คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : -ชาตะ มรณะ! 3-
ผลึกเพชรใจเต้นไม่เป็นระส่ำ ไม่ได้กลัวตาย เพราะอย่างไรเขาก็ไม่ยอมตายอยู่แล้ว...เขาจะไม่ยอมตาย เพราะฝีมือคนของเสี่ยวิทูรเป็นอันขาด
แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นเร็วแรงกว่าปกติคือ ที่เบื้องหลังของสองคนร้ายนั่น...พลอยบุณย์ยืนอยู่ตรงนั้น นี่พี่สาวของเขายังไม่หนีไปอีกอย่างนั้นหรือ ทำไมถึงไม่หนี!
ในมือของพลอยบุณย์มีท่อนไม้ขนาดใหญ่ หญิงสาวค่อย ๆ เงื้อท่อนไม้ขึ้นพร้อมกับพาตัวเองเดินเคลื่อนไปเงียบ ๆ พอหยุดใกล้กับจุดที่สองคนร้ายยืนถือปืนเล็งน้องชายอยู่ หล่อนก็ใช้ท่อนไม้หนักอึ้งในมือทุบโดยแรงสามครั้งติดลงไปที่แผ่นหลังของหนึ่งในสองคนร้าย ซึ่งก็คือไอ้ใบ้
ไอ้ใบ้ล้มฮวบลงร้องโอดโอยนอนดิ้นพราด ๆ บิดตัวไปมาอย่างเจ็บปวด ในขณะที่คนร้ายอีกคนหมุนตัวกลับหลังเพื่อหันมองต้นสายปลายเหตุที่ทำให้ไอ้ใบ้เจ็บตัวขนาดหนัก
ไอ้ใบ้ยกตัวขึ้นเล็กน้อยทำท่าจะพลิกตัวลุกขึ้น ผลึกเพชรจึงประเคนปลายเท้าเตะเสยปลายคงมันจนหมดสติแล้วรีบหยิบปืนของไอ้ใบ้ซึ่งตกอยู่ใกล้กับปลายเท้าขึ้นมา...
แต่นั่นก็ยังช้ากว่าผู้ร้ายคนพูดได้ ซึ่งวิ่งปราดไปจับตัวพลอยบุณย์แล้วเอาปืนจ่อขมับ!
“เพชร หนีไป” พลอยบุณย์กลัวตาย แต่หล่อนกลัวน้องชายจะตายมากกว่า “ไปสิ!”
“ไม่!” ผลึกเพชรส่ายหน้า ปืนยังคงเล็งอยู่ที่คนที่เอาปืนจี้พี่สาวอยู่ ฟ้าซึ่งลั่นคำรามเกรี้ยวกราดอยู่ยังไม่เกรี้ยวกราดเท่าโทสะของผลึกเพชรในเวลานี้ เขาอยากยิงหัวมันใจจะขาด ถ้าไม่ห่วงว่าพลอยบุณย์จะเป็นอันตราย มันบังอาจตัวจับพี่สาวเขาไว้ “ปล่อยพี่สาวกูไป ต้องการชีวิตกู มึงก็มาเอาชีวิตกู!”
“นี่พี่สาวมึงหรือ” คนร้ายยื่นหน้าลงใกล้กับหน้าพลอยบุณย์ ปรายตามองพร้อมยิ้มแสยะ “นางนี่มันเด็กเสี่ยวิทูร กูจำได้ละ ขนาดมืด ๆ ยังสวยขนาดนี้ เสี่ยนี่ตาถึงจริง ๆ แต่ไหน ๆ เสี่ยก็ตายไปแล้ว งั้นกูกับไอ้ใบ้ขออีนางพี่สาวคนสวยของมึงไปทำเมียต่อจากเสี่ยแล้วกันนะ คงยังไม่สึกหรอมากเท่าไหร่ ส่วนมึงไอ้เพชร...ตายห่าไปได้แล้ว!”
