When Heaven Descend จาริกบูรพามหาเซียน

ข้าเติบโตมากับนิทานก่อนนอนที่ท่านปู่ชอบเล่าให้ฟัง...เรื่องราวของเหล่าเซียนผู้ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์

มีตำนานของ "เซียนกระบี่" ผู้ใช้เวลาหนึ่งร้อยปีฝึกฝนจนเพลงกระบี่รวมเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ มีเรื่องเล่าของ "ราชันโอสถ" ผู้ใช้เวลาสามร้อยปีชิมสมุนไพรทั่วหล้าจนบรรลุวิถีแห่งการปรุงยาอมตะ หรือแม้กระทั่งตำนานของ "จักรพรรดิสวรรค์องค์ก่อน" ผู้ใช้เวลาหนึ่งพันปีทำสงครามกับเผ่ามารจนปกป้องสามภพไว้ได้

ตำนานเหล่านั้นยิ่งใหญ่และน่าเลื่อมใส...จนกระทั่งข้าได้ยินเรื่องของ "เขา"

เรื่องของ "เขา" มันต่างออกไป มันไม่เหมือนตำนาน แต่เหมือนนิทานหลอกเด็กที่แต่งขึ้นมาอย่างเกินจริงเสียมากกว่า ว่ากันว่าวันที่เขาเกิด สวรรค์ไม่ได้แค่ปรากฏนิมิต แต่ถึงขั้นจัดงานเฉลิมฉลองสามวันสามคืน ว่ากันว่าเขาไม่ได้ใช้เวลาเป็นร้อยเป็นพันปีในการบำเพ็ญเพียร แต่ใช้เวลาเพียงสามปีในการไปถึงจุดสูงสุดที่เซียนองค์อื่นได้แต่อิจฉา...ไร้สาระสิ้นดี!

ตำนานที่ไร้ซึ่งความพยายาม ความเจ็บปวด หรือการต่อสู้ดิ้นรนเช่นนั้น จะนับเป็นตำนานที่แท้จริงได้อย่างไร?

ข้าเคยคิดเช่นนั้นมาตลอด...