ตอนที่ 3 : ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
อนุบาล 3
“ ดิฉันฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ” เสียงผู้ใหญ่ทั้ง 4 ท่านนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน ร่างเล็กของชิงชิงเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นพร้อมตุ๊กตาแกะ
“ นั่นน้องชิงชิงหรอคะ น่าตาน่ารักน่าชังจังเลย ” เธอเอ่ยขณะที่คนตัวเล็กเดินดุ่ยๆมาหาคนเป็นมารดา
ชิงชิงทำหน้างงกับคนตรงหน้า ก่อนที่เธอจะหัวเราะ ร่างเล็กลอยขึ้นมานั่งบนตักคนเป็นมารดา
“ นี่เพื่อนบ้านใหม่ของเรานะจ๊ะชิงชิง สวัสดีเร็ว ” คนเป็นมารดาเอ่ยให้กับลูกของตนเอง
ชิงชิงรีบทำตามคำพูดของมารดา มือป้อมยกสวัสดีคนตรงหน้า ก่อนจะยิ้มให้
“ ส..สวัสดี..ฮะ ”
“ จ้า น่ารักจริงเชียว ” ผู้ใหญ่หัวเราะกันเสียงดังดูคึกคัก ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะเอ่ยต่อ
“ ชิงชิงอยู่อนุบาลสามหรอครับ? ”
“ ใช่ค่ะ โฮะๆ ”
“ ลูกผมก็เหมือนกันครับ ”
“ แล้วแกอยู่ไหนล่ะคะ? ”
“ มัวแต่ไปเห่อสนามหลังบ้านน่ะครับ น่าตีจริงๆ ”
ร่างเล็กของชิงชิงเดินออกมาจากบ้านหลังโต เขาเดินเอาตุ๊กตาแกะของรักของเขามาด้วย เดินไปที่หลังบ้าน ก่อนจะเห็นร่างของเพื่อนวัยเดียวกันกำลังก่อทรายหลังบ้านเล่นอยู่
“ ล..เล่นด้วยได้ไหม ” เสียงเล็กเอ่ยขึ้น ในตอนเด็กๆนั้นเขาเป็นคนพูดติดอ่างมาก ไม่รู้ว่าหายติดอ่างเมื่อไหร่น่ะนะ
คนที่กำลังก่อทรายอยู่หยุดชะงัก ก่อนจะหันมาตามต้นเสียงที่กำลังชะโงกหน้าผ่านรั้วไม้สีขาว
“ ไม่ ” เขาตอบเสียงแข็ง
“ จ..ใจร้ายจังเลย ”
“ ว่าไงนะ! ”
“ ป..เปล่า ”
เขาไม่ตอบอะไรกลับมา แต่สายตาเพ่งเล็งไปเห็นตุ๊กกาสัตว์สีขาวในมือเล็ก
“ ถ้าอยากเล่นก็เอาตุ๊กตามาแลกสิ ” เมื่อเอ่ยจบ ชิงชิงก็ก้มลงไปมองของในมือทันที ก่อนจะปฏิเสธ
“ ม..ไม่ได้หรอก ”
“ งั้นก็ไม่ต้องเล่น ” เขาเอ่ยอย่างไม่สะทกสะท้าน ชิงชิงส่งสายตาลังเล ก่อนจะเอ่ยตอบ
“ ฮึ่ม ก็ได้ ”
มือป้อมเล็กสร้างปราสาทจากทรายด้วยความตั้งใจ สรรหากิ่งไม้ใบไม้แถวนั้นมาปักเป็นธง จนเนื้อตัวนั้นเปื้อนไปหมด
“ ชื่ออะไร ” คนที่นั่งข้างๆที่กำลังเอาตุ๊กตาแกะสีขาวบินไปบินมาคล้ายเครื่องบินอยู่เอ่ยถาม
“ ร..เราชื่อชิงชิง ”
“ หมายถึงแกะ ” เมื่อเอ่ยดังนั้น ชิงชิงก็ถอนหายใจดังฮึ่มทันที
“ ชื่อชิง ”
“ นั่นชื่อเธอไม่ใช่หรอ ”
“ ชื่อเราตรงไหน เราชื่อชิงชิง แต่พี่แกะชื่อชิง ” เมื่อเอ่ยจบ ก็กลับมาสร้างปราสาทด้วยรอยยิ้มสดใส
“ จะบ้าตาย ”
“ ว้าย! ตายลูก เล่นอะไรกันเนี่ย เลอะเทอะไปหมดเลย! ”
เย็นๆ คุณพ่อและคุณแม่ของคิมหันต์เดินกลับมา ก็พบว่าลูกของพวกเขากำลังสาดดินใส่ชิงชิงอยู่ ทั้งสองหัวเราะสนุกสนาน แต่กลับผู้ใหญ่นั้นตรงข้ามกัน
“ เลอะเทอะหมดเลยเนี่ยลูก ” เสียงคนเป็นแม่ดังขึ้น ทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก
“ เกิดอะไรขึ้นหรอคะ ” มารดาของชิงชิงเดินออกมาบ้าง แต่ก็ต้องตกใจทันทีเมื่อเห็นลูกของตนเปรอะปื้นไปด้วยดินโคลน
“ ม๊าหาตัวตั้งนาน มาเล่นกับเพื่อนก็บอกกันมั่งนะคะ ” คนเป็นแม่เอ่ยบอกลูก ทั้งๆที่ในใจอยากจับลูกมาตีสักทีสองทีให้หายดื้อ แต่ก็เท่านั้นแหละ ยังไงก็คงทำไม่ลงเพราะยังเด็ก
“ รีบไปอาบน้ำเถอะลูก เดี๋ยวเป็นไข้ ” แม้แต่แม่ของคิมหันต์ก็เอ่ยให้ชิงชิง
คิมหันต์เงียบนิ่ง รู้สึกน้อยใจที่ทำไมทุกคนถึงเป็นห่วงแต่ชิงชิง ก้มลงมองตุ๊กตาแกะของชิงชิงในมือ ก่อนจะ..
