คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : -ชาตะ มรณะ! 4-
งานศพของพลอยบุณย์ถูกจัดขึ้นคืนนี้เป็นคืนแรก หลังจากศพถูกส่งไปชันสูตรที่สถาบันนิติเวชวิทยา
ผลตรวจออกมาว่าไม่มีร่องรอยการถูกล่วงละเมิดทางเพศ ไม่มีบาดแผลร้ายแรงอื่นใดนอกจากแผลถูกยิงฉกรรจ์ที่กลางหลัง ซึ่งเป็นบาดแผลที่ทำให้พลอยบุณย์ถึงแก่ความตาย แพทย์คาดการณ์ว่าพลอยบุณย์น่าจะเสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่าสิบสามชั่วโมง
เบื้องต้นตำรวจสันนิษฐานไว้ว่าเป็นการฆ่าชิงทรัพย์...
ตามรายงานข่าว...
ลึกเข้าไปในป่ารกทึบริมถนนเขตชานเมือง ถัดจากจุดที่ชาวบ้านในท้องถิ่นพบศพพลอยบุณย์ไปไม่ไกล เจอกระเป๋าสะพายไหล่หนังสีน้ำตาลเข้มตกอยู่ ภายในไม่พบโทรศัพท์มือถือ ไม่พบเงินทองของมีค่า ส่วนกระเป๋าเงินที่พบตกอยู่ใกล้ ๆ กับกระเป๋าสะพายนั้นในกระเป๋าเงินไม่มีเงิน ไม่มีบัตรเอทีเอ็มหรือบัตรเครดิต พบเพียงบัตรจิปะถะอื่น ๆ อีกสามสี่ใบซึ่งไม่สามารถใช้ยืนยันตัวตนอะไรได้ตกกระจัดกระจายอยู่ที่พื้น คงเนื่องมาจากการค้นหาทรัพย์สินของคนร้าย
แต่สิ่งที่ทำให้ระบุได้ว่าพลอยบุณย์เป็นใคร คือบัตรประชาชนซึ่งเกือบจะไม่มีเจ้าหน้าที่คนใดหาเจอ เพราะมันกระเด็นไปจมอยู่ในแอ่งน้ำขังซึ่งมีดินโคลนเฉอะแฉะ บัตรประชาชนเกือบจมมิดหายลงไปทั้งใบในแอ่งน้ำสีขุ่นนั้น
คณาธิปยังไม่ปักใจเชื่อนักว่าจะเป็นการฆ่าชิงทรัพย์ ชายหนุ่มคิดว่าเรื่องราวมันอาจต้องซับซ้อนกว่านั้น เพราะสิ่งที่เขาเพิ่งได้เข้าใจ เพิ่งได้รู้ได้เห็นจากกล้องวงจรปิดของโรงแรมเมื่อไม่กี่วันก่อน คือพลอยบุณย์นอกใจเขาไปมีความสัมพันธ์ลักษณะชู้สาวกับเสี่ยวิทูร
เขาไว้ใจพลอยบุณย์มาก เชื่อมั่นว่าหล่อนจะรักและมีเขาเพียงคนเดียว แล้วเขากับพลอยบุณย์ก็จะแต่งงานใช้ชีวิตครอบครัวกันอย่างมีความสุข แต่ภาพที่เขาเห็นจากกล้องวงจรปิด ได้ทำลายความไว้ใจของเขาจนแทบไม่มีเหลือ
คณาธิปบีบพวงมาลัยรถแน่น!
ยังไงมันก็ไม่น่าจะเป็นช่วงเวลาไล่เลี่ยกันขนาดนี้...
