One Step Loser ก้าวแรกสู่เกมออนไลน์ (REMAKE)

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8

ตอนที่ 8


วันเวลาแห่งการเปิดบอทที่ดูเหมือนจะสงบสุขดีของพวกเขาผ่านไปได้อีกไม่กี่วัน ก็กลับมีเรื่องใหญ่มากๆเข้ามาแทรกซ้อน ชาว GTR ทั้งบอทและเล่นเองต่างก็พากันลืมการสะสมเลเวลและความมั่งคั่งของตัวละคร ลืมศึกแห่งศักดิ์ศรีของกิลด์ ลืมเรื่องราวในเกมไปชั่วขณะ แม้กระทั่งความขัดแย้งระหว่างคนเปิดบอทกับคนเล่นเอง ก็ยังแทบจะถูกลบเลือนไปสนิท

"มาตรการใหม่ สั่งให้ขึ้นทะเบียนเว็บไซต์ในประเทศที่เกี่ยวกับเกมทั้งหมด โดยเว็บเกมที่ไม่ยอมมาขึ้นทะเบียนและถูกตรวจพบ จะถูกสั่งบล็อกไม่ให้ประชาชนเข้าถึงได้?!?"
"นี่มันอะไรกัน?"
"ไม่ใช่แค่นั้นนะ สำหรับเว็บเกมที่ตั้งอยู่ต่างประเทศทั้งหมดจะโดนปิดกั้นโดยไม่มีเงื่อนไข!!!"
มีสมาชิกอีกคนเอาลิงค์มาแปะให้เข้าไปอ่านคอลัมน์ใน นสพ. ที่เขียนยกย่องสรรเสริญมาตรการนี้อย่างเลิศลอย

"...ทางเราเห็นด้วยกับมาตรการเช่นนี้เป็นอย่างยิ่ง และเชื่อว่าเหล่าผู้ปกครองที่เป็นห่วงอนาคตของลูกหลานก็ต้องเอาใจช่วยด้วยอย่างแน่นอน คิดดูแล้วเว็บเกี่ยวกับเกมที่ผู้ทำบริสุทธิ์ใจจริง ก็ต้องยินดีให้ความร่วมมือกับรัฐในเรื่องนี้ ยอมเข้ามาสู่ระบบให้ควบคุมได้ แต่ใครที่ทำลับๆ ล่อๆ อยู่แสดงว่าต้องมีอะไรไม่ดีแอบแฝงไว้ สมควรแล้วที่จะถูกปิดกั้นไปซะ!"
"ยิ่งเกมต่างชาติและเว็บที่เกี่ยวข้องยิ่งอันตราย เพราะมักจะก้าวร้าวรุนแรงไม่เหมาะกับวัฒนธรรมที่นุ่มนวลและประนีประนอมของชนชาติเรา อย่างที่สำนักพิมพ์ของเราได้เคยเกาะติดเรื่องเกมต่ำทรามพวกนี้และนำมาเปิดโปงไปแล้วหลายครั้ง แถมเนื้อหามันจะเกินขอบเขตไปแค่ไหนเราก็ไปตรวจสอบไม่ค่อยได้ เข้าไปดูแลไม่ถึง เพราะฉะนั้นควรตัดไฟแต่ต้นลมไปดีที่สุด"
"ขอให้ทางรัฐบาลผลักดันงานนี้ให้เต็มที่เด็ดขาดไปเลยไม่ต้องกลัว ไม่ต้องคิดประนีประนอมใดๆ ทั้งสิ้น! เพราะคนที่จะไม่เห็นด้วยก็คงมีแต่พวกเจ้าของเว็บ-เกม ที่เสียผลประโยชน์ กับพวกเด็กเมื่อวานซืนที่เอาแต่จะเล่นเกมเท่านั้น!!!..."

อ่านได้แค่นั้นเด็กชายก็ทนไม่ไหวต้องคลิกปิดหน้าต่างไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
นี่เป็นมาตรการที่สะเทือนโลกไซเบอร์อีกครั้ง และสำหรับหลายๆคน พวกเขารู้ดีทีเดียวว่าแผนการนี้พุ่งเป้าโดยตรงไปยังเว็บไซต์เกมนอกคอก อย่างเช่นวิหารแห่งบอทนี้ แล้วก็ยังมีเว็บบอร์ดอีกแห่งหนึ่งซึ่งต้องถูกกระหน่ำโจมตีมาตลอดด้วยข้อกล่าวหาว่าเป็นแหล่งมั่วสุมแลกเปลี่ยนทุกสิ่งที่ไม่ดีไม่งามตามบรรทัดฐานของ "อินเตอร์เน็ตสะอาด" ที่ผู้มีอำนาจอยากจะให้เป็น ไม่ว่าจะเป็นคำหยาบคาย รูปไม่เจริญหูเจริญตา รูปลามกอนาจาร เรื่องทางเพศ นิยายและเรื่องแต่งแฝงความรุนแรง จนกระทั่งเป็นแหล่งรวมของพวกมีแนวคิดต่อต้านรัฐ คิดขัดแย้งกับค่านิยมและวัฒนธรรมอันดีงามอีกด้วย

