ภูตพราวรัก

ลำดับตอนที่ #19 : -กาวดักผี-

๕

-กาวดักผี-

มัชฌิมาไขกุญแจเข้ามาในบ้าน กดล็อกลูกบิดประตู และดึงประตูมุ้งลวดปิดกันยุงเป็นอย่างสุดท้าย เมื่อตนเองเข้ามาถึงในบ้านเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวปลดกระเป๋าสะพายหลังวางบนโต๊ะ ก่อนเดินไปในห้องครัว เปิดขวดน้ำในตู้เย็นรินใส่แก้วมานั่งกินตรงเก้าอี้โซฟาตัวยาวสีเขียวก้านมะลิตรงที่นั่งดูโทรทัศน์ของบ้าน

อาทิตย์ที่แล้วทั้งอาทิตย์ หล่อนกับธรรมบูชาไม่ได้ไปออกเหตุเลย ด้วยเพราะต้องอยู่ช่วยงานศพของพลอยบุณย์  ศพของพลอบบุณย์เผาไปแล้วเมื่อสองวันก่อน หลังจากจัดงานฌาปนกิจทั้งหมดเจ็ดวัน

อย่างที่รู้กัน พลอยบุณย์ไม่มีใครนอกนายรงค์ผู้เป็นพ่อ ผลึกเพชรน้องชายของพลอยบุณย์หายตัวไปเป็นปี ไม่มีใครในครอบครัวติดต่อได้ แม้กระทั่งคนรักเก่าซึ่งห่วงใยผูกพันกับผลึกเพชรมากอย่างมัชฌิมาก็ยังติดต่อผลึกเพชรไม่ได้ และผลึกเพชรก็ไม่ติดต่อมาหามัชฌิมาสักครั้งเดียว 

อีกคนที่มางานศพพลอยบุณย์ทุกคืนคือคณาธิป มาทุกคืนก็เก๊กได้ทุกคืน แถมทำท่าทางแปลก ๆ ชอบส่ายหัวแรง ๆ แล้วก็ยกมือจับหูบ้างปิดหูบ้าง ท่าทางจะยังได้ยินเสียงวิญญาณอยู่ ตอนแรกหล่อนคิดว่าเป็นเพราะหล่อนไปแช่งให้เขาโดนผีหลอก แต่ตอนนี้ไม่น่าจะใช่เหตุผลนั้นแล้ว อาจเป็นเพราะวิญญาณตนนั้นต้องการสื่อสารกับคณาธิปอย่างจริงจังมากกว่า

คนไม่เชื่อเรื่องภูตผีวิญญาณอย่างคณาธิปยังได้ยินเสียงวิญญาณ แล้วทำไมคนมีสัมผัสที่หกอย่างหล่อน ซึ่งสามารถมองเห็นและสื่อสารกับวิญญาณได้ ถึงมองไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียงของวิญญาณตนนั้นเลย ทำได้แค่รู้สึก...ใช่ รู้สึก เวลาคณาธิปมายืนใกล้ ๆ หล่อนจะรู้สึกว่ามีใครนอกจากคณาธิปมายืนอยู่ใกล้ ๆ ด้วย วิญญาณดวงนั้นคือใคร ใครที่ต้องการสื่อสารกับคณาธิป 

“ไอ้มัช...”

จากที่นั่งเอนหลังอยู่ มัชฌิมาก็เด้งตัวขึ้นนั่งหลังตรงเพราะเสียงเรียก หญิงชราวัยหกสิบเจ็ดกำลังเดินลงมาจากบันไดบ้าน บ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนหลังนี้มีสองชั้น ครึ่งไม้ชั้นสองทาสีฟ้า ครึ่งล่างทาสีขาว ปัจจุบันอยู่กันสามคน คือยายมาลี ธรรมบูชา และมัชฌิมา

ร่างเล็กของผู้สูงอายุดูกะทัดรัดสมส่วน ไม่อ้วนไปไม่ผอมไป การเคลื่อนไหวของร่างกายยังคล่องแคล่วแข็งแรงมากกว่าคนอายุเกือบเจ็ดสิบคนอื่น ผมตัดสั้นดัดหยิกติดศีรษะมีสีดำสนิทเพราะเพิ่งผ่านการย้อมปกปิดผมขาวมาเมื่อวานหมาด ๆ 

ยายมาลีในชุดผ้าถุงสีขาบ เสื้อคอกระเช้าสีขาวเดินฉับ ๆ มาถึงตัวหลานสาว มัชฌิมาลุกยืนจับแขนยายมาลีให้นั่งลงข้าง ๆ 

“มีอะไรยาย ห้าทุ่มแล้วลงมาทำไม ยังไม่นอนอีกหรือ”

