นายปากร้าย กับ ยัยปากจัด ตอนที่6

เนื้อเรื่อง

หัวข้อ : นายปากร้าย กับ ยัยปากจัด (ตอนที่6)

ส่งให้เพื่อน quote vote

---

ความเดิมตอนที่แล้ว นายเดย์ตั้งใจที่จะจีบยัยเรียวโดยมีน้องสาวที่น่ารักของเค้าคอยช่วย คือยัยดิวนั่นเอง เหอๆ แล้วแบบนี้นายเดย์จะมีวิธีไหนที่จะได้ใจยัยเรียวมาครอง แล้วยัยเรียวจะรับมือกับนายเดย์ยังไง ไปติดตามกันต่อเลยดีกว่าเนอะ

นายเดย์ตั้งใจที่จะจีบยัยเรียวโดยมีน้องสาวที่น่ารักของเค้าคอยช่วย คือยัยดิวนั่นเอง เหอๆ แล้วแบบนี้นายเดย์จะมีวิธีไหนที่จะได้ใจยัยเรียวมาครอง แล้วยัยเรียวจะรับมือกับนายเดย์ยังไง ไปติดตามกันต่อเลยดีกว่าเนอะ

Q u oQ u o t e  : ประจำตอน t e : ประจำตอน

: ประจำตอน

ความรักมันก็เหมือนกับบททดสอบความอดทนนั่นแหละ แต่คนที่มีความอดทนมากที่สุดก็ใช่ว่าจะได้มันมาครอบครองเสมอไป

หลังจากที่ยัยเรียวและยัยดิวลงเรียนเต้นแล้ว นายเดย์ก็ลงเรียนร้องเพลงต่อทันที

“พี่เรียว! ทานอะไรมาหรือยังคะ” ยัยดิวถามขึ้น

พี่เรียว! ทานอะไรมาหรือยังคะ” ยัยดิวถามขึ้น

“ยังอะจ๊ะ! แต่พี่ว่าพี่คงกินไม่ลง ถ้าดิวหิวก็ไปกินกับพี่ชายดิวแล้วกันนะ พี่ว่าจะรีบกลับบ้านไปเตรียมของใส่บาตรน่ะจ๊ะ เผื่อว่าความซวยจะลดน้อยลงบ้าง” แล้วยัยเรียวก็หันไปค้อนใส่นายเดย์ แต่นายเดย์ก็ยิ้มตอบกลับโดยไม่มีท่าทางโกดเลยสักนิด

ยังอะจ๊ะ! แต่พี่ว่าพี่คงกินไม่ลง ถ้าดิวหิวก็ไปกินกับพี่ชายดิวแล้วกันนะ พี่ว่าจะรีบกลับบ้านไปเตรียมของใส่บาตรน่ะจ๊ะ เผื่อว่าความซวยจะลดน้อยลงบ้าง” แล้วยัยเรียวก็หันไปค้อนใส่นายเดย์ แต่นายเดย์ก็ยิ้มตอบกลับโดยไม่มีท่าทางโกดเลยสักนิด

“ไปกินด้วยกันเถอะนะคะ พี่เรียว มื้อนี้เดี๋ยวพี่เดย์เลี้ยงเอง ใช่มั๊ยคะ พี่เดย์” ยัยดิวส่งซิกไปให้พี่ชาย

ไปกินด้วยกันเถอะนะคะ พี่เรียว มื้อนี้เดี๋ยวพี่เดย์เลี้ยงเอง ใช่มั๊ยคะ พี่เดย์” ยัยดิวส่งซิกไปให้พี่ชาย

“อ๋อ! ใช่จ๊ะ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง เต็มที่เลยจ๊ะ”

“ไปนะคะ นะๆๆ พี่เรียว ไปทานด้วยกัน” ยัยดิวเซ้าซี้ใหญ่

อ๋อ! ใช่จ๊ะ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง เต็มที่เลยจ๊ะ”

“ไปนะคะ นะๆๆ พี่เรียว ไปทานด้วยกัน” ยัยดิวเซ้าซี้ใหญ่

ไปนะคะ นะๆๆ พี่เรียว ไปทานด้วยกัน” ยัยดิวเซ้าซี้ใหญ่

“เลี้ยง! โอเค งั้นพี่ขอโทรเรียกเพื่อนคนนึงได้มั๊ยอะ พอดีพี่นัดเพื่อนไว้น่ะ ถ้าจะกินก็ต้องโทรไปบอกมันก่อน ได้มั๊ย!” ยัยเรียวมองหน้านายเดย์แบบต้องการคำตอบ

