ก็คิมหันต์ชอบแกล้งเรา | KrisLay

ตอนที่ 2 : ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

     สองร่างเคี้ยวขนมปังตุ้ยๆจนอิ่ม ไม่นานเพื่อนๆก็กรูกันเข้าห้องเตรียมเข้าเรียนตามเวลา มีเลทบ้างสองสามคน แต่ครูก็ยังไม่เข้า จึงรอดไป

     ไม่นานนัก อาจารย์ผู้ชายก็เดินเข้ามาพร้อมกองเอกสารในมือ นักเรียนทั้งห้องทำความเคารพตามปกติ ก่อนที่ครูจะสั่งงานและสอน

     “ ครูจะให้พวกเธอจับกลุ่มคู่กับห้อง6 ตามหัวข้อที่บอกไปเมื่อกี้ ” เมื่ออาจารย์เอ่ยจบ ชิงชิงถึงกับเสียวสันหลังวาบๆ เพราะเป็นห้องของคนที่เขาไม่ชอบเป็นอย่างมาก ซึ่งเดาไม่ยากว่าใคร

      แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงชิงชิงก็เลือกที่จะคู่กับลู่หาน

     “ ออกมาจับฉลากตามเลขที่นะพวกเธอ ”

     เมื่อได้ยินดังนั้น ชิงชิงก็ขอสถบในใจทันที ขอให้ดวงอย่าไปสมพงษ์กับคิมหันต์เลยเถอะ ร่างขาวได้แต่ภาวนาในใจอย่างนี้

     “ แต่ถ้าพวกเธอจับได้เพื่อนในห้อง ก็ได้เหมือนกัน เดินออกมาตามเลขที่เลย ”

     “ ครับ/ค่ะ ”

     “ ครูเขียนชื่อเล่นลงไปนะ พวกเธอคงจะรู้ชื่อเล่นมากกว่าชื่อจริง ”

     ชิงชิงเดินออกไปต่อแถวตามเลขที่ เช่นเดียวกับลู่หานที่อยู่เลขที่สุดท้ายเลย

     “ นี่แก ฉันโครตอยากคู่กับคิมหันต์ห้อง6เลย ”

     ชิงชิงที่กำลังมองไปรอบๆห้องอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงคุยกันของกลุ่มผู้หญิงด้านหน้า ชิงชิงทำหน้าเอือด อยากจะบอกให้รู้เหลือเกินว่าคนๆนั้นนิสัยเสียแค่ไหน

     แถวเริ่มขยับไปเรื่อยๆจนอีก 2 คนก็จะถึงคิวของเขาอยู่แล้ว

    “ โถ่เอ๊ย! ทำไมฉันไม่ได้คู่กับคิมหันต์นะ! ” หญิงสาวด้านหน้าสถบเสียงดังจนชิงชิงแอบตกใจ

     “ มาจับเลย ” เสียงคุณครูผู้ชายเอ่ยน้ำเสียงโหดๆตามวิสัย ชิงชิงเอื้อมมือจับฉลากภายในกล่องสีขาว ภาวนาในใจว่าใครก็ได้ที่ไม่ใช่คิมหันต์

     “ นายคิมหันต์ห้อง6 ”

     สิ้นเสียงอาจารย์ ทำเอาชิงชิงแทบใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม อุตสาห์ภาวนาไปทั้งคาบไม่ให้ได้เป็นคู่ทำงานกัน แค่เจอกันก็กัดกันจะตายอยู่แล้ว ยังต้องมาทำงานด้วยกันอีกหรอ

     “ นี่ชิงชิง ” สักพัก มีเสียงผู้หญิงทักมาจากข้างหลัง ร่างขาวหันไปมองตามต้นเสียง ก่อนจะทำหน้าสงสัย

     “ แลกคู่กันไหม ”

     “ ได้เลยๆ ” ไม่รอต้องคิดอะไร ชิงชิงรีบตอบตกลง ก่อนจะยื่นกระดาษที่มีชื่อคิมหันต์ให้เธอ

     “ ห้ามเปลี่ยนคู่!! ” สิ้นเสียงของอาจารย์ ชิงชิงรีบดึงกลับทันที แอบสะดุ้งเล็กน้อยบ้างกับเสียงที่ดังมากๆของอาจารย์

      “ ชิงชิงจับได้ใคร? ” ลู่หานเอ่ยถามชิงชิงในขณะที่เดินออกจากโรงเรียนพร้อมกัน

     “ คิมหันต์ คนข้างบ้านตอนเมื่อเช้าน่ะ ” ลู่หานทำหน้าอ๋อ ก่อนอี้ชิงจะถามกลับบ้าง

     “ แล้วนายล่ะ ”

