ให้มันเป็นเรื่องของสองเรา

ทุกคนคะ อุ่นฝากกดเฟบนิยายเรื่องใหม่ไว้ด้วยนะคะ ฝากรักและเอ็นดูนอร์ทกับพีชด้วย

ถ้าจะรักและเอ็นดูไรท์เพิ่มไปอีกนี๊ด ก็ฝากกดหัวใจและคอมเมนต์ให้กันด้วยค้าบบบบ

โปรย…

   “ไหนนอร์ทบอกว่าถ้าไม่อยากให้ทุกอย่างมันพังก็อย่าเริ่มไง”

    “....” ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของนพวิชญ์ มีเพียงสายตาวาวโรจน์เต็มไปด้วยความไม่พอใจ คล้ายว่ามีใครทำให้โกรธจนควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่

    “นอร์ท!” พิณดาร้องท้วงออกไปอีกเมื่อฝ่ามือหนาของอีกฝ่ายล้วงเข้ามาบีบขย้ำหน้าอกของเธอด้วยน้ำหนักมือที่ไม่เบาเลยสักนิด ไม่มีความอ่อนโยนเลย

    “มันพังไปแล้วพีช! มันพังไปตั้งแต่ที่เรานอนด้วยกันครั้งแรกแล้ว จำเอาไว้นะว่าจากนี้ไประหว่างเราจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีก”

    พิณดาเข้าใจในสิ่งที่เขาจะสื่อเป็นอย่างดี ระหว่างเธอและเขาคงไม่สามารถกลับไปเป็นเพื่อนกันได้สนิทใจอีก ก็คงเป็นได้แค่เพื่อนนอนกันไปอย่างนี้เรื่อย ๆ

    “ต่อไปถ้าเครียดเรื่องงานอีก ไม่ต้องออกไปนั่งดื่มกับเพื่อน แค่บอกนอร์ท นอร์ทมีวิธีคลายเครียดให้ รับรองว่าดีกว่าการออกไปนั่งดื่มแบบนั้นเยอะ” เขาบอกเสียงเข้ม พร้อมกับเอื้อมมือคว้าแก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาจ่อชิดริมฝีปากอิ่ม สายตาบังคับแกมขู่เข็นให้เธอดื่มมันเข้าไป

    วินาทีนั้นพิณดาจึงเข้าใจว่าที่นพวิชญ์กำลังโกรธอยู่ เป็นเพราะเธอออกไปดื่มกับเพื่อนผู้ชายที่ทำงาน เธอก็แค่ไปดื่มสังสรรค์ตามประสาคนร่วมงานกัน ทำไมเขาต้องไม่พอใจด้วย 

    สิ่งที่เธอทำอยู่มันไม่ได้มีผลกระทบต่อสถานะเพื่อนนอนระหว่างเราเลยสักนิด.....