เลี้ยง! โอเค งั้นพี่ขอโทรเรียกเพื่อนคนนึงได้มั๊ยอะ พอดีพี่นัดเพื่อนไว้น่ะ ถ้าจะกินก็ต้องโทรไปบอกมันก่อน ได้มั๊ย!” ยัยเรียวมองหน้านายเดย์แบบต้องการคำตอบ

“ได้ครับ! โทรเรียกมาเยอะๆเลยก็ได้นะครับ กินกันเยอะๆจะได้สนุกๆ” นายเดย์ตอบออกไปแกมท้าเล็กๆ ยัยเรียวมองหน้านายเดย์ก่อนจะขอตัวเดินไปกดโทรหานายโอม

ได้ครับ! โทรเรียกมาเยอะๆเลยก็ได้นะครับ กินกันเยอะๆจะได้สนุกๆ” นายเดย์ตอบออกไปแกมท้าเล็กๆ ยัยเรียวมองหน้านายเดย์ก่อนจะขอตัวเดินไปกดโทรหานายโอม

“ไปร้านไหนดีล่คะ! ” ยัยเรียวถามนายเดย์

ไปร้านไหนดีล่คะ! ” ยัยเรียวถามนายเดย์

“น้องเรียวอยากทานอะไรล่ะครับ ตามใจน้องเรียวเลย”

“คะ!” แล้วยัยเรียวก็เดินอมยิ้มนำไปที่ร้านอาหาร เอ้ย! ไม่ใช่สิ ใหญ่โตหรูหราขนาดนี้ แถวบ้านเรียกภัตคารคะ

น้องเรียวอยากทานอะไรล่ะครับ ตามใจน้องเรียวเลย”

“คะ!” แล้วยัยเรียวก็เดินอมยิ้มนำไปที่ร้านอาหาร เอ้ย! ไม่ใช่สิ ใหญ่โตหรูหราขนาดนี้ แถวบ้านเรียกภัตคารคะ

คะ!” แล้วยัยเรียวก็เดินอมยิ้มนำไปที่ร้านอาหาร เอ้ย! ไม่ใช่สิ ใหญ่โตหรูหราขนาดนี้ แถวบ้านเรียกภัตคารคะ

“ไหวหรอพี่! ร้านนี้อะ แพงมากเลยนะ พ่อเคยพาดิวมากิน” ยัยดิวรีบดึงแขนพี่ชายทันที

ไหวหรอพี่! ร้านนี้อะ แพงมากเลยนะ พ่อเคยพาดิวมากิน” ยัยดิวรีบดึงแขนพี่ชายทันที

“หึหึ! มันเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า เชื่อพี่สิ” แล้วนายเดย์ก็เดินยัยเรียวเข้าไปในภัตคารทันที

หึหึ! มันเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า เชื่อพี่สิ” แล้วนายเดย์ก็เดินยัยเรียวเข้าไปในภัตคารทันที

“กี่ที่ดีครับ” บริกรคนหนึ่งถามขึ้น

กี่ที่ดีครับ” บริกรคนหนึ่งถามขึ้น

“4 ที่คะ” ยัยเรียวตอบแล้วเดินตามบริกรเข้าไปด้านใน

4 ที่คะ” ยัยเรียวตอบแล้วเดินตามบริกรเข้าไปด้านใน

“แหม! น้องเรียวนี่เลือกร้านเก่งนะ บรรยากาศดีจัง เหมาะกับการมาดินเนอร์ เออ! แล้วไหนเพื่อนของน้องเรียวล่ะ” นายเดย์ทำท่าพลางมองหา

แหม! น้องเรียวนี่เลือกร้านเก่งนะ บรรยากาศดีจัง เหมาะกับการมาดินเนอร์ เออ! แล้วไหนเพื่อนของน้องเรียวล่ะ” นายเดย์ทำท่าพลางมองหา