“ เอ๊ะ.. อะไรกลิ้งมาใส่เท้าแม่เนี่ย ” แม่ของคิมหันต์ก้มลงของที่กำลังกลิ้งมาที่เท้าของตน
ปรากฏคือ หัวตุ๊กตาแกะที่กำลังยิ้ม โดยมีใยนุ่มติดมาด้วย ชิงชิงที่กำลังยิ้มอยู่หุบยิ้มลงเมื่อเห็นอะไรสีขาวๆ ก่อนที่จะค่อยๆมีน้ำสีใสไหลออกมาจากตาคู่สวย
“ ง..แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!! ”
ป.3
“ หม่าม๊า มันต้องใช้จริงๆนะฮะ ” เสียงใสเอ่ยเชิงอ้อนวอต่อคนเป็นแม่ ก็วิชาพละเขาดันต้องเรียนแบตมินตันซะได้
“ ม๊ายังคิดว่ามันไม่จำเป็นนา ลื้อก็ยืมของอาคิมหันต์สิ.. ”
เมื่อคนเป็นมารดาเอ่ยจบ ก็เดินเข้าห้องทำงานไปทันที คนตัวเล็กหน้าบูดลง ได้แต่บ่นในใจ รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบเพื่อนข้างบ้าน ยังจะให้ไปยืมอีกหรอ
เขาก็ดันลืมไปด้วย ว่าพรุ่งนี้ต้องเรียนวิชาพละ ดันมานึกได้ตอนสองทุ่มครึ่งเนี่ยนะ
“ ยืมเพื่อนในห้องก็ไม่ได้ คงต้องมีทางเดียว ฮื้อ ” เหตุเพราะเขานั้นก็ยืมเพื่อนในห้องตั้งแต่เริ่มเรียนแล้ว จนพรุ่งนี้มีสอบ เขาก็ไม่รู้ทำไมตนเองต้องเป็นคนขี้ลืมอะไรได้ขนาดนี้
“ อ่าวชิงชิง มีอะไรหรอจ๊ะ? ” ชิงชิงสวัสดีคุณน้าข้างบ้านก่อนจะเอ่ยเหตุผลที่ทำให้เขาต้องเดินมาอยู่ที่หน้าบ้านของคุณน้า
เธอยิ้ม ก่อนจะเชิญเข้ามาในบ้าน พลางเอ่ยเรียกลูกชายของตนลงมา
คิมหันต์เดินลงมาด้วยสภาพยุ่งเหยิงเล็กน้อย ก่อนจะส่งสายตาสงสัยไปให้เพื่อนข้างบ้าน
“ นี่คิมหันต์ ขอยืมไม้แบตหน่อย ” คำพูดห้วนๆถูกส่งออกไป
“ ขึ้นมาเอา ”
เมื่อเดินเข้าห้องคิมหันต์มา บอกได้คำเดียวว่ารกโครตต! เศษซากอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ชิงชิงทำหน้าไม่ค่อยชอบ ก่อนจะเดินมาหยิบไม้แบตของคิมหันต์ตามที่เขาชี้ทางมา
“ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็นเอามาคืน ” คิมหันต์พยักหน้า
เมื่อชิงชิงเดินออกมาจากบ้าน เขาก็รู้สึกโล่งแปลกๆ ความโกรธหายไปทันทีไม่รู้ทำไม รู้สึกไม่ได้โกรธเหมือนเดิม แต่ก็ช่างเถอะ
คิมหันต็ดีอยู่นะ..
งั้นหรออออออออ!!!
