นายปากร้าย กับ ยัยปากจัด ตอนที่7

เนื้อเรื่อง

หัวข้อ : นายปากร้าย กับ ยัยปากจัด (ตอนที่7)

ส่งให้เพื่อน quote vote

---

ความเดิมตอนที่แล้ว นายเดย์เริ่มปฏิบัติการจีบยัยเรียวด้วยการพาไปเลี้ยงอาหาร แต่ยัยเรียวก็ดันโทรไปหานายโอมให้มากินด้วยซะงั้น แถมมื้อนี้นายเดย์หมดค่าอาหารเหยียบหมื่น เพราะยัยเรียวดันแกล้งสั่งอาหารซะเยอะเยะ นายเดย์เองก็เอาคืนด้วยการให้ยัยเรียวกินอาหารจนยัยเรียวต้องไปอ้วก แหม! จะจีบเค้ายังไม่วายแกล้งเขาอีก แถมตอนนี้นายโอมดูน่าจะเป็นคู่แข่งคนสำคัญซะด้วย

นายเดย์เริ่มปฏิบัติการจีบยัยเรียวด้วยการพาไปเลี้ยงอาหาร แต่ยัยเรียวก็ดันโทรไปหานายโอมให้มากินด้วยซะงั้น แถมมื้อนี้นายเดย์หมดค่าอาหารเหยียบหมื่น เพราะยัยเรียวดันแกล้งสั่งอาหารซะเยอะเยะ นายเดย์เองก็เอาคืนด้วยการให้ยัยเรียวกินอาหารจนยัยเรียวต้องไปอ้วก แหม! จะจีบเค้ายังไม่วายแกล้งเขาอีก แถมตอนนี้นายโอมดูน่าจะเป็นคู่แข่งคนสำคัญซะด้วย

นี่ก็ 2 อาทิตย์แล้วที่นายเดย์โทรหายัยเรียวทุกวัน ทั้งเช้า กลางวัน เย็น แต่ยังไงก็ได้แค่โทรคุยเพราะยัยเรียวไม่เคยจะยอมออกมาเจอเค้าเลย แม้จะอ้างว่ายัยดิวอยากเจอยัยเรียวก็ไม่ยอมออกมาเจอ จนคนที่เอาใจช่วยต่างพากันถอดใจเป็นแถวๆ เรื่องจะเป็นยังไงต่อไป ไปดูกันเลยเนอะ

“แค่เป็นเทอที่เป็นตัวเทอแค่นั้นพอ” เสียงโทรศัพท์ยัยเรียวดังขึ้น

แค่เป็นเทอที่เป็นตัวเทอแค่นั้นพอ” เสียงโทรศัพท์ยัยเรียวดังขึ้น

“ว่าไง! นี่นายไม่เบื่อมั้งหรอไงโทรมาอยู่ได้ทุกวัน”

ว่าไง! นี่นายไม่เบื่อมั้งหรอไงโทรมาอยู่ได้ทุกวัน”

“เรียว!” นายเดย์พูดเสียงเรียบ

เรียว!” นายเดย์พูดเสียงเรียบ

“อะไร! แล้วนี่นายเป็นอะไร ทำเสียงเหมือนหมาโดนวางยาเบื่อเชียว”

“วันนี้วันเกิดแม่เดย์”

“วันเกิดแม่นาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”

“คือว่า! เดย์อยากซื้อของขวัญให้แม่น่ะ แต่เดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกัน เลยไม่รู้ว่าแม่เค้าชอบอะไร เรียวช่วยไปเลือกของขวัญให้แม่เดย์หน่อยได้มั๊ย” นายเดย์ทำเสียงเรียบ

อะไร! แล้วนี่นายเป็นอะไร ทำเสียงเหมือนหมาโดนวางยาเบื่อเชียว”

“วันนี้วันเกิดแม่เดย์”

“วันเกิดแม่นาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”

“คือว่า! เดย์อยากซื้อของขวัญให้แม่น่ะ แต่เดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกัน เลยไม่รู้ว่าแม่เค้าชอบอะไร เรียวช่วยไปเลือกของขวัญให้แม่เดย์หน่อยได้มั๊ย” นายเดย์ทำเสียงเรียบ

วันนี้วันเกิดแม่เดย์”

“วันเกิดแม่นาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”

“คือว่า! เดย์อยากซื้อของขวัญให้แม่น่ะ แต่เดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกัน เลยไม่รู้ว่าแม่เค้าชอบอะไร เรียวช่วยไปเลือกของขวัญให้แม่เดย์หน่อยได้มั๊ย” นายเดย์ทำเสียงเรียบ

วันเกิดแม่นาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”