“อ้าว! โอม มาเร็วจังเลย นั่งตรงนี้สิ” ยัยเรียวทักนายโอมขึ้นมาพอดี

อ้าว! โอม มาเร็วจังเลย นั่งตรงนี้สิ” ยัยเรียวทักนายโอมขึ้นมาพอดี

“อ๋อ! ที่แท้ก็พี่โอมนี่เอง สวัสดีคะ” ยัยดิวทักนายโอม

“อ้าว! เจ้ามือที่เรียวหมายถึงนี่ คือเดย์เองหรอ” นายโอมแปลกใจ

อ๋อ! ที่แท้ก็พี่โอมนี่เอง สวัสดีคะ” ยัยดิวทักนายโอม

“อ้าว! เจ้ามือที่เรียวหมายถึงนี่ คือเดย์เองหรอ” นายโอมแปลกใจ

“อ้าว! เจ้ามือที่เรียวหมายถึงนี่ คือเดย์เองหรอ” นายโอมแปลกใจ

“คะ! พอดีพี่เดย์เค้าอยากเลี้ยงอาหารเราอะคะ สั่งอาหารเลยดีมั๊ยคะ เรียวชักเริ่มหิวแล้ว”ว่าแล้ว ยัยเรียวก็เริ่มแผนชั่ว เอ้ย! เริ่มสั่งอาหารคะ

คะ! พอดีพี่เดย์เค้าอยากเลี้ยงอาหารเราอะคะ สั่งอาหารเลยดีมั๊ยคะ เรียวชักเริ่มหิวแล้ว”ว่าแล้ว ยัยเรียวก็เริ่มแผนชั่ว เอ้ย! เริ่มสั่งอาหารคะ

“ตอนนี้ทางร้านของเราขอแนะนำ…” ยังไม่ทันที่บริกรจะพูดจบยัยเรียวก็บอกให้เค้าหยุดแล้วก็เริ่มสั่งเองเลย

ตอนนี้ทางร้านของเราขอแนะนำ…” ยังไม่ทันที่บริกรจะพูดจบยัยเรียวก็บอกให้เค้าหยุดแล้วก็เริ่มสั่งเองเลย

“ฉันขอเป็น เมนูที่ 1-10 เลยละกันนะ แล้วอะไรที่มันอร่อยๆแพงๆ อะ เอามาเลยจ๊ะ มีใครอยากจะทานอะไรอีกบ้างหรือเปล่าคะ” ยัยเรียวปากถามทุกคนแต่ตามองที่นายเดย์

ฉันขอเป็น เมนูที่ 1-10 เลยละกันนะ แล้วอะไรที่มันอร่อยๆแพงๆ อะ เอามาเลยจ๊ะ มีใครอยากจะทานอะไรอีกบ้างหรือเปล่าคะ” ยัยเรียวปากถามทุกคนแต่ตามองที่นายเดย์

“เรียว! เยอะไปหรือป่าว กินกันแค่ 4 คนเองนะ” นายโอมรีบบอกยัยเรียวทันที

เรียว! เยอะไปหรือป่าว กินกันแค่ 4 คนเองนะ” นายโอมรีบบอกยัยเรียวทันที

“ไม่เยอะไปหลอกโอม! เดย์ว่ามันดูน้อยๆไปด้วยซ้ำ เอางี้แล้วกันนะ ช่วยเอาแบบนี้ห่อกลับบ้านให้อีก 1 ชุดด้วยนะครับ” นายเดย์หันไปสั่งบริกร ตอนนี้ทุกคนรวมถึงบริกรคนนั้นนิ่งกันทั้งโต๊ะ จะมีก็แต่นายเดย์และยัยเรียวที่ดูเหมือนว่ากำลังจะเอาชนะกันให้ตายไปข้างหนึ่งอยู่

พอบริกรเอาอาหารมาวาง ยัยเรียวถึงกับมองด้วยอาการตกใจเพราะมันเยอะมาก จะกินกันหมดมั๊ยวะเนี่ย ยัยเรียวนึกในใจ

ไม่เยอะไปหลอกโอม! เดย์ว่ามันดูน้อยๆไปด้วยซ้ำ เอางี้แล้วกันนะ ช่วยเอาแบบนี้ห่อกลับบ้านให้อีก 1 ชุดด้วยนะครับ” นายเดย์หันไปสั่งบริกร ตอนนี้ทุกคนรวมถึงบริกรคนนั้นนิ่งกันทั้งโต๊ะ จะมีก็แต่นายเดย์และยัยเรียวที่ดูเหมือนว่ากำลังจะเอาชนะกันให้ตายไปข้างหนึ่งอยู่

พอบริกรเอาอาหารมาวาง ยัยเรียวถึงกับมองด้วยอาการตกใจเพราะมันเยอะมาก จะกินกันหมดมั๊ยวะเนี่ย ยัยเรียวนึกในใจ