"ไม่มีหลักประกันอะไรทั้งนั้น!" นั่นเป็นความเห็นจากสมาชิกของเว็บไซต์เกมชื่อดัง ที่ถูกส่งต่อๆกันมาในวงเว็บเกม "ต่อให้เป็นเว็บที่ไม่เกี่ยวกับบอท แคร็ก แผ่นเกมเถื่อน การซื้อขายเงิน-สิ่งของในเกม หรือเซิฟเวอร์เถื่อนเลยก็เหอะ ถ้าลองต้องเข้าไปอยู่ในการควบคุมของพวกเขาครั้งนึงแล้ว มันต้องมีเงื่อนไขอย่างอื่นที่ยุ่งยากออกมาบีบบังคับพวกเราอย่างไม่สิ้นสุดอีกแน่ๆ เชื่อได้เลย!"
"...แต่ถ้าหากไม่ยอมไปขึ้นทะเบียนเป็นเว็บเกมก็จะถูกปิดกั้น แล้วแบบนั้นเราจะทำอะไรได้เล่า ในเมื่อพวกเขามีอำนาจอยู่ในมือ พวกเขาสั่ง ISP และหน่วยงานด้านการสื่อสารให้ซ้ายหันขวาหันได้ตามใจชอบ และพวกเขาก็ย่อมมีวิธีรับมือกับการคัดค้านท้วงติงของประชาชนได้อย่างค่อนข้างเพียบพร้อมทีเดียว"
"ถ้างั้น...เราจะทำยังไงดีงั้นรึ?"
"บางคนอาจเคยได้ยินประโยคนี้มาแล้ว...ถ้าหากถูกบีบให้ต้องเลือกทางใดใน 2 ทางเลือกที่เลวร้ายทั้งคู่ เช่นนั้นทางที่ถูกต้องที่สุด...ก็คือทางเลือกที่สาม!!!"

เนื่องจากเขาเคยเห็นว่ามีแบบฟอร์มสำหรับแนะนำคนอื่นให้รู้จักวิหารแห่งบอทด้วย เขาตัดสินใจพิมพ์ที่อยู่ e-mail ของพี่ชายลงไป ตามด้วยข้อความ:
"นี่ผมเองนะพี่ พอดีผมได้มาเล่นเกมชื่อ Godtamahring แล้วก็รู้ว่ามันมีโปรแกรมช่วยเก็บเลเวลหาเงินให้แทนเรียกว่า 'บอท' ผมได้ลองแล้วมันสุดยอดมากเลย แถมเงินของเกมนี้ยังขายได้ด้วย"
"แต่เรื่องนั้นไว้คุยกันทีหลัง ตอนนี้มีปัญหาใหญ่มาก พี่คงรู้เรื่องมาตรการบ้าๆที่รัฐเตรียมจะเอาออกมาบังคับใช้แล้วใช่มั๊ย? พี่คิดว่าจะทำยังไงกันดี" เขายังส่งลิงค์บทความในหนังสือพิมพ์ดังกล่าวติดไปให้พี่เขาดูด้วย

ห่างออกไป ณ มุมหนึ่งของเมืองใหญ่ ชายหนุ่มนั่งถอนใจยาวอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ด้วยความเจ็บแค้น สับสนและพรั่นพรึง

