีที่ดวงตาสีส้มของพาไพรัสมันก็เป็นการแพร่เชื้อแซนส์จิคกี้ไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

"แน่นอนค่ะปะป๋า!"

"...ผมด้วยครับ!"

พาไพรัสเข้ามาร่วมวงกอดทันที ในตอนนี้ภ่พของตรงหน้าช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน ถ้าเกิดว่าหนูน้อยแซนส์ไม่เผยยิ้ม

เจ้าเล่ห์ออกมา แน่นอนการที่เธอยิ้มแบบน่ารักๆ ให้อยู่ในมุมที่พาไพรัสเห็นมันเป็นเรื่องที่เธอแกล้งทำ แค่นี้ก็น่าจะเดาได้แล้ว

ว่าเหยื่อคนต่อไปของเธอคือใคร น้องชายสุดที่รักที่เธอห่วงมากที่สุดยังไงล่ะ!!

...............

.............

..........

.......

...

.

"แซนส์ออกมาได้แล้ว! ให้ปะป๋ากับพาไพรัสเห็นลูกหน่อยว่าน่ารักแค่ไหน!"

"ใช่ ออกมาเลยแซนส์ไม่ต้องอาย!"

เสียงเชียร์ข้างนอกไม่ได้ทำให้ความอายของแซนส์ลดลงเลยแม้แต่น้อย ในตอนนี้เด็กสาวกำลังอยู่ในห้องเสื้อ

อันที่จริงเรียกอย่างนั้นก็ไม่ถูก เรียกว่าห้องน้ำดีกว่า เมื่อตั้งสติ ท่องนะโมสามจบ เพื่อให้จิตใจสงบแล้ว

ร่างเล็กของเด็กสาวก็เดินออกมา ภายในหัวเอาแต่คิดว่าต้องทำท่าน่ารักๆเอาไว้ เหมือนท่าที่ตนซ้อมเอาไว้ตอนเปลี่ยนชุด

แก๊ก

เสียงปลดล็อคประตูห้องน้ำดังขึ้น ก่อนร่างของเด็กสาวที่มีเส้นผมสีขาวหิมะแซมกับสีฟ้าพาสเทลเดินออกมา

ในตอนนี้จากเส้นผมหยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ก็ถูกมัดรวบเป็นทรงทวินเทลพร้อมกับโบว์สีขาวสะอาดน่ารักผูกติดเอาไว้

ชุดเก่าของราชีนีทอเรียลช่างดูเข้ากับตัวเธอเสียเหลือเกิน...งดงามเสียจน...ช่างดูไม่เหมาะสมกับผู้ใด

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HELLO

มาแล้วจ้า!! เวลามีเรื่องกลุ้มใจต้องแต่งนิยายสิน่ะ~

อาจจะดูเมาๆอีกแล้วก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ อันที่จริงช่วงนี้ไรต์ไม่พร้อมแต่งหรอก(วิชา IS บ้าแกทำให้ฉันดูแย่!)

แต่ไรต์คิดถึงรีด...เปล่าหรอกคือไรต์แค่อยากจะเขียนอะไรที่มันชุ่มชื้นใจหน่อย อย่างไรก็ตาม...

ทู บี คอนตินิว ค่ะ!