นางคือ ไป๋อี้ เจ้าหุบเขาเซียนแห่งแดนเมฆา เพราะปีนั้นต่อสู้กับมารร้ายที่ผุดขึ้นมาจากนรกอเวจี ทำให้ร่างกายบาดเจ็บสาหัส รักษาตัวอยู่ในน้ำแข็งพันปี ใครจะคิดว่าเมื่อภัยร้ายได้ถูกกำจัดด้วยน้ำมือนาง กลับก่อเกิดใหม่ด้วยน้ำมือนาง ในปีนั้นเพราะความอ่อนแอ เผยจังหวะให้ความชั่วร้ายแทรกซึมสู่ร่างกาย ก่อกำเนิดให้มี มารในใจ
"คนบำเพ็ญเพียรไหนเลยจะง่ายดายปานนั้น
เมื่อจิตเกิดมาร ในไม่ช้าก็ต้องกลายเป็นมาร"
ทว่าด้วยเรื่องที่ได้รับมอบหมายจากพระพุทธองค์ยังไม่เสร็จสิ้น จึงไม่อาจให้มีเรื่องผิดพลาดอีกครั้งได้
ไป๋อี้ใช้หนึ่งร้อยปีแรก ดึงมารออกมาจากร่าง หนึ่งร้อยปีต่อมาหาวิธีกำจัดมารร้าย หนึ่งร้อยปีให้หลังจากนั้น กลับกลายเป็นบุรุษเปลือยเปล่าผู้หนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้านาง ซ้ำยังบอกว่าจะฆ่านาง ควักหัวใจนาง กินเนื้อนาง ทว่าแววตาเขากลับไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้จักความดีความชั่ว เช่นนี้ ไป๋อี้ ที่บำเพ็ญเซียนมาตั้งแต่กำเนิด จะลงมือกับดวงตาไร้เดียงสาได้อย่างไร
ในเมื่อมารเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย ก่อเกิดจากจิตใจมนุษย์ วิถีเซียนดำรงอยู่ ยิ่งสะอาด ยิ่งสกปรก...
เช่นนั้นก็สมควรถูกทำลายลงด้วยน้ำมือนาง...
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของไป๋อี้ที่ถูกรับภารกิจให้มาจุติบนโลกมนุษย์เพื่อขจัดเภทภัย แต่ตัวเองดันเกิด 'มารในใจ' เสียเอง หน้าที่ก็ต้องทำ มารในใจก็ต้องกำจัด แต่ว่าจะได้หรือ ในเมื่อมารตัวนี้ช่างไม่เหมือนมารตัวใดในโลก จะฆ่าทีไรก็ไม่ตาย ต้องหาสาเหตุทำให้มารตัวนี้หายไปให้ได้
ทว่า...
ดวงตาจิวเชินพลันเปล่งประกายแรงกล้า "ข้าจะควักหัวใจเจ้า จะกินเจ้า!"
ไป๋อี้เพียงแค่ขยับริมฝีปากยิ้ม ย่อตัวลงกล่าวอย่างไม่อินังขังขอบ "คนสามัญไม่กินเนื้อมนุษย์ อยากกินข้า เจ้าคงต้องใช้ความพยายามสักหน่อย"
Cr. จูจิงอี้ เรื่องนางพญางูขาว 2019 จาก printerress
เซิ่นหนี่ว์ ไป๋อี้ เจ้าหุบเขาเซียนแดนเมฆา ได้รับมอบหมายจากพุทธองค์ให้มาขจัดภัยร้ายยังโลกมนุษย์
"กล่าวไว้ว่าเป็นมารหรือเซียนล้วนไม่แตกต่าง สิ่งที่แตกต่างคือจิตใจคน หลายปีนี้ข้าคิดว่าตัวเองช่างไร้เดียงสานัก ในเมื่อคนชั่วไม่อาจหลอมเป็นคนดี มารร้ายไม่อาจกลับใจเป็นเทพเซียน เช่นนั้นก็แล้วไปเถิด มารอย่างเจ้าก่อกำเนิดจากใจเรา ย่อมเป็นเราที่ต้องกำจัดด้วยตัวเอง"
Cr. จางปินปิน จากเรื่องThe King’s Woman 2017 จาก printerress
จิวเชิน มารในใจของไป๋อี้ มีสันดานของมาร ชื่นชอบการเข่นฆ่าที่จะทำให้จิตใจสงบ โลดแล่นอยู่ในโลกยุทธภพ เวลาเห็นผู้ใดใส่ชุดขาวมักจะเดินเข้าไปจับหันมามองอย่างสงสัย
"คิดถึงวันนั้น ข้ามองตัวเองในกระจก คิดถึงวันนั้น ภาพสะท้อนเจ้ากวัดแกว่งในดวงตาข้า คิดถึงวันนั้น ในผลึกน้ำแข็งพันปีเป็นเจ้าใช่หรือไม่ ข้าคิดถึงวันนั้น... ท่ามกลามเหมันต์ เป็นเจ้าที่คอยย่อตัวลงยกมือขึ้นกอบกุมแก้มข้าจนอุ่นร้อน พริบตาเดียวข้าคิดถึงวันนั้น... เป็นราววสันตฤดู ใบไม้โปรยปราย ทำให้ใจข้ามีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง"
#เป็นมารแล้วไง อภัยให้ความหล่อ 5555
ความคิดเห็น