“คือว่า! เดย์อยากซื้อของขวัญให้แม่น่ะ แต่เดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกัน เลยไม่รู้ว่าแม่เค้าชอบอะไร เรียวช่วยไปเลือกของขวัญให้แม่เดย์หน่อยได้มั๊ย” นายเดย์ทำเสียงเรียบ

คือว่า! เดย์อยากซื้อของขวัญให้แม่น่ะ แต่เดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกัน เลยไม่รู้ว่าแม่เค้าชอบอะไร เรียวช่วยไปเลือกของขวัญให้แม่เดย์หน่อยได้มั๊ย” นายเดย์ทำเสียงเรียบ

“แล้วดิวล่ะ! ทำไมไม่ชวนดิวไป”

“ยัยดิวออกไปซื้อของขวัญกับพ่อน่ะ ปกติเดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกันน่ะ” นายเดย์ทำเสียงน่าสงสาร

แล้วดิวล่ะ! ทำไมไม่ชวนดิวไป”

“ยัยดิวออกไปซื้อของขวัญกับพ่อน่ะ ปกติเดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกันน่ะ” นายเดย์ทำเสียงน่าสงสาร

ยัยดิวออกไปซื้อของขวัญกับพ่อน่ะ ปกติเดย์กับแม่ไม่ค่อยสนิทกันน่ะ” นายเดย์ทำเสียงน่าสงสาร

“ที่โทรมาหาเรียวเพราะเดย์ไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิงน่ะ เลยไม่รู้จะให้ใครช่วยดี แต่ถ้าเรียวไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ เดย์ไม่กวนละ บายคับ” นายเดย์ทำเสียงสิ้นหวังสุดๆ

ที่โทรมาหาเรียวเพราะเดย์ไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิงน่ะ เลยไม่รู้จะให้ใครช่วยดี แต่ถ้าเรียวไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ เดย์ไม่กวนละ บายคับ” นายเดย์ทำเสียงสิ้นหวังสุดๆ

“เอ้ย! เดี๋ยว ว่างสิ เดี๋ยวฉันจะไปช่วยนายเลือกของขวัญเอง เจอกันที่ไหนดีล่ะ” ยัยเรียวตอบตกลงเพราะไม่เคยเห็นนายเดย์เป็นแบบนี้มาก่อน เพราะปกตินายเดย์โทรมาทีไรเป็นต้องมีเรื่องให้กัดกันทุกที

เอ้ย! เดี๋ยว ว่างสิ เดี๋ยวฉันจะไปช่วยนายเลือกของขวัญเอง เจอกันที่ไหนดีล่ะ” ยัยเรียวตอบตกลงเพราะไม่เคยเห็นนายเดย์เป็นแบบนี้มาก่อน เพราะปกตินายเดย์โทรมาทีไรเป็นต้องมีเรื่องให้กัดกันทุกที

“เรียวจะไปจิงๆหรอ! ขอบใจนะ งั้นเดี๋ยวเดย์ไปรับ เรียวรออยู่ที่บ้านนั่นแหละ” แล้วนายเดย์ก็วางหูไป

ยัยเรียวก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมารอนายเดย์ วันนี้ยัยเรียวอยู่ในชุดแซ็กสีน้ำตาลมีลายใบไม้ แล้วก็มีโบกอันใหญ่มากๆอยู่ตรงกลาง แล้วเทอก็ดัดผมเป็นลอนๆ ดูแล้วน่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย

เรียวจะไปจิงๆหรอ! ขอบใจนะ งั้นเดี๋ยวเดย์ไปรับ เรียวรออยู่ที่บ้านนั่นแหละ” แล้วนายเดย์ก็วางหูไป

ยัยเรียวก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมารอนายเดย์ วันนี้ยัยเรียวอยู่ในชุดแซ็กสีน้ำตาลมีลายใบไม้ แล้วก็มีโบกอันใหญ่มากๆอยู่ตรงกลาง แล้วเทอก็ดัดผมเป็นลอนๆ ดูแล้วน่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย

“เรียว! จะไปไหนน่ะ แต่งตัวซะน่ารักเชียว นี่อย่าบอกนะว่าไปเที่ยวกับแฟน” พี่โยแซวทันทีเพราะวันนี้ยัยเรียวแต่งตัวน่ารักผิดปกติ

เรียว! จะไปไหนน่ะ แต่งตัวซะน่ารักเชียว นี่อย่าบอกนะว่าไปเที่ยวกับแฟน” พี่โยแซวทันทีเพราะวันนี้ยัยเรียวแต่งตัวน่ารักผิดปกติ

“ป่าวซะหน่อยพี่โย คือว่าเรียวจะไปเลือกของขวัญให้แม่เพื่อนน่ะ” แต่ลึกๆในใจแล้ววันนี้ยัยเรียวก็พิถีพิถันในการแต่งตัวจิงๆ

