รักแสนหวานสุดแสนจะเศร้า(Fic Super Juior)

ลำดับตอนที่ #2 : มานวิเศษอารัยอย่างเน้นี่ย

ตอนที่ 2
เรามาเกาหลีแล้วหรอเนี่ย ที่แปลกเแหะ ทำไมคนมันเยอะมากอ่า เอ๋!เจอกลุ่มคนตั้ง13คน เค้ามาทำไมอ่า เดินเข้ามาหาเราด้วย
"ขอโทดน่ะคับ คุณคือ ลี ซัง มิน  ป่ะคับ"
อ่อ ขอโทดน่ะที่ลืมบอกไปว่า ชื่อเกาหลีของฉันคือ ลี ซังมิน
"ใช่ค่ะ" ฉันคิดว่าหน้าตาอย่างนี้มันคุ้นๆน่ะ เหมือนคยเหงในทีวี
แล้วก้อมีคนสูงมาจับมือฉัน แล้วก้อบอกว่า
"ยินดีน่ะคับ พวกผมเปงFamilyของคุน "
ฉันนึกออกแร้วคนพวกเน้เปงกุ่มSuper Juniorนี้เอง เย้!ทามมายมันโชคดีอย่างเน้น่ะ หนายๆๆลีทึกน่ะ อย่างเหงจังเรย
แร้วคนที่จับเรานั้นคัยกานหล่ะเนี่ย อ่อ ฮันเกียง ทามมายตัวจิงหล่อมากเรยหล่ะ
"จิงหรอค่ะ"
"ไปกานเรยดีก่าเพื่อไม่ให้เปงกานเสียเวลา เราไปดูบ้านของพวกเราดีก่า"
++++++++++++ในรถBus++++++++++++++++
ชั้นนั่งตัวเกร่งมาก เพราะชั้นได้อยุ่บ้านเดียวกับSuper Juniorหรอเนี่ย ไม่เคยนึกเรย ถ้าชั้นไปบอกยัยฝ้ายหล่ะ มานจาเปงงัยนี่ย
"ไม่ต้องเกร่งก้อได้คับ นึกซะว่าพวกผมเปงคนธรรมดาก้อแร้วกาน"ดองเฮพูด
"ค่ะ'แต่มานก้อยังตื่นต้นอยุ่ดีนิภายในรถเต็มไปด้วยสียงของSuper Junior ที่วลายิ้มแร้วน่ารักสุดๆเรย
++++++++++++ที่บ้านของSuper Junior+++++
"เชินเข้ามาเรยคับ "ลีทึกพูด(ที่ร้ากเราเองแหละ)
ชั้นมองบ้านด้วยความที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง บ้านมานดีมาก ถึงมานจาล็กแต่ก้ออบอุ่นมากเรยแหละ
ลีทึกพาชั้นเข้าไปในห้องนอนของชั้นเอง
"นี่คือหองของคุนน่ะ คุนต้องนอนห้องเดียวกับผมคับ"
ชั้นถึงกับทำตาโตรยแหละO_O ไม่ใช่อารายหรอก ได้ห้องเดียวกัยลีทึกเรยแหละ
"ทำไมต้องนอนห้องเดียวกานหล่ะ"ชั้นถามด้วยความงุนงง
"เพราะว่า บ้านเน้มีแค่5ห้อง แร้วแต่ละห้อง จะมีคนนอนอยุ่3คน แร้วจามีผมคนเดียวที่นอนคนเดียว เพราะฉะนั้นคุนจึงมานอนห้องเดียวกับผม คุนรังเกียดหรอ?"เค้าถามด้วยความอยากรุ้อย่างมาก
"ไม่ใช่ค่ะ ชั้นก้ออยากรุ้เท่านั้นเอง"
"อ่อ ผมลืมบอกคุนไปอย่างหนึ่ง ถ้ารื่องที่คุนมาอยุ่บ้านเดียวกะพวกผมแร้วก้อคุนนอนห้องเดียวกับผม มีข่าวออกไปข้างนอนคุนได้ตายสถานเดียว"
"รุ้แร้วน่า"แงๆๆทามมายโหดยังงี้ ผิดกับหน้าตา ชั้นเรยอดไปเล่าหั้ยยัยฝ้ายฟังเรยอ่า