“ข้านอนแล้ว ตื่นแล้ว” คำตอบตรง ง่าย ตามสไตล์ยายมาลี “นี่เอ็งเพิ่งกลับมาจากมูลนิธิหรือ ไอ้ธรรมอยู่เวรที่มูลนิธิล่ะสิ”

“จ้ะ” มัชฌิมาพยักหน้า “อยู่แทนลุงคิด เมียลุงแกไม่สบายต้องไปเฝ้าที่โรงพยาบาล แล้วตกลงยายลงมาข้างล่างทำไม กินน้ำหรือ ปกติยายเอาน้ำอุ่นใส่กระติกขึ้นไปกินบนห้องนี่ หรือน้ำหมด เดี๋ยวมัชไปเสียบปลั๊กกระติกน้ำร้อนให้นะ”

“เปล่า ข้าลงมาหาเอ็งนี่แหละ”

“หามัชทำไม” มัชฌิมาเลิกคิ้ว 

“จะถามว่าเอ็งพาเพื่อนมาค้างด้วย แล้วทำไมไม่ชวนเพื่อนเข้าบ้าน เมื่อกี้ข้าเห็นทางหน้าต่าง ผู้หญิงผมยาว ๆ ใส่เสื้อแขนยาวสีขาวน่ะ แต่ข้าเห็นไม่ชัดว่าเป็นใครไฟมันสลัว ๆ นี่ยังยืนอยู่หน้าประตูบ้านโน่นแน่ะ ไอ้ดาวหรือ รูปร่างคุ้นตา ให้เพื่อนอยู่ข้างนอกได้ยังไง ป่านนี้ยุงกัดแย่ ไปพาเข้ามาสิ”

“เพื่อนอะไรยาย” มัชฌิมาพูดปนหัวเราะ “ดึกป่านนี้ไอ้ดาวก็นอนอยู่บ้านมันสิ มันจะมาบ้านเราทำไม มัชกลับมาคนเดียว ยายตาฝาดแล้ว”

“เฮ้ย ไม่ฝาดหรอก ข้าเห็น...เอ๊ หรือ...” ยายมาลีตาโต ทำหน้าเหยเกเหมือนถูกใครเหยียบเท้าก็ไม่ปาน “เอาอีกแล้วไอ้มัช เอ็งนี่มันกาวดักผีจริง ๆ”

“ผีหรือ”

“น้ำหน้าอย่างเอ็งมันดึงดูดแต่ผี จะให้ เจนนี่ แบล็กพิ้งก์ มาตามกรี๊ดเอ็งหรือไงหา ไอ้มัช!” ยายมาลีหันรีหันขวาง ควักสร้อยหลวงพ่อโสธรออกมาจากคอเสื้อ “เอ็งบอกกลับมาคนเดียว งั้นที่เดินตามเอ็งต้อย ๆ นั่นไม่ใช่คนร้อยเปอร์เซ็นต์ข้าฟันธง ปกติเอ็งจะเห็นไม่ใช่หรือ นี่อะไร ผีตามทั้งตนมองไม่เห็น แถมตามมายันบ้านอีก ข้าระแวงนะโว้ย!”

“ผีตนที่วัดแน่เลย ตนเดียวกับที่นายขี้เก๊กได้ยินเสียง ตามฉันมาด้วยหรือนี่” มัชฌิมาพึมพึมกับตัวเอง สีหน้าเคร่งขึ้น หญิงสาวหันไปตอบยายว่า “ไม่รู้เหมือนกันยายว่าทำไมผีตนนี้มัชมองไม่เห็น ไม่ได้ยินเสียงด้วย แต่รู้สึกได้นะว่าเขาวนเวียนอยู่ไม่ไกลจากตัวมัช”

“หรือว่าสัมผัสที่หกของเอ็งจะเสื่อมวะไอ้มัช” ยายมาลียิ้มแต้ อยากจะปรบมือเป็นจังหวะสามช่าแล้วลุกขึ้นส่ายสะโพกวนสามรอบ “ก็ดีสิ งี้ข้ากับไอ้ธรรมจะได้เลิกหลอนกันสักที มีหลานสาวกับเขาคน หน้าตาก็ดี แต่ดั๊นมีแต่เรื่องผี ๆ ติดตัวแทบจะทุกลมหายใจเข้าออก แบบนี้จะขายออกไหมหือ”

“ไม่เสื่อมหรอกยาย ผีตนอื่นมัชก็ยังเห็นยังคุยได้ปกติ เมื่อกี้มัชยังเจอผีป้านุ่มที่ถูกรถกระบะชนตายเมื่อปีก่อนตรงหน้าปากซอยเลยนะ ป้าแกว่าฝนตก หนาว พรุ่งนี้มัชเลยว่าจะไปทำบุญถวายร่มกับผ้าห่มสักหน่อย ให้ป้าแก”

“ใจบุญจริงหลานกู กลัวผีเปียกฝน ตรรกะไหนของมันวะ” 

     

         SQW