ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภูตพราวรัก

    ลำดับตอนที่ #22 : -กาวดักผี4-

    • อัปเดตล่าสุด 13 ธ.ค. 63


    จะมีที่ชวนเขาพูดคุยอย่างกันเองก็คือคุณยายมาลี ยายของธรรมบูชากับมัชฌิมา ซึ่งมาฟังสวดในคืนที่สี่และคืนที่หก ได้คุยกับยายมาลีก็ผ่อนคลายดี คุณยายเป็นคนคุยสนุก ทำให้เขาหายเศร้าและหายหนักใจลงไปได้มาก 

    คุณยายมาลีชวนเขาไปเที่ยวบ้าน ไปกินขนมไทยฝีมือคุณยาย แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แม่หลานสาวมัชฌิมาก็ตอบแทนทันควันว่าเขาคงไม่ว่างไป 

    ในงานศพคืนที่สอง คืนที่เจ็ด และวันเผา มีเจ้าหน้าที่ตำรวจมาขอสอบปากคำนายรงค์พ่อของพลอยบุณย์ 

    คณาธิปสังเกตว่าชายวัยกลางคนมีสีหน้าหม่นเศร้าอย่างคนสูญเสียนี่แหละ แต่ที่แปลกคือ นายรงค์มีกริยาท่าทางติดรำคาญ แสดงออกเกือบชัดว่าไม่อยากให้ความร่วมมือตอบคำถามกับเจ้าหน้าที่ ตอบออกมาแต่ละคำถามก็ห้วน ๆ คล้ายกัดฟันตอบอย่างเสียมิได้ ตอบให้จบเรื่องไปตำรวจจะได้กลับเสียที

    คณาธิปไม่อยากคิดให้เป็นบาป แต่อดคิดไม่ได้ว่าจริง ๆ ว่า นายรงค์ไม่อยากให้ตำรวจมายุ่งเกี่ยวกับคดีของลูกสาว แต่เขาว่าถ้าเป็นพ่อแม่หรือญาติพี่น้องรายอื่น ที่มีการสูญเสียร้ายแรงขนาดนี้ทุกคนต้องยินดีให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่อย่างตั้งใจ...ผิดกับทีท่าของนายรงค์โดยสิ้นเชิง

     “แล้วดาวเป็นไงบ้าง ที่ขับมอเตอร์ไซด์ชนต้นไม้เมื่ออาทิตย์ก่อนโน้น” คณาธิปมองไปที่เข่าซ้ายของหญิงสาว “แผลที่เข่าตอนนี้เป็นไง หายหรือยัง”

    “แผลหายแล้วค่ะ ก็มีเคล็ด ๆ อยู่บ้าง”

    “แล้วตกลง ดาวไปมีเรื่องกับใครมา”

    “หมาบ้าตัวโตแถวบ้านน่ะค่ะ มันกับลูกน้องมาหมาหมู่ดาว” เหมือนดาวยักไหล่ซ้ายอย่างไม่อยากพูดถึง ‘หมาบ้า’ ตัวที่ทำให้หล่อนต้องบาดเจ็บจนต้องลางานเป็นอาทิตย์ และยิ่งนึกไปถึงหน้าเจ้านายของหมาบ้าตัวนั้น หล่อนก็ยิ่งจะโมโห ไม่รู้เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับชีวิตหล่อนสักที “เรื่องดาวไม่น่าฟังหรอกค่ะ คุยเรื่องคุณธิปดีกว่า คดีเป็นไงบ้างคะ ทั้งคดีพี่พลอยแล้วก็คดีฆาตกรรมที่โรงแรม”

    “คดีที่โรงแรม ก็ตามแถลงข่าวไปเมื่อหลายวันที่แล้ว”

    “ฆ่าตัวตาย...”

    เหมือนดาวพยักหน้าช้า ๆ หล่อนก็ได้ดูแถลงข่าวที่ว่าเหมือนกัน เนื่องจากตรวจเจอเขม่าดินปืนจากมือและเสื้อของเสี่ยวิทูร แต่หากพบลายนิ้วมือแฝงหลายจุดทั้งบนปืนกับเครื่องใช้บางอย่างภายในห้อง 

    สภาพศพพบมีการเปลี่ยนแปลงหลังการตายคือ มีรอยฟกช้ำบริเวณแขนและข้อมือ จากการตรวจสอบ รอยฟกช้ำนั้นไม่ได้เกิดจากสีของผิวหนังที่คล้ำลงตามปกติหลังการตาย การตายของเสี่ยวิทูร จึงเป็นการฆ่าตัวตายที่ก็ยังสรุปไม่ได้แน่ชัด ว่าเป็นการฆ่าตัวตายจริงหรือไม่