     “ ได้มะลิ ” ชิงชิงทำหน้าอ๋อเช่นเดียวกัน

     “ โชคดีน่ะสิ ได้คนเก่งทำงานด้วย ” ลู่หานยิ้มจางๆเป็นคำตอบ ไม่นาน ก็มีเสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชั่นแชทคุยดังขึ้น เป็นกลุ่มห้อง ลู่หานก้มลงอ่านข้อความ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลง

      ลู่หาน นายมาหาครูหน่อย ครูต้องกรอกข้อมูลส่วนตัวของนาย

     “ เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน ”

     “ ม..ไม่เป็นไร ชิงชิงรีบกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวคุณน้าเป็นห่วง นี่ก็จะห้าโมงครึ่งแล้ว ”

     ถ้าถามว่าทำไมกลับเย็นซะขนาดนี้ ก็ต้องขอบอกว่าวันนี้ดันเป็นเวรของทั้งสองซะได้ จึงมัวแต่ทำเวรไม่ได้ดูเวลา รู้ตัวอีกทีก็ห้าโมงแล้ว

     “ อือฮึ ดูแลตัวเองด้วย ” ชิงชิงเอ่ยทิ้งท้าย เพราะลู่หานเพิ่งกลับมาจากจีน หลังจากที่อยู่ไทยไปได้แค่ 3 ปีในตอนประถมปลาย หากแต่พูดไทยได้ชัดมากๆเพราะเป็นลูกครึ่งไทย-จีนเช่นเดียวกับชิงชิง

     ปู่และย่าของชิงชิงนั้นเป็นเชื้อสายจีน 100% หากแต่ต้องมาอยู่ไทย จึงได้วัฒนธรรมไทยมาเยอะมากๆ

     ชิงชิงเดินเข้าซอยในทางกลับประจำอย่างปกติ หากแต่ใช้หูฟังเป็นตัวนำเสียงเพลงเพราะๆเข้าหูเพราะลู่หานไม่ได้มาด้วย

     เดินไปสักพัก ชิงชิงได้รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองตนเองอยู่ตลอดเวลา จึงรีบเดินผิดแปลกไปจนสังเกตได้ รู้สึกถึงแรงข้างหลังที่ดึงหูฟังจนเองออก

     “ เฮ้ย! ” ชิงชิงสถบลั่น กลุ่มวัยรุ่น 3 คนมองหน้าชิงชิงด้วยความโทสะ

     “ มึงไปเอาของมันมาดิ กูต้องรีบใช้เงิน ” คล้ายว่าจะเป็นหัวหน้าแก๊ง เขาสั่งด้วยน้ำเสียงดุๆ

     ชิงชิงรีบวิ่งไป แต่ไม่ทันพวกสองคนนั้น มันจับตัวชิงชิงไว้ และรีบถอดกระเป๋านักเรียน เอาโทรศัพท์ชิงชิงไป ร่างเล็กพยายามต่อยเพื่อเอาตัวรอด แต่ไม่อาจสู้แรงพวกนั้นได้

     “ ช่วยด้วยครับ! ช่วยด้วย! ”  ชิงชิงตะโกนลั่นซอย แต่ไม่มีเสียงตอบรับอะไรกลับมา

     “ เหี้ย!! ” คนที่กำลังเช็คเงินในกระเป๋าสตางค์ของชิงชิงอยู่สถบลั่น หลังจากโดนใครก็ไม่รู้เอาไม้มาฟาดหลังอย่างเต็มแรง

     “ ลูกพี่!! ”  ไอ้สองคนที่กุมตัวชิงชิงอยู่รีบปล่อยตัวชิงชิงแล้วไปพยุงคนที่กำลังล้มอยู่

     ยังไม่ทำอะไร คิมหันต์ที่เข้ามาช่วยก็รีบเอาไม้มาซ้ำสองคนนั้นเช่นเดียวกับที่ทำกับคนแรก ก่อนจะโยนไม้นั่นทิ้ง

     หากแต่ไม่ทันระวัง คนข้างหลังที่คล้ายว่าจะหมดแรงแล้วกลับลุกขึ้นมากำหมัดและต่อยไปที่หน้าของร่างสูงอย่างเต็มแรง

      พลั่ก!!

