คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
ว่านหรเินลับไปยัห้อนอนอัวเอ
เาไม่ไ้าหวัสิ่ใแล้ว เพราะทุรั้ที่เาพยายามัืน
ร่าายอเา็ยัไม่เื่อฟั
เาระหนัีว่าทุอย่าเป็นำสาปที่เาเอ็ไม่รู้ว่าทำไม
เาไร้ึ่วามทรำอย่าสิ้นเิ
ไม่รู้สาเหุ ไม่รู้ว่าทุอย่าะสิ้นสุเมื่อไร ไ้แ่ปล่อยให้ทุอย่าำเนิน่อไปอย่าสิ้นหวั
้าวไปยัหน้าเียนอนร่าอรรนอนนิ่อยู่บนนั้น
นาหลับานิ่บนเรือนายมีเพียุัวในสีาว
ทำให้มอเห็นส่วนนูนโ้เว้าอสรีเพศ
ร่าสูเอนายลทาบทับ มือให่่อยๆ
สอเ้าไปยัสาบเสื้อ อบุมวามอวบอิ่มเนียนนุ่ม ระทั่ทำให้นาสะท้านไปทั้าย
ลิ่นายสาวหอมฟุ้ทำให้ว่านหรยิ่ื่นัว
เาไม่อาวบุมวามผิอบั่วีในใ ไ้แ่ีทึ้อาภร์บนายสาวออ
้นาแร่ันท่อนาเพรียวให้เปิว้า มือทั้สอ้าสอเาไปอรัเอวอรร
านั้นสอัวนแ็ึอเาเ้าสู่ายสาว ึ่นาเอ็ระหวัาเพรียวอรัเาเอาไว้
ทั้ที่วายัหลับแน่น
“อา....”
เสียหวานหวีออมา้วยวามหวิวไหว ในยามที่เรือนายให่่อยๆ
เ้ารอบรอ วาู่ามสะลึมสะลือเพ่มอในวามมื ว่านหร้มหน้าลไปหา ุมพิหนัหน่วเรียร้อและัว
นาอบรับเาอย่าล้าๆ ลัวๆ ในราแร านั้น็ลายเป็นเรียร้อ
เมื่อเาใ้วามำนาหลอล่อ
เอวสอบยับเป็นัหวะลึล้ำ
ลึและรึนาเอาไว้ับที่ สอมือว้าเอวอ่อนเอาไว้ บีบให้นายินีรับทุัหวะเหนี่ยวนำที่หนัหน่วพลิ้วไหว
ุสอประสานร้อนผ่าวบีบรั เสียรวระมัออมาาม่านหน้าเียที่พลิ้วไหว
เรือนายแร่เลื่อนไหวเิมเ็มวาม้อารที่โอบล้อม
สอมือให่สอเ้ายุ้มสะโพนิ่ม ในะที่ัหวะุันลึพลุ่พล่านถึุสูสุ
เสียระทบระทั้นอุประสาน แผเผานทั้สอบนเียให้ยิ่ร้อนรุ่ม
ว่านหรวานริมฝีปานเอริมฝีปาอิ่ม
ปลายลิ้นุ่ม้วพัวพัน เอวสอบยับระแทระทั้น สอลึนภายในระทบัึ เาหอบหายใหนัหน่ว
เ่นันับหัวใที่เ้นรัวับวามหวามไหว
ายแร่แผเผาร้อนรุ่ม วามสุสมแล่นพลิ้วไปทั่วายล่ำสัน
เาไม่ยอมหยุยับ แม้ในยามที่เสียหวานอ้อนวอน ัหวะบีบรัอส่วนในสุลาายสาว
ทำให้เายิ่เร่ัหวะอย่าฮึเหิม
ใน่วที่ทุอย่าพุ่ทะยานึ้น
เสียทุ้มำรามออมาัลั่น พร้อมับวามสุสมที่ระเบิออมา
ว่านหรระทั้นเอวสอบัหวะสุท้าย
พร้อมันนั้นายสาว็บีบรัรีเ้น ร่าให่ระุราหนึ่ านั้น็เร็้า
ในะที่หิสาวใ้ร่าหวีร้อออมาเสียหวาน ท่อนแนอรัร่าให่เอาไว้
เ่นันับเอวอ่อนที่แอ่นรับทุหยาหยที่เาหลั่ริน
“อา!!!”
นทั้สอส่เสียหวิวไหวออมาพร้อมัน
านั้นึหลเหลือเพียเสียหัวใที่เ้นรัว เมื่อทุอย่าบลอย่าาม
หิสาวใ้ร่ายับายเล็น้อย นาพยายามเพ่มอใบหน้าอว่านหร
หาแ่วามพร่ามัวทำให้นามุ่นิ้ว
“ท่านเป็นใร”
นาเอ่ยถามเาเสียเบาหวิว หาแ่อนนั้นร่าายอว่านหรลับเิวาม้อารึ้นมาอีรั้
เาอยาอบำถามอนา อย่าน้อยเาิอยาบอื่อแ่อนให้อีฝ่ายรับรู้
หาแ่ลับไม่อายับริมฝีปาส่เสีย...
เอวสอบยับเป็นัหวะ้าๆ หมุนวนสะโพเรียร้อารอบสนอ
เสียหายใหรือ็เริ่มหอบหนั้วยวามระสัน่าน
มือให่เลื่อนไปอบุมออิ่ม แม้เมื่อรู่เพิ่สุสมนร่าสั่นระริ
หาแ่วาม้อาร็ราวับยัไม่ไ้รับารเิมเ็ม
หิสาวรวออมาราวับประท้ว หาแ่เอวอ่อนลับยับามอย่าไม่อา้านทาน
ทั้สอลืมเลือนุประส์ในในสิ้น เรือนายเริ่มยับไหวเพราะวามปรารถนา
ไม่นานหลัานั้นบนเีย็หลเหลือเพียลิ่นอวลอามารม์
ระทั่รุ่สาทุอย่า็เลือนหาย
้าายว่านหรไร้สรีใู่เีย เาลืมาึ้น่อนะ้าวลาเีย โยไม่สนใะมอไปเบื้อหลั
เารู้อยู่แล้วว่าทุอย่าเบื้อหลัอนนั้น...ว่าเปล่า
ความคิดเห็น