    “ส่วนคดีพลอยยังไม่ค่อยคืบหน้าเลย” 

    “การจะเข้าไปถึงความจริงทุกอย่างได้คงต้องใช้เวลา ดาวเชื่อว่าไม่นานความจริงในทุก ๆ เรื่องต้องปรากฏแน่นอนค่ะ”

    “ผมถามหน่อยสิดาว...ดาวกับมัชฌิมาสนิทกันมากใช่ไหม แล้วทำไมดาวไม่สนิทกับพลอย ทั้งที่เพื่อนคุณรู้จักและดูท่าจะสนิทกับพลอยมาก”

    “กับพี่พลอยดาวรู้จักห่าง ๆ ค่ะ ห่างมาก รู้จักในฐานะพี่สาวของแฟนเพื่อน ดาวจะไปสนิทกับทางพี่เพชรมากกว่า เพราะเป็นแฟนไอ้มัช...ดาว ไอ้มัช พี่เพชร จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เพราะช่วงมอต้นเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน ดาวกับไอ้มัชอยู่มอสอง พี่เพชรอยู่มอสาม ช่วงนั้นเฮไหนเฮนั่น สนุกมากเลยค่ะ”

    “ผมไม่เคยรู้เลย ว่าดาวรู้จักพลอย”

    “ก็คุณธิปไม่เคยถาม” เหมือนดาวยักไหล่ เยื้อนยิ้ม “ที่ดาวรู้ว่าพี่พลอยเป็นแฟนคุณธิป เพราะได้ยินพนักงานเม้าธ์กันว่าแฟนคุณธิปชื่อพลอยบุณย์ เป็นครีเอทีฟโฆษณา สวยอย่างนั้นอย่างนี้ ทีนี้มีครั้งหนึ่งที่พี่พลอยมาที่นี่ ดาวสงสัยค่ะว่าพลอยบุณย์เดียวกันหรือเปล่า เลยไปแอบดูที่ลานจอดรถ ก็พบว่าเป็นพี่พลอยจริง ๆ” 

    “แต่ดาวก็ไม่เคยบอกเพื่อนดาว ว่าพลอยเป็นแฟนผม”

    “อย่างที่บอก ดาวไม่สนิทกับพี่พลอย แล้วดาวก็คิดว่าไอ้มัชมันรู้แล้วเลยไม่เคยพูดอะไรให้ไอ้มัชฟัง ดาวรู้ว่าคุณธิปกับพี่พลอยเป็นแฟนกันราว ๆ ต้นปีที่แล้ว ตอนนั้นเป็นช่วงที่พี่เพชรกับไอ้มัช...เลิกกัน ฉะนั้น ดาวจึงเลือกที่จะนิ่งเสีย ดีกว่าจะไปถามอะไรที่เกี่ยวข้องกับพี่เพชรให้มัชมันเศร้า ถึงมันจะบอกว่าเลิกกันด้วยดี แต่ความเสียใจก็ต้องมี คบกับมาเป็นสิบปี สนิทกันแค่ไหนนะคะ แต่ไอ้มัชกับดาวไม่เคยก้าวก่ายกันค่ะ เรื่องส่วนตัวคือเรื่องส่วนตัว ถ้าอยากบอกจะบอกออกมาเองไม่ต้องคาดคั้นกันสักนิด”  

    “ดาวไม่ได้กำลังว่าผมอยู่ใช่ไหม” 

    คณาธิปถามหัวเราะ ๆ เพราะแต่ละอย่างที่เขาถามเหมือนดาวออกไป มันก็คือการก้าวก่าย แต่เป็นการก้าวก่ายที่ออกจะรักษาท่าทีไว้สักหน่อย ถามออกมาน้อย ๆ แต่อยากทราบข้อมูลแน่น ๆ 

    “โอ๊ะ เปล่าค่ะ” เหมือนดาวรีบโบกมือไปมา “เอ นี่คุณธิปดูผ่อนคลายขึ้นแล้วนี่คะ ไม่ได้ยินเสียงแล้วหรือ”

    คณาธิปหุบยิ้ม พอเหมือนดาวพูดขึ้นมา เขาก็เริ่มกลับไปนึกถึงเรื่องเสียงนั่นทันที ชายหนุ่มกะพริบตาปริบ ๆ ทำยังไงนะ เขาจะหายจากอาการหูแว่วนี่เสียที มันทำให้เขาเหมือนคนจะเป็นบ้า 

    “ก็ลองยอมรับสิคะ ว่าสิ่งที่วิทยาศาสตร์พิสูจน์ไม่ได้มันมีอยู่จริง”

    เหมือนดาวพูดอย่างกับเข้ามาสิงในสมองของเขา...

         
      
          SQW   
     
       

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×