     เสียงหมัดกำปั้นกระทบใบหน้าหล่อ ชิงชิงตกใจและรีบเอาไม้แถวนั้นมาฟาดหน้าคนที่กำลังโซซัดโซเซจนสลบไปจริงๆ

 ชิงชิงมองหน้าคิมหันต์ด้วยสายตาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเดินมาหาและสำรวจใบหน้าหล่อที่ตอนนี้กลับมีแผลชกต่อยให้เดาคงเจ็บมากนัก

     คิมหันต์ก้มลงเก็บกระเป๋าและโทรศัพท์ของคนตัวเล็กที่ตกอยู่ ก่อนจะยื่นมาให้คนเป็นเจ้าของ

     “ อ่ะ.. เอาไป ” เขาบอกน้ำเสียงกวนๆทั้งๆที่ยังมีบาดแผลอยู่

     ชิงชิงยื่นมือมารับของที่ตกลง ก่อนจะเอ่ยตอบ

     “ ขอบคุณมากนะคิมหันต์ เจ็บมากหรือเปล่า ”

     “ ไม่เท่าไหร่ ” ร่างสูงเอ่ยตอบ เขาใช้ดิ้นดันพระพุงแก้มบริเวณที่โดนต่อย ก่อนจะใช้มือแตะเบาๆบริเวณที่มีเลือดห่อซิป

     “ ไม่ต้องมาเก๊ก รู้นะว่าเจ็บ ”

     “ แล้วมึงได้คู่กับใคร ได้ข่าวว่านพดลให้จับคู่กับห้องกูหนิ ” ร่างสูงเปลี่ยนเรื่องขึ้นมาทันควัน ก่อนจะเอ่ยถามพลางเดินกลับบ้านพร้อมชิงชิงไปด้วย

      “ ก็คู่กับคิมหันต์นั่นแหละ ”

     “ อู้ว โลกกลมจริงเชียว ”

     “ … ”

     “ งั้นฝากทำหน่อยได้ป่ะ ตอบแทนที่ช่วย ”

     “ ไม่ได้! นี่มันงานคู่ จะให้เราทำคนเดียวได้ยังไง ” ชิงชิงตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิ้วขมวดเข้าหากันจนคิมหันต์แอบยิ้ม ก่อนจะกลับมาทำหน้ากวนๆเหมือนเดิม

     “ ช่วยก็ได้ แต่ทำนิดเดียว เคป้ะ? ” ชิงชิงไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะรีบเดินนำร่างสูงไป

     คิมหันต์ที่เดินอยู่ข้างหลังยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบเดินตามไปจนกว่าจะถึงบ้านของตัวของเขาเอง

     “ ชิงชิง! ลื้อกลับบ้านช้าขนาดนี้ทำไมไม่บอกก่อน พวกอั้วเป็นห่วงนารู้ม้าย!? ”

     เมื่อก้าวเท้าเข้าบ้านมา หม่าม๊าก็รีบเดินมาหาพร้อมเอ่ยเสียงดังใส่ทันที

     “ ขอโทษครับหม่าม๊า พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ”

      “ เรื่องอาราย? ”

     “ เรื่องมันยาวน่ะครับ ”

     “ ลื้อรีบไปอาบน้ำทำการบ้านเถอะ แล้วเดี๋ยวอั้วจะเรียกมากินข้าว ” เมื่อเอ่ยจบ เธอก็เดินเข้าห้องนั่งเล่นไปทันที เดาไม่ยากว่าคงไปทำอะไร นอกจากเช็คตลาดห้างทอง เศรษฐีกิจร้านของครอบครัว

     “ ครับหม่าม๊า ” ชิงชิงตอบกลับเสียงเบา ก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองไป

ตึ๊ง~

     เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชั่นดังขึ้นในขณะที่ร่างเล็กกำลังนั่งทำการบ้านอยู่ มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะเปิดอ่านข้อความที่ถูกส่งมาจากเพื่อนข้างบ้าน

     มองนอกหน้าต่างมาดิ้

     เมื่ออ่านจบ ชิงชิงก็รีบมองไปตามข้อความในโทรศัพท์มือถือทันที ไม่รู้ว่าดวงมันสมพงษ์อะไรอีก ทำให้ห้องทั้งสองอยู่ใกล้กันโดยมีรั้วบ้านกั้นไว้อยู่

     ร่างของคิมหันต์ที่นั่งยื่นหน้าออกมานอกหน้าต่าง พลางกดโทรศัพท์ไปด้วย

     Xingggg : มีอะไร

KIMHUNTT : วันมะรืนนี้หยุด ทำงานป้ะ

Xingggg : ไม่ได้หรอก

Xingggg : เราต้องไปเฝ้าร้านทองให้ม๊า

KIMHUNTT : งั้นเสาร์?

Xingggg : อื้อ

    ชิงชิงปิดหน้าจอแชทลง ก่อนจะมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง และปิดมันลง ร่างสูงที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้ม และปิดหน้าต่างลงเช่นเดียวกัน

TALK

ก็นั่นแหละค่า~ ใต้ความดวงสมพงษ์นี้

มาติดแท็คพูดคุย/รีวิวได้ที่

#ก็คิมหันต์ชอบแกล้งเรา นะค้า