ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 ล่อลวง(ครบแล้วฮะ)
วันนี้ดูเหมือนมีอะไรวุ่นวายนิดหน่อยเพราะจู่ๆ อาคาชิ เซย์จูโร่เกิดคึกอะไรก็ไม่ทราบ บุกมาที่โรงเรียนเซย์ริน คนผมแดงพยายามชะเง้อมองหาคนๆนึงซึ่งปกติดก็สังเกตเห็นยากอยู่ ยิ่งคนเยอะๆอย่างนี้ยิ่งหายากเข้าไปใหญ่
"อาคาชิคุง มาหาใครหรอครับ..?"คุโรโกะสะกิดคนผมสีแดงที่ยืนพิงรถอยู่
"มาหานายนั่นแหละเท็ตสึยะ"อาคาชิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ก็ตกใจอยู่เล็กน้อยที่จู่ๆคุโรโกะก็โผล่มา
"มาหาผม? มาหาผมทำไมหรอครับ?"คุโรโกะเอานิ้งชี้ที่ตัวเองและเอียงคอน้อยๆ
"มาทวงบุญคุณไง"อาคาชิแสยะยิ้มบางๆ
"บุญคุณ..?"
"ที่ชั้นช่วยนายตามหาเบอร์2ไง เท็ตสึยะ"อาคาชิอธิบาย
"อ่อ...ครับ...แล้วผมจะตอบแทนยังไงล่ะครับ อาคาชิคุง?"คุโรโกะถาม
"ก็แค่มากับชั้นแค่นั้นเอง"อาคาชิพูดพลางดึงข้อมือคุโรโกะให้ขึ้นรถ
"ป..ไปไหนครับ..?"คุโรโกะถามหลังจากโดนคนผมสีแดงยัดเข้ามาในรถแล้ว
"ก็แค่จะพาไปกินข้าวที่บ้านชั้นแค่นั้นเองแหละ"อาคาชิตอบแบบไม่ใส่ใจอะไรนัก
"เอ้ะ!!..?"คุโรโกะสงสัยกำลังจะอ้าปากถามแต่คนผมแดงพูดข้ดขึ้นก่อน
"อย่าถามมากเท็ตสึยะ"คุโรโกะจึงนั่งเงียบมาตลอดทาง...บ้านคาอาชิเขาเคยมาหลายครั้งแล้ว เมื่อตอนม.ต้นเวลาทำรายงานมักจะนัดกันมาทำที่บ้านอาคาชิเสมอๆ
"เข้ามาสิ..."คนผมแดงดึงมือคนคุโรโกะให้ตามเข้าไปข้างใน
"อาคาชิคุง...ผมเดินเองได้ครับ ปล่อยเถอะ"คุโรโกะทักท้วงแตก็ไม่เป็นผล ก็ยังโดนอีกคนลากขึ้นข้างบนไป
"รออยุ่บนห้องนี่นะ ห้ามไปไหนชั้นจะไปบอกให้แม่บ้านยกอาหารขึ้นมาให้"อาคาชิสั่งแล้วเดินออกไป คุโรโกะที่นั่งอยู่ในห้องก็เริ่มเดือนสำรวจ ในห้องของเขามีแต่หนังสืออ่านยากๆทั้งนั้นเลยแหะ ถึงคุโรโกะจะชอบอ่านหนังสือแต่ก็ไม่ชอบอ่านหนังสือพวกนี้หรอก คุโรโกะกวาดสายตามองไปยังรอบๆห้องอย่างช่างสังเกตแล้วก็ไปสะดุดกับรูปๆหนึ่งที่ตั้งไว้บนโต๊ะทำงาน ตือรูปของหญิงสาวผมสีแดงยาวสลวยกับเด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารักที่ถือลูกบาสแล้วยิ้มอย่างสดใส มือบางหยิบรูปนั้นขึ้นมาดูแล้วยิ้มบางๆ
"เท็ตสึยะ!"อาคาชิเรียกเสียงดังทำให้คุโรโกะสะดุ้งแล้ววางรูปนั่นแถมไม่ทัน
"ข..ขอโทษที่ผมหยิบจับอะไรโดยพลการนะครับ"ร่างบางโค้งนิดๆ
"ช่างเถอะ กินสะสิ"อาคาชิยื่นถาดอาหารให้
"ข..ขอบคุณครับ แล้วอาคาชิคุงไม่ทานหรอครับ?"คุโระโกะตักกินไปได้สองสามคำแล้วก็หันมาถามคนผมแดง
"ไม่ล่ะ ชั้นชิมจนอิ่มแล้ว"อาคาชิส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงปฏิเสธ
"อ่อ...ครับ.."คุโรโกะนั่งกินจนหมดแล้วดื่มน้ำตามโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนผมแดงใส่อะไรลงไปในแก้วน้ำนั่น...
