คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : บทที่ 8 ลอสแอนเจลิสมีแฟนแบบเปิดเผย 9
ร้านไอศรีม แนามอนิา าเฟ่
มอเ็รหน้าที่ำลัินไอศรีมอร่อยเลย เอื้อมมือเอานิ้วไปเี่ยวผมเธอให้ทัใบหู อยู่ัน้านอลมมัน่อน้าแร เธอไร้เียสาถึนาไม่รู้ว่านี่ือบริสุทธิ์อัวเอ ผมเรียนบัับเรื่อบินยัไม่ยาเท่ามาเรียนรู้เ็รหน้า ยิ้มหวานอร่อยมาไอศรีมไม่สสัยสัหน่อยเหรอ ลิน
“ลิน ป้อนผมหน่อย”
“อ้าม อร่อยไหมะ”
“ลิน ผมอยาินุบ้า”
“่ะ ลินไม่อร่อยหรอ อีำไหม รสนี้อร่อยมา”
“ผมะเลียไปทั้ัวเลย ลินอบไหม”
“........”
ทำมาส่ายหน้าส่ายาให้ ผมะลับแล้ว ืนนี้ไ้ั๋วมา พอันทีอยู่ับเธอทำอะไร็ไม่ไ้ลัวาบอบบาไปหม นิ้วเียวแหปาลั่นะนานั้นเออผมไปไม่สลบาเียเลยหรือไ วันหลัผมะเปิอวเธอ ให้เธอมะไ้ินทำวามุ้นเยันเวลาเ้าไปในัวะไ้ไม่เร็ พรามาหลายนแล้วมีนที่นั่ลอยหน้าาอยู่นี่แหละยัเอามาไม่ไ้
ที่นี่สวยมาลม็เย็น ประำเือนไม่มีแล้วมีแ่เลือเปื้อนนิหน่อย ั้นในที่สวมอนนี้็เปื้อนอยู่ ุเวิลไม่เอาผ้าอนามัยมาให้ อให้อย่าเพิ่มาเยอะนะลัวเลอะ
“เบบี๋ ริ้าิถึุ่ะ”
ผู้หิื่อริ้าอยู่ีี็เ้ามาอุเวิล เธอวาหน้าัวเอไว้บนไหล่อุเวิล และมอหน้าัน
อืม...อารม์้ามาเหมือนัน ริ้าเอ็ยั่วนะ เอานมมาถูแน ผมำไม่ไ้อนนอนับเธอนอนหลายนสมอไม่่อยีำไม่่อยไ้ ริ้าพยายามะนวานวอะไรให้อยู่ ลินมอ้อเธอเม็เลยลี
ริ้าเป็นานมานัวเนียมือเธอเล้นลึนวผมอยู่ ลินเินมานั่อี้าอแนผมเอาหน้ามาแนบแน และัไอศรีมิน่อ ือหึแ่ห่วินอยู่ใ่ไหมรับ
“ุออไปๆ ” ผมสะบัแนัวเอให้ริ้าปล่อยออห่าาัว เพราะน้าาย ำลัห่วแ่ไอศรีมสำัว่า
“ริ้าูอาารุรู้ ไปไหมแถวนี้ ิถึุ ูุสิึ้นลำรอริ้าเลย” ริ้าระิบมายั่ว
“ออไป ริ้า ่อนที่ผมะหิ้วุไปโยนลทะเล”
“ุเอามันลหรือไเ็นานั้นมันเ่เหรอ นัเ็นี่”
ริ้าเริ่มอาละวารำานะ ลินยอมวา้อนลแล้วึ้นมานั่ทับัผมเอาแนสอ้าเี่ยวอผมไว้
“นนี้ แฟนลินนะ”
เฮ้ย! ื้อมา ลินำลัสู้อยู่ับริ้า ออผมแน่นเลย หอมแ้มผมโว์ริ้า้วยอย่าว่าแ่ริ้าเลย ผม็ทำไม่อายเลยนะ ประาศัวอลัารนริ้าสับสน ผมยมือลูบหัวลินเบาๆ
“ริ้า ออไป”
“นัเ็แร”