ป่าวซะหน่อยพี่โย คือว่าเรียวจะไปเลือกของขวัญให้แม่เพื่อนน่ะ” แต่ลึกๆในใจแล้ววันนี้ยัยเรียวก็พิถีพิถันในการแต่งตัวจิงๆ

“แล้วจะไปกับใครล่ะ นายโอม ยัยเกด หรือว่า” ยังไม่ทันที่พี่โยจะพูดจบก็ได้ยินเสียงคนกดกริ๊งหน้าบ้าน

แล้วจะไปกับใครล่ะ นายโอม ยัยเกด หรือว่า” ยังไม่ทันที่พี่โยจะพูดจบก็ได้ยินเสียงคนกดกริ๊งหน้าบ้าน

“สงสัยมาแล้ว งั้นเรียวไปก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับคะ” ยัยเรียวทำท่าจะวิ่งออกไปแต่ก็ได้ยินเสียง

สงสัยมาแล้ว งั้นเรียวไปก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับคะ” ยัยเรียวทำท่าจะวิ่งออกไปแต่ก็ได้ยินเสียง

“หยุด!!! เสียงพี่โยดังขึ้น วันนี้แปลกๆนะ นั่งอยู่เนี่ยแหละพี่จะไปดูเองว่าใครมา” ด้วยความที่ยัยเรียวไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เพราะปกติถ้าพวกนายโอม นายคิง หรือเพื่อนๆมาก็จะให้เพื่อนเข้ามาในบ้านก่อนทุกที แต่วันนี้กลับทำท่าจะวิ่งออกไป เลยทำให้พี่โยสงสัยขึ้นมา

หยุด!!! เสียงพี่โยดังขึ้น วันนี้แปลกๆนะ นั่งอยู่เนี่ยแหละพี่จะไปดูเองว่าใครมา” ด้วยความที่ยัยเรียวไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เพราะปกติถ้าพวกนายโอม นายคิง หรือเพื่อนๆมาก็จะให้เพื่อนเข้ามาในบ้านก่อนทุกที แต่วันนี้กลับทำท่าจะวิ่งออกไป เลยทำให้พี่โยสงสัยขึ้นมา

“มาหายัยเรียวหรอ! ” พี่โยถามคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าซึ่งก็คือนายเดย์นั่นเอง

มาหายัยเรียวหรอ! ” พี่โยถามคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าซึ่งก็คือนายเดย์นั่นเอง

“คับผม เออ! สวัสดีคับ” นายเดย์ยกมือไหว้พี่โย

คับผม เออ! สวัสดีคับ” นายเดย์ยกมือไหว้พี่โย

“จ๊ะ เข้ามาข้างในก่อนสิ ยัยเรียวรออยู่ด้านในน่ะ” แล้วพี่โยก็เดินนำนายเดย์เข้าบ้านมา

จ๊ะ เข้ามาข้างในก่อนสิ ยัยเรียวรออยู่ด้านในน่ะ” แล้วพี่โยก็เดินนำนายเดย์เข้าบ้านมา

“เอ๊ะ! พี่ว่าเราหน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน เดี๋ยวพี่ขอคิดก่อนนะ” พี่โยเดินไปคิดไปจนเข้ามาถึงห้องรับแขก

เอ๊ะ! พี่ว่าเราหน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน เดี๋ยวพี่ขอคิดก่อนนะ” พี่โยเดินไปคิดไปจนเข้ามาถึงห้องรับแขก

“เออ! ช่างมันเหอะ พี่คงจำผิดน่ะ ว่าแต่เราชื่ออะไรล่ะ” พี่โยยิงคำถามแรกคะ

เออ! ช่างมันเหอะ พี่คงจำผิดน่ะ ว่าแต่เราชื่ออะไรล่ะ” พี่โยยิงคำถามแรกคะ

“ผมชื่อ เดย์ครับ”

ผมชื่อ เดย์ครับ”

“แล้วทำไมไม่นั่งล่ะจ๊ะ ไม่เมื่อยหรอไง” พี่โยพูดพลางมาหน้านายเดย์กวนๆ นายเดย์รู้ทันทีเลยว่ายัยเรียวเหมือนใคร เหอๆๆ

แล้วทำไมไม่นั่งล่ะจ๊ะ ไม่เมื่อยหรอไง” พี่โยพูดพลางมาหน้านายเดย์กวนๆ นายเดย์รู้ทันทีเลยว่ายัยเรียวเหมือนใคร เหอๆๆ

“แล้วเรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ ” นายเดย์โดนยิงคำถามชุดที่สอง

แล้วเรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ ” นายเดย์โดนยิงคำถามชุดที่สอง