"อิ่มแล้วหรอ เท็ตสึยะ งั้นเดี๋ยวผมเอาลงไปเก็บนะ นั่ง!รอ!อยู่!นี่!"คนผมแดงสั่ง
"ค..ครับ"คุโรโกะรับคำแล้วหลุบสายตาลงต่ำ พอร่างบางนั่งไปสักพักก็รู้หน้ามืดและร้อนๆขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
"สงสัยเราจะไข้ขึ้น?"คุโรโกะเอามือทาบหน้าผากตัวเองแต่ก็รู้สึกร้อนเพิ่มขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
"ร้อน...ร้อน..."คุโรโกะถอดเสื้อออก
"เท็ตสึยะ!...เป็นอะไร?"คนผมแดงถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและแอบแสยะยิ้ม
"อาคาชิคุง ผมร้อน..."คุโรโกะพูดจบแล้วดึงหน้าของอีกคนมาประกบจูบอย่างโหยหา
-----------------------มาต่อแล้วฮะ>[]<------------------
แต่คนผมแดงไม่ขัดขืนหรือผลักออกแต่อย่างใด เขารู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เพราะเขาเป็นคนทำให้อีกคนเป็นอย่างนี้เองแหละ ใช่...เขาเป็นคนผสมยาปลุกเซ็กส์ลงในอาหารให้คุโรโกะกิน...
"อื้อ...อาคา...อาคาชิคุง...ช่วย...ช่วยผมดะ..ด้วย"คุโรโกะถอนริมฝีปากออกมาแล้วพูดเบาๆ มือบางก็พลางลูบไล้ปลุกอารมณ์คนผมแดง
"จะให้ผมช่วยอะไรล่ะ เท็ตสึยะ?"อาคาชิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พลางเอามือไปลูบไล้ที่แก้มเนียนนุ่มของอึกคน
"อึก...ผ..ผมต้องการคะ..คุณ.."ทันทีที่คุโรโกะพูดจบก็โดนคนผมแดงอุ้มด้วยไปบนเตียง แล้วขึ้นคร่อมอีกคน...
"ทำเองสิ เท็ตสึยะ..."คนผมแดงแสยะยิ้มบางๆ แล้วล้มตัวลงข้างๆ
"อา...อาคาชิ..คุง...?"คุโรโกะเอียงคอน้อยๆ ก็จะลุกขึ้นมาคร่อมคนผมแดงแล้วเริ่มปลดกระดุมของอาคาชิที่ละเม็ดๆ.....
>>>>>>>>>>ตัดดดด<<<<<<<<<<
เวลา03.00
คุโรโกะรู้สึกตัวลืมตามาในห้องที่ไม่คุ้นเคยแล้วหันมาสังเกตรอบๆ เขารู้สึกมึนหัวแล้วพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง...คุโรโกะเริ่มนึกออกว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างก็รับหันไปมองคนผมแดงที่ลุกมาพิงขอบเตียงแล้วแสยะยิ้ม
"อาคาชิคุง!!"คุโรโกะโวยวาย
"หึ!...ไม่เรียกท่านเซย์จูโร่แบบตอนนั้นล่ะ?"
"อึก!...คุณทำแบบนี้ทำไมครับอาคาชิคุง!! ทำแบบนี้เพื่ออะไรครับ!!??"อาคาชิเงียบไปสักพัก...นั่นสิ...เขาทำแบบนี้ทำไมนะ เพื่ออะไรงั้นหรอ...?
"อาคาชิคุงครับ ตอบผมมาสิครับ!!"คุโรโกะถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ร่าวบางพยายามจะสะกดน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา
"..."อาคาชิไม่พูดอะไร เขามองไปข้างหน้านิ่งๆอย่างไม่รู้ตัว จะรู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินคุโรโกะบอกว่าเกลียดเขาแล้วรีบกลับบ้านทันที อาคาชิยังคงนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม...พยายามคิด...ว่าเขาทำแบบนี้เพื่ออะไร...?
---------คุยกันนิดนึงงง---------
มาต่อแล้วฮะ แล้วนี้คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฮะ ฉากนั้นไรต์แต่งได้แค่นี้ล่ะ นั่นคือฉากวาบหวิวที่เพิ่งเคยแต่งเป็นฉากแรก เป็นยังไงบ้างฮะมะคืนตัดจบไปไม่ใช่อะไรหรอกฮะ ขี้เกียจแต่งต่อนี่ก็เพิ่งแต่งเสดแล้วมาลงเนี่ย555
ขอบคุนคนที่มาเม้นมากๆฮะ ผมซึ้งมากก วันนี้อาจจะไม่อัพเรื่องนี้แต่จะไปอัพอีกเรื่องก่อนนะฮะ เห็นมีเม้นบอกอยากให้เบบี๋ออกมาไวๆ อย่าใจร้อนฮะ เบบี๋ยังไม่ออกมาเร็วๆนี้หรอกฮะ เจอกันเมื่อเคาะสนิมความขึ้เกียจออกได้....
#Punky_love
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น