พลอยบุณย์ไม่ยอมให้น้องชายตาย หญิงสาวฮึดสู้ด้วยการยื้อแย่งปืนในมือคนร้าย แต่หล่อนนั้นเรี่ยวแรงน้อยกว่าชายร่างใหญ่กำยำนี้มากเหลือเกิน มันตบหน้าจนหล่อนล้มคว่ำ
หญิงสาวขบกรามข่มความเจ็บ พยายามยันตัวลุกขึ้น และก่อนที่คนร้ายจะยิงออกไปเพียงเสี้ยววินาทีพลอยบุณย์ก็ตัดสินใจกระโดดโดยแรงเข้าชนร่างคนร้าย กระสุนปืนที่ควรจะพุ่งออกไปโดนจุดสำคัญบนร่างกายผลึกเพชร ก็กลับไปฝังอยู่ในต้นแขนซ้าย ส่วนผลึกเพชรที่ยิงออกมาเหมือนกัน กระสุนของเขาถูกเข้าที่ขาขวาของคนร้าย
ผลึกเพชรพุ่งตัวไปดึงพลอยบุณย์ให้ลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไปด้วยกัน แต่...เสียงปืนซึ่งแผดเปรี้ยงขึ้นสองนัดติด ๆ ทำให้พลอยบุณย์ ล้มแผละลง!
ไอ้ใบ้ลดปืนในมือลง ดวงตาขุ่นเขียวเกรี้ยวกราดของมัน จ้องถมึงทึงไปที่ผลึกเพชรด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือ!
ฝนตกหนักก่อให้เกิดน้ำท่วมขัง จราจรติดขัดถนนเส้นวิภาวดีรังสิต ทำให้ชายหนุ่มเดินทางมาถึงวัดแห่งหนึ่งย่านดอนเมืองช้าลงเกือบครึ่งชั่วโมง ฟ้ามืด บนฟ้าไม่ปลอดโปร่ง มองเห็นเมฆสีคล้ำปกคลุมทั่วทุกสารทิศ แม้ฝนเพิ่งจะตกไป แต่คาดว่าอีกไม่นานมันจะตกกระหน่ำลงมาอีกครั้ง
คณาธิปมาถึงวัดได้สักพักแล้ว แต่เขายังไม่อยากก้าวลงจากรถเพื่อไปเผชิญกับสิ่งที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
เสียงดนตรีซึ่งเปิดบรรเลงภายในงานศพที่ดังแว่วมาให้ได้ยินนี้ พาให้หัวใจของคณาธิปเศร้าสร้อยเกินพรรณนา ข่าวพบศพผู้เสียชีวิตเพศหญิง มีบาดแผลถูกอาวุธปืนยิงกลางหลังสองนัดซึ่งถูกเผยแพร่แทบทุกช่องทางการสื่อสารเมื่อสามวันที่แล้ว ทำให้หัวใจที่ยอกแสยงอยู่แล้วของคณาธิป แตกสลายจนไม่เหลือชิ้นส่วนใดให้นำกลับมาต่อ
เพราะหญิงสาวผู้เสียชีวิตคนนั้นคือ...พลอยบุณย์ คนรักของเขา แต่ถ้าพูดว่าผู้หญิงที่เกือบจะเป็นคู่หมั้น จะถูกต้องกว่า
พลอยบุณย์หายไปจากชีวิตของเขาถึงหกเดือนเต็ม หญิงสาวไม่ได้อยู่ที่บ้าน เขาติดต่อหล่อนไม่ได้ ไม่รู้ว่าหล่อนอยู่ไหน เป็นตายอย่างไร และหล่อนหายไปจากชีวิตเขาเพราะอะไร
ถึงคณาธิปจะเป็นหุ้นส่วนหนึ่งในสามของโรงแรม ‘Miniature Cloud Bangkok Hotel’ แต่งานหลักจริง ๆ ของเขาคืองานที่บริษัท ‘2183 REAL DESIGN’ ซึ่งเป็นบริษัทออกแบบตกแต่งภายในที่เขาบริหารงานอยู่แต่เพียงผู้เดียว
