Under wave of aquarium. กระเบนใต้คลื่นสมุทร

---

วันรับปริญญา ในห้องวิจัยตึกคณะประมงแสงดวงอาทิตย์สาดส่องลงจากช่องด้านบนเหนือแท้งค์ปลาขนาดใหญ่ อีกฝั่งหนึ่งของแท้งค์คือคนเสียงนุ่มหวานใจดีที่กรนันท์ที่แค่ได้ยินก็ใจละลาย เสือผู้หญิงที่เคยกินเหล้าและไม่ยอมเข้าเรียนคนนั้นกลับกลายเป็นเสือสิ้นลายให้เขาแม้จะรู้จักกันได้ไม่กี่สิบนาที ไม่ได้เห็นหน้าของชายคนนั้นเสียด้วยซ้ำ ได้ยินเพียงน้ำเสียงนั้นกับเงาของอีกฝ่าย

ชอบ...

ชอบคนแบบนี้เข้าเต็มเปา หลงรักคนๆ นี้เพียงเพราะเสียงนุ่มหวาน

ทว่าเขาก็จากไปโดยร่ำลาเพียงว่า

"ผมก็ชอบเสียงของคุณเหมือนกัน!!"

เป็นไงล่ะ...ตามหาเขาหัวซุกหัวซุน ไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะต้องมาตามมหารักแท้ที่เฝ้าคอยมานานแบบในละครน้ำเน่าของลุงกับป้าที่ขยันเปิดดูตอนเย็น

กรนันท์ถึงขั้นขอร้องเรียนปริญญาโทต่อเพื่อใช้เวลาตามหาสัตวแพทย์ปลาใจดีคนนั้นในห้องวิจัย เมื่อหาไม่เจออาการติดเหล้าก็กลับมากำเริบด้วยความเครียด จนคุณลุงผู้เป็นอดีตสส.จับได้ จึงเตะโด่งไอ้หลานชายสุดที่รักไปอยู่ภูเก็ตกับลูกพี่ลูกน้องหนุ่มเพื่อบำบัดเป็นเวลา 1 ปี

"โชคดีนะจ้ะไอ้หลานรัก!!"

"ม่ายยยยยยย ท่านลุ๊งงงง!!!"

แต่...แหม! คนที่จะไปอยู่ด้วยดันไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวนี่สิ

ใต้สมุทร!

"คุณบ้าไปแล้วหรือไงถึงได้วิ่งเข้ามาแบบนั้น!!! รู้มั้ยว่าไอ้ไอแพดที่คุณเพิ่งทำพังไปนั่นมีอะไรอยู่!!?"

"เห้ยคุณใจเย็นๆ ผมขอโทษครับคือว่าเครื่องผมจะขึ้นแล้วเลยรีบมาก! ค่าไอแพดนั่นเท่าไหร่ครับเดี๋ยวผมโอนให้เลย!"

"เงินหรอ?! คุณชดใช้งานทั้งหมดในเครื่องนั้นไหวหรอวะ?! รู้มั้ยว่างานทั้งชีวิตผมแม่งอยู่ในเครื่องนั่นแล้วอยู่ๆ คุณแม่งวิ่งมาจากไหนครับไอ้เด็กเวร! แล้วเห็นมั้ยว่าเขาตรวจร่างกายคนที่จะเข้าสนามบินอยู่! แทรกเข้ามาแบบนั้นได้ยังไงวะสติไม่สมประกอบหรอ?! แล้วมาขึ้นเครื่องบินไม่มีใครเคยสั่งเคยสอนหรอครับว่าให้มาถึงสนามบินก่อนเป็นชั่วโมงอะ ไอ้เด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน!"

...เพื่อนสนิทของลูกพี่ลูกน้องผม แม่งเอ้ย!

เป็นสัตวแพทย์เหมือนกัน หน้าตาก็ดี รอยยิ้มน่ารัก พูดเพราะและสุภาพใจดี...แต่สิ่งพวกนั้นผมไม่ได้รับมันสักอย่าง

ทว่าน้ำเสียงเวลาที่พูดด้วยดีๆ นั้นดันคล้ายกับเสียงนุ่มเมื่อตอนนั้น...เสียงหวานนุ่ม เสียงที่ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่น เสียงที่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไป เสียงนั่น! เหมือนกันเป๊ะ!

"ใช่หรอวะ?!!"

ใช่คนเดียวกันหรอวะ?!!

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใด หรือมีความต้องการให้กระทบต่อสิ่งใด ภายในเรื่องมีการใช้คำหยาบ ภาษาปาก หรือภาษาสแลง เพื่อให้เข้ากับยุคสมัยและเพื่อความบันเทิงของผู้อ่าน อาจมีคำพูดทำร้ายจิตใจและเหตุการณ์ที่สร้างความสะเทือนใจ

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และหากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้

หวังว่านักอ่านทุกท่านที่เข้ามาจะได้รับประสบการณ์ในเรื่องราวที่ดีไม่มากก็น้อย แต่ขอให้ทุกท่านมีวันที่ดีและมีความสุขกับเรื่องราวในชีวิตของพวกท่านเอง ทั้งนี้การเดินทางกับตัวละครภายในเรื่องขอให้เป็นสิ่งหนึ่งที่ตราตรึงหัวใจท่านตลอดไป

จงเดินทางโดยสวัสดิภาพและถึงจุดหมายอย่างมีความสุข

นักเขียน :ทิวทิวาลย์สวัสดิ์