คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chepter10
“นายจะให้ฉันทำอะไรก็ว่ามาเลยดีกว่า”เรย์เอ่ยพลางกอดอกแล้วชายตามองซึงรีอย่างเซ็งๆ
“คือว่า…”
“คืออะไรเล่า!มีอะไรก็พูดมาเร็วเด้ เสียเวลาคนจะดูคลิป”
“ฉันชอบเธอ!พอใจยัง!”สิ้นคำของเด็กหนุ่มเด็กสาวถึงกับตาโตด้วยความตกใจ
“นะ นะ นายชอบฉันงั้นเหรอ”
“ใช่ อย่าให้พูดหลายรอบได้มั้ยคนเรามันก็เขินเป็น”
“ยะ อย่ามาหลอกกันซะให้ยากเลย พวกสภานักเรียนอย่างนายเป็นอริกับพวกฉันนี่”
“ก็ใช่พวกฉันเนี่ยเป็นอริกับพวกเธอ แต่ว่าในการประลองครั้งนั้นเธอช่วยชีวิตฉัน ฉันก็เลย...ชอบเธอ”รองประธานสภานักเรียนเอ่ยคำสุดท้ายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำด้วยความเขินอาย
เด็กสาวสายเลือดนักพรตหน้าแดงด้วยความเขินอายทันทีก่อนจะทำเป็นวางมาดและทำตัวให้ดูเป็นปกติมากที่สุด
“นายบอกฉันเนี่ยต้องการอะไรกันแน่”
“ธะ...เธอจะรังเกียจมั้ย ถะ...ถ้าจะคบกับฉัน”เอ่ยพลางหลบสายตาของอีกฝ่าย
ใบหน้าสวยหวานที่แดงก่ำในคราแรกกลับแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม เธอใช้ฝ่ามือตบที่หน้าตัวเองเบาเหมือนจะทำให้ตนนั้นตื่นจากฝันแต่หากว่ามันไม่ใช่ มันเป็นเรื่องจริงทุกประการ
“ตกลง...เธอว่ายังไง”
“ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่านายไม่ได้หลอกฉัน”
“ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นภายในหนึ่งสัปดาห์”
“พิสูจน์ยังไง”
“ฉันจะคอยดูแลเทคแคร์เอาใจใส่เธอแล้วก็เอาดอกไม้ไปให้ที่ห้องทุกเช้าและเรื่องที่เธอต้องมาเป็นคนใช้ฉันถือซะว่าไม่มีล่ะกัน ถ้าภายในหนึ่งสัปดาห์ฉันสามารถทำตามที่บอกได้เธอจะคบกับฉันได้มั้ย”
“ฮื่อ ก็ได้ ฉันจะคอยดูว่านายจะทำได้อย่างที่พูดจริงรึป่าว”
“อย่าลืมแล้วกันว่าเธอจะต้องเป็นแฟนฉัน”
“ฉันไม่กลับคำแน่นอนถ้านายทำได้จริง”
“ซึงรี ยุนโฮเรียกนายกับผู้หญิงนั่นไปหาน่ะ”นักเรียนชายที่ร่วมห้องเรียนเดียวกับซึงรีเอ่ย เขาพยักหน้าก่อนจะจับมือเรย์
“ไปกันเถอะ”
“ไม่ต้องมาจับมือฉันน่า”เธอเอ่ยอย่างข่มอารมณ์เขินอายเอาไว้
“ขอซักนิดเถอะน่า”เด็กหนุ่มยิ้มก่อนจะเดินไปยังห้องสภานักเรียนอย่างไม่รีบร้อน
แอ๊ด
“นายมาช้านะซึงรี”ยุนโฮเอ่ยในขณะที่คนที่เขาเอ่ยด้วยเดินเข้ามาแล้วเกาหัวอย่างงงๆ
“แล้วซาสึเกะล่ะ ซาสึเกะยังไม่มาซักหน่อยแล้วหาว่าฉันมาช้าได้ยังไง”
“นายไม่รู้อะไรเลยเหรอ?”นากิเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม
“รู้อะไร”
“ซาสึเกะน่ะหนีตามริวไปแล้วไง”นานะเอ่ยพลางยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจแต่สมาชิกสภานักเรียนทั้งสี่กลับมีสีหน้าตกใจกับคำตอบ