ช่วงสี่ห้าเดือนมานี้ งานที่บริษัทตกแต่งภายในมีโปรเจกต์ใหม่เป็นโปรเจกต์ใหญ่เข้ามา ชายหนุ่มจึงไม่มีเวลามาดูแลงานที่โรงแรมเท่าที่ควร กระทั่งสี่วันก่อน เกณิกาผู้เป็นพี่สาวโทร.ให้เขาเข้ามาเซ็นเอกสารสำคัญที่โรงแรม วันนั้นเองที่คณาธิปได้รู้ว่าเหตุผลที่พลอยบุณย์หายไปคืออะไร
หลังจากจัดการกับเอกสารสำคัญเสร็จแล้ว ที่หน้าลิฟต์ คณาธิปบังเอิญได้ยินบราลียืนคุยในเชิงนินทากับพนักงานโรงแรมสาวอีกสองคน
ชายหนุ่มรู้ว่าบราลีนั้นเป็นคนชอบพูด โดยเฉพาะการพูดเรื่องชาวบ้านจะชอบมากเป็นพิเศษ แต่เขาจะไม่ใส่ใจเลย ถ้าในการพูดคุยระหว่างบราลีและพนักงานสาวอีกสองคนเมื่อสี่วันก่อนนั้น ไม่มีชื่อ ‘พลอยบุณย์’ หลุดมาให้เขาได้ยินเต็มสองหู
พนักงานสาวตำแหน่งประชาสัมพันธ์สองคน ไม่กล้าพูดอะไรออกมาหลังจากคณาธิปไถ่ถามเรื่องราว ทั้งที่ทั้งคู่เป็นคนเห็นเหตุการณ์ แต่บราลีผู้ได้รับการถ่ายทอดเรื่องราวจากสองสาว กลับเป็นผู้เล่าเรื่องที่ตนเองไม่เห็นเสียละเอียดยิบ ดั่งเห็นเหตุการณ์ด้วยตาตัวเอง
บราลีรีบอาสาเป็นคนพาคณาธิปไปพิสูจน์ความจริงยังห้องรักษาความปลอดภัย เพื่อเช็กภาพจากกล้องวงจรปิด แล้วเขาก็ได้พบว่า ในวันและเวลาดังกล่าวเมื่อประมาณหกเดือนที่แล้ว เสี่ยวิทูรได้พาพลอยบุณย์ว่าที่คู่หมั้นของเขาเข้ามาพักที่โรงแรม และพักอยู่ในห้องเดียวกัน...ทั้งคืน
ชายหญิงอยู่ในห้องนอนด้วยกันทั้งคืน แบบนี้จะให้เขาคิดไปทางไหนได้
นี่เอง เหตุผลข้อสำคัญที่พลอยบุณย์ ทิ้งเขาไป...
คณาธิปยอมรับกับตัวเองว่าทำใจไม่ได้...ทำใจให้ตัดใจจากพลอยบุณย์ไม่ได้ และทำใจยอมรับไม่ได้ ว่าพลอยบุณย์ได้ตายจากเขาไปแล้วจริง ๆ
พลอยบุณย์กลับมาหาเขาเมื่อสี่วันก่อน ถ้าวันนั้นเขารู้ว่าเป็นวันสุดท้ายที่พลอยบุณย์จะมีชีวิตอยู่บนโลก เขาจะไม่ไล่พลอยบุณย์กลับไป ไล่ไปจากชีวิต ไล่โดยไม่ฟังอะไรพลอยบุณย์สักคำทั้งที่หล่อนขอร้องให้เขาหยุดฟัง สิ่งสุดท้ายที่คณาธิปได้เห็นจากพลอยบุณย์ ก่อนหล่อนจะหันหลังและเดินจากเขาไปนิจนิรันดร์คือหยดน้ำตา
งานศพของพลอยบุณย์ถูกจัดขึ้นคืนนี้เป็นคืนแรก หลังจากศพถูกส่งไปชันสูตรที่สถาบันนิติเวชวิทยา
ผลตรวจออกมาว่าไม่มีร่องรอยการถูกล่วงละเมิดทางเพศ ไม่มีบาดแผลร้ายแรงอื่นใดนอกจากแผลถูกยิงฉกรรจ์ที่กลางหลัง ซึ่งเป็นบาดแผลที่ทำให้พลอยบุณย์ถึงแก่ความตาย แพทย์คาดการณ์ว่าพลอยบุณย์น่าจะเสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่าสิบสามชั่วโมง
เบื้องต้นตำรวจสันนิษฐานไว้ว่าเป็นการฆ่าชิงทรัพย์...
ความคิดเห็น