“ริ้า! ไปให้พ้นๆ หน้า อยาลไปนอนในทะเลไหม ไป! ”
ยอมเินไปแล้ว ลินเยหน้ามอผม รู้ัวไหมทำอะไรลไป เธอบหน้าลบนไหล่ผมอยู่ ผมอุ้มเธอึ้นมอไปยัถ้วยไอศรีม ือินหมแล้วถึมาหว ื้อแล้วนะเ็ี
“ไม่อายเลย เ็ื้อ”
บอเธอพามาเินเล่นริมหา รอบหน้า่อยมาูป้ายฮอลลีวู ไ้มาบ่อยแน่ เธอใล้ื้อแล้วัปันะหวให้ ้อรอให้เธอพร้อม่อน
“ลินเป็นแฟนุ ลินแ่บอเธอแ่นั้น”
“ุเ้าใอะไรบ้าไหมรับ ลิน”
“้อเ้าใอะไรอีะ”
“ลิน อย่าออห่าาผมนะ”
“่ะ เราเป็นแฟนันแล้วนี่ะ” เธอยิ้มหวานมาให้
“เ็บอยู่ไหม รนั้น”
“่ะ ยัเ็บมาอยู่เลย”
บอผมว่าเ็บ แ่เห็นเินถอรอเท้าแะวิ่เอาเท้าไปเะน้ำเล่น ผมไ้แ่ถอนหายใุมมับ เธอแน่นมาะหาทายัเ้าไปยัไให้ลินไม่แหปาเพิ่เยเอเ็ี เ็นอ้วยไร้เียสาบริสุทธิ์นหุหิ สัพัะพาลับห้อไปนอนอหน่อย รอไฟล์บินลับอนหโมเย็นพอันทีพามา็ไม่ไ้ฟา สะอื้นร้อไห้ผม็ไม่ล้าฝืนใทำ เห็นแววาัวสั่นเป็นลูน็รัแไม่ล สอนันอียาว้อเรียมใรอ
อะพาร์เมน์ั้นยี่สิบห้า
“ลัล ลา ลัล ฮืมมมมม ฮืมม”
ลินอารม์ีเินร้อเพลั้แ่ออมาาลิฟ์แล้วอเอวผมเอานมมาถู แฟนันอเธอทำผมปวมับ เออยั่วันเ้าไป เอาไม่ไ้นะเป็นแฟนันแล้ว นม็ไม่ให้ับไม่น่าไปอเธอเป็นแฟนมายั่วผมหนัเลยทีนี้ ลินเห็นผมเป็นอะไร?
“อบุ่ะ ลินะเอาไปฝาเพื่อน”
ุเวิลื้อเสื้อให้สอัวะเอาไปฝาเทัวหนึ่ เสื้อยืธรรมาสรีนลายายหาน่ารัี เินเอาเสื้อไปเ็บในระเป๋า และลาระเป๋าออมานอห้อน้ำะลับแล้วเย็นนี้ พอีันน่าะไปเรียนทันอาะทำานทัน้วย ยัไม่มีอฝาุอเล็์
“ลิน ยัไม่มีอฝาุอเล็์เลย่ะ”
“ลินุไปบอมันว่าุเป็นแฟนผม แ่นั้นแหละมัน็ีใแล้ว”
“เหรอะ”
ลินอารม์ีมาร้อเพลเินร่อนเาะระูวิว ผมปวหัวับเธอะไปนอน นอนไม่ไ้เลยอยู่ับลินปั่นป่วนเหลือเินมอูแส้้าเีย ไ้แ่ถอนหายใ รอไป่อนนะ รอันไป่อนนนนนนน หุหิ
“ลิน! ”
“ลิน! มานี่ มาให้ผมนอนอหน่อย”
อึบ!
อ่ะ!
ลินอารม์ีมาระโึ้นเียมานอนทับอยู่บนัวผม ือเธอเห็นแส้ไหม ผมเอามือสอ้าอเอวเธอไว้หลวมๆ อาาร็ออหลับไม่ลแน่ ลินยิ้มหวานันแว่นโว์ผมอยู่บนหน้าอัวเอ
“ลิน ผมำลัะาย เพราะุ”
“เอ๋! เพราะลิน”
“รับ”
“ลินูบุไ้ไหมะ? ”
“เฮ้ออออออ! ”
ความคิดเห็น