ในวันนั้น ชิงชิงนั้นโดนใช้โดยคิมหันต์ โดยอ้างว่า ก็เราให้นายยืมไม้แบต โถ่เอ๊ย เมื่อวานก็อุตสาห์ชมแล้วนะ มาวันนี้ยิ่งหัวเสียกว่าเดิมอีก ไม่มีอะไรทำหรือไง
เขาก็ต้องมีเวลาของเขา แต่คิมหันต์กลับเรียนเขามาตลอดเวลา ชิงชิงซื้อน้ำให้หน่อยได้มั้ย จะปฏิเสธมันก็จะดูเป็นคนนิสัยไม่ดีไปหน่อย
แต่มันก็แบบ..โอ๊ยยยย
โชคดีเหมือนกันที่วันนี้ยืมไม้แบตคิมหันต์มา เพราะเขาดันทำได้คะแนนท็อปของห้อง แต่มันก็เกินไปไหมมมม ใช้กันอย่างกับเขานั้นเป็นคนใช้
ไม่น่าหลงชมคนแบบนี้เลยจริงๆ!
ม.3
“ นี่! ช่วยทำรายงานกันหน่อยสิ! ” ชิงชิงเอ่ยเสียงดัง ในขณะที่เขาพิมรายงานแต่คนข้างๆกับนั่งเล่นเกมส์อย่างสบายใจ
“ ส่งลิงค์ไปให้แล้วไง จะเอาอะไรอีก ”
“ งั้นเรากลับล่ะ ” ชิงชิงเอ่ยเสียงแผ่ว ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย
คิมหันต์ลุกขึ้น ก่อนจะเอ่ยห้าม แต่ไม่ทัน คนตัวเล็กเดินออกไปแล้ว คิมหันต์ทำหน้านิ่ง เพราะเขานั้นรู้ว่าปกติชิงชิงงอลจะออกสีหน้ามาเลย แต่ครั้งนี้คงโกรธจริงจัง
“ กลุ่ม 4 เอารายงานมาส่ง! ” สิ้นเสียงอาจารย์ ทำเอาคนตัวเล็กหน้าซีด เพราะตั้งแต่วันนั้น เขาก็ไม่ได้แตะรายงานคู่อีกเลย แต่ในเวลาเดียวกัน คิมหันต์เดินออกมาพร้อมรายงานเล่มหนึ่งในมือ
อาจารย์เปิดดูรายงาน ก่อนจะยิ้ม พร้อมกล่าวชม คิมหันต์เดินกลับที่นั่งของตนด้วยสีหน้านิ่งเช่นเดียวกัน
ชิงชิงนั่งลงที่นั่งของตนเองหลังจากไปรับประทานอาหารเที่ยงมา ก้มลงมองชั้นใต้โต๊เรียนของตัวเอง ก่อนจะเอาสิ่งของนั้นขึ้นมา
มันคือตุ๊กตาแกะของเขาเมื่อยังเด็กๆ จำได้คร่าวๆว่าคิมหันต์ทำหัวขาด แต่ตอนนี้มันกลับสภาพดี หัวติดกับตัว มีด้ายสีขาวๆบ้าง
หยิบโน้ตสีเหลืองออกมา ก่อนจะอ่านข้อความนั้นในใจ
ซ่อมให้แล้ว
ข้อความสั้นๆแต่ทำให้ชิงชิงยิ้มได้ เขายิ้มพลางมองไปที่โต๊ะของคิมหันต์ที่ว่างเปล่า ก่อนจะเก็บตุ๊กตาแกะและโน้ตลงกระเป๋า และมองท้องฟ้าด้วยสีหน้ายิ้ม
วันต่อมา
คิมหันต์ขึ้นห้องมาหลังจากทานข้าวเที่ยง แต่ก็เหลือบไปเห็นของข้างโต๊ะเรียนของเขา ก่อนจะหยิบขึ้นมา
“ ลูกบอล? ” เขาเอ่ยเสียงงงๆ ก่อนจะหยิบโน้ตข้างๆขึ้นมาอ่าน
คือ... ตอนที่เราโกรธคิมหันต์อ่ะ เราไปเจาะบอลนาย ตอนนี้หายโกรธแล้ว เลยซื้อมาคืน.. ไม่โกรธกันน๊า
TALK
รวมวีรกรรมถูกมะ55555
เรือลู่หมินแล่นแรงมาก อรุ่ม
ติดแท็คพูดคุยได้ที่ #ก็คิมหันต์ชอบแกล้งเรา
ชรุ้บๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไม่เคยจะแกล้งกันสุดส้ากกกกที พอเห็นเขาเสียใจก็ง้อกันตลอด ๆ ๆ น่ารักอ่ะ
น้องชิงชิงน่ารักจังเลยค่ะ พี่คิมทำไมชอบแกล้งคะ ตอนเด้กน่ารักมากกกกกกกกกกกค่ะ