“กินเลยสิครับน้องเรียว! อะพี่เดย์ตักให้” ว่าแล้วนายเดย์ก็ตักอาหารใส่ในจานยัยเรียวแบบไม่หยุด พอหมดก็ตักหมดก็ตักจนยัยเรียวทำท่าจะอ้วก

กินเลยสิครับน้องเรียว! อะพี่เดย์ตักให้” ว่าแล้วนายเดย์ก็ตักอาหารใส่ในจานยัยเรียวแบบไม่หยุด พอหมดก็ตักหมดก็ตักจนยัยเรียวทำท่าจะอ้วก

“เออ! เรียวอิ่มแล้วน่ะคะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนะคะ” ว่าแล้วยัยเรียวก็รีบวิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำทันที

เออ! เรียวอิ่มแล้วน่ะคะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนะคะ” ว่าแล้วยัยเรียวก็รีบวิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำทันที

“ปิ๊ด!! ปิ๊ด!!” เสียงข้อความเข้าของยัยเรียวดังขึ้น เมื่อยัยเรียวเปิดอ่านก็พบว่าเป็นข้อความของนายเดย์ที่ส่งมาบอกว่า “เข้าไปอ้วกหรอจ๊ะ ที่รัก รีบๆล่ะ จะได้ออกมากินใหม่ ยังเหลืออีกเต็มเลย 555”

“ไอ้บ้า! นี่กะจะฆ่าฉันให้ตายเลยใช่มั๊ย จะมาแกล้งนายแท้ๆแต่ทำไมฉันโดนเองวะเนี่ย” ยัยเรียวโมโหตัวเองที่แกล้งนายเดย์ไม่สำเร็จ

ปิ๊ด!! ปิ๊ด!!” เสียงข้อความเข้าของยัยเรียวดังขึ้น เมื่อยัยเรียวเปิดอ่านก็พบว่าเป็นข้อความของนายเดย์ที่ส่งมาบอกว่า “เข้าไปอ้วกหรอจ๊ะ ที่รัก รีบๆล่ะ จะได้ออกมากินใหม่ ยังเหลืออีกเต็มเลย 555”

“ไอ้บ้า! นี่กะจะฆ่าฉันให้ตายเลยใช่มั๊ย จะมาแกล้งนายแท้ๆแต่ทำไมฉันโดนเองวะเนี่ย” ยัยเรียวโมโหตัวเองที่แกล้งนายเดย์ไม่สำเร็จ

ไอ้บ้า! นี่กะจะฆ่าฉันให้ตายเลยใช่มั๊ย จะมาแกล้งนายแท้ๆแต่ทำไมฉันโดนเองวะเนี่ย” ยัยเรียวโมโหตัวเองที่แกล้งนายเดย์ไม่สำเร็จ

“เรียวเป็นอะไรน่ะ! หน้าแดงเชียว” นายโอมถามด้วยความเป็นห่วง

เรียวเป็นอะไรน่ะ! หน้าแดงเชียว” นายโอมถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีอะไรหลอก! ” แล้วยัยเรียวก็นั่งลง พอหันไปมองนายเดย์ นายเดย์ก็ยิ้มอย่างผู้ชนะ

ไม่มีอะไรหลอก! ” แล้วยัยเรียวก็นั่งลง พอหันไปมองนายเดย์ นายเดย์ก็ยิ้มอย่างผู้ชนะ

“เออ! ไอ้เดย์ พวกกุว่าจะไปทะเลกันวะ พวกมิงจะไปปะ” นายโอมถามนายเดย์

เออ! ไอ้เดย์ พวกกุว่าจะไปทะเลกันวะ พวกมิงจะไปปะ” นายโอมถามนายเดย์

“ไปสิ! กุเคยพลาดหรอไง 555”

“ดิวไปด้วยนะ พี่เดย์ ไม่ได้เที่ยวทะเลมาตั้งนานแล้ว”

“ได้สิ! ว่าแต่ไปวันไหนบอกด้วยแล้วกันนะไอ้โอม เออ! แล้วรู้ยังว่าจะไปที่ไหน” นายเดย์ถามต่อ

ไปสิ! กุเคยพลาดหรอไง 555”

“ดิวไปด้วยนะ พี่เดย์ ไม่ได้เที่ยวทะเลมาตั้งนานแล้ว”

