ตอนที่ 1 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
“ อาชิง ลื้อไปปลุกอาคิมหันต์ด้วย ไปโรงเรียนด้วยกัง ” เสียงหม่าม๊าที่ทำอาหารอยู่ในครัวกล่าวบอกลูกชายคนโตทั้งๆที่กำลังใจจ่ดใจจ่อต่อการทำอาหาร
“ ไม่เอาได้ไหม อั้วไม่อยากไปโรงเรียนกับ..คิมหันต์ ” ชิงชิง กล่าวตอบผู้เป็นมารดา ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้เตรียมรับประทานอาหารเช้า
“ เพื่อนข้างบ้านชวนกันไปแค่นี้จะป็นอาราย หา? ”
“ ไม่เอาหรอก อั้วจะไปกับอาลู่หาน ” พูดถึงญาติคนสนิทของเขา ก่อนที่ผู้ถูกกล่าวถึงจะเดินลงมาพอดิบพอดี
“ ลู่หาน เรารีบกินรีบไปดีกว่า ” ส่งสายตาขยุบขยิบเชิงเป็นสัญญาณ ก่อนที่ญาติของเขาจะตอบกลับ
“ อ..อืม ได้ ” คนตรงหน้าเอ่ยติดขัดตามนิสัย ก่อนจะนั่งลงข้างๆชิงชิง
ข้าวต้มหมูร้อนๆถูกเสิร์ฟให้เด็กหนุ่มทั้ง2คน อาหารเช้าเบาๆสำหรับเด็กนักเรียน ใช้เวลาไม่นานก็ทานกันจนหมด ก่อนจะกล่าวลาผู้เป็นผู้ปกครอง แล้วเดินทางไปโรงเรียน
“ ไปด้วยได้ปะ ” น้ำเสียงกวนๆถูกส่งออกมาเมื่อเดินออกมาที่หน้าบ้าน เดาไม่ยากว่าเป็นใคร ชิงชิงไม่ได้ตอบอะไรกลับ เพียงแต่รีบเดินไปก็เท่านั้น
“ นั่นเด็กใหม่หรอ ขอดูหน้าชัดๆหน่อย ” คิมหันต์เอ่ยทักลู่หานที่ยืนก้มหน้าอยู่ พลางทำท่าจะเดินมาหา
“ เราต้องรีบไปโรงเรียน ” ชิงชิงเอ่ยตอบ ทำให้คนตัวสูงในตอนแรกกำลังจะเดินมาหากลับหยุดชะงัก
“ งั้นก็เจอกันที่โรงเรียน ” เขาส่งสายตาเชิงหยอกล้อ แต่คนสองคนกลับไม่ตลกด้วยสักนิด คนตัวสูงเดินกลับเข้าบ้านของเขาไป ก่อนที่ชิงชิงจะหันมาคุยกับลู่หาน
“ รีบไปกันเถอะเนอะ ” ชิงชิงเอ่ย ญาติของเขาพยักหน้าพลางเดินตามไป
บรรยากาศในห้องม.5/4ก็ยังคงเดิมไม่ต่างจากเทอม1สักเท่าไหร่ เพียงแต่ว่ามีเด็กใหม่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นญาติของชิงชิงก็เท่านั้น สายตาหลายคู่จ้องมองมาที่ญาติของเขา ทำให้ลู่หานต้องก้มลงมองต่ำ
ชิงชิงกุมมือญาติคนสนิทของเขาไว้แน่น พลางชี้โต๊ะเรียนที่จะให้ลู่หานนั่ง นั่นก็คือโต๊ะเรียนข้างๆเขา
“ นั่นญาตินายหรอชิงชิง ” เสียงเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งทักถาม ชิงชิงพยักหน้าพร้อมยิ้มเจื่อนๆแทนการเอ่ยตอบ ลู่หานมองไปรอบๆห้องเรียนอย่างใจจดใจจ่อ แต่ก็ต้องสดุดสายตาคู่หนึ่งทำให้ต้องกลับมาก้มลงเหมือนเดิม
“ เป็นอะไรหรือเปล่า? ” ชิงชิงเอ่ยถามเมื่อสังเกตอาการของลู่หาน ญาติของเขาเป็นโรคไม่ค่อยอยากเข้าสังคมเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ใช่ถึงกับไม่อยากออกจากบ้านนะ เพียงแต่ถ้าถูกจ้องมองนานๆบ่อยๆหรือไปที่ๆมีคนเยอะๆมากๆก็จะเกิดอาการบางอย่างที่ไม่ค่อยอยากให้เกิดเท่าไหร่
“ ป..เปล่า ” ชิงชิงพยักหน้าต่อคำตอบของลู่หาน ก่อนจะยกงานขึ้นมาตรวจสอบ ก็คืองานที่อาจารย์สั่งไว้ให้ส่งตอนเทอม 2
สารภาพตามตรงว่าชิงชิงไม่ได้มีเพื่อนเป็นกลุ่มแบบคนอื่นเขา เพราะเป็นคนไม่ค่อยอยากมีเพื่อนเยอะๆเท่าไหร่ แค่คนสองคนก็พอแล้ว
แต่พอมาเทอม 2 เพื่อนสองคนนั้นของเขาก็ลาออกไปโดยปริยาย โชคดีที่ลู่หาน ญาติของเขากลับมาจากจีนพอดิบพอดี
“ ลู่หาน เดี๋ยวตอนเที่ยงเราจะลงไปซื้อข้าวให้นะ นายรอยู่ข้างบนนี่แหละ ” ขิงชิงเอ่ยบอกลู่หาน เพราะตอนเที่ยงรับรองว่าที่โรงอาหารคนเยอะแน่ๆ อาจไม่สะดวกนักกับโรคที่ลู่หานเป็นอยู่
ลู่หานพยักหน้าตอบก่อนจะเอ่ยถามญาติของเขาต่อ
“ ล..แล้วใครเป็นหัวหน้าห้องหรอ ”
“ นั่น คนนั้นน่ะ ” ชิงชิงเอ่ยตอบพลางชี้โบ้ชี้เบ้ไปหาโต๊ะคนที่ลู่หานเพิ่งสบตาเข้าเมื่อกี้
“ ชื่อมะลิ เรียนเก่งมากๆ แต่เขาเงียบๆน่ะ ” มองตามไปที่ร่างเล็กที่กำลังเขียนหนังสืออย่างขะมักเขม้นอยู่
“ อ๋อ.. ”
“ เฮ้ยๆๆๆ ครูมาๆๆๆ ” เสียงกลุ่มเด็กผู้ชายเอ่ยบอกเชิงเป็นสัญญาณให้ทั้งห้องเรียบร้อย นักเรียนรีบกรูกันเข้าที่ของตนเอง อาจารย์ผู้หญิงวัยทำงานเดินเข้ามา พลางมองรอบๆห้องที่ตนเองประจำชั้นอยู่
“ นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ.. ” เสียงหวานๆของมะลิหัวหน้าห้องที่ทุกคน(ยกเว้นลู่หาน)คุ้นชินเอ่ยขึ้น นักเรียนทั้งห้องพนมไหว้ครูพลางกล่าวสวัสดีครับ/ค่ะ
“ ครูได้ข่าวว่ามีนักเรียนใหม่เข้ามา ไหนออกมาแนะนำตัวหน่อยนะจ๊ะ ” อาจารย์เอ่ยพลางยิ้มให้ลูกศิษย์คนใหม่อย่างเป็นมิตร ลู่หานพยักหน้า ก่อนจะค่อยๆเดินออกมา
“ ส..สวัสดีครับ ชื่อลู่หาน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค--ครับ..” สำเนียงชาวจีนถูกเปล่งออกมาเล็กน้อย คนในห้องพยักหน้าให้ คุณครูสาวพยักหน้าให้เช่นกัน ก่อนจะยิ้มพลางกล่าวให้ไปนั่งที่ได้
“ นั่นแหละจ้ะ ฝากดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะจ๊ะ ”
“ เป็นอะไรไหม ตอนออกไปหน้าห้องน่ะ ”
“ ม..ไม่นะ.. ”
“ งั้นก้ดีแล้ว ”
“ ตอนใกล้ปิดเทอม ครูสั่งงานไว้ ไหนใครทำเสร็จบ้างแล้วจ๊ะ? ” อาจารย์สาวเอ่ยถามนักเรียนทั้งห้อง คำตอบคือสายตาเลิ่กลั่กของนักเรียนเกือบๆทั้งห้องยกเว้นเด็กสองคนก็คือชิงชิงกับมะลิและนักเรียนอีกสองสามคน
“ พวกเธอนี่นะ ครูสั่งอะไรก็ไม่รู้จักทำแล้วมาบ่นว่าอยากได้คะแนน ”
“ โถ่ครูขา ปิดเทอมใครๆก็อยากพักกัน ก็ไม่ได้ขยันกันซะหมดนี่คะ ” เธอพูดเสียงเชิงแซะเล็กน้อย
หากแต่พูดถึงตัวชิงชิงนั้นคงไม่เท่าไหร่ แต่ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าหมายถึงใคร ชิงชิงมองมะลิที่ยังคงเขียนหนังสือไม่สนใจคำพูดของใคร แอบเป็นห่วงที่ว่าไม่รู้สึกโกรธ เศร้าอะไรบ้างหรือ
“ ถ้าไม่ส่งวันนี้ก็ไม่ต้องเอาคะแนน เอาล่ะ เอาหนังสือเคมีเล่ม 2 ขึ้นมา เปิดหน้า.. ”
กริ๊งงงงง ~
เสียงกริ่งออนบอกเวลาว่าตอนนี้เที่ยงตรง นักเรียนชายหญิงต่างวิ่งกรูกันลงไปทานอาหาร ชิงชิงหยิบกระเป๋าตังค์ในกระเป๋านักเรียน ก่อนจะเอ่ยบอกลู่หานและลงไปซื้อของกินให้ทั้งตัวเองและญาติคนสนิทของเขา
เสียงคุยกันจ้อกแจ้กเต็มโรงอาหาร เหล่านักเรียนชายหญิงต่างรีบซื้อกับข้าวแล้วมานั่งจับกลุ่มกัน หากแต่ชิงชิงคงไม่ได้ทำอย่างนั้น เขารีบลงไปซื้อขนมปังและน้ำพร้อมขนมจุกจิกเล็กน้อย หอบหิ้วมาเต็มถุง
หากแต่มัวดูของในมือ เลยไม่ได้มองทางด้วย จึงทำให้เดินไปชนใครเขา ซึ่งเป็นคนที่เขานั้นไม่ชอบซะด้วย
“ อ๊ะ! ขอโทษครั..” ของในมือตกล่นจนหมด ทำให้ชิงชิงนั้นต้องก้มลงไปเก็บพร้อมกล่าวขอโทษที่ตนเองเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ แต่เงยหน้าขึ้นไปทำให้ต้องหยุดคำขอโทษทันที
“ อ่าว ชนกันอย่างนี้ไม่คิดจะขอโทษหน่อยหรอ ”
“ อือ.. ขอโทษก็ได้ ”
“ ได้ข่าวว่าห้องนายไปเร็วกว่าห้องเรานี่ ”
“ … ”
“ งั้นฝากทำงานหน่อยได้ไหม ”
“ ไม่.. เราขอตัว ” คนตัวเล็กกว่ากล่าวตอบ พลางเก็บของทั้งหมดขึ้นแล้วรีบเดินหนีไป หากแต่โดนดึงข้อมือขาวเอาไว้
“ ฝากทำนิดนึงไม่ได้หรอ ”
ชิงชิงพยายามแงะข้อมือนั่นออก แต่ไม่สำเร็จ คนตรงหน้ายังไม่ลดแรงไปไหน
“ เพื่อนกันทำให้กันไม่ได้หรอ ”
“ มันเป็นงานของนาย เราจะทำให้ทำไม ปล่อยเราเถอะ เรารีบ ”
เมื่อชิงชิงพูดจบ คิมหันต์นั้นก็ปล่อยมือทันที ก่อนจะเดินออกไป ชิงชิงถอนหายใจดัง ก่อนจะรีบเดินขึ้นห้องไปเพราะเกรงว่าลู่หานจะหิว
ลู่หานก้มลงมองยาสองเม็ดที่อยู่ในมือ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ ภาวนาในใจให้ตนเองนั้นหายไวๆ ก่อนจะทานเอายานั้น ซองยานั้นปลิวไปตามแรงลงไปที่หน้าห้อง เขาส่ายหัวก่อนจะเดินไปหยิบ
แต่กลับมีเท้าใครเหยียบไว้โดยบังเอิญ คนตรงหน้าชะงัก ก่อนจะหยิบซองยาขึ้นมาอ่านดู สายตาของเขาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะคืนให้ลู่หาน
“ ขอโทษที่เหยียบ ” คำพูดห้วนๆถูกเปล่งออกมาจากปากอวบ ก่อนจะคืนซองยาให้
ลู่หานเงียบ คิดในใจว่าอุตสาห์พยายามจะปิดเรื่องนี้ เขาอุตสาห์หวังว่าเรื่องนี้จะให้แค่คนสนิทรู้เท่านั้น
“ ย..อย่าเอาไปบอกใครได้ไหม..มะลิ ” มะลิไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้าให้เท่านั้น ก่อนร่างบางจะเดินเข้าห้องไป
TALK
เปิดฟิคอีกละหรอ -*- คือปิดเทอมพอดีแล้วเพิ่งได้แตะคอม ฮือ
ขออภัยจริงๆนะคะ เกรดแบบ อรุ่มมาก
ฝากติดตามเรื่องนี้ไปเยอะๆนะคะ
#ก็คิมหันต์ชอบแกล้งเรา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไม้เบื่อไม่เมากันใช่ป่าวคะเนี่ย
น่าสนุกมากกกกกกกกเลยค่ะ ชิงชิงกับลู่หานน่ารักจัง