เพราะหลังเสี่ยวิทูรตายได้แค่หนึ่งอาทิตย์ พลอยบุณย์ก็มีอันต้องมาประสบเหตุจนถึงแก่ความตายอย่างน่าอเนจอนาถนาทตามเสี่ยวิทูรไป
ก็จริงอยู่นั่นแหละ โลกนี้มักมีความบังเอิญเกิดขึ้นได้มากมายหลายร้อยหลายพันเรื่อง แต่ในกรณีนี้ การที่เสี่ยวิทูรและพลอยบุณย์มาตายภายในเวลาห่างกันเพียงเจ็ดวัน คณาธิปคิดว่าอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็เป็นได้
เสี่ยวิทูรไม่ใช่ตาสีตาสา รายนั้นเป็นคนดัง ฐานะดี มีชื่อเสียง แถมชื่อเสียงที่ว่าก็มีทั้งด้านสว่างและด้านมืด รวมทั้งด้านผู้หญิง
แน่นอน มีชื่อเสียงมากศัตรูก็ยิ่งมากตาม อีกเรื่องที่สำคัญ...เสี่ยวิทูรไม่ได้ตัวเปล่า
เขามีทั้งภรรยาแล้วก็ลูก ภรรยาของเสี่ยวิทูรคือ ‘นางรัตติกาล ลัคนา’ อดีตบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับหนึ่ง แต่หลังจากแต่งงานก็ลาออกมาช่วยสามีทำธุรกิจ เสี่ยวิทูรและรัตติกาลมีลูกด้วยกันสองคน ลูกชายคนโตชื่อปถวี ลูกสาวคนเล็กชื่อวาลิกา
ปถวีอายุสามสิบต้น ๆ รุ่นราวคราวเดียวกับคณาธิป คณาธิปเคยพบลูกชายเสี่ยวิทูรครั้งหนึ่งเมื่อหลายเดือนก่อนตอนไปรับพลอยบุณย์กลับจากที่ทำงาน พลอยบุณย์เป็นครีเอทีฟโฆษณา ทำงานอยู่บริษัทเอเจนซี่ซึ่งมีลูกชายและลูกสาวของเสี่ยวิทูรเป็นผู้บริหาร ถึงแม้ว่าจะเจอกันแค่ไม่นาน แต่คณาธิปดูออกอย่างปรุโปร่ง ว่านายปถวีคนนั้นมีความสนใจในตัวพลอยบุณย์อย่างมาก ถึงพลอยบุณย์จะไม่ได้มีทีท่าอะไร แต่อย่างไรคณาธิปก็คิดว่ากรณีชู้สาวก็สำคัญและไม่ควรปล่อยผ่าน
“ไอ้...ธิป ไอ้ธิปใช่ไหม!” ธรรมบูชาเรียก พร้อมตบกระจกรถเบา ๆ “เฮ้ย! แกจริงด้วยนี่หว่า”
คณาธิปสูดหายใจลึก ๆ ก่อนจะก้าวลงจากรถ เพื่อลงไปมองให้แน่ใจว่าใครมาเคาะกระจกเรียก
“ไอ้ธรรม...ใช่ไหม”
“เออ ฉันเอง เพื่อนหล่อขนาดนี้จำไม่ได้ได้ไงวะ” ธรรมบูชาตบไหล่เพื่อน “ไม่ได้เจอกันกี่ปีแล้ว ตั้งแต่จบมอหก สิบสองสิบสามปีได้ไหม”
“คงประมาณนั้นแหละ ก็แกเล่นย้ายบ้าน เปลี่ยนเบอร์ ใครจะไปติดต่อได้ นี่แกย้ายบ้านมาอยู่แถวนี้หรือวะ”
“ใช่ จบมอหกก็ย้ายเลย” ธรรมบูชาสำรวจเครื่องแต่งการของเพื่อนสมัยมัธยมปลาย คณาธิปใส่สูทดำทั้งตัว “แก...มางานศพหรือ”
“แกก็ใส่ชุดดำ” คณาธิปมองกางเกงยืนสีดำ และเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำของธรรมบูชาบ้าง “มางานศพใคร”
“เพื่อน” ธรรมบูชาถอนหายใจ
“เสียใจด้วยนะ”
“นี่ฉันยังไม่อยากเชื่อ ว่าพลอยจะมาด่วนจากไปอย่างนี้ อยากรู้นัก ใครมันชั่วช้า ฆ่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างพลอยได้!”
“พลอย...พลอยบุณย์!” คณาธิปขมวดคิ้ว เขาพูดเบาเหมือนพูดกับตัวเอง “แก้รู้จักพลอยหรือ”
“ก็เพิ่งบอกแหม็บ ๆ ว่าเพื่อนกัน บ้านอยู่ห่างกันสามซอยเอง แต่ห้าหกเดือนมานี่ ไม่รู้พลอยหายไปอยู่ไหนไม่อยู่บ้าน ฉันกับน้องสาวไปหาหลายครั้งไม่เจอ จะไปถามลุงรงค์พ่อพลอยก็ไม่กล้า ขานั้นดุอย่างกับอะไร ถามบ่อย ๆ เดี๋ยวแกรำคาญ กลัวโดนลุงแกตีหัวแตกเอา...” ธรรมบูชาหรี่ตา ชี้หน้าเพื่อน “เอ๊! นี่แกก็รู้จักพลอยหรือวะไอ้ธิป”
“ฉันเป็นแฟนพลอย...” คณาธิปรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงหัวใจเมื่อต้องพูดคำนี้ออกมา ทั้งที่เมื่อก่อน เขาสามารถพูดแบบนี้กับทุกคนได้อย่างภูมิใจ “ว่าที่คู่หมั้น ฉันกำลังจะขอหมั้นพลอย แต่ว่าอยู่ ๆ พลอยก็หายไป...หายไปหลายเดือน ฉันติดต่อพลอยไม่ได้ กระทั่ง...มาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับพลอยเสียก่อน”
“อ้อ!” ธรรมบูชาตาโต “แกนี่เองหรอกหรือที่พลอยพูดถึงบ่อย ๆ เมื่อห้าหกเดือนก่อนตอนไปกินหมูกระทะกัน พลอยบอกว่าแฟนจะขอหมั้น แฟนพลอยคือแก ผู้ชายที่โคตรโชคดีคนนั้นคือแกเองหรือวะ”
“ฉันอาจเคยโชคดี แต่โชคดีเลือกที่จะไม่อยู่กับฉันนานแล้ว”
ความคิดเห็น