“ได้สิ! ว่าแต่ไปวันไหนบอกด้วยแล้วกันนะไอ้โอม เออ! แล้วรู้ยังว่าจะไปที่ไหน” นายเดย์ถามต่อ

ดิวไปด้วยนะ พี่เดย์ ไม่ได้เที่ยวทะเลมาตั้งนานแล้ว”

“ได้สิ! ว่าแต่ไปวันไหนบอกด้วยแล้วกันนะไอ้โอม เออ! แล้วรู้ยังว่าจะไปที่ไหน” นายเดย์ถามต่อ

ได้สิ! ว่าแต่ไปวันไหนบอกด้วยแล้วกันนะไอ้โอม เออ! แล้วรู้ยังว่าจะไปที่ไหน” นายเดย์ถามต่อ

“ภูเก็ต จะไปดูสักหน่อยว่าทะเลมันสวยขึ้นจริงหรือป่าว อีกอย่างเรียวก็ยังไม่เคยไป เลยอยากลองพาไปเที่ยวดูน่ะ” นายโอมบอกพลางหันไปยิ้มให้ยัยเรียว

ภูเก็ต จะไปดูสักหน่อยว่าทะเลมันสวยขึ้นจริงหรือป่าว อีกอย่างเรียวก็ยังไม่เคยไป เลยอยากลองพาไปเที่ยวดูน่ะ” นายโอมบอกพลางหันไปยิ้มให้ยัยเรียว

“โอม! เป็นอะไรไปอะ ” นายโอมทำท่ามึนหัว แล้วเซไปทางยัยเรียว ดีที่ยัยเรียวรับไว้ได้ทัน

โอม! เป็นอะไรไปอะ ” นายโอมทำท่ามึนหัว แล้วเซไปทางยัยเรียว ดีที่ยัยเรียวรับไว้ได้ทัน

“ป่าวจ๊ะ! แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยอะ เรียวจะกลับหรือยังล่ะ เดี๋ยวโอมไปส่ง”

“กลับเลยก็ได้! ว่าแต่โอมไม่ได้เป็นอะไรแน่นะ” ยัยเรียวถามด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง

ป่าวจ๊ะ! แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยอะ เรียวจะกลับหรือยังล่ะ เดี๋ยวโอมไปส่ง”

“กลับเลยก็ได้! ว่าแต่โอมไม่ได้เป็นอะไรแน่นะ” ยัยเรียวถามด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง

กลับเลยก็ได้! ว่าแต่โอมไม่ได้เป็นอะไรแน่นะ” ยัยเรียวถามด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง

“อือ! ขอบคุณนะไอ้เดย์ที่เลี้ยงอาหาร กุไปก่อนนะแล้วไงค่อยคุยกันอีกที” ว่าแล้วยัยเรียวก็พยุงนายโอมเดินออกจากร้านไป

อือ! ขอบคุณนะไอ้เดย์ที่เลี้ยงอาหาร กุไปก่อนนะแล้วไงค่อยคุยกันอีกที” ว่าแล้วยัยเรียวก็พยุงนายโอมเดินออกจากร้านไป

“โห! พี่โอมนี่ร้ายกาจมาถึงกินเสร็จแล้วเอาพี่เรียวไปเลย เหอๆๆ พี่ชายเราเจอคู่แข่งที่น่ากลัวซะแล้ว” ยัยดิวหันไปพูดกับพี่ชาย

โห! พี่โอมนี่ร้ายกาจมาถึงกินเสร็จแล้วเอาพี่เรียวไปเลย เหอๆๆ พี่ชายเราเจอคู่แข่งที่น่ากลัวซะแล้ว” ยัยดิวหันไปพูดกับพี่ชาย

“ไม่เป็นไรหรอกน่า นี่พึ่งจะเริ่มต้นเอง” นายเดย์บอกน้องสาว

ไม่เป็นไรหรอกน่า นี่พึ่งจะเริ่มต้นเอง” นายเดย์บอกน้องสาว

“คะ! แค่เริ่มต้นพี่เดย์ก็หมดมื้อนี่เหยียบหมื่นแน่ๆ 555”

“เอาน่า พี่เป็นคนมีความอดทนสูง พี่ยังรับมือกับพี่เรียวของเราได้อีกนาน น่า ไม่ต้องห่วง”

