คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chepter4
“เฮ้อ”จุนซูถอนหายใจ
“นายถอนหายใจอะไรของนายน่ะจุนซู มีเรื่องรึไง”ยูชอนเอ่ยถาม
“ก็มีสิ เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ / ยูชอน!จุนซู!”ระหว่างที่เลขาสภานักเรียนจะได้กล่าวเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟังก็มีคนเรียกชื่อตนกับเพื่อนซะก่อน
เด็กหนุ่มทั้งสองหันมองทางต้นเสียงก็พบกับกลุ่มนักเรียนใหม่ที่หนึ่งในนั้นทำเอาเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงหน้าซีด
“พวกฉันมาเพื่อคิดบัญชีกับนายสองคน!”เด็กสาวผมสีชมพูเอ่ย
“ฉันกับเพื่อนทำอะไรผิดรึไง พวกเธอถึงจะมาคิดบัญชีเนี่ย”รองประธานสภาเอ่ยถาม
“ใช่ๆ พวกฉันไม่ได้ไปทำอะไรเธอซักหน่อย”คนข้างกายเอ่ยสมทบขึ้นอย่างทันควัน
“ยังจะมาทำเป็นพูดดีอีกไอ้ทุเรศ!แกจูบฉัน!”เด็กสาวผมสีฟ้าอ่อนเอ่ย
“ส่วนแก!แกแต๊ะอั๋งฉัน!”เด็กสาวผมสีเหลืองอ่อนสมทบทันที
“ยังมีอะไรต้องแก้ตัวอีกมั้ย คุณรองประธาน คุณเลขา”เด็กสาวผมสีแดงทับทิมเลิกคิ้ว
“ถึงจะแก้ตัวฉันก็ไม่ให้พวกนายแก้ตัว!เกรย์จัดการมันให้น่วมไปเลย!”เด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนเอ่ยสั่งสัตว์เลี้ยงที่นอนอยู่บนหัว
“โฮ่ง!”เกรย์เห่าเป็นการขานรับคำสั่งก่อนจะกระโดดลงจากหัวผู้เป็นนาย “กรร...”
“อย่าน่าหมาน้อย ใจเย็นๆ”ทั้งสองเอ่ยในขณะที่เท้าเริ่มก้าวถอยหลังไปทีละก้าว
ลูกเดวิลวูฟล์ไม่รอช้าเข้ากัดเหยื่ออย่างไว ยูชอนและจุนซูร้องออกมาสุดเสียงด้วยความเจ็บจากการถูกเจ้าเกรย์กัด ข่วน ฯลฯ สัตว์เลี้ยงตัวน้อยแต่ฤทธิ์เยอะนั่นกลับขึ้นไปนอนบนหัวเจ้านายดังเดิมก่อนที่เด็กสาวทั้งห้าจะเดินกลับไป
“หึหึ สะใจจริงๆเลย”ริวหัวเราะในลำคอนิดๆก่อนจะเอ่ยปากพูดออกมา
“ทำรุนแรงไปหน่อยรึป่าว”รีอาเอ่ย
“ไม่เห็นจะรุนแรงเลย สมควรโดนมันทั้งคู่นั่นแหละ”นานะเอ่ย
“ใช่ๆ คนหนึ่งก็แต๊ะอั๋ง อีกคนก็จูบโดนงั้นไปก็สมควรแล้ว”เรย์เอ่ยสมทบต่อจากเพื่อนทันที
“ให้เกรย์กัดพวกมันซะน่วมขนาดนั้นเกิดอาจารย์รู้ก็ซวยแย่เลยสิ”นากิเอ่ยในขณะที่คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน
“อาจารย์ยังไม่ถามยังไม่ต้องไปคิดเรื่องนั้นหรอก”เด็กสาวผมแดงทับทิมตอบ
นักเรียนใหม่ทั้งห้าเดินคุยกันอย่างสนุกสนานโดยที่จุดมุ่งหมายต่อไปคือห้องนอนของพวกเธอ เด็กสาวผมสีฟ้าอ่อนกำลังเอื้อมมือจะไขกุญแจออกแต่ก็สะดุดเข้ากับสาสน์ฉบับหนึ่งที่แปะไว้ตรงประตูห้อง
“เนื้อหามันว่าไงอ่ะ”เด็กสาวผมสีชมพูเอ่ยถามแทนเพื่อนๆ
