ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาว...วันนี้เหล่าทีมปาฏิหารย์นัดเจอกันตามคำสั่งของอดีตกัปตันทีม ทุกคนมากับครบแล้ว ขาดอยู่คนเดียว....มิโดริมะ...
"มิโดริมะคุง...มาช้านะครับเนี่ย"คุโรโกะบ่นพึมพำเบาๆกับตัวเองพลางดูดวนิชาเชคในมือ
"ปกติชินทาโร่ไม่ใช่คนผิดเวลาแบบนี้นี่..."อาคาชิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา เพราะนี่ก็ผ่านมาได้ครึ่งชั่วโมงจากที่นัดเวลากันไว้
"ผมอุตส่าห์เลื่อนงานออกไปเลยนะฮะ!"คิเสะบ่นกระปอดกระแปด
"บ่นเป็นคนแก่ไปได้น่าคิเสะจิน..."มุราซากิบาระพูดเนือยๆพลางหยิบห่อขนมขึ้นมาแกะกิน ติเสะเบ้หน้าเล็กๆที่โดนว่าเป็นคนแก่
"เฮ้ยๆ นั้นใช่มิโดริมะหรือเปล่าน่ะ"อาโอมิเนะที่กกลังจะหลับแหล่ หม่หลับแหล่สะดุ้งตัวขึ้นเมื่อเหลือบไปเห็นมิโดริมะที่กำลังหอบแจกันเก่าๆใบนึงมา
คนผมเขียวเดินเก้าเข้ามาในร้านมาจิเบอเกอร์ขณะที่ทุกสายตาจับจ้องเขาที่กำลังหิ้วแจกันเดินเข้ามา มิโดริมะรู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่ทุกคนในร้านมองมาที่เขา บวกกับที่เขามาเลทกว่าเพื่อนที่นัดไว้
"ทำไมมาช้าจังล่ะฮะ ผมรอจนรากจะงอกอยู่แล้วนะฮะ"คิเสะฟุบหน้าลงไปบนโต๊ะ
"ขอโทษที พอดีตามหาลัคกี้ไอเทมของวันนี้อยู่"มิโดริมะพูดด้วยน้ำเสียงยืดๆแล้วดันแว่นตัวเองตามนิสัย เขายกแจกันกระเบื้องเก่าๆขึ้นมาตั้งบนโต๊ะให้คนอื่นดู
"เห้อ...ยังไงก็ช่างเถอะชินทาโร่..."อาคาชิถอนหายใจอย่างเอือมๆและเก็บโทรศัพท์ที่เอาขึ้นมาเล่นฆ่าเวลาลงกระเป๋า
"แล้วที่อาคาชิคุงนัดพวกเรามา มีอะไรหรอครับ?"ร่างเล็กถามอาคาชิที่กำลังจะลุกขึ้นจากโต๊ะ
"อ๋อ...ผมแค่อยากฟื้นความหลังนิดหน่อยนะ...นานแล้วนี่นะที่พวกเราทุกคนไม่ได้มารวมตัวครบแบบนี้?"ทุกคนมองอาคาชิแบบตะลึงนิดๆที่อาคาชิมีมุมแบบนี้ด้วย..?
"มองอะไรกันอยู่เล่าพวกนาย ลุกขึ้นสิ"อาคาชิพูดทิ้งท้ายไว้แล้วเดินนำออกจากร้านไป
หลังโรงเรียนมัธยมต้น เทย์โค
"เอ๋...ทำไมต้องมานั่งคิดถึงความหลังกันที่นี่ล่ะฮะ"คิเสะถามอาคาชิตาปริบๆ เพราะตอนมอต้นเขาโดนพวกนี้จับแกล้งโยนลงน้ำน่ะสิ!
"เอ๋...คิเสะจินอยากลงน้ำเหมือนตอนนั้นหรอกหรอ...?"มุราซาบาระถามพลางเคี้ยวขนมในปาก ทำให้คุโรโกะนึกสนุกบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วส่งซิกให้อาโอมิเนะ แต่คนทึ่มๆอย่างอาโอมิเนะนั้นจะไปรู้ทันทีนั้นคงไม่เข้าใจ มิโดริมะยืนอยู่ใกล้ๆอาโอมิเนะที่เห็นซิกที่คุโรโกะส่งมาจึงไปกระซิบบอก อาโอมิเนะกลั้นขำเอาไว้นิดๆแล้วทำสัญญาณมือเป็นเชิงโอเค คิเสะเองที่เริ่มรู้สึกไม่ปลอดขึ้นมาตงิดๆที่ทุกคนจ้องมาที่เขา จึงเตรียมวิ่งหนี แต่ขาเจ้ากรรมดันไปสะดุดกับตอไม้แถวนั้นแล้วล้มลงไปทับแจกันเก่าๆที่เป็นลัคกี้ไอเทมนำโชควันนี้ของมิโดริมะแตกเข้าเจ้าตัวหน้าเหวอนิดนึงที่เห็นมิโดริมะแผ่รังสีทะมึนครึมออกมา คนอื่นๆเดินเข้ามาดูคิเสะว่าเจ็บอะไรตรงไกนหรือไม่แต่ก็โล่งใจที่เขาไม่เป็นอะไรมาก แค่มีแผลถลิกปอกเปิกนิดๆหน่อยเท่านั่นเอง
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างออกมาจากซากแจกัน ทุกคนหรี่ตาลงเพราะแสงมันเจิดจ้าเกินไป และเริ่มรู้สึกเหมือนตัวโดนดูดเข้าไป
"ว...เหวอออ~!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น