...เขาอยากจะส่ง e-mail หรือจดหมายไปทักท้วงทางสำนักพิมพ์ แต่จะได้ประโยชน์อะไรหรือ? ในเมื่อสื่อหนังสือพิมพ์ในประเทศนี้ส่วนมากแล้วมีแต่จะเป็นกระบอกเสียงให้กับฝ่ายผู้ใหญ่หัวอนุรักษ์นิยม คอยแต่จะใช้อำนาจสื่อชี้หน้าประณามทุกสิ่งทุกอย่างที่เบี่ยงเบนไปจากบรรทัดฐานตามความคิดในกะลาของตัวเองว่า "วิปริต!!!" ไปซะทั่ว คอยปลุกระดมให้เกิดความเกลียดชัง ความกลัว ไปจนถึงการแบ่งแยกในหมู่ประชาชนอยู่ร่ำไป หลายครั้งที่ข้อมูลที่สื่อเหล่านี้นำมาเขียนเกิดความผิดพลาดอย่างไม่น่าบังเอิญพลาด หรือแม้แต่มั่วกันหน้าด้านๆทั้งดุ้นอย่างไม่น่าให้อภัย
...แล้วก็ไม่มีใครบังอาจจะไปทักท้วง เพราะผู้ที่ลุกขึ้นต่อสู้เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้กับสิ่ง "ไร้สาระ" หรือ "เสื่อมทราม" เหล่านี้ ก็จะถูกตีตราให้เข้าไปอยู่ในประเภท "นอกคอก" "ไม่รักชาติ" หรือแม้กระทั่ง "หนักแผ่นดิน" ไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตามสูตรสำเร็จที่เคยใช้ครอบงำมวลชนให้จมอยู่ในความงมงายบ้าคลั่งอย่างที่พวกเขาต้องการมาทุกยุคทุกสมัย

สื่ออินเตอร์เน็ตเป็นเพียงสื่อเดียวเท่านั้นที่จะทำให้คนตัวเล็กๆ ไม่มีทุน ไม่มีอำนาจ ที่มีความคิดเห็นต่างออกไปจาก"ผู้ใหญ่"ทั้งหลาย ได้มีโอกาสชี้แจงข้อมูลอีกด้านหนึ่ง มีโอกาสพูดเสนอสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาต่อสาธารณชนอย่างแท้จริงโดยไม่ตกเป็นเหยื่อของการจัดฉากบิดเบือนหรือตีกรอบใดๆ
...และเพราะฉะนั้น อินเตอร์เน็ตจึงเป็นเป้าหมายสำคัญอันดับหนึ่ง ที่ต้องถูกกำจัดตัดตอนเสียให้สงบราบคาบหมดพิษสงให้จงได้!

มาตรการที่ดูเหมือนไม่น่าจะออกมาได้ แต่มันก็ออกมาหลายครั้งแล้ว เริ่มด้วยการโยนหินถามทางออกมาก่อนเช่นนี้แหละ ตามด้วยเหล่าสุนัขรับใช้พร้อมใจกันลงพาดหัวข่าวสร้างกระแสหนุน พลางตั้งตัวกรองส่ายจมูกหาเหตุการณ์ที่เข้าประเด็นในขณะนั้นกระหน่ำลงข่าวตามไปติดๆ กัน เพื่อสร้างความแตกตื่นอย่างใหญ่โตว่าประเด็นดังกล่าวกำลังแพร่ระบาดลุกลามเป็นปัญหาเร่งด่วนอย่างยิ่ง
...และเมื่อได้จังหวะสุกงอมแล้ว รัฐบาลก็จะออกมาแสดงตัวเป็นซูเปอร์ฮีโร่ กอบกู้ศีลธรรมอันดีงามไว้ได้ด้วยการออกกฎหมายใหม่มาเป็นโซ่ตรวน พันธนาการและเฆี่ยนตีสิ่งอุบาทว์ชั่วร้ายนั้นให้สิ้นฤทธิ์ลงไป ท่ามกลางเสียงแซ่ซ้องสรรเสริญของคนทั้งแผ่นดิน
ขั้นตอนวิธีการสร้างปีศาจขึ้นมาปราบเพื่อหวังผลนี่เอง ที่ทำให้คำว่า "เป็นไปไม่ได้" กลายเป็นหมัน ทำให้ละเมิดหลักการพื้นฐานทุกอย่างได้ตามใจชอบโดยไม่อาจถูกยับยั้ง กำแพงแห่งความกลัวหรือหวาดระแวงใดๆ ที่เหลืออยู่ก็ถูกทำลายลงโดยอาศัยความกลัวอีกฝั่งหนึ่งมาขู่กรรโชก โจมตีให้พังทลายลง เงื้อมเงาของตัวแทนอำนาจรัฐแผ่ไพศาลแทรกตัวไปทั่วถึงทุกซอกทุกมุมของดินแดนนี้
...และพวกมันก็เริ่มล้ำเส้นเข้ามาคุกคามสิทธิ์พื้นฐานในการเลือกดำเนินวิถีชีวิตตามความพอใจของผู้คนมากเข้าเรื่อยๆ ทุกวัน ค่อยๆ คืบคลานอย่างช้าๆ ทว่ามั่นคงและเด็ดเดี่ยวจนน่ากลัว...