“ว่าไงนะ!ซาสึเกะหนีตามยัยทอมนั่นไปแล้ว!”เหล่าสมาชิกสภานักเรียนเอ่ยเป็นเสียงเดียว
“อะไรกัน นี่พวกนายเชื่อเหรอ ซาสึเกะน่ะแค่ตามริวไปฝึกวิชาด้วยเท่านั้น”เรย์เอ่ยก่อนจะปล่อยมือซึงรีแล้วเดินมานั่งข้างๆเพื่อนทั้งสามของเธอ
“แล้วนายเรียกให้ฉันกลับมาเนี่ยมีอะไร”เด็กหนุ่มผมสีนิลเอ่ย
“ก็ยูชอนบอกว่ามีเรื่องจะบอกพวกเราน่ะสิ”
“นายมีเรื่องอะไรอีกล่ะ”
“คือว่า...ฉันกับยัยนี่สลับร่างกันน่ะสิ”ยูชอนที่อยู่ในร่างของรีอาเอ่ยพลางชี้ที่คู่กรณี
สิ้นคำพูดของเขาเสียงของทุกคนก็เงียบลงไปก่อนที่เสียงหัวเราะมันจะดังขึ้นมาแทนที่ความเงียบ
“ฮ่า ฮ่า อย่ามาอำกันให้ยากเลยดีกว่า”เด็กสาวเรือนผมสีชมพูเอ่ย
“งั้นให้ฉันพิสูจน์มั้ยล่ะนานะ”รีอาที่อยู่ในร่างยูชอนเอ่ย
“ก็ได้...ฉันมีพี่น้องกี่คน”
“สอง”
“เป็นชายหรือหญิง แล้วฉันเป็นลูกคนที่เท่าไหร่”
“เป็นชายทั้งสองคน แกเป็นลูกคนที่สาม”
“ฉันชอบนักร้องประเทศอะไร วงอะไร”
“แกก็ชอบวงเดียวกับเรานั่นแหละยังจะถามอีก”
“ตอบมาดิ”
“แกชอบนักร้องเกาหลี วงดงบัง”
“มานานะเราถามบ้าง”เด็กสาวผมสีเหลืองอ่อนเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นแล้วยืนจ้องหน้าอีกฝ่าย “ฉันเป็นพวกสีเหลืองหรือสีแดง”
“สีแดงเพราะแกชอบทิศใต้ (รู้ๆกันอยู่)”
“ฉันชอบเอาเรื่องอะไรมาคุยกับริว”
“ไอ้เรื่องคุก คุก คุกกี้นั่นอ่านะ”
“ท่าจะเป็นเรื่องจริงแฮะรู้ลึกขนาดนี้ แล้วนี่แกจะทำยังไงล่ะรีอา”
“ก็คงต้องอยู่ในฐานะรองประธานสภานักเรียนขี้เก๊กยูชอนนี่ไปก่อนเพราะยังหาทางแก้ไขให้กลับเป็นอย่างเดิมไม่ได้”
“เธอว่าใครขี้เก๊ก ยัยเตี้ย”
‘โหย ด่าแรงงี้เสร็จแน่’
“เตี้ยแล้วมันหนักหัวใครมิทราบ! ทีนายล่ะสูงอย่างกับเปรตยังโดนลูกหมากัดซะปางตายเลยไม่ใช่เหรอ!เอาอีกซักรอบมั้ยเดี๋ยวฉันจะได้สงเคราะห์ให้!”
“เอาน่าๆ ใจเย็นก่อนเหอะรีอา”เด็กสาวเรือนผมสีแดงทับทิมเอ่ย
“อย่าลืมที่ตกลงไว้นายต้องมาอยู่ที่ห้องของพวกฉันเข้าใจมั้ย”
“ทำไมยูชอนต้องไปที่ห้องพวกเธอด้วยล่ะ”เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงเอ่ยถาม
“แล้วนายจะให้ยูชอนที่อยู่ในร่างฉันเดินเข้าห้องผู้ชายรึไง เดี๋ยวได้เป็นขี้ปากชาวบ้านอีกให้ยูชอนมาที่ห้องพวกฉันมันยังดูโอกว่าอีกเพราะคงไม่มีใครคิดว่านายจะเข้ามาทำมิดีมิร้ายกับคนถึงสี่คนหรอก”
“มันก็จริงอย่างที่เธอว่า...ว่าแต่ยูชอน นายมีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยงั้นฉันไปล่ะ”เอ่ยจบก็ลากนากิออกไปโดยไม่ถามความสมัครใจของเจ้าตัว
‘เอะอะก็ลากกันออกไป นี่มันเห็นนากิเป็นตุ๊กตารึไงกัน’สามสาวที่เหลืออยู่ในห้องต่างคิดเป็นอยางเดียวกัน
ความคิดเห็น