ถึง นักเรียนใหม่
เนื่องด้วยการกระทำของพวกคุณเป็นการหมิ่นศักดิ์ศรีของพวกเรา ทางเรารู้ว่าพวกคุณนั้นกระทำเพราะความแค้นซึ่งเหตุผลนั้นคงไม่ต้องกล่าวถึง ทางที่ดีพวกเราขอท้าประลองกับพวกคุณต่อหน้านักเรียนและอาจารย์โดยที่สถานที่คือหลังโรงเรียนในวันพรุ่งนี้เวลาแปดโมงตรง กติกานั้นทางเราจะกำหนดเองและบอกให้ทราบในวันประลอง
ลงชื่อ
สภานักเรียน
“จะไปดีมั้ยล่ะ”เด็กสาวผมสีเหลืองอ่อนเอ่ย
“ไปสิ น่าสนุกออกเรื่องแบบนี้ไม่มีอีกเป็นครั้งที่สองนะ”เด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนเอ่ยซึ่งเพื่อนๆทั้งสี่ก็พยักหน้าเป็นอันตกลง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“โอ๊ย! เบามือหน่อยสิยุนโฮ!”ยูชอนโวยออกมาทันทีเมื่อเพื่อนเขากดสำลีที่ชุบแอลกอฮอล์ลงบนบาดแผลอย่างแรง
“ทนๆเอาหน่อยเถอะน่ายูชอน ดูจุนซูสิโดนกัดมาพอๆกับนายยังไม่บ่นซักแอะ”
“นี่นายไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอยุนโฮ”ซึงรีเลิกคิ้ว
“ที่นายว่าน่ะมันเรื่องอะไร?”
“ก็เรื่องของจุนซูเนี่ยแหละ ซาสึเกะน่ะใช้เวทย์ทำให้มันหลับไปเรียบร้อยแล้วถึงค่อยทำแผลให้ไง”
“รุ่นพี่ยุนโฮ ทางที่ดีผมว่าพารุ่นพี่ทั้งสองไปหาอาจารย์ที่ห้องพยาบาลจะดีกว่า”ซาสึเกะเอ่ยขึ้นพลางคลายเวทย์ให้จุนซูตื่นขึ้น
“พวกนี้มันหนังหนาไม่นานมันก็ฟื้นตัวได้แล้ว”ประธานสภานักเรียนเอ่ยก่อนจะตบหลังรองประธานสภานักเรียนดัง ป้าบ! แล้วเบนสายตาไปสนใจกับคู่สนทนา “ว่าแต่เรื่องสาสน์นั่นน่ะนายส่งถึงที่แล้วใช่มั้ย”
“มือชั้นนี้แล้วไม่พลาดหรอกครับ”
“ทำงี้ไม่กลัวเมียนายดุรึไงยุน”เลขาสภานักเรียนเอ่ยถาม
“เด็กใหม่ที่ชื่อนานะนั่นน่ะเหรอ...เขาไม่ดุอะไรหรอก คบเพื่อนผู้ชายท่าทางชอบเรื่องพวกนี้อาจจะชอบตามเพื่อนก็ได้”
“เดี๋ยวก่อนนะรุ่นพี่ยุนโฮ ที่ว่ายามาชิตะคบเพื่อนผู้ชายเนี่ย คนที่สูงๆผมสีน้ำตาลๆใส่หมวกสีน้ำตาลเข้มใช่มั้ยครับ”เลขาคนที่สองของสภานักเรียนเอ่ยขัด
“ฮื่อ ใช่ เพื่อนนายเหรอซาสึเกะ”
“ก็แค่...เพื่อนร่วมห้องน่ะครับ แต่ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายนะเขาเป็นผู้หญิง”
“หา!”คนอื่นๆร้องเสียงหลงไปตามๆกัน
“ไอ้หมอนั่นที่มันปล่อยหมามากัดฉันเนี่ยมันเป็นหญิงงั้นเหรอ!?”เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มเอ่ยออกมาสุดเสียง
เด็กหนุ่มผมสีนิลพยักหน้าแทนคำตอบซึ่งทำเอาคนที่โดนกัดมาไม่อยากเชื่อกับข่าวสารที่ได้รับมา ลักษณะท่าทางหน้าตารูปร่างดูยังไงก็ไม่เห็นเหมือนหญิงสักนิด!
ความคิดเห็น