กฎหมายอาญา

ลำดับตอนที่ #19 : อายุความตามกฎหมายไทย

 

อายุความตามกฎหมายไทย

•อายุความสูงสุดตามกฎหมายไทยนั้นคือ ๒๐ ปี หากผู้ต้องหาหลบหนีไปจากกระบวนพิจารณา หรือ ระยะเวลาดังกล่าวได้ล่วงเลยไปโดยไม่มีการฟ้องร้องต่อศาล ย่อมเป็นเหตุให้ผู้ต้องหามิต้องรับโทษ อายุความในคดีอาญาและคดีแพ่งมีสาระสำคัญต่างกันดังนี้

 

อายุความในคดีอาญา

•ในคดีอาญา ถ้ามิได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลภายในกำหนดดังต่อไปนี้ นับแต่วันกระทำความผิด เป็นอันขาดอายุความ ถ้าได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลแล้ว ผู้กระทำความผิดหลบหนีหรือวิกลจริต และศาลสั่งงดการพิจารณาไว้จนเกินกำหนดดังกล่าวแล้วนับแต่วันที่หลบหนีหรือวันที่ศาลสั่งงดการพิจารณา ก็ให้ถือว่าเป็นอันขาดอายุความเช่นเดียวกัน (ประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๙๕)

•ความผิดต้องระวางโทษอายุความระวางโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือ จำคุกยี่สิบปียี่สิบปีจำคุกกว่าเจ็ดปีแต่ยังไม่ถึงยี่สิบปีสิบห้าปีจำคุกกว่าหนึ่งปีถึงเจ็ดปีสิบปีจำคุกกว่าหนึ่งเดือนถึงหนึ่งปีห้าปีจำคุกตั้งแต่หนึ่งเดือนลงมาหรือต้องระวางโทษอย่างอื่นหนึ่งปี

 

• 

•ในกรณีความผิดอันยอมความได้ ถ้าผู้เสียหายมิได้ร้องทุกข์ภายในสามเดือนนับแต่วันที่รู้เรื่องความผิดและรู้ตัวผู้กระทำความผิด เป็น อันขาดอายุความ (ประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๙๖)

•เมื่อได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษผู้ใด ผู้นั้นยังมิได้รับโทษก็ดี ได้รับโทษแต่ยังไม่ครบถ้วนโดยหลบหนีก็ดี ถ้ายังมิได้ตัวผู้นั้นมาเพื่อรับโทษนับแต่วันที่มีคำพิพากษาถึงที่สุดหรือนับแต่วันที่ผู้กระทำความผิดหลบหนี แล้วแต่กรณี เกินกำหนดเวลาดังต่อไปนี้ เป็นอันล่วงเลยการลงโทษจะลงโทษผู้นั้นมิได้ (ประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๙๘)

•ศาลพิพากษาลงโทษอายุความประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิตหรือจำคุกยี่สิบปียี่สิบปีจำคุกกว่าเจ็ดปีแต่ยังไม่ถึงยี่สิบปีสิบห้าปีจำคุกกว่าหนึ่งปีถึงเจ็ดปีสิบปีจำคุกตั้งแต่หนึ่งปีลงมาหรือโทษอย่างอื่นห้าปี