“ผมเรียนมหาลัยนานาชาติครับ เรียนเกี่ยวกับพวกการทำโฆษณา อะไรแบบนี้อะคับ”

ผมเรียนมหาลัยนานาชาติครับ เรียนเกี่ยวกับพวกการทำโฆษณา อะไรแบบนี้อะคับ”

“พี่โย! จะถามอะไรเยอะเยะคะ ทำกับอยู่กรมทะเบียนยังงั้นแหละ” ยัยเรียวเห็นท่าไม่ดีเลยจะพยายามเบรกพี่สาวตัวเองคะ แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือยัยเรียวยังมีพี่โย

พี่โย! จะถามอะไรเยอะเยะคะ ทำกับอยู่กรมทะเบียนยังงั้นแหละ” ยัยเรียวเห็นท่าไม่ดีเลยจะพยายามเบรกพี่สาวตัวเองคะ แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือยัยเรียวยังมีพี่โย

“ทำไม! พี่ไม่มีสิทธิ์ถามหรอ ได้พี่ไม่ยุ่งก็ได้” แล้วพี่โยก็ทำงอนจะลุกไป แต่ยัยเรียวดึงแขนไว้ก่อน

ทำไม! พี่ไม่มีสิทธิ์ถามหรอ ได้พี่ไม่ยุ่งก็ได้” แล้วพี่โยก็ทำงอนจะลุกไป แต่ยัยเรียวดึงแขนไว้ก่อน

“โถ่! พี่โยอะ อย่างอนเรียวเลยนะ ถามได้คะ พี่โยอยากรู้อะไรถามได้หมดเลยคะ หายงอนนะๆๆ” ยัยเรียวอ้อนให้พี่โยหายโกรธ นายเดย์เห็นแบบนี้แล้วก็แบบยิ้มเพราะไม่เคยเห็นยัยเรียวอ้อนใครแบบนี้มาก่อน ซึ่งเค้าว่าดูไปแล้วยัยเรียวนี่ก็น่ารักดีนะ

โถ่! พี่โยอะ อย่างอนเรียวเลยนะ ถามได้คะ พี่โยอยากรู้อะไรถามได้หมดเลยคะ หายงอนนะๆๆ” ยัยเรียวอ้อนให้พี่โยหายโกรธ นายเดย์เห็นแบบนี้แล้วก็แบบยิ้มเพราะไม่เคยเห็นยัยเรียวอ้อนใครแบบนี้มาก่อน ซึ่งเค้าว่าดูไปแล้วยัยเรียวนี่ก็น่ารักดีนะ

“ยิ้มอะไร! นายเดย์” พี่โยหันไปเห็นนายเดย์กำลังยิ้มแล้วมองน้องสาวเค้าพอดี

ยิ้มอะไร! นายเดย์” พี่โยหันไปเห็นนายเดย์กำลังยิ้มแล้วมองน้องสาวเค้าพอดี

“ป่าวคับ!”

ป่าวคับ!”

“รู้จักยัยเรียวได้ยังไงล่ะ เจอกันที่ไหน” โดนยิงไปอีกดอก

รู้จักยัยเรียวได้ยังไงล่ะ เจอกันที่ไหน” โดนยิงไปอีกดอก

“ผมเป็นเพื่อนของคิงแล้วก็โอมน่ะคับ เจอกันที่งานวันเกิดคิง”

“นายจีบน้องสาวฉันรึป่าว! เอาแบบแมนๆนะ” นั่นดอกนี้โดนเต็มๆ ขนาดที่ว่านายเดย์และยัยเรียวอึ้งในคำถามจนอ้าปากหวอ

ผมเป็นเพื่อนของคิงแล้วก็โอมน่ะคับ เจอกันที่งานวันเกิดคิง”

“นายจีบน้องสาวฉันรึป่าว! เอาแบบแมนๆนะ” นั่นดอกนี้โดนเต็มๆ ขนาดที่ว่านายเดย์และยัยเรียวอึ้งในคำถามจนอ้าปากหวอ

นายจีบน้องสาวฉันรึป่าว! เอาแบบแมนๆนะ” นั่นดอกนี้โดนเต็มๆ ขนาดที่ว่านายเดย์และยัยเรียวอึ้งในคำถามจนอ้าปากหวอ

“พี่โย! ถามไรแบบนั้นอะ ไม่ใช่สักหน่อย เราเป็นเพื่อนกันคะ” ยัยเรียวรีบพูดทันที ที่รู้สึกตัว

พี่โย! ถามไรแบบนั้นอะ ไม่ใช่สักหน่อย เราเป็นเพื่อนกันคะ” ยัยเรียวรีบพูดทันที ที่รู้สึกตัว

“ครับ”

“เห็นมั๊ยคะ! เรียวบอกแล้วว่าเราแค่เพื่อนกัน”