“ท่าจะเอาจิงแหะ! พี่ชายเรา แต่นู๋ขอเตือนอะไรไว้อยากนะคะ ความรักมันก็เหมือนกับบททดสอบความอดทนนั่นแหละคะ แต่คนที่มีความอดทนมากที่สุดก็ใช่ว่าจะได้มันมาครอบครองเสมอไป นะคะ เราห้ามประมาณคู่แข้งเด็ดขาด” ยัยดิวเตือนพี่ชายสุดที่รักด้วยความหวัง

แล้วมันก็ทำให้นายเดย์หวั่นๆอยู่เหมือนกัน เพราะนายโอมกับยัยเรียวรู้จักกันมาตั้งนานแล้วแถมยัยเรียวก็ดูจะชอบนายโอมมากกว่าเค้าซะด้วย เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามตอนที่ 6 นะคะ

คะ! แค่เริ่มต้นพี่เดย์ก็หมดมื้อนี่เหยียบหมื่นแน่ๆ 555”

“เอาน่า พี่เป็นคนมีความอดทนสูง พี่ยังรับมือกับพี่เรียวของเราได้อีกนาน น่า ไม่ต้องห่วง”

“ท่าจะเอาจิงแหะ! พี่ชายเรา แต่นู๋ขอเตือนอะไรไว้อยากนะคะ ความรักมันก็เหมือนกับบททดสอบความอดทนนั่นแหละคะ แต่คนที่มีความอดทนมากที่สุดก็ใช่ว่าจะได้มันมาครอบครองเสมอไป นะคะ เราห้ามประมาณคู่แข้งเด็ดขาด” ยัยดิวเตือนพี่ชายสุดที่รักด้วยความหวัง

แล้วมันก็ทำให้นายเดย์หวั่นๆอยู่เหมือนกัน เพราะนายโอมกับยัยเรียวรู้จักกันมาตั้งนานแล้วแถมยัยเรียวก็ดูจะชอบนายโอมมากกว่าเค้าซะด้วย เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามตอนที่ 6 นะคะ

เอาน่า พี่เป็นคนมีความอดทนสูง พี่ยังรับมือกับพี่เรียวของเราได้อีกนาน น่า ไม่ต้องห่วง”

“ท่าจะเอาจิงแหะ! พี่ชายเรา แต่นู๋ขอเตือนอะไรไว้อยากนะคะ ความรักมันก็เหมือนกับบททดสอบความอดทนนั่นแหละคะ แต่คนที่มีความอดทนมากที่สุดก็ใช่ว่าจะได้มันมาครอบครองเสมอไป นะคะ เราห้ามประมาณคู่แข้งเด็ดขาด” ยัยดิวเตือนพี่ชายสุดที่รักด้วยความหวัง

แล้วมันก็ทำให้นายเดย์หวั่นๆอยู่เหมือนกัน เพราะนายโอมกับยัยเรียวรู้จักกันมาตั้งนานแล้วแถมยัยเรียวก็ดูจะชอบนายโอมมากกว่าเค้าซะด้วย เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามตอนที่ 6 นะคะ

ท่าจะเอาจิงแหะ! พี่ชายเรา แต่นู๋ขอเตือนอะไรไว้อยากนะคะ ความรักมันก็เหมือนกับบททดสอบความอดทนนั่นแหละคะ แต่คนที่มีความอดทนมากที่สุดก็ใช่ว่าจะได้มันมาครอบครองเสมอไป นะคะ เราห้ามประมาณคู่แข้งเด็ดขาด” ยัยดิวเตือนพี่ชายสุดที่รักด้วยความหวัง

แล้วมันก็ทำให้นายเดย์หวั่นๆอยู่เหมือนกัน เพราะนายโอมกับยัยเรียวรู้จักกันมาตั้งนานแล้วแถมยัยเรียวก็ดูจะชอบนายโอมมากกว่าเค้าซะด้วย เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามตอนที่ 6 นะคะ

ป.ล เราดีใจนะคะที่เพื่อนๆชอบเรื่องที่เราเขียน แต่เราไม่อยากเขียนลงในตอนนึงยาวเกินไป เพราะกัวเพื่อนๆจะขี้เกียดอ่านอะ

เอางี้ละกัน เพื่อนๆลงความเห็นมาเลยละกันนะคะว่าอยากอ่านทีละเยอะๆ หรือจะถยอยอ่านแบบนี้เหมือนเดิม เม้มบอกไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณคะ