ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : { ห้องของผู้นำตระกูลรุ่นปัจจุบัน XI ; ฝรั่งเศส } : Endichess Lass Ansernaria
{ ผู้นำตระกูลรุ่นปัจจุบัน XI ; ประเทศฝรั่งเศส }
[ Endichess Lass Ansernaria ]
:: เอนดิเชสส์ ลาสส์ แอนเซอร์นาเรีย ::
:: ประวัติโดยคร่าว ::
... หลังจากที่ทายาทรุ่นที่10ผู้เป็นพ่อได้จากไปตั้งแต่อายุ 2 ปี...
...เอนดิเชสส์ถูกส่งไปยังประเทศฝรั่งเศส และได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์กลางป่า...
...โดยมีเหล่าเชื้อพระวงศ์ของฝรั่งเศสมาคอยเลี้ยงดูเรื่อยมา...
...เมื่อตนอายุได้ 5 ปี...
...ป่าแห่งนี้เริ่มถูกรุกรานจนทำให้มีผู้คนหลายคนรู้ตำแหน่งที่ตั้งของคฤหาสน์แห่งนี้ ...
...เอนดิเชสส์จึงใช้พลังของตระกูล...
...สร้างบาเรียป้องกันคฤหาสน์...
...และสร้างมนต์บังตาผู้คนนอกตระกูล...
...ทำให้คฤหาสน์แห่งนี้ที่เป็นเรื่องเล่าขานกันในหมู่เรื่องลึกลับเริ่มซาลงและหายไป...
...หลังจากที่กษัตริย์แห่งฝรั่งเศสเริ่มกลับมามั่งคั่งและมันคงอีกครั้ง...
...เอนดิเชสส์จึงกลายเป็นคนสนิทของกษัตริย์แห่งฝรั่งเศส...
...หลังจากนั้นตนจึงคิดที่จะรวบรวมตระกูลลาสส์ แอนเซอร์นาเรียให้กลับมาเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้ง...
ประวัติหลักของเอนดิเชสส์
ชื่อ :: เอนดิเชสส์
ตระกูลหลัก :: ลาสส์ แอนเซอร์นาเรีย
ที่อยู่อาศัยหลัก :: ฝรั่งเศส
อายุ :: 11 ปี
นิสัย :: เป็นคนร่าเริง ขี้เแกล้ง ไร้ความสามารถด้านการเป็นผู้นำ สามารถเล่นไวโอลินและใช้เวทมนต์ของตระกูลได้ แต่เป็นคนมีเหตุผลสูง ชอบทำสิ่งเล็กๆเพื่อผู้อื่นทั้งๆที่ไม่มีใครใส่ใจ เวลาจริงจังจะเป็นคนไม่สุงสิงกับใคร นิ่ง และความสามารถในการเป็นผู้นำจะผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด(?) จนทำให้คนรอบข้างลืมไปเลยว่าตนเองอยู่วัยไหน เวลาโมโหจะหาทางแก้แค้นคนๆนั้นที่ทำให้โมโหให้แสบกว่าที่ตนโดน จนทำให้ตัวเองขาดสติไปแบบไม่รู้ตัวเลยทีเดียว สรุปคือเป็นคนมีหลายบุคลิค เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวโตเดี๋ยวเด็ก นั่นเอง
ตำแหน่ง :: ผู้นำตระกูลรุ่นที่ 11
ของประจำตัว :: ไวโอลิน
คำทักทาย :: สวัสดีฮะ(≧∇≦)/
เสียงไวโอลินดังขึ้น สะกดให้ผู้ที่เดินผ่านที่แห่งนี้หยุดอยู่ที่หน้าประตู และเข้าไปข้างใน
นั่นทำให้แขกผู้มาเยือน อดไม่ได้ที่จะเข้าไปในห้องห้องนี้
ก็อก...ก๊อก...
หลังจากที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทุกอย่างก็เงียบลงราวกับว่ามันเคยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
เงียบ.....
ตึง...ตึง...ตึง...!!
เงียบ.....
แอ๊ด.......
หลังจากที่แขกผู้มาเยือนพยายามเคาะประตูอยู่นานแล้วไม่มีการตอบรับ แขกผู้นั้นจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป
ในห้องเป็นห้องสไตล์ฝรั่งเศสที่ถูกประดับไปด้วยสิ่งของสีขาวนวลและสีม่วงเสียส่วนใหญ่
"ค.....ใครน่ะ....!?"
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากบนเตียง ซึ่งมีเด็กผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งซ่อนอยู่
คงจะเป็นเพราะมีคนเข้ามาในห้องนี้ละมั้งถึงไปซ่อนแบบนั้น
เมื่อเด็กชายเห็นแขกผู้มาเยือนแล้ว เขาจึงคลานออกมาจากผ้าห่ม
เผยให้เห็นร่างของเด็กคนนั้นซึ่งมีผมสีขาวและนัยต์ที่ดูเหมือนว่ามันจะเปลี่ยนสีตลอดเวลา
เขาแต่งกายด้วยชุดนักไวโอลินสีขาวบริสุทธิ์และผูกผ้าคาดเอวสีฟ้าเอาไว้
"ทีหลังเคาะประตูแล้วส่งเสียงด้วยนะครับ...ผมตกใจ"
เด็กชายพูดเบาๆก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆให้แขก
"เอ่อ....นี่ห้องของคิงใช่ไหม...?"
แขกผู้มาเยือนได้ถามออกไปเพราะกลัวว่าจะมาผิดห้อง
"ใช่ครับ...มีอะไรรึปล่าว...?"
เด็กชายเอียงคอมองด้วยความสงสัย
"แล้วคิงอยู่ไหนล่ะ??"
แขกผู้ถามเยือนได้ถามออกไปอีกครั้งด้วยความสงสัยที่เพิ่มมากขึ้น
"ก็ผมนี่แหละคิง"
เด็กชายเอ่ยขึ้น ทำให้แขกผู้มาเยือนตัวแข็งทื่อไปด้วยความรู้สึกอึ้งพร้อมกับคำถาม108ที่ผุดขึ้นมาในหัว
ประมาณว่า
.
.
คิงที่แสนจะหล่อของเราหายไปหนายยยย!!!?
.
.
ในขณะที่แขกผู้มาเยือนกำลังอึ้งนั้น เด็กชายก็เล่นไวโอลินอีกครั้งเพื่อต้อนรับแขก
"เอาล่ะ...อย่ามัวแต่อึ้งเถอะ มีอะไรก็เข้ามาทำความรู้จักกันก่อนนะครับ..."
เด็กชายเอ่ยในขณะที่เล่นไวโอลิน ซึ่งทำให้แขกเริ่มผ่อนคลายลง
พร้อมกับประตูห้องที่ค่อยๆปิดลงช้าๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น