“ผมกำลังตามจีบน้องสาวพี่อยู่คับ” นายเดย์ตอบเสียงดังฟังชัด

ครับ”

“เห็นมั๊ยคะ! เรียวบอกแล้วว่าเราแค่เพื่อนกัน”

“ผมกำลังตามจีบน้องสาวพี่อยู่คับ” นายเดย์ตอบเสียงดังฟังชัด

เห็นมั๊ยคะ! เรียวบอกแล้วว่าเราแค่เพื่อนกัน”

“ผมกำลังตามจีบน้องสาวพี่อยู่คับ” นายเดย์ตอบเสียงดังฟังชัด

ผมกำลังตามจีบน้องสาวพี่อยู่คับ” นายเดย์ตอบเสียงดังฟังชัด

“เอ้ย! นายจะบ้าไปแล้วหรอไง พูดอะไรออกมาน่ะรู้ตัวหรือป่าว” ยัยเรียวตกใจกับคำตอบที่นายเดย์พูดออกมา พี่โยมองหน้านายเดย์พลางยิ้มอย่างพอใจที่นายเดย์กล้าบอกเค้าเรื่องที่มาตามจีบยัยเรียว

เอ้ย! นายจะบ้าไปแล้วหรอไง พูดอะไรออกมาน่ะรู้ตัวหรือป่าว” ยัยเรียวตกใจกับคำตอบที่นายเดย์พูดออกมา พี่โยมองหน้านายเดย์พลางยิ้มอย่างพอใจที่นายเดย์กล้าบอกเค้าเรื่องที่มาตามจีบยัยเรียว

“ต้องพายัยเรียวกับมาส่งก่อน 4 ทุ่มนะ ไปได้ล่ะ” พี่โยบอกนายเดย์แล้วเดินขึ้นไปข้างบน

ต้องพายัยเรียวกับมาส่งก่อน 4 ทุ่มนะ ไปได้ล่ะ” พี่โยบอกนายเดย์แล้วเดินขึ้นไปข้างบน

“นี่! ฉันไม่ตลกนะ วันหลังถ้านายพูดเล่นแบบนี้อีก ฉันจะไม่พูดกับนายอีกต่อไปเลย”

นี่! ฉันไม่ตลกนะ วันหลังถ้านายพูดเล่นแบบนี้อีก ฉันจะไม่พูดกับนายอีกต่อไปเลย”

“เทออายหรอไง!” นายเดย์มองหน้ายัยเรียวที่ตอนนี้แดงเป็นมะเขือเทศเลย

เทออายหรอไง!” นายเดย์มองหน้ายัยเรียวที่ตอนนี้แดงเป็นมะเขือเทศเลย

“อายบ้าอะไร ฉันโมโหต่างหาก นี่จะไปหรือไม่ไป ถ้านายไม่ไปฉันก็จะขึ้นห้องแล้ว” ยัยเรียวทำโมโหกลบเกลื่อนเพราะจริงๆแล้วเทอเขินต่างหาก

อายบ้าอะไร ฉันโมโหต่างหาก นี่จะไปหรือไม่ไป ถ้านายไม่ไปฉันก็จะขึ้นห้องแล้ว” ยัยเรียวทำโมโหกลบเกลื่อนเพราะจริงๆแล้วเทอเขินต่างหาก

“ไปสิ! ไม่ไปแล้วฉันจะมาหาเทอทำไมเล่า” แล้วนายเดย์ก็เดินไปที่รถ

ระหว่างทางที่นั่งรถด้วยกันไม่มีการพูดคุยใดๆทั้งสิ้น อาจจะเป็นเพราะเรื่องเมื่อกี้ยัยเรียวซึ่งปกติเป็นคนที่พูดมากกลับเงียบไปทันที ยัยเรียวสงสัยกับความรู้สึกของตัวเอง ทุกครั้งที่นายเดย์โทรมาหายัยเรียวก็จะยิ้มทันที แล้วยิ่งเมื่อกี้ยิ่งแล้วใหญ่ ยัยเรียวรู้สึกใจเต้นแรง และร้อนที่หน้าเอามากๆ ก่อนที่ยัยเรียวจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ นายเดย์ก็ทำลายความเงียบลงซะก่อน

ไปสิ! ไม่ไปแล้วฉันจะมาหาเทอทำไมเล่า” แล้วนายเดย์ก็เดินไปที่รถ

ระหว่างทางที่นั่งรถด้วยกันไม่มีการพูดคุยใดๆทั้งสิ้น อาจจะเป็นเพราะเรื่องเมื่อกี้ยัยเรียวซึ่งปกติเป็นคนที่พูดมากกลับเงียบไปทันที ยัยเรียวสงสัยกับความรู้สึกของตัวเอง ทุกครั้งที่นายเดย์โทรมาหายัยเรียวก็จะยิ้มทันที แล้วยิ่งเมื่อกี้ยิ่งแล้วใหญ่ ยัยเรียวรู้สึกใจเต้นแรง และร้อนที่หน้าเอามากๆ ก่อนที่ยัยเรียวจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ นายเดย์ก็ทำลายความเงียบลงซะก่อน

“เป็นอะไรไปล่ะ! เงียบเลย” นายเดย์ถามหลังจากจอดรถเสร็จเรียบร้อย

เป็นอะไรไปล่ะ! เงียบเลย” นายเดย์ถามหลังจากจอดรถเสร็จเรียบร้อย

“ป่าว! ไม่ได้เป็นอะไร” ยัยเรียวก้มหน้าก้มตาตอบ

ป่าว! ไม่ได้เป็นอะไร” ยัยเรียวก้มหน้าก้มตาตอบ

“เรียว! เรื่องที่เดย์พูดเมื่อกี้…เดย์พูดจิงนะ แต่เรียวไม่ต้องคิดมากนะ เดย์แค่อยากให้เรียวสดใสเหมือนเดิม ไม่อยากให้เงียบแบบนี้ ”

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ส่วนเรื่องนั้น…เราอย่าพูดถึงมันอีกเลยนะ ถ้ายังอยากคุยกันเหมือนเดิม” พูดจบยัยเรียวก็เดินลงจากรถทันที

หลังจากนั้นนายเดย์กับยัยเรียวก็ช่วยกันเลือกของอยู่นาน แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จนนายเดย์รู้สึกว่าทำไมยัยเรียวถึงได้ปิดกั้นตัวเองมากขนาดนั้น ทั้งที่ใจจริงเค้าอยากจะถามว่าทำไม แต่ก็ไม่กล้า สิ่งที่เค้ารู้ตอนนี้แค่เพียงเค้าจะพยายามทำทุกอย่างให้ยัยเรียวเปิดใจรับเค้าบ้างเท่านั้นเอง

เรียว! เรื่องที่เดย์พูดเมื่อกี้…เดย์พูดจิงนะ แต่เรียวไม่ต้องคิดมากนะ เดย์แค่อยากให้เรียวสดใสเหมือนเดิม ไม่อยากให้เงียบแบบนี้ ”

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ส่วนเรื่องนั้น…เราอย่าพูดถึงมันอีกเลยนะ ถ้ายังอยากคุยกันเหมือนเดิม” พูดจบยัยเรียวก็เดินลงจากรถทันที

หลังจากนั้นนายเดย์กับยัยเรียวก็ช่วยกันเลือกของอยู่นาน แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จนนายเดย์รู้สึกว่าทำไมยัยเรียวถึงได้ปิดกั้นตัวเองมากขนาดนั้น ทั้งที่ใจจริงเค้าอยากจะถามว่าทำไม แต่ก็ไม่กล้า สิ่งที่เค้ารู้ตอนนี้แค่เพียงเค้าจะพยายามทำทุกอย่างให้ยัยเรียวเปิดใจรับเค้าบ้างเท่านั้นเอง

ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ส่วนเรื่องนั้น…เราอย่าพูดถึงมันอีกเลยนะ ถ้ายังอยากคุยกันเหมือนเดิม” พูดจบยัยเรียวก็เดินลงจากรถทันที

หลังจากนั้นนายเดย์กับยัยเรียวก็ช่วยกันเลือกของอยู่นาน แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จนนายเดย์รู้สึกว่าทำไมยัยเรียวถึงได้ปิดกั้นตัวเองมากขนาดนั้น ทั้งที่ใจจริงเค้าอยากจะถามว่าทำไม แต่ก็ไม่กล้า สิ่งที่เค้ารู้ตอนนี้แค่เพียงเค้าจะพยายามทำทุกอย่างให้ยัยเรียวเปิดใจรับเค้าบ้างเท่านั้นเอง

“เดย์! แม่นายชอบอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าล่ะ จะได้หาซื้อถูกไง” ยัยเรียวหันไปถามนายเดย์ที่กำลังเดินใจลอยคิดเรื่องยัยเรียวอยู่

เดย์! แม่นายชอบอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าล่ะ จะได้หาซื้อถูกไง” ยัยเรียวหันไปถามนายเดย์ที่กำลังเดินใจลอยคิดเรื่องยัยเรียวอยู่

“เดย์! ว่าไง ตกลงแม่นายชอบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” ยัยเรียวใช้เสียงที่ดังขึ้นถามนายเดย์อีกครั้ง

เดย์! ว่าไง ตกลงแม่นายชอบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” ยัยเรียวใช้เสียงที่ดังขึ้นถามนายเดย์อีกครั้ง

“อ๋อ! เออ คือ ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ถ้าฉันรู้จะชวนเทอมาด้วยทำไมเล่า”

อ๋อ! เออ คือ ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ถ้าฉันรู้จะชวนเทอมาด้วยทำไมเล่า”

“นี่! นายยังไม่รู้เลยว่าแม่นายชอบหรือไม่ชอบอะไร แล้วฉันเป็นใครยะ ถึงจะได้รู้น่ะ”

นี่! นายยังไม่รู้เลยว่าแม่นายชอบหรือไม่ชอบอะไร แล้วฉันเป็นใครยะ ถึงจะได้รู้น่ะ”

“เอาเป็นพวกหนังสือดีกว่า ฉันเห็นแม่ฉันชอบอ่านบ่อยๆ แต่ท่านมีร้านประจำแล้วอะ แถวบ้าน เดี๋ยวฉันกลับไปหาซื้อแถวบ้านดีกว่า” นายเดย์บอกแล้วเดินไป

เอาเป็นพวกหนังสือดีกว่า ฉันเห็นแม่ฉันชอบอ่านบ่อยๆ แต่ท่านมีร้านประจำแล้วอะ แถวบ้าน เดี๋ยวฉันกลับไปหาซื้อแถวบ้านดีกว่า” นายเดย์บอกแล้วเดินไป

“อ้าว! นี่นาย เอ้ย! กลับมาคุยกันก่อนสิ จะเดินหนีไปไหน ” ยัยเรียวพูดอย่างหัวเสีย แล้ววิ่งตามนายเดย์ไป

อ้าว! นี่นาย เอ้ย! กลับมาคุยกันก่อนสิ จะเดินหนีไปไหน ” ยัยเรียวพูดอย่างหัวเสีย แล้ววิ่งตามนายเดย์ไป

“นี่ มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน ตกลงนายหลอกให้ฉันออกมาใช่มะ นายนี่มันช่างกวนประสาทจริงๆเลยนะ ชอบแกล้งฉันอยู่เรื่องเลย” ยัยเรียวพูดเสียงงอน

นี่ มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน ตกลงนายหลอกให้ฉันออกมาใช่มะ นายนี่มันช่างกวนประสาทจริงๆเลยนะ ชอบแกล้งฉันอยู่เรื่องเลย” ยัยเรียวพูดเสียงงอน

“ป่าวแกล้ง! มานี่มา” แล้วนายเดย์ก็ดึงมือยัยเรียวเข้าร้านอาหารไป

ป่าวแกล้ง! มานี่มา” แล้วนายเดย์ก็ดึงมือยัยเรียวเข้าร้านอาหารไป

“กินข้าวกัน ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย” นายเดย์บอกยัยเรียว

กินข้าวกัน ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย” นายเดย์บอกยัยเรียว

“ฉันไม่หิว!”

ฉันไม่หิว!”

“งอนหรอ! งอนมากๆไม่น่ารักนะจะบอกให้ เดี๋ยวหน้าแก่หรอก” นายเดย์พูดพลางยิกแก้มยัยเรียวแล้วหัวเราะ

งอนหรอ! งอนมากๆไม่น่ารักนะจะบอกให้ เดี๋ยวหน้าแก่หรอก” นายเดย์พูดพลางยิกแก้มยัยเรียวแล้วหัวเราะ

“นี่! มายิกแก้มฉันทำไม ตลกละ เดี๋ยวนี้ถึงเนื้อถึงตัวนะ เดี๋ยวมีอีกรอบเจ็บตัวแน่” ยัยเรียวขู่

นี่! มายิกแก้มฉันทำไม ตลกละ เดี๋ยวนี้ถึงเนื้อถึงตัวนะ เดี๋ยวมีอีกรอบเจ็บตัวแน่” ยัยเรียวขู่

“เรียว! เรียวเกลียดเดย์ มากเลยใช่มั๊ย” นายเดย์ถามพลางจ้องตายัยเรียว

เรียว! เรียวเกลียดเดย์ มากเลยใช่มั๊ย” นายเดย์ถามพลางจ้องตายัยเรียว

“ไม่ได้เกลียด แค่รู้สึกไม่ชอบที่นายชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อย ” ยัยเรียวพูดแล้วก็เมินหน้าใส่นายเดย์

ไม่ได้เกลียด แค่รู้สึกไม่ชอบที่นายชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อย ” ยัยเรียวพูดแล้วก็เมินหน้าใส่นายเดย์

“’งั้นต่อไปนี้ ฉันจะไม่แกล้งเทอละ ตกลงมั๊ย”

“นี่นายจะมามุขไหนเนี่ย อยู่กะนายนี่ฉันเริ่มจะปวดหัวละนะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ถามจิง เป็นบ้าหรอไง หัดไปพบจิตแพทย์บ้างนะ อาจจะดีขึ้นก็ได้ แน่ะ! พูดแล้วยังจะมาทำยิ้มอีก” ยัยเรียวพูดอะไรมานายเดย์ก็ยิ้มรับไว้หมด ไม่เถียงสักคำ

งั้นต่อไปนี้ ฉันจะไม่แกล้งเทอละ ตกลงมั๊ย”

“นี่นายจะมามุขไหนเนี่ย อยู่กะนายนี่ฉันเริ่มจะปวดหัวละนะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ถามจิง เป็นบ้าหรอไง หัดไปพบจิตแพทย์บ้างนะ อาจจะดีขึ้นก็ได้ แน่ะ! พูดแล้วยังจะมาทำยิ้มอีก” ยัยเรียวพูดอะไรมานายเดย์ก็ยิ้มรับไว้หมด ไม่เถียงสักคำ

นี่นายจะมามุขไหนเนี่ย อยู่กะนายนี่ฉันเริ่มจะปวดหัวละนะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ถามจิง เป็นบ้าหรอไง หัดไปพบจิตแพทย์บ้างนะ อาจจะดีขึ้นก็ได้ แน่ะ! พูดแล้วยังจะมาทำยิ้มอีก” ยัยเรียวพูดอะไรมานายเดย์ก็ยิ้มรับไว้หมด ไม่เถียงสักคำ

“เบื่อน่ะ! อยากลองพูดดีๆกับเทอบ้างแค่นั้นเอง ช่างเหอะ สั่งอาหารดีกว่า” แล้วนายเดย์กะยัยเรียวก็นั่งกินข้าวด้วยกัน น่าแปลกที่ยัยเรียวก็ยอมพูดดีๆกับเค้าเหมือนกัน พอทั้งคู่กินข้าวเสร็จนายเดย์ก็พายัยเรียวไปส่งที่บ้าน ก่อนที่ยัยเรียวจะเปิดประตูเข้าบ้านนายเดย์ก็ตะโกนเรียกไว้ก่อน

เบื่อน่ะ! อยากลองพูดดีๆกับเทอบ้างแค่นั้นเอง ช่างเหอะ สั่งอาหารดีกว่า” แล้วนายเดย์กะยัยเรียวก็นั่งกินข้าวด้วยกัน น่าแปลกที่ยัยเรียวก็ยอมพูดดีๆกับเค้าเหมือนกัน พอทั้งคู่กินข้าวเสร็จนายเดย์ก็พายัยเรียวไปส่งที่บ้าน ก่อนที่ยัยเรียวจะเปิดประตูเข้าบ้านนายเดย์ก็ตะโกนเรียกไว้ก่อน

“เดี๋ยว! เรียว เรื่องที่เทอขอฉันเมื่อตอนเย็นในรถน่ะ ฉันคงทำให้เทอไม่ได้หรอกนะ ฉันเป็นคนตรงๆชอบก็บอกว่าชอบ แล้วก็เป็นคนเปลี่ยนใจยากด้วย เพราะฉะนั้นไม่ว่าเทอจะตั้งกำแพงไว้สูงขนาดนั้น ฉันจะปืนห้ามมันไปให้ได้ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูทธิ์ว่าฉันจริงใจกับเทอ ฝันดีนะ ยัยดื้อ” แล้วนายเดย์ก็ขับรถออกไป ปล่อยให้ยัยเรียวยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

เดี๋ยว! เรียว เรื่องที่เทอขอฉันเมื่อตอนเย็นในรถน่ะ ฉันคงทำให้เทอไม่ได้หรอกนะ ฉันเป็นคนตรงๆชอบก็บอกว่าชอบ แล้วก็เป็นคนเปลี่ยนใจยากด้วย เพราะฉะนั้นไม่ว่าเทอจะตั้งกำแพงไว้สูงขนาดนั้น ฉันจะปืนห้ามมันไปให้ได้ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูทธิ์ว่าฉันจริงใจกับเทอ ฝันดีนะ ยัยดื้อ” แล้วนายเดย์ก็ขับรถออกไป ปล่อยให้ยัยเรียวยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

เอาละสิ นายเดย์เรานี่ถ้าจะเอาจิง แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเนอะ อยากรู้จังว่าเค้าจะได้เป็นแฟนกันหรือป่าว ติดตามตอนจบในครั้งหน้านะคะ

ป.ล สำหรับเพื่อนๆที่อยากอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 เดี๋ยวเราจะรวมลิงค์ให้นะคะ ใจเย็นๆนะจ๊ะ ขอบคุณเพื่อนๆที่